„Wina ogranicza się do danego pokolenia” czyli historia na wyścigi
Winston, czw., 10/09/2009 - 17:19
Kilka tygodni temu niemiecki Spiegel opublikował duży artykuł pod tytułem ‘Jak pewien naród napadł na świat’.
Artykuł artykułem, ale te komentarze!Spiegel zwykł w tydzień po artykule publikować wybrane listy od czytelników. A tam znaleźć było można tym razem następujące opinie: „To nie naród napadł na świat, zrobił to „Führer“ […]; „Zbiorowa wina ogranicza się do danego pokolenia […] i nie przenosi się na następców”; „prezentacje na temat współwiny […] [pozostałych] krajów za ów straszliwy pożar świata tkwi, niestety, w powijakach”.
Dyskusji na różnych forach z końcówką .de nie będę nawet cytować.
W ostatnich tygodniach przez Polskę, ale – jak widać – nie tylko, przetaczały się historyczne dyskusje. Hm… historyczne…? Nie dyskutowano przecież o źródłach i ich analizie, nie badano dokumentów.
Rozmowy dotyczyły raczej świadomości. Którą to, jak zwykle określa stan wiedzy i tego, co się za wiedzę uznaje. Różnice nie dotyczą faktów jako takich, tylko ich interpretacji. Nie podważano w tym roku istnienia paktu Ribbentrop-Mołotow, lecz jedynie spierano się o jego znaczenie.
Rozmowy dotyczyły raczej świadomości. Którą to, jak zwykle określa stan wiedzy i tego, co się za wiedzę uznaje. Różnice nie dotyczą faktów jako takich, tylko ich interpretacji. Nie podważano w tym roku istnienia paktu Ribbentrop-Mołotow, lecz jedynie spierano się o jego znaczenie.
Nie jest więc dziwne, że w różnych krajach ludzie, dysponując różnymi zestawami internowanych i podawanych na bieżąco w mediach interpretacji historycznych, widzą przeszłe zdarzenia inaczej. Jednak niekiedy zdumiewa mnie, jak ewoluują obrazy przeszłości w relatywnie niedługich (a na pewno błyskawicznych w sensie historycznym) okresach.
Kiedy Niemcy były dwoma państwami, nikt w tych krajach nie ważył się dyskutować publicznie, relatywizując niemiecką winę za II Wojnę Światową. Oczywistym było, że w Polsce i gdzie indziej istniały wyłącznie niemieckie obozy koncentracyjne. ‘Z pewną taką wstydliwością’ gdzieś w latach 90, a może dopiero już w tym stuleciu, zaczęto najpierw zastanawiać się nad przyzwoitością dumy z bycia Niemcem, nad niemieckim patriotyzmem. Sprowadzano to raczej do poziomu kibicowania drużynie narodowej i wskazywania na Volkswagena i Porsche. Dopiero w latach 90-ch odkryto Stauffenberga, zresztą na początku nie wynosząc go zbytnio, bo w jego narodowo-socjalistyczne, übermenschowskie nastawienie nie było – i nadal nie ma – najmniejszego powodu wątpić.
Kwestia powrotu tzw. wypędzonych i zwrotu ich tzw. utraconego mienia traktowana była jako absurd i szaleństwo.
Kwestia powrotu tzw. wypędzonych i zwrotu ich tzw. utraconego mienia traktowana była jako absurd i szaleństwo.
Z biegiem jakże krótkiego czasu sytuacja uległa zasadniczej zmianie.
Towarzystwo szefowej Związku Wypędzonych nie jest już kompromitacją dla urzędującego Kanclerza. Rządząca partia Niemiec traktuje roszczenia tegoż związku jako normalne, co więcej: dla wszystkich Prawdziwych Europejczyków oczywistym staje się, że owi wypędzeni, zgodnie z prawem Unii Europejskiej o niedyskryminacji, mogą odzyskiwać swe niegdyś majątki (zwłaszcza w obliczu karygodnych zaniedbań w uregulowaniach i kompromitującej reprezentacji polskiej racji stanu, ale to trochę inna historia) i osiedlać się na terenach „tymczasowo pod polską administracją”. To dziś. A jutro?
