Njusowcy, dziobacze i chamy (Magda Figurska)

To ocena zbyt ostra, jak na polskie kryteria oceniania wszystkiego, co wypracowano w ostatnim XX-leciu, począwszy od standardów umysłowych, etycznych, politycznych, poprzez media, na edukacji kończąc, zważywszy, że nawet profesjonalni filozofowie idei, będący  od peerelu do dziś nieprzerwanie  „autorytetami”, takimi osiągnięciami pochwalić się nie mogą. Czegóż więc oczekiwać od nas, blogerów, którzy jesteśmy tylko impresjami, dalekimi od idei złożonych, rozwikłania zagadek ontologii czy znalezienia, pośród meandrów, prostych  ścieżek prowadzących do Piękna, Dobra i Prawdy.

Brak jest w Polsce czegoś takiego jak raporty Davida Sifry'ego "State of the Blogosphere”, brak metodologii  badań,  obiektywnych narzędzi i pomiaru tego, co można nazwać polską blogosferą czy jej reprezentatywną grupą. Amerykańska firma Pear Analytics przeprowadziła badania wiadomości umieszczanych na Twitterze, przez dwa tygodnie analizując 2 tysiące wpisów, wchodząc co pół godziny na stronę serwisu, między godzina 11 a 17. Amerykańscy badacze podzielili wpisy na sześć kategorii: newsy, autopromocje, spam, konwersacje, wpisy, które mają wartość i te, które są bełkotem, bezcelową paplaniną.

Wyniki ich raportu wskazują, że tylko 8,7% informacji ma wartość, 40,5% jest  „paplaniną”,  wpisów konwersacyjnych jest 37,5%, autopromocji 5,85% i spamu 3,75%. Nie piszą natomiast, czym jest 3,7% reszty wpisów.

 

Oskarżenia, które posypały się na głowy polskich blogerów mają zdecydowanie większy kaliber: jesteśmy konsumentami niskoalkoholowych napojów, nie stronimy od oglądania stron dozwolonych od lat 18, a język, którym się posługujemy to rynsztok i kloaka. Schamienie obyczajów i języka. Inni blogerzy, którzy poczynili indywidualne badania uważają, że przeciętny polski internauta ma IQ na poziomie temperatury pokojowej:  http://blog.konieczny.be/2008/02/07/polscy-blogerzy-ssa-pauke/

Tą nadzieją jest ucywilizowanie naszego życia w realu: polityki, dziennikarzy, mediów, kultury, rozrywki. Bo my, blogerzy to tylko marne, wirtualne odpryski, bez żadnej nadziei na myśli i idee.