Szczypta poezji (Stanisław Michalkiewicz)

Tym razem wpadł mi w oko tekst Pana Stasia, w którym autor spróbował parać się poezją. Stanisław Michalkiewicz: "Wprawdzie – jak twierdził Rurka z poematu „Towarzysz Szmaciak”: - „poezji nikt nie zji”, ale przecież nie samym chlebem człowiek żyje. Dlatego też jeden z Czytelników, któremu serdecznie dziękuję, nadesłał mi Księgę XIII „Pana Tadeusza” pióra Andrzeja Waligórskiego, pod tytułem „Geopolityka”, która – z racji podobieństwa ucieczki Napoleona do rejterady prezydenta Obamy z 17 września ubiegłego roku i następstw obydwu tych wydarzeń – zainspirowała mnie do dopisania zakończenia. Oto Księga XIII „Geopolityka” pióra Andrzeja Waligórskiego: "Już się przed Litwą przyszłość rysowała lepsza Gdy nagle krzyk się podniósł: „Napoleon spieprza!” Faktycznie, cesarz nawiał w kapciach i w negliżu „Aj waj – zmartwił się Jankiel – uciekł do Paryżu”. W tejże chwili od wschodu wśród gromkich okrzyków W kufajce i w walonkach wszedł kapitan Ryków I rzekł patrząc życzliwie na szlachtę struchlałą: „Nu, wot my znowuż razem”. I tak już zostało." A oto dokończenie: Następnie wziął Jankiela i na czas pacierza Zniknął za zamkniętymi drzwiami do alkierza A kiedy wyszli obaj, Jankiel kroczył z gracją Bo już na Asesora wziął był nominacją." A ja skomentuję tekst Pana Stasia słowami z ballady wieszcza: TO LUBIĘ - RZEKŁAM - TO LUBIĘ!!!