Towarzystwo szefowej Związku Wypędzonych nie jest już kompromitacją dla urzędującego Kanclerza. Rządząca partia Niemiec traktuje roszczenia tegoż związku jako normalne, co więcej: dla wszystkich Prawdziwych Europejczyków oczywistym staje się, że owi wypędzeni, zgodnie z prawem Unii Europejskiej o niedyskryminacji, mogą odzyskiwać swe niegdyś majątki (zwłaszcza w obliczu karygodnych zaniedbań w uregulowaniach i kompromitującej reprezentacji polskiej racji stanu, ale to trochę inna historia) i osiedlać się na terenach „tymczasowo pod polską administracją”. To dziś. A jutro?
Tygodniki niemieckie publikują sążniste artykuły, w których obwiniają inne narody o współpracę z ich państwem (!) i twierdzą, że bez takiej współpracy holokaust byłby niemożliwy.
Co myślą o Polsce Rosjanie – wiemy. Jak oceniają swoje państwo: ostoję rozumu i sprawiedliwości, zdrowego ducha i niezwyciężoną potęgę technologiczną? Ojczyznę wszelkiego dobra?
Polecam wizytę na którymś z forów z końcówką .ru albo dyskusję z jakimś młodym, patriotycznym Rosjaninem, najlepiej w wieku i kondycji leminga: o niewielkim doświadczeniu życiowym, jednostronnej i ograniczonej wiedzy oraz w efekcie tym większej podatności na wpływ merdiów. A jakie artykuły dominują obraz np. II Wojny Światowej, dowiedzieliśmy się ostatnio wszyscy wspólnie.
Rozmowy z młodymi Rosjanami naprawdę polecam. Są bardzo pouczające.
Polecam wizytę na którymś z forów z końcówką .ru albo dyskusję z jakimś młodym, patriotycznym Rosjaninem, najlepiej w wieku i kondycji leminga: o niewielkim doświadczeniu życiowym, jednostronnej i ograniczonej wiedzy oraz w efekcie tym większej podatności na wpływ merdiów. A jakie artykuły dominują obraz np. II Wojny Światowej, dowiedzieliśmy się ostatnio wszyscy wspólnie.
Rozmowy z młodymi Rosjanami naprawdę polecam. Są bardzo pouczające.
Historia – rozumiana jako rerum gestarum (a czy jest inna?) – nie tylko bywa zmienna, lecz wręcz dynamicznie i niezwykle szybko zmienna.
Jej postać zaś wywiera wpływ, ba! dominująco kształtuje – samopojmowanie narodów. Jest więc przedmiotem troski narodowych elit. Pewnych elit. A raczej – elit pewnych narodów.
W Polsce natomiast słyszę głosy podające w wątpliwość potrzebę polityki historycznej. Pamiętam, jak bardzo niemożliwym było kiedyś utworzenie Muzeum Powstania Warszawskiego. Czytam o działaniach wymierzonych w Instytut Pamięci Narodowej.
Jej postać zaś wywiera wpływ, ba! dominująco kształtuje – samopojmowanie narodów. Jest więc przedmiotem troski narodowych elit. Pewnych elit. A raczej – elit pewnych narodów.
W Polsce natomiast słyszę głosy podające w wątpliwość potrzebę polityki historycznej. Pamiętam, jak bardzo niemożliwym było kiedyś utworzenie Muzeum Powstania Warszawskiego. Czytam o działaniach wymierzonych w Instytut Pamięci Narodowej.
Czy to dlatego, że kręgi podejmujące dziś w tych sprawach w POlsce decyzje są zdania, że możemy się w pełni i z zaufaniem zdać na politykę historyczną naszych sąsiadów? Że (w związku z tym – zapewne) nie ma potrzeby istnienia Głównej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu? (A przypomnę, że jest ona częścią IPN, i to nieźle doskwierającą różnym sługom Wielkiego Brata.)
Jeśli – zdaniem tych kręgów – tak jest właśnie, to czy – ponownie ich zdaniem – za przyczyną zbędności badania czy zbędności narodu polskiego?
- Winston - blog
- Zaloguj się, by odpowiadać
Etykietowanie:
napisz pierwszy komentarz