Radom: Uroczystości w 33. rocznicę protestu robotniczego

Za uchwałą głosowało w czwartek 426 posłów, nikt nie był przeciw, od głosu wstrzymał się jeden poseł.

25 czerwca 1976 roku w Radomiu, Ursusie i Płocku – jak przypomniano w
uchwale - doszło do protestu robotniczego, w którym tysiące osób
wyraziło sprzeciw wobec planowanych przez władze komunistyczne podwyżek
cen żywności oraz pogarszających się warunków życia i pracy. Protest
rozszerzył się na wiele innych miast. Do najbardziej dramatycznych
wydarzeń doszło w Radomiu, gdzie robotnicy z kilkudziesięciu zakładów, w
tym m.in. z Zakładów Metalowych, Radomskich Zakładów Przemysłu
Skórzanego „Radoskór”, a także mieszkańcy miasta zgromadzili się pod
siedzibą Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej
i domagali się odwołania podwyżek cen żywności.

Do najbardziej dramatycznych wydarzeń doszło w Radomiu, gdzie
robotnicy z kilkudziesięciu zakładów, w tym m.in. z Zakładów Metalowych,
Radomskich Zakładów Przemysłu Skórzanego „Radoskór”, a także mieszkańcy
miasta zgromadzili się pod siedzibą Komitetu Wojewódzkiego PZPR i
domagali się odwołania podwyżek cen żywności.

„Po kilku godzinach protest robotniczy w Radomiu został brutalnie i
krwawo stłumiony przez jednostki MO i ZOMO. Wielu uczestników strajku
zostało aresztowanych i pobitych. To właśnie wtedy Polacy usłyszeli po
raz pierwszy o tzw. ścieżkach zdrowia, czyli szpalerach funkcjonariuszy,
którzy bili przebiegających pomiędzy nimi zatrzymanych. Wielu z
radomskich robotników przypłaciło aresztowanie utratą zdrowia, a dwie
osoby zginęły. W kolejnych dniach uczestnicy wydarzeń z czerwca 1976
roku byli represjonowani przez komunistyczne władze. W procesach
sądowych zapadały wyroki pozbawienia wolności, wielu robotników utraciło
pracę” - zaznaczono.

CZYTAJ TAKŻE

Radomscy radni jednogłośnie za wzniesieniem pomnika upamiętniającego Czerwiec ’76

„Karząca ręka komunistycznej partii pozbawiła +zbuntowane+ miasto
inwestycji centralnych, na długie lata opóźniając jego rozwój, a
mieszkańców Radomia władze PRL nazwały +warchołami+, chcąc ich
napiętnować w oczach całego społeczeństwa. Protest osiągnął jednak
sukces doprowadzając do odwołania zaplanowanych przez Komitet Centralny
PZPR podwyżek cen żywności. Wydarzenia z czerwca 1976 roku oraz
późniejsze represje wobec jego uczestników, stały się impulsem do
powołania Komitetu Obrony Robotników, a następnie Ruchu Obrony Praw
Człowieka i Obywatela — pierwszych w bloku państw komunistycznych jawnie
działających organizacji opozycyjnych” – wskazano w uchwale.

Historycy podkreślają, że bez Czerwca 1976 roku nie byłoby Sierpnia
1980 roku ani powstania „Solidarności”. „Wydarzenia z czerwca 1976 roku
na stałe odmieniły Radom. +Miasto z wyrokiem+, jak po tragicznych
wydarzeniach nazywano Radom, przez lata musiało zmagać się z szykanami
ze strony komunistycznych władz. Nigdy jednak komunistom nie udało się
złamać bohaterskiego ducha, odwagi ani dążenia do wolności mieszkańców
Radomia” - podkreślono.

„Wydarzenia z czerwca 1976 roku na stałe odmieniły Radom. +Miasto z
wyrokiem+, jak po tragicznych wydarzeniach nazywano Radom, przez lata
musiało zmagać się z szykanami ze strony komunistycznych władz. Nigdy
jednak komunistom nie udało się złamać bohaterskiego ducha, odwagi ani
dążenia do wolności mieszkańców Radomia” - podkreślono.

„Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, pamiętając o tragicznych
wydarzeniach z czerwca 1976 roku, składa hołd bohaterskim mieszkańcom
Radomia, Ursusa i Płocka, a także wyraża najwyższy szacunek dla ich
odwagi i poświęcenia. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraża również
szacunek i podziękowania dla tych, którzy wówczas zdecydowali się
pośpieszyć z pomocą represjonowanym i ich rodzinom” – dodano w uchwale.
(PAP)

autor: Anna Kondek-Dyoniziak

Centralne obchody 45. rocznicy Radomskiego Czerwca ...