HONOR I WSTYD (3): ujarzmiony kraj, spętani ludzie (Krzysztof Ligęza)

Współcześni Polacy. Zagubieni między troską o dzień jutrzejszy, a płazimi grymasami medialnych idoli. Zakleszczeni pomiędzy dekretowanym odgórnie nakazem przebaczenia, a coraz głośniejszymi bluźnierstwami wrogów. Omotani codziennością, szydzimy z artefaktów i zjawisk kształtujących narodową oraz indywidualną tożsamość, wyśmiewając to, przed czym z nabożną czcią chylili czoła nasi rodzice i rodzice naszych rodziców.

To żadna nowoczesność, to hańba – ale tacy właśnie w większości jesteśmy. Mentalnie okaleczeni. Zatraceni pomiędzy niedostatkiem pamięci o relikwiach, a zniewoleniem z powodu utraty poczucia własnej wartości. Spacyfikowani amnezją o przeszłości, impertynencko i urągliwie wdeptywani w cudze grzechy. Umieramy jako Naród – i nawet o tym nie wiemy. I niektórzy nawet wiedzieć nie chcą.

I tylko to pytanie, powiewające nad naszymi głowami jak splamiony sztandar, wciąż i wciąż, stale to samo, niezmienne od lat, już niemal urągliwe: dokąd biegniesz, Polsko?

Gargantuiczne zadłużenie, miliony obywateli poza krajem, nic nie znacząca pozycja w światowych statystykach, nijaka skuteczność we współczesnych realiach politycznych. Rząd czapkujący sąsiadom zamiast twardego realizowania precyzyjnie określonych interesów. Media mainstreamowe walcujące opinię publiczną pod wizję paneuropejskiej szczęśliwości. Moralne autorytety wykupione przez zagraniczne fundacje. Rekordowy podobno stopień infiltracji przez służby specjalne Niemiec, Rosji oraz Izraela.

To zniewolony kraj i ludzie nieświadomi swego zniewolenia. „Kraj gnid, szemranych interesików rządzących i oczywistych kanalii” – jak to ktoś obrazowo nakreślił. Dokładnie tak: kraj ujarzmiony politycznie i gospodarczo oraz spętani mentalnie ludzie.

PRZYRODNICZY SKANSEN

Że Polska z roku na rok słabnie – to odczucie intuicjonalne. Że słabe państwo nie będzie realizowało narodowego interesu ani racji stanu – to również oczywiste. Co to jest „interes narodowy” oraz „narodowa racja stanu”? Najbardziej lapidarnie narysował to Stanisław Michalkiewicz, powiadając, że chodzi o to, aby państwo rozwijało się, a nie zwijało. Tymczasem Polska zaczyna przypominać przyrodniczo – rzemieślniczy skansen, na przykład nie ma liczącego się w Europie przemysłu.

Ba! Polska nie ma nawet przyzwoitej armii, zdolnej do obrony granic, a resztki owej zdolności – i polską krew – trwonimy na bezdrożach Afganistanu. Tymczasem partie rządzące naszego zachodniego sąsiada wyraźnie oświadczają, że: „Prawo do małej ojczyzny obowiązuje. Wypędzenia każdego rodzaju muszą zostać międzynarodowo potępione, a naruszone prawa muszą zostać uznane.”

Nasze elity sprawę bagatelizują wręcz porażająco infantylnie, a odradzającego się w Niemczech potwora, zamaskowanego pod grubą warstwą pudru prounijnej nowomowy, nie dostrzegają, albo, co pewniejsze, dostrzec nie chcą. Podobnie jak nie chcą pamiętać, że „najtrwalszym elementem porozumień międzynarodowych jest papier” (Peter Ustinov).

KŁOPOTY Z TOŻSAMOŚCIĄ

W „Eseju o duszy polskiej” Ryszard Legutko słusznie podkreśla, że jednym z fundamentalnych problemów współczesnej Polski jest kłopot z tożsamością narodową Polaków. Przypomina, że w wyniku wojny, w wyniku niemieckiego oraz sowieckiego ludobójstwa, śmierć poniosło ponad pięć milionów polskich obywateli. Że Polska utraciła połowę swojego historycznego terytorium, a Polaków zmuszono, by inkorporowali nowe, cudze dotąd przestrzenie. Że efektem komunistycznej indoktrynacji było zniszczenie i zafałszowanie resztek wartości, które mogłyby na nowo konstytuować naród.

Można więc powiedzieć, że ukradziono nam przeszłość, a w przyszłości weszliśmy z wykoślawioną perspektywą, co – w połączeniu z tragiczną samooceną Polaków – być może uniemożliwia już na zawsze restytucję polskości w Polsce. Andrzej Nowak (historyk) w swojej pracy „Westerplatte czy Jedwabne” wykazał wszak, do jakiej traumy w obszarze narodowej tożsamości prowadzi przemilczanie czynów chwalebnych przy jednoczesnym ustawicznym akcentowaniu momentów narodowej hańby.

POLITYKA AHISTORYCZNA

W efekcie Niemcy krzyczą o utraconych prawach, obarczając Polaków współodpowiedzialnością za holocaust Żydów, sami Żydzi domagają się pieniędzy, Rosja – faktyczny sojusznik Hitlera przed czerwcem 1941 – nam wpiera sojusz z Hitlerem, a Ukraińcy stawiają pomniki katom Wołynia. Tymczasem polskie władze przekonują, że nie ma powodów, by wykłócać się z „politycznym marginesem”. Że nikt Polski nie opluwa. Że to tylko deszcz pada.

Niestety, wdrukowany nam nawyk myślenia o polityce, nie tylko zohydzający optykę racji stanu lecz nawet samo to pojęcie, skutkuje katastrofalnymi konsekwencjami w niemal każdym wymiarze narodowej egzystencji, w tym również w obszarze aksjologii, mianowicie w sposobie definiowania oraz postrzegania przez Polaków istotnych dlań wartości.

Proszę pozwolić mi powtórzyć: Polska coraz bardziej przypomina ujarzmiony kraj, zamieszkiwany przez zniewolonych człowiekowatych, nieświadomych swego zniewolenia, na dodatek z potwornie zaburzoną tożsamością indywidualną i narodową.

RZECZY, KTÓRYCH SIĘ NIE ROBI

Być może przesadzam, ale nawet jeśli tak, to niewiele. Bowiem w moim odczuciu dezintegracja wspólnoty rozumianej jako zbiór jednostek wspartych na wspólnej przeszłości oraz kierujących się tymi samymi wartościami w teraźniejszości i na drodze wiodącej w przyszłość, osiągnęła nad Wisłą stopień przerażający, nigdy dotąd w dziejach Rzeczypospolitej nie notowany.

Powyższe znakomicie pokazały kontrowersje wokół przygotowań do show pani Ciccone, a już zwłaszcza fakt, że warszawski samorząd bezrefleksyjnie przystał na datę 15. sierpnia, oraz okoliczność, iż Polacy tłumnie na ów koncert przybyli. Mimo, że dla każdego rozumnego człowieka jasnym pozostaje, iż uczestnictwo w imprezie tej właśnie pani i tego właśnie dnia oznacza opluwanie świętości istotnych dla naszych przodków.

Są przecież rzeczy, których się nie robi. Na przykład nie pluje się na groby. Nie szydzi się również z wartości, które konstytuowały naszych przodków. I z których sami wyrastamy. Nie drwi się z nich, nawet jeśli dla nas te wartości nie są już tak istotne, by się z nimi utożsamiać. Ani nie pozwala się, by inni z tych wartości drwili. To jest po prostu kwestia przyzwoitości.

KIM JESTEŚMY ?

Ważne jest to, co nas określa. Ale to w żadnym razie nie jest „tu i teraz”. Tu i teraz to są co najwyżej sprawy pilne. Sprawy ważne i najważniejsze, te fundamentalne, sięgają w przeszłość znacznie odleglejszą niż dzień naszych narodzin. Dlatego nie jesteśmy w stanie zdefiniować siebie w oderwaniu od wartości charakteryzujących nasze korzenie.

Oczywiście możemy próbować. Ale będzie to tożsamość kaleka. Ułomna niejako z definicji. Bowiem jeżeli nie wiesz, skąd przyszedłeś, nie wiesz również dokąd dotarłeś i gdzie zaprowadzi cię droga, którą podążać będziesz nazajutrz. Najważniejsze zaś, że nie wiesz wówczas, kim właściwie jesteś.

Cóż w takim razie czynić? „Sapere aude!” – radził Horacy. Znaczy to: odważ się być mądrym, odważ się myśleć. Tylko człowiek, który nie ma własnego zdania, musi dokonywać wyborów w oparciu o zdanie innych.

„Mego dziada piłą rżnęli, myśmy wszystko zapomnieli” – konstatuje ustami Gospodarza w „Weselu” wciąż aktualny Wyspiański. Nieprawda, nie wszystko i nie wszyscy. Ale, generalnie, Polsce niezbędna jest odrodzona tożsamość narodowa, a Polakom pamięć – tym bardziej w czasach, w jakich tak wielu z nas nie ma czasu ani ochoty na pamiętanie.

„Aby obalić nieludzki system, wystarczy nie brać udziału w kłamstwie” – zanotował przed laty Aleksander Sołżenicyn. Z tym, że trzeba wiedzieć, na czym polega kłamstwo, którym się nas karmi.

PROSTO DO MASARNI

Wykroić z Polaków polskość. O to toczy się ta gra, od wielu, wielu lat. Idzie o stworzenie sprawnej armii 38. milionów bezideowych szkieletów, zaćpanych medialnie, bezmyślnie żłopiących denaturat kultury zwanej masową. Nie byle jak stworzyć, już nie sierpem i młotem, nie, znacznie subtelniej. Dziś, wysysając polskość z Polaków, wmawia się nam, że na tym właśnie polskość polega. Na zapatrzeniu w paneuropejskość, w postęp i nowoczesność, cokolwiek to miałoby w danym momencie oznaczać.

Rzecz bowiem w tym, by „ulepić peerelaka” (FYM) czy też „nowego Polaka”, o którym Krzysztof Kłopotowski pisał tak: „Ma być przepojony poczuciem winy za Jedwabne, Marzec i pogromy, o których nie wolno mu zapomnieć, ale powinien puścić w niepamięć zbrodnie żydokomuny. Ma być zawstydzonym własnym narodem, letnio religijnym, rozwiązłym seksualnie indywidualistą i Europejczykiem ślepym na etniczne różnice interesów”.

Dokładnie. Albowiem gdy przyjdzie odpowiednia pora, wyłącznie tym sposobem wytresowani obywatele dadzą się bez protestu i bezkarnie zamknąć za wrotami paneuropejskiej masarni. Całkiem nie jak ludzie zwyczajnie rozumni, ale jak bezmyślne zwierzęta.

PATRIOTYZM WYMAGA PATRIOTÓW

Niedawno Agnieszka Romaszewska zapytała tutaj publicznie, co zagraża polskiemu patriotyzmowi. Jedna z odpowiedzi bardzo mi się spodobała: Lubicz odparł, że polskiemu patriotyzmowi zagraża „wyłącznie i jedynie on sam”.

Dorzucę do tej diagnozy swoją cegiełkę, dopowiadając i precyzując diagnozę Lubicza: otóż największe niebezpieczeństwo dla patriotyzmu leży w skandalicznym zafałszowywaniu samego pojęcia. Dzisiaj wydaje się ono identyfikowalne na tyle przeróżnych sposobów, że aż zdaje się zatracać swój pierwotny sens. Ten właściwy. Stąd bezwzględna w moim odczuciu potrzeba przedefiniowania tego terminu.

A zacząć winniśmy od podstaw, mianowicie od określenia narodowej racji stanu – we wszystkich możliwych wymiarach narodowej egzystencji. W wymiarze politycznym, gospodarczym, społecznym oraz kulturowym. Jeśli idzie zaś o patriotyzm, ten moim zdaniem wymaga jedynie patriotów. Reszta zrobi się sama.

Przyszłość bowiem nigdy nie jest nam dana w całości. Określają ją nasze wybory. Wybory dokonywane przez ludzi zajmujących się budowaniem swojej przyszłości.
 

Jest to skrócona redakcja tekstu opublikowanego w miniony piątek na łamach kanadyjskiego tygodnika polonijnego „Goniec” (goniec.net) pt. „Ujarzmiony kraj, spętani ludzie”.

Na ten sam temat:
widnokregi.salon24.pl/115594,honor-i-wstyd-1
widnokregi.salon24.pl/117403,honor-i-wstyd-2-polska-i-polacy-czas-zywych-trupow 
widnokregi.salon24.pl/119802,polski-oboz-koncentracyjny-oskarzony-przed-polskim-sadem
widnokregi.salon24.pl/116048,smrod-ze-strach
widnokregi.salon24.pl/120084,cienka-czerwona-linia-czyli-kultura-zmasowana-w-natarciu