Ukazem carskim z dnia 29 stycznia 1828 roku powołano do życia Bank Polski. Bank postawił na budowę dróg. Kiedy nie dostał zamówień w Rosji, na wniosek wiceprezesa banku hrabiego Henryka łubieńskiego, postanowiono zbudować drogę żelazną długości 300 kilometrów łącząca warszawę z południową granicą Królestwa Polskiego.
Droga żelazna miała przyczynić się do rozwoju kopalń, hut cynku,żelaza. Jednakże głównym celem było obniżenie kosztów transportu. Autorami projektu budowy kolei zastali dwaj polscy inżynierowie Stanisław Wysocki i Tomasz Urbański.
Polscy inżynierkowie zaproponowali ułożenie torów w ten sposób, że podkłady układane były wzdłuż trasy równolegle do siebie i na nich płaskie szyny. Koszt budowy kolei oszacowano na 20 milionow złotych polskich. Wydajność kolei to 3 980 000 cetnarów. Cetnar to 50 kilogramów.
Wniosek na budowę kolei najpierw ostał przedstawiony Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu, następnie przesłany do zatwierdzenia przez Petersburg.
W dniu 9 lipca 1838 roku projekt polski został zaakceptowany przez Rząd Carski.
Mimo trzech koncepcji wytyczenia trasy juz pod koniec 1838 roku rozpoczęto wytyczanie trasy. Juz w 1839 roku projekt trasy został wytypowany tak, ze inżynierkowie od pomiarów mogli przystąpić do wytyczenia trasy
W dniu 11 kwietnia 1839 roku powstało Towarzystwo Drogi Żelaznej Warszawsko -Wiedeńskiej.
W dniu 14 kwietnia 1844 roku położono kamień węgielny pod budowę dworca w Warszawie. W uroczystościach wziął udział namiestnik carski Iwan Paskiewicz, duchowieństwo wyznania rzymskiego i prawosławnego. Prace przebiegały tak szybko, ze kila miesiecy później w dniu 29 wrzesnia 1844 roku nastąpiły próbne jazdy parowozu na odcinku kilku wiorst . Uwaga związana z budową kolei była tak wielka, ze próbnymi jazdami interesował sie i przyglądał namiestnik Iwan Paskiewicz.
Dwa miesiące później w dniu 23 listopada odbyto próbną jazdę do Pruszkowa.
 Kilka dni później ,28 listopada 1844 roku, sam namiestnik carski Iwan Paskiewicz, przejechał trasę z Warszawy do Pruszkowa. Podróż do Pruszkowa trwała 28 minut. W drodze powrotnej tylko 20 minut. Ciekawe jak dziś szybko kursują nasze pociągi jeżdżą. W przejeździe wzięło udział około 200 osób w kilu wagonach.
W maju w warszawie  gościł Imperator Mikołaj I. W dniu 26 maja 1845 roku zwiedził budynek stacji w Warszawie.
Miesiąc później w dniu 14 czerwca 1845 roku nastąpiło uroczyste otwarcie Drogi Żelaznej z Warszawy do Grodziska. Podróż z Warszawy do Grodziska trwała 40 minut. Pociąg składał się z 24 wagonów wiozących około 600 osób.
Następnego dnia 15 czerwca 1845 roku Kolej Warszawsko-Wiedeńska rozpoczęła regularne przewozy pasażerów i towarów na trasie Warszawa -Grodzisk. Podciągi kursowały dwa razy dziennie do grodziska i dwa razy dziennie wieczorem.
Trzy miesiące później,15 wrzesnia 1845 roku, przedłużono terasę do Rudy Guzowskiej / dziś Żyrardów /
 Piętnaście dni później 1 października, kolej dojeżdżała do Skierniewic.
 Miesiąc później w dniu 1 listopada, trasę przedłużono do Łowicza. Oraz na odcinku Skierniewice -Rogów.
Jedenaście miesiecy później namiestnik carski Iwan Paskiewicz mógł udać sie pociągiem na zwiedzenie Piotrkowa Trybunalskiego i tego samego dnia wrócić, Dziś takie tempo prac jest nie możliwe. Po prostu Polacy dokonywali cudów.
W dniu 17 listopada nastąpiło uroczyste otwarcie odcinka kolei do Częstochowy. Uczestnicy wraz z namiestnikiem Iwanem Paskiewiczem zwiedzili Jasna Górę, wzięli udział w mszy świętej, pokazie ogni sztucznych.
W dniu 22 listopada 1847 roku nastąpił przejazd na całej trasie do Granicy
W dniu 10 października 1857 roku dekretem carskim Aleksandra II, kolej żelazną wydzierżawiono Towarzystwu Akcyjnemu Drogi Żelazno-Wiedeńskiej.
W 1881 roku rozbudowano kolej na całym odcinku. Pobudowani II Tor.
W dniu 14 wrzesnia 1912 roku Drogę Żelazną Warszawsko-Wiedeńską , Imperator Rosji upaństwowił.