Adwent 2019 r. - oczekiwanie na przyjście Zbawiciela
Maryla, ndz., 01/12/2019 - 21:19
Adwent 2019 rozpoczniemy w niedzielę 1 grudnia. Zakończy się on 24 grudnia czyli podczas wigilii Świąt Bożego Narodzenia, która w tym roku wypada we wtorek.
Adwent to czas w roku liturgicznym, który rozpoczyna się od I Nieszporów niedzieli po sobocie 34. tygodnia Okresu Zwykłego , a kończy przed I Nieszporami uroczystości Narodzenia Pańskiego w wieczór 24 grudnia. Trwa od 23 do 28 dni i obejmuje cztery kolejne niedziele przed 25 grudnia.
W czasie całego Adwentu, poza niedzielami i uroczystością Niepokalanego Poczęcia NMP (8 grudnia), odprawiane są Roraty. Ta bardzo dawna tradycja jest nadal w Polsce kultywowana. Roraty to Msze ku czci Najświętszej Maryi Panny, odprawiane wczesnym rankiem. Ich nazwa pochodzi od łacińskich słów pieśni często śpiewanej na ich początku - Rorate caeli desuper (Spuśćcie rosę, niebiosa). W czasie Rorat przy ołtarzu znajduje się dodatkowa, ozdobna świeca - symbolizuje ona obecność Maryi. Eucharystia rozpoczyna się przy zgaszonych światłach; zapalają się one dopiero podczas uroczystego hymnu "Chwała na wysokości Bogu". Jest to jeden z nielicznych przypadków w roku liturgicznym, kiedy hymn ten śpiewa się każdego dnia (chociaż wyłącznie podczas Rorat).
W tym dniu zapala się w okolicach ołtarza białą świece roratką zwaną. Świeca symbolizuję Matkę Boską.
To wyjątkowy czas dla chrześcijan. Adwent to czas oczekiwania na przyjście Boga w Jezusie Chrystusie. Słowo adwent pochodzi z języka łacińskiego "adventus", które oznacza przyjście. Najbardziej charakterystycznym zwyczajem adwentowym, zwłaszcza w Polsce, są Roraty. Jest to Msza św. sprawowana ku czci Najświętszej Maryi Panny, zwykle bardzo wcześnie rano. Wierni, często w ciemnościach przenikniętych jedynie blaskiem trzymanych w ręku świec, wraz z Maryją czekają na wybawienie jakie światu przyniosły narodziny Zbawiciela. Z Roratami związany jest zwyczaj zapalania specjalnej świecy ozdobionej mirtem, nazywanej roratką. Symbolizuje ona Maryję, która jako jutrzenka zapowiada przyjście pełnego światła - Chrystusa. Innym zwyczajem jest zawieszanie w kościele wieńca z czterema świecami oznaczającymi cztery niedziele Adwentu. Z upływem kolejnych tygodni podczas Rorat zapala się odpowiednią liczbę świec.
W pierwszą Niedzielę Adwentu zapalmy pierwszą święcę.
W każdą niedzielę adwentu w kościele przy ołtarzu będzie zapalana kolejna świeca.
Świece na wieńcu adwentowym
Cztery świece adwentowe symbolizują cztery tygodnie Adwentu i wskazują na najważniejsze etapy historii zbawienia. Zapalane kolejno w każdą niedzielę wskazują na upływ czasu, skracając czas oczekiwania na Boże Narodzenie.
„Świeca Proroka” (Świeca Nadziei) – zapalana w I Niedzielę Adwentu symbolizuje proroków, którzy zapowiedzieli przyjście Mesjasza.
„Świeca Betlejem” (Świeca Pokoju) – zapalana w II Niedzielę Adwentu na pamiątkę miejsca, w którym narodził się Zbawiciel.
„Świeca Pasterzy” (Świeca Radości) – zapalana w III Niedzielę Adwentu przypomina pasterzy, którzy jako pierwsi ujrzeli Jezusa i ogłosili światu „radosną nowinę”. Niedziela ta nosi nazwę Gaudete („Radujcie się”), dlatego świeca ma radosny, różowy kolor.
„Świeca Aniołów” (Świeca Miłości) – zapalana w IV Niedzielę Adwentu symbolizuje aniołów, którzy objawili się pasterzom w grocie betlejemskiej, ogłaszając im narodziny Dzieciątka Jezus.
- Zaloguj się, by odpowiadać
Etykietowanie:
10 komentarzy
1. Rzecznik Episkopatu:
dobrego przygotowania się do Bożego Narodzenia. Podkreślają, że pomoże w
tym m.in.uczestnictwo w Roratach, rekolekcjach adwentowych i
przedświąteczna spowiedź. Ważne, żeby w tym czasie, pamiętać o osobach
ubogich, samotnych i wszystkich potrzebujących. To jest istotą Bożego
Narodzenia.
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
2. Abp Jędraszewski na adwent:
to, kim jest człowiek jako kobieta i mężczyzna, a także: jak powinny
kształtować się relacje małżeńskie i rodzinne, i w oparciu o jakie
wartości należy budować nasze życie społeczne i narodowe – pisze do
wiernych Archidiecezji Krakowskiej w liście na adwent abp Marek
Jędraszewski.
Metropolita krakowski wskazuje, że święta Bożego Narodzenia są czasem
dziękowania i wysławiania Boga za wielkie dzieło Jego miłości do
człowieka, a adwent czasem przygotowania do dobrego przeżycia tego
dziękczynienia. – Adwent – czas modlitwy, czas oczyszczania serc w
sakramencie pokuty, czas dobroci okazywanej innym, zwłaszcza bardziej od
nas potrzebującym ludziom. Prawdziwie błogosławiony czas! – pisze
metropolita krakowski.
Charakterystyczna dla adwentu postawa czuwania i gotowości – jak
zaznacza abp Jędraszewski – polega przede wszystkim na nieustannym
wsłuchiwaniu się w głos Chrystusa i trwaniu przy prawdzie, którą On sam
nam objawił odnośnie do nas jako ludzi.
Odwołując się do słów św. Jan Paweł II z Placu Zwycięstwa w Warszawie
z 2 czerwca 1979 roku, o tym, że „człowiek nie może siebie sam do końca
zrozumieć bez Chrystusa”, abp Jędraszewski podkreśla, że Chrystus jest
podstawowym kluczem dla człowieka, aby mógł on zrozumieć siebie samego.
- Jedynie bowiem w świetle Chrystusowej Ewangelii każdy człowiek może
pojąć swoje powołanie i swoją osobową godność. To Chrystusowa Ewangelia
rzuca też fundamentalne światło na to, kim jest człowiek jako kobieta i
mężczyzna, a także: jak powinny kształtować się relacje małżeńskie i
rodzinne, i w oparciu o jakie wartości należy budować nasze życie
społeczne i narodowe – pisze w liście na adwent metropolita krakowski.
Arcybiskup zauważa, że czterdzieści lat temu słowa Jana Pawła II
wzywały Polaków do jednoznacznego sprzeciwu wobec materialistycznej i
ateistycznej wizji człowieka, którą głosiła obowiązująca wówczas
totalitarna ideologia marksistowska. - Dzisiaj musimy za wszelką cenę
trwać przy nauce Chrystusa, zdając sobie sprawę z tego, że zawiera ona w
sobie jednoznaczne „nie” wobec lansowanych przez niektóre środowiska
ateistycznych ideologii gender i LGBT – podkreśla abp Jędraszewski.
List kończy się pasterskim błogosławieństwem abp. Marka
Jędraszewskiego na „adwentowy czas czuwania i gotowości – czas pełnego
radosnej wiary głoszenia Chrystusowej prawdy o człowieku”.
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
3. Rozpoczyna się okres Adwentu
Rozpoczyna się okres Adwentu
Adwent to radosny czas oczekiwania na przyjście Chrystusa.
Obejmuje on cztery niedziele przed Bożym Narodzeniem. Dzieli się na dwie
części – do 16 grudnia Kościół podkreśla oczekiwanie na ostateczne
przyjście Chrystusa na końcu świata. Ostatni tydzień natomiast
bezpośrednio przygotowuje nas do uroczystości Bożego Narodzenia.
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
4. zapalmy pierwszą świeczkę
Ewangelia na I niedzielę adwentu
My
czekamy na dobrego Pana, który daje nam to, co dobre i uczy nas, jak
nie zmarnować wolności. Jest dobry, bo dla nas zbudował swój dom – świat
i daje nam udział w jego urządzaniu, czyli w budowaniu królestwa Bożego
na ziemi. On nam nie odbiera wolności, ale pokazuje nam prawdę, gdyż
chce, abyśmy wiedzieli, kim naprawdę jest człowiek i co powinien czynić,
aby prawdziwie stać się człowiekiem. Uznać Go za Pana to zgodzić się na
to, by Jego wola się liczyła w naszym życiu i kierować się Jego
mądrością w naszym postępowaniu, bo tylko On może uczynić nasze życie
prawdziwie wielkim, szczęśliwym i pięknym.
Nim nadejdzie - piosenka adwentowa
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
5. Bożena Sztajner
Dziś,
w niedzielę 1 grudnia, Kościele katolickim rozpoczyna się Adwent. Jest
to bogaty w symbolikę, czterotygodniowy okres przygotowania do Bożego
Narodzenia oraz wzmożonego oczekiwania na koniec czasów i ostateczne
przyjście Jezusa Chrystusa. Czterotygodniowy czas Adwentu, który nie
jest okresem pokuty, ale radosnego oczekiwania, obfituje w zwyczaje i
symbole. Jest podobny do całego ludzkiego życia, które jest oczekiwaniem
na pełne spotkanie z Bogiem.
Adwent jest wyjątkowym czasem dla chrześcijan. Słowo adwent pochodzi z
języka łacińskiego "adventus", które oznacza przyjście. Dla
starożytnych rzymian słowo to, oznaczało oficjalny przyjazd cezara. Dla
chrześcijan to radosny czas przygotowania na przyjście Pana. Oczekiwanie
na przyjście Chrystusa musi rodzić radość, gdyż jest oczekiwaniem na
przyjście Jezusa. Dlatego też Adwent jest nie tyle czasem pokuty, ile
raczej czasem pobożnego i radosnego oczekiwania. Opuszczenie hymnu
Gloria nie jest wyrazem pokuty, jak w Wielkim Poście, lecz znakiem
czekania na nowe zabrzmienie hymnu anielskiego śpiewanego w noc
narodzenia Jezusa (Łk 2, 14).
Teologicznie czas ten wyraża oczekiwanie Kościoła na podwójne
przyjście Chrystusa. W pierwszym okresie akcent położony jest na
Paruzję, czyli ostateczne przyjście Chrystusa na końcu świata. Ostatni
tydzień natomiast bezpośrednio przygotowuje do narodzenia Chrystusa,
przez które Bóg wypełnia wszystkie obietnice złożone w historii.
Adwentowe czytania mszalne dotyczą m.in. dramatycznych nawoływań
proroków, którzy zachęcają do nawrócenia, podkreślają zbliżający się
kres czasu i ostateczne nastanie Królestwa Bożego. Równocześnie jednak
Kościół przypomina o nadziei, jaka wiąże się z paruzją, czyli ponownym
przyjściem Chrystusa - w każdej Mszy św. padają słowa: "abyśmy zawsze
wolni od grzechu i bezpieczni od wszelkiego zamętu, pełni nadziei
oczekiwali przyjścia naszego Pana Jezusa Chrystusa".
Najbardziej charakterystycznym zwyczajem adwentowym, zwłaszcza w
Polsce, są Roraty. Jest to Msza św. sprawowana ku czci Najświętszej
Maryi Panny, zwykle bardzo wcześnie rano. Wierni, często w ciemnościach
przenikniętych jedynie blaskiem trzymanych w ręku świec, wraz z Maryją
czekają na wybawienie jakie światu przyniosły narodziny Zbawiciela.
W niektórych miejscach na roratnich Mszach na początku w procesji z
kruchty kościoła do ołtarza z lampionami w ręku idą dzieci. Mszę św.
rozpoczyna się przy wyłączonych światłach, mrok świątyni rozpraszają
jedynie świece i lampiony. Dopiero na śpiew "Chwała na wysokości Bogu"
zapala się wszystkie światła w kościele.
Uczestnictwo dzieci w Mszach roratnich wiąże się ze zwyczajem
podejmowania różnych dobrych postanowień na czas Adwentu. Dzieci często
zapisują te postanowienia na kartkach, składanych następnie przy
ołtarzu. Mają one wyrażać wewnętrzne przygotowanie do Bożego Narodzenia i
chęć przemiany życia.
Z Roratami związany jest zwyczaj zapalania specjalnej świecy
ozdobionej mirtem, nazywanej roratką. Symbolizuje ona Maryję, która jako
jutrzenka zapowiada przyjście pełnego światła - Chrystusa. Innym
zwyczajem jest zawieszanie w kościele wieńca z czterema świecami
oznaczającymi cztery niedziele Adwentu. Z upływem kolejnych tygodni
podczas Rorat zapala się odpowiednią liczbę świec. Świece i lampiony tak
często używane w liturgii adwentowej wyrażają czuwanie. Nawiązują one
do ewangelicznych przypowieści m.in. o pannach mądrych i głupich.
Światło jest też wyrazem radości z bliskiego już przyjścia Chrystusa.
Nazwa "roraty" pochodzi od pierwszego słowa łacińskiej pieśni na
wejście śpiewanej w okresie Adwentu - "Rorate coeli" (Niebiosa, spuśćcie
rosę).
W liturgii adwentowej obowiązuje fioletowy kolor szat liturgicznych.
Jako barwa powstała ze zmieszania błękitu i czerwieni, które odpowiednio
wyrażają to co duchowe i to co cielesne, fiolet oznacza walkę między
duchem a ciałem. Zarazem połączenie błękitu i czerwieni symbolizuje
dokonane przez Wcielenie Chrystusa zjednoczenie tego co boskie i tego co
ludzkie. Wyjątkiem jest III niedziela Adwentu - tzw. Niedziela
"Gaudete" (radujcie się). Obowiązuje w niej różowy kolor szat
liturgicznych, który wyraża przewagę światła, a tym samym bliskość
Bożego Narodzenia.
Adwent dzieli się na dwa podokresy, z których każdy ma odrębne cechy, wyrażone w dwóch różnych prefacjach adwentowych.
Pierwszy podokres obejmuje czas od pierwszej niedzieli Adwentu do 16
grudnia, gdy czytane są teksty biblijne zapowiadające powtórne przyjście
Zbawiciela na końcu świata i przygotowujące do spotkania z Chrystusem
Sędzią. Dni powszednie w tym okresie przyjmują wszystkie obchody wyższe
rangą (tzn. wspomnienia dowolne, obowiązkowe, święta i uroczystości).
Drugi okres Adwentu, od 17 do 24 grudnia, to bezpośrednie
przygotowanie do świąt Bożego Narodzenia. W tym okresie w dni powszednie
można obchodzić jedynie święta i uroczystości.
Dawniej Adwent był czasem szczególnej aktywności różnych bractw. Przy
kościołach istniały kapele rorantystów, które śpiewem i muzyką
uświetniały celebracje, przez co przyciągały wiernych i upowszechniały
zwyczaj Rorat. W XIX w. w Warszawie istniało również bractwo roratnie,
które ze sprzedaży świec uzyskiwało fundusze na pomoc ludziom ubogim.
Obecnie corocznie podobną akcję sprzedaży świec prowadzi pod hasłem
katolicka Caritas. Od 6 lat w akcji Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom
uczestniczą też organizacje charytatywne Kościołów prawosławnego i
ewangelicko-augsburskiego.
Pierwsze wzmianki na temat Adwentu jako okresu przygotowania do świąt
Bożego Narodzenia pochodzą z IV w. W Rzymie zwyczaj ten znany był od VI
w. i obejmował cztery tygodnie przed świętami. Przez pewien czas Adwent
był okresem postu, co dalej jest zachowywane w liturgii wschodnie
https://www.niedziela.pl/artykul/47469/Czas-oczekiwania-na-przyjscie-Zba...
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
6. W dniu 8 grudnia 2019 r. w
W dniu 8 grudnia 2019 r. w kalendarzu liturgicznym Kościoła Powszechnego wypada zbieżność II niedzieli Adwentu i uroczystości Niepokalanego Poczęcia NMP. Dla dobra duchowego wiernych należy zachować w dniu 8 grudnia 2019 r. świętowanie uroