film Ewy Stankiewicz TVP1, środa 20 stycznia g. 21 – efekt 10 lat śledztwa dziennikarskiego dot. śmierci Prezydenta Polski na te

Decyzję musiano podjąć bardzo nagle – o  czym świadcz y 
pozostawienie filmu w ramówce do późnych godzin
popołudniowych. Oświadczenie

wydano godzinę po  czasie planowej emisji filmu.

Film
jest gotowy od 9 miesięcy, przeszedł analizy prawne, jest obwarowany
umowami, został wstawiony w ramówkę i promowany zwiastunem TVP
od tygodnia. Na krótko przed emisją zaczęto nagle szukać pretekstu
do jej wstrzymania. Najpierw miały to być błędy językowe, a następnie
prawne. Wyciągnięto korespondencję sprzed 8 miesięcy – z maja ubiegłego
roku – próbę interwencji jednego z polityków, który usiłował zablokować –
już wtedy - emisję filmu. Żadne nowe zarzuty się nie pojawiły.

Jednocześnie
– jak oświadcza TVP - nową datę emisji wyznaczono nadzień 10.04.2021
r., czyli w jedenastą rocznicę katastrofy smoleńskiej. Po zapewnieniach
dyrekcji TVP że film zostanie wyemitowany10 kwietnia ubiegłego roku
(2020), potem w maju 2020, potem 11 stycznia 2021, w końcu
20 stycznia 2021

– nie mam nadziei, że film zostanie wyemitowany w ogóle.

Nie godzę się na żadną cenzurę treści filmu.

A zarzuty
skierowane w opisanych okolicznościach wyglądają na pretekst
i otwierają furtkę do dalszej blokady. Wiem, że film cieszył się
ogromnym zainteresowaniem – w statystykach zapowiadającego twitta
widniało ponad 150 tysięcy odsłon – a mowa tylko o pojedynczej
informacji na moim koncie.

Pod wpływem potrzeby uzyskania wiedzy
na temat Smoleńska i szukania nowych źródeł informacji a także w wyniku
promocji w telewizji,radiu i mediach społecznościowych, czy też
prywatnego rozprzestrzeniania wiadomości – bardzo wiele osób nastawiało
się na obejrzenie Stanu Zagrożenia.

Wiem,że niektórzy całymi
rodzinami zasiedli przed telewizorami. Całkowicie ich
zignorowano,po wielu dniach zapowiedzi – po prostu – bez słowa
wytłumaczenia - wyemitowano mecz.

Otrzymałam lawinę wiadomości
z wyrażeniem rozgoryczenia, oburzenia i dojmującego smutku z powodu
działań TVP. Bardzo mi przykro, że zostaliście Państwo na to narażeni.

Telewizja
Polska pisze w oświadczeniu, że wspiera działania zmierzające
do wyświetlenia prawdy o katastrofie smoleńskiej. Moim zdaniem
to wygląda inaczej. Niewielu zdeterminowanych twórców związanych
z Telewizją, stara się wciąż coś zrobić coś na własną rękę. Co do zasady
jednak w Telewizji można jedynie „upamiętniać”, rzewnie wspominać
i „oddawać cześć”. Wszelkie analityczne i poważne prace śledcze mają
„pod górkę”,de facto nie są obecne na antenie.

Nie mówiąc już
o inicjatywie ze strony TVP do stworzenia grupy dobrych dziennikarzy
śledczych i zlecenia im prac dotyczących największej powojennej tragedii
w historii Polski - śmierci polskiego Prezydenta i 95 osób kluczowych
dla naszego Państwa na terenie Federacji Rosyjskiej. Dlaczego to wydaje
się takie nie do pojęcia?

Zresztą Telewizja nie jest
tu odosobniona,jeśli chodzi o instytucje i organy Państwa Polskiego –
Smoleńsk można tylko wspominać lub realnie amatorsko ośmieszać. Jeśli
miarą suwerenności Polski kiedyś – była zdolność powiedzenia prawdy
o tym,kto zabił naszą elitę w Katyniu – jak uważał Prezydent Lech
Kaczyński – to miarą naszej suwerenności dziś, jest zdolność powiedzenia
o tym jak i dlaczego zginął on sami 95 polskich obywateli.

Przegrała
wolność słowa – zwyciężyły naciski polityczne. Nie zobaczycie Państwo
filmu Stan Zagrożenia. Tak jak od 5 lat nie widzicie Raportu Podkomisji -
podstawowego narzędzia do naprawy bezpieczeństwa Państwa, ani zarzutów
Prokuratury. Tutaj sojusze są zdumiewające.

Ewa Stankiewicz

RECENZJA MICHAŁA KARNOWSKIEGO: Nowy film Ewy Stankiewicz o Smoleńsku trzeba zobaczyć. Precyzyjna, wstrząsająca opowieść o tragedii widzianej dekadę później