Czy ojciec ma prawo zabić własne dziecko? czyli lapidarna historia morderstwa Frondy

Tytułowe pytanie wydaje się banalnie proste i łatwe. Również oczywista negacja zatrąca o truizm, frazes i komunał. Więc czemu panowie GG i TPT nie znają na nie odpowiedzi?

Przede wszystkim ustalmy, czy Grzegorz Górny i Tomasz Terlikowski mogą być traktowani, jako ojcowie Frondy. GG – ojciec założyciel – tu nie ma więcej pytań. TPT – rednacz. – ale nie związany z Frondą od początku. Niemniej zajmowana funkcja jest odpowiednikiem opiekuna – prawnego opiekuna, a więc idąc dalej tą analogią – przybranego ojca.

Teraz pozostaje jedynie ustalić, czy Fronda została „zabita”. Przecież widać, że portal żyje, pulsuje wiadomościami, miałkimi blogami i kikutem forum, z którego jeszcze tryska świeża krew. Zasadniczo, oficjalnie twierdzi się, że nic takiego się nie stało. Pytań dotyczących wystającego z pleców trzonka od siekiery nikt „nie słyszy” i nikt na nie nie zamierza odpowiadać.

Aby uprościć te deliberacje, przyjmijmy, że portal nie zbankrutuje i będzie funkcjonował nadal, jako powiedzmy ‘Nowa Fronda”. Albo „Fronda Po Kryzysie”, albo „Nowa Lepsza Fronda” – o proszę, czuję, ze ta nazwa się przyjmie, i przy okazji zarobię trochę grosza ;)

Niestety, ale widzimy tutaj wyraźnie występowanie hermeneutyki zerwania. Skoro pojawia się coś nowego, musiało zniknąć coś starego. Na pewno nie zabraknie zwolenników hermeneutyki ciągłości, którzy będą święcie wierzyć i udowadniać, że nowa Fronda jest tą samą, choć nie taką samą starą Frondą, bo przecież zmiana ta nie była niczym innym, jak tylko otwarciem się na świat, który jest miły, słoneczny i chętny do dialogu na salonach, pośród znanych celebrytów. Fronda musi nadążać za światem, gdyż inaczej nikt by nie lubił i nikt nie chciałby dialogować z Frondą. Naprawdę, tylko zacietrzewieni i okopani na swoich pozycjach – za przeproszeniem – ciemniaki z ciemnogrodu – nie rozumieją czym jest postęp i jak należy postępować. Wszak każdy człowiek i każde dzieło zmienia się przecież wraz z upływem czasu, nie tracąc przy tym tożsamości.

Jak to właściwie było?

Dotychczas Fronda rozwijała się niczym zdrowy, w miarę zadowolony z życia, i w sumie szczęśliwy człowiek, przepełniony inwencją twórczą i zapałem do pracy.

W „zamierzchłych czasach”  kilku zapaleńcom zaświtała w głowach pewna myśl, pewna idea. I tak powstała Fronda – najpierw jako kwartalnik, potem pojawiło się internetowe Forum Frondy.

I jeżeli można się zgodzić, że przy redagowaniu kwartalnika niezaprzeczalnym mózgiem tegoż byli jego założyciele i pierwsi redaktorzy, to mózg FF znajdował się z pewnością na FF. Niewątpliwą zaletą i siłą tegoż mózgu byli i sami „ojcowie założyciele”, którzy pod różnymi nickami czynnie uczestniczyli i kreowali rzeczywistość FF. Z czasem ludzie z niepozornego forum polubili się, zaczęli się spotykać „w realu” i nie wiadomo kiedy stworzyli społeczność. To FF wymyśliło portal, jako pewnego rodzaju „ruch misyjny” dla biednych (bo pozbawionych FF) braci spoza świata FF i jako głos polskiej, katolickiej inteligencji, włączający się w społeczną debatę na temat Polski, katolicyzmu i Kościoła. To na jednym ze spotkań, gdzieś w Polsce, wymyślono formułę i składkowy sposób finansowania portalu.. Znaleziono sponsorów „na rozruch” i tak to poszło.

Ja osobiście byłem wtedy (na początku), podobnie jak i teraz „planktonem” forumowym. Raczej czytałem wypowiedzi innych, z czasem coś tam napisałem kiedy-niekiedy. Przy pierwszej rejestracji miałem numerek, bodajże 158 jako Jaacek. Nie pisałbym o tym, ponieważ numerek w żadnym razie nie jest najważniejszy – po prostu chciałem zilustrować fakt, że fforumowiczem jestem od bardzo dawna.

I chociaż jestem starym koniem, uwierzyłem w to: „pomożecie? pomożemy! wspólnie, razem, Stowarzyszenie, naszość”. Przecież to na FF trwał nieustanny trust mózgów – 24/7. Dyskusje dotyczące kultury, historii, polityki, Kościoła, religii… było dosłownie wszystko i na najwyższym poziomie. Ludzie ciągnęli tam, jak muchy do lepa:  licealiści, studenci, doktoranci, redaktorzy, lekarze, księża, trolle z GWna, zazdrośnicy z innych forów – po prostu czyste, piękne, intelektualne „szaleństwo”.  Człowiek zaczynał wierzyć w starożytne opowieści, o przechadzających się po mieście filozofach, których najważniejszym zajęciem była dyskusja z napotkanymi ludźmi, w poszukiwaniu prawdy.

Tam nie było faworytów i protegowanych – każdy odpowiadał za swoje słowa i każdy miał szansę dowieść swych racji. I to było najpiękniejsze na FF – wolność słowa, niezależność myśli i poglądów i ścieranie się opinii w trakcie tych nieustannych dyskusji. Ludziom się wtedy chciało. Pisali elaboraty po kilka stron. Nieraz, żeby odpowiedzieć na zarzuty i nie wyjść na ignoranta, człowiek musiał w pośpiechu nadrabiać przeoczone lektury.

Teraz stawia się zarzuty, że należało zabanować kilkunastu liderów FF za… brzydkie słowa! Boże, co za wyrafinowana argumentacja! to czemu nie wycięto tych kilku postów, po prostu, jeśli rzeczywiście było tak niedobrze? i czemu kasuje się nie wszystkich użytkowników, którym się coś „wymsknie”?

Oceniając te wydarzenia z perspektywy czysto ludzkiej, można snuć różne domysły: może nowemu zarządowi chodzi o przebicie się do meinstreamu, wywalczenie na stałe swojego miejsca na salonach, a może chcą zrobić z Frondy odskocznię dla swoich karier w samorządzie, albo parlamencie? Tak, czy inaczej nie mogą sobie pozwolić, aby ten czy ów Biskup czy inny Dostojny Człowiek, czy redaktor, w czasie wywiadu telewizyjnego, wyciągnął zapis z FF, czy z blogowiska, gdzie bezpardonowo padają najbardziej niewygodne pytania, gdzie stawia się i analizuje wszystkie hipotezy i scenariusze, czy inne niewygodne i niemile widziane na salonach tematy.

Wyjaśnienia, że na portalu nie ma cenzury, że każdy użytkownik może wypisywać nawet kompletne brednie, a nawet usunięcie trolla, czy po prostu wulgarnych wpisów, wymaga czasu, i właśnie w tym "międzyczasie", ktoś może dostrzec coś niestosownego w postach pojawiających się jako liczne komentarze w setce miejsc na raz – przestały skutkować.

Zarzucono zarządowi niekompetencje i odpowiedzialność za owe kontrowersyjne treści, pomimo, że i prawo i logika i zdrowy rozsądek, przeczą takim zarzutom. Zarząd ugiął się pod presją „świata” i przyjął ten punkt widzenia. Punkt widzenia czysto komercyjny – biznesowy, i czysto utylitarystyczny.

I w tym właśnie momencie zamordowano Frondę.

Zdradzono ideały Frondy: etykę katolicką, a z nią wolność, żelazną logikę, uczciwy dyskurs, i wierność zasadom. Fronda z poświęconej została Frondą złożoną w ofierze na ołtarzu współczesnego targowiska próżności.

Czy Frondę można jeszcze uratować?

Nie. Zdecydowanie nie. Jest pewna granica w podobieństwach pomiędzy człowiekiem, a społecznością. Człowieka chorego można wyleczyć, człowieka grzesznego można nawrócić. Katolickie dzieła poruszane są siłą i energią duchową swoich najsilniejszych członków. Zbudowane są koncentrycznie, od twardego jądra zawierającego ideę i potrafiącego tą ideą zapalić kolejnych ludzi (od jednej świeczki można zapalić tysiące świec, a płomienia nie ubędzie ;) poprzez ludzi najaktywniejszych społecznie, potem idzie krąg ludzi zorientowanych i popierających te idee w sposób trochę mniej czynny, aż do sympatyków i ludzi całkowicie z zewnątrz, zaintrygowanych tym dziwnym światłem widocznym w oddali.

Społeczeństwo Frondy zostało rozbite. W czasie jednej z dyskusji pod swoim blogiem kolega Terlikowski stwierdził, że „lud” nie ma mocy sprawczej wymagać czegokolwiek od zarządu. Nowo powołana Administratorka po naradzie roboczej (jak mówiła) stwierdziła, że to bezpodstawne, oczekiwać czegoś i mieć jakieś wymagania (co do formuły, kształtu i działalności portalu) tylko dlatego, że dało się pięć zł. W kolejnych wypowiedziach zarządu, stanowisko to nie zostało nigdy zdementowane.

Nie ma sensu zastanawiać się, czy to niedelikatność, czy jakaś wybiórcza amnezja, czy ordynarny skok na kasę, czy zakulisowe machinacje o podłożu politycznym, czy zadufanie, czy krótkowzroczność i brak wyobraźni, czy pospolita podłość, czy może próżność i chęć błyszczenia na poszarzałym nagle tle…

Jedyny pewnik, jaki wyniknął, jako skutek ostatnich decyzji i posunięć zarządu, to formalne i realne zniszczenie społeczności Frondy. Można o tym mówić w duchu „hermeneutyki ciągłości”, że to proces ewolucyjny, dorastanie, dojrzewanie i nawiązanie pełniejszego dialogu ze światem.

Niestety, ale nie można zgodzić się, że brutalne oberżnięcie głowy tępym nożem, wydrążenie zardzewiałą łyżką do butów mózgu, i ponowne przyszycie dratwą i szpagatem do szyi, to rozwój i ewolucja.

To zabicie prawdziwej Frondy, krwawa rewolucja i przewrót pałacowy. Uzurpacja z zachowaniem zewnętrznych cech legalności, i całkowite zdeptanie sprawiedliwości. To negacja ducha chrześcijańskiego i etyki katolickiej. To zwycięstwo myśli obcej cywilizacji łacińskiej i obcej dla polskiej kultury.

Żegnaj Frondo.