Obalanie merkelowskiego paradygmatu – plan Ch. von Stettena zastapienia A.Merkel przez F.Merza na stanowisku kanclerza

Niemiecki krajobraz polityczny w ostatnich dziesieciu latach ulegl zasadniczej zmianie w wyniku oslabienia pozycji partii chadeckich i powstania prawicowo-nacjonalistycznej parti Alternatywa für Deutschland (AfD). Coraz trudniej jest budowac koalicje rzadzace z tzw. srodka, gdyz tenze magiczny srodek skurczyl sie na tyle, ze bez partii z brzegow politycznego spektrum nie da sie rzadzic. Zeby dalej rzadzic trzeba pojsc albo za bardzo na lewo albo za bardzo na prawo. Mozna tez siedziec i nic nie robic, a wtedy lewicowo-zielony front obejmie wladze.

Konserwatywni politycy nie chca pogodzic sie z obranym przez A.Merkel ekologiczno-socjalistycznym kursem, ktory wypacza konserwatywne tresci CDU oraz CSU. Dlatego probuja szukac innych rozwiazan. Jednym z nich jest plan Christiana von Stettena zbudowania rzadu mniejszosciowego w przypadku opuszczenia obecnej koalicji przez SPD. Partia ta pod nowym kierownictwem obrala wyraznie lewicowy kurs. Konieczna konsekwencja realizacji planu von Stettena jest jednak czesciowe zawieszenie merkelowskiego paradygmatu o zakazie wspolpracy z AfD i z Lewica (Linke). Artykul przedstawia plan tego wplywowego chadeka bedacy proba ominiecia zakazu jakiejkolwiek wpolpracy z prawicowo-nacjonalistyczna partia AfD wyhodowana przeciez na licznych kardynalnych bledach obecnego kanclerza Niemiec.

1. Plan Christiana von Stettena zastapienia Angeli Merkel przez Friedricha Merza na stanowisku kanclerza

Partie polityczne to skomplikowane organizacje, ktore tylko z daleka wygladaja na jednolite calosci. Wewnatrz nich scieraja sie caly czas rozne sprzeczne interesy okreslonych grup, ktore usiluja odzialywac na realizacje podstawowych celow stojacych przed ich organizacja. Czesto bywa tak, ze ugrupowania wewnatrzpartyjne widza inne drogi w realizacji celow partyjnych niz jej kierownictwo. Jezeli spory rozwiazywane sa w drodze dyskusji, swobodnych wyborow, to sluzy to tylko dobru partii. Gdy zas krytyka jest tepiona, kierownictwo narzuca wszystkim ideologiczna czapke poprawnego myslenia i mowienia oraz prowadzi czlonkow na smyczy i w kagancu, prowadzi to do oporu czlonkow. Skostniale niedemokratyczne struktury partyjne sa szczegolnie grozne, gdy istnieja w partii rzadzacej. Niedemokratyczne procesy decyzyjne i cenzura szkodza zarowno tejze partii jak i kierowanemu przez nia panstwu i spoleczenstwu.

Wobec lewicowej radykalizacji SPD i mozliwego w najblizszej przyszlosci opuszczenia koalicji przez ta partie, konserwatywni politycy chadeccy szukaja innych drog utrzymania sie CDU/CSU u wladzy. Po wyborze w koncu listopada 2019 przez czlonkow SPD dwoch politykow prezentujacych skrajnie lewicowe poglady (S.Esken i W.Borjans, 53%) na przewodniczacych tej partii wydawalo sie, ze dni koalicji z CDU/CSU sa juz policzone. Glownym haslem w ich programie bylo bowiem zakonczenie tej niewygodnej dla SPD koalicji. Ponadto nie kryja oni, ze sa zwolennikami demokratycznego socjalizmu i mozna oczekiwac, ze w pozostalych 2 latach do konca beda oni forsowac programy socjalne, ekologiczne i emigracyjne niemozliwe do przyjecia przez chadecje. Z tych powodow powstal juz wczesniej plan Ch. von Stettena, ktory zakladal utworzenie rzadu mniejszosciowego kierowanego przez Friedricha Merza.

O F.Merzu, ktory jest nadzieja i gwiazda konserwtywnego skrzydla CD/CSU pisalem wielokrotnie, wiec przedstawie teraz krotko nieznanego tutaj C. von Stettena.

Christian von Stetten, rocznik 1970 jest przewodniczacym grupy parlamentarnej klasy sredniej (Parlamentskreis Mittelstand (PKM) we frakcji parlamentarnej CDU/CSU. Reprezentuje ona interesy malych, srednich i rodzinnych przedsiebiorstw niemieckich. Nalezy do niej 163 z 246 deputowanych. Jest on bardzo wplywowym politykiem i prezentuje raczej krytyczne spojrzenie wobec poczynan ostatniego kanclerza w wielu sprawach. Tutaj link o nim:

https://www.christian-stetten.de/

W bardzo cenionym programie ZDF prowadzonym przez Markusa Lanza przedstawil on 21.11.2019 mozliwosci dla CDU/CSU pojawiajace sie w przypadku rozpadu obecnej koalicji. Opuszczenie koalicji przez SPD jest bardzo prawdopodobne, gdyz istnieje kilka punktow spornych z ta partia (np. renta podstawowa, podatek od transakcji gieldowych), na ktore CDU/CSU nie chce sie zgodzic. Jego plan sygnalizuje zasadnicza zmiane kursu partii. W programie uczestniczyl tez znakomity dziennikarz z Die Welt – Robin Alexander, znawca systemu wladzy i polityki ery Merkel. Von Stetten jest zapalonym oredownikiem F.Merza. W programie tym przyznal tez, iz to on nalezal do kregu osob, ktore zachecily F.Merza do powrotu na scene polityczna. Wedlug niego dla kraju i partii nie idzie na tyle dobrze, aby zrezygnowac z Merza, a przyszlosci CDU nie mozna pozostawic w rekach obecnej jej przewodniczacej A.Kramp-Karrenbauer (AKK).

Jezeli SPD opusci koalicje, to powstana dwie opcje: nowe wybory albo utworzenie rzadu mniejszosciowego. W tym drugim przypadku, a wiec utworzenia rzadu mniejszosciowego, o kandydacie na kanclerza nie bedzie decydowalo kierownictwo partii, lecz dokona tego polaczona frakcja CDU/CSU. Musze dodac, ze A.Merkel nie wchodzilaby tutaj w gre, gdyz nie akceptuje jej FDP, ktorej szef C.Lindner odmawia z nia dalszej wspolpracy. W polaczonej frakcji CDU/CSU dwie trzecie poslow (163 osoby) nalezy do grupy Parlamentskreis Mittelstand (PKM) kierowanej przez von Stettena. Konserwatysci wg. niego stracili ochote na wspolprace z umiarkowanymi dzialaczami zgrupowanymi wokol Merkel i AKK. Uwaza on, ze F.Merz najbardziej nadaje sie na kanclerza i to wlasnie jego grupa zaproponuje tego polityka. Na pytanie dziennikarza R.Alexandra, kto mialby wybrac Merza na kanclerza, von Stetten nie chcial udzielic wyraznej odpowiedzi. Gdy dziennikarz spytal, czy byliby to poslowie CDU/CSU, FDP, AfD i innych partii, w tym Lewicy i SPD, ktorzy mogliby zapewnic wiekszosc w wyborze Merza, von Stetten nie odpowiedzial. Jego zdaniem wybory kanclerza w Bundestagu sa tajne i nie wiadomo kto i na kogo oddaje glos. Powiedzial tylko, ze nawet poslowie SPD i Lewicy mogliby oddac glosy na Merza, tak aby utrzymac rzad mniejszosciowy i tym samym zachowac istnienie skladu Bundestagu przez nastepne dwa lata, az do konca, czyli do nastepnych regularnych wyborow. Poslowie z innych partii, chcacy zachowac swoja pozycje, dochody przez najblizsze 2 lata mieliby tym samym prywatne motywy. Ponadto sadze, ze byliby to tez i tacy, ktorzy popieraja projekty chadekow. Na powtarzane pytania, czy Merz powinien dac sie wybrac glosami AfD, von Stetten nie chcial odpowiedziec. Mowil tylko, ze nie wiadomo jacy poslowie i na kogo glosuja, gdyz wybory sa tajne. Gdyby to powiedzial, wystapilby publicznie przeciwko merkelowskiemu paradygmatowi zakladajacemu zakaz jakiejkolwiek wspolpracy z AfD i zgody na wybranie kanclerza przez jej poslow. Twierdzil tez, ze wybor nowego kanclerza glosami AfD tez by mu przeszkadzal. Co ciekawe F.Merz nigdy publicznie nie odniosl sie do planu von Stettena dotyczacego przeciez jego osoby. O planie mozna przeczytac w: CDU-Mann verrät Plan, durch den Merz ohne Neuwahl Kanzler würde, FAZ, 22.11.2019; Film z programu red. Lanza zniknal z archiwum ZDF i z Youtoube... Po brutalnie zmiazdzonej probie rewolty prawicy w Landtagu F.Merz byl natychmiast gosciem w najnowszym programie red Lanza, w ktorym wielokrotnie odzegnywal sie od jakiejkolwiek wspolpracy z AfD...

2. Szanse powodzenia planu Christiana von Stettena

Christian von Stetten przedstawil plan dla CDU/CSU po ewentualnym rozpadzie koalicji z SPD. Plan ten zaklada odrzucenie merkelowskiego paradygmatu o zakazie jakiejkolwiek wspolpracy z AfD. Oznacza on tolerowanie pomocy AfD w wyborze nowego kanclerza i w innych sprawach. Dlatego jego prezentacja miala duzo niedopowiedzen oraz nie mowila wprost o udziale AfD w tym przedsiewzieciu. Okrzykniety zostalby natychmiast dysydentem i przypuszczono by natychmiast medialne ataki na niego. Plan ten bezposrednio atakuje Merkel i AKK, chcace utrzymac wladze. Merkel bedzie szla zapewne na dalsze kompromisy z SPD, tak aby dotrwac do konca kadencji i dostatecznie przygotowac teren dla AKK.

Jezeli jednak przygladnac sie dokladniej sytuacji, to widac, ze konserwatywni politycy nie widza zbyt duzo mozliwosci, aby tworzyc wiekszosci parlamentarne dla ich partii. Pojscie jeszcze dalej na lewo albo na zielono, tak jak chcialaby moze robic obecna kanclerz prowadziloby do dalszej utraty identyfikacyjnych cech CDU i CSU. CDU/CSU kieruje sie w strone slepej uliczki, gdy neguje AfD i flirtuje z Zielonymi. Chadecy oddali zbyt latwo i lekkomyslnie swoje tradycyjne tematy i tereny dla AfD i teraz maja klopoty ze znalezieniem innej koalicyjnej partii ze srodka spektrum. Koalicja niepotrzebnie lewicujacej CDU/CSU z FDP tak bardzo zaszkodzila wolnym demokratom, ze stracili oni na znaczeniu w polityce federalnej.

Stad odpowiedzia konserwatywnych kregow chadeckich byla rewolta przeciwko kursowi narzuconemu im przez Merkel i jej dwor palacowy. Nic dziwnego, ze ciagle powstaja koncepcje zaangazowania do wspolnego zaprzegu takze znienawidzonej przez Merkel AfD. Partia ta jest efektem kardynalnych bledow popelnionych przez obecnego kanclerzy. Jest jej niechcianym dzieckiem. Jej bledy (polityka wobec euro, polityka energetyczna, polityka migracyjna, bledy w polityce zagranicznej, stagnacja gospodarcza, polozenie armii na lopatki w wyniku zle przeprowadzonej reformy, ekologizacja i ulewicowienie partii) stworzyly zyciodajna glebe, na ktorej AfD moglo szybko rosnac. Proby wspolpracy z AfD sa widoczne wyraznie na szczeblach regionalnych. Napisalem o tym artykul w blogu p. CDU i AfD we wspolnym lozku...

Pierwsza powazna proba zlamania paradygmtau merkelowskiego na poziomie landtagu miala miejsce w Turyngii, gdzie CDU, FDP i AfD wybraly wspolnie nowego premiera Kemmericha i odsunely od wladzy lewicowo-zielony rzad postkomunisty B.Ramelowa. Odbylo sie to wszystko wedlug recepty przedstawionej przez von Stettena. Rewolta ta oznaczala zlamanie paradygmatu merkelowskiego zakazujacego jakiejkolwiek wspolpracy z AfD. Stad ten projekt zostal zmiazdzony przez biurokratyczny aparat Merkel wraz z pomoca Lewicy, SPD i Zielonych. O zniszczeniu rezultatow wyborow T.Kemmericha na premiera w Landtagu w Turyngii napisze w drugiej czesci mojego wczesniejszego artykulu pt. Konserwatywna kontrofensywa w Turyngii. Gdyby kanclerz tolerowala dalej ten eksperyment, oznaczaloby to poczatek konca jej rzadow w Berlinie. Symulujac cala akcje na poziomie federalnym w Bundestagu, wycieto by jej ten sam numer i na fotelu kanclerskim zasiadlby prawdopodobnie niecierpiany przez nia jej wieczny przeciwnik F.Merz. Doprowadzajac do upadku nowego/przyszlego rzadu w Turyngii probuje Merkel konserwowac swoj paradygmat, ktory jest gwarantem utrzymania jej wladzy przynajmniej do konca kadencji. Wczorajsze posiedzenie wielkiej koalicji wyprodukowalo nawet nastepujace postanowienie, betonujace omawiany przeze mnie jej paradygmat:

„Wykluczamy budowanie rzadu i politycznych wiekszosci przy pomocy glosow AfD. Takie jest i pozostaje postanowienie partii uczestniczacych w koalicji. Obowiazuje ono na wszystkich poziomach“ Jako uzasadnienie podano: „...z powodu legitymacji polityki... To ostatnie zdanie brzmi dosyc enigmatycznie, cos takiego jak „mowa trawa... „

Przy okazji, w nastepnym artykule o sytuacji w Erfurcie pokaze, jak to ostatnie dziwne postanowienie wielkiej koalicji stanie sie dla niej, szczegolnie dla SPD kijami samobijami przy zapowiadanym juz niedalekim wyborze postkomunisty B.Ramelowa na premiera Turyngii.

Teraz trwaja ataki na konserwatywnych dysydentow popierajacych smialy wybor w Erfurcie i tym samym pochwalajacych odsuniecie postkomunistow od wladzy. O dysydentach tych a zarazem przeciwnikach obecnego kierownictwa CDU napisze w nastepnym najblizszym artykule. Rozpoczecie otwartej walki z opozycja wewnatrzpartyjna oslabia zarowno Merkel jak i AKK. Niestety jest to przeciez podcinanie galezi na ktorej sie siedzi.