Hucpa w stanie czystym (Krzysztof Ligęza)

Niemcy krzyczą o utraconych prawach, Żydzi domagają się pieniędzy, Rosjanie wpierają nam sojusz z Hitlerem, a Ukraińcy stawiają pomniki katom Wołynia. Tymczasem polskie władze przekonują, że nie ma powodów, by wykłócać się z „politycznym marginesem”. Że nikt Polski nie opluwa. Że to tylko deszcz pada.

Hucpa to inaczej bezczelność, tupet, arogancja. Można też rozumieć to określenie jako grabież, szachrajstwo, bezczelne oszustwo bądź ordynarne łgarstwo. Ale nie można utrzymywać, że hucpa hucpą nie jest.

Albowiem hucpą jest utrzymywanie, że Polacy naruszyli prawa Niemców do stron ojczystych. Jest hucpą żądanie wypłacenia odszkodowań organizacjom żydowskim za mienie pozostawione przez wymordowanych przez Niemców obywateli polskich. Podobnie hucpą jest imputowanie Polakom sojuszu z Hitlerem (co uczyniła niedawno Rosja, w latach 1939-1941 faktyczny sojusznik III Rzeszy). I hucpą pozostaje gloryfikacja ukraińskich esesmanów (ochotników z dywizji SS Galizien) oraz członków OUN-UPA, a więc sprawców niewyobrażalnego cierpienia tysięcy niewinnych Polaków w czasie rzezi wołyńskich.

Żaden kraj nie może być większy niż ludzie, którzy rządząnim bezpośrednio, oraz elity, w jakie na co dzień wpatrzony jest tłum. Polską zaś rządzą dziś ludzie mali, o skundlonych elitach nie wspominając. Jedni i drudzy za mali są na czasy, które ewidentnie ich przerastają.

Jest także czymś zawstydzającym, kompromitującym, wołającym o pomstę do nieba oraz doprawdy niewybaczalnym, kiedy polskie władze czy Polacy mieniący się "elitami", w obliczu wszystkich tych absurdów nie chcą upomnieć się o polskie groby czy o polski interes narodowy, zatem uprawomocniają łotrostwo spoglądając z całą mocą w inną stronę. Tak, jak gdyby skurcz politycznej poprawności nieodwracalnie wykrzywił im kręgosłupy – i charaktery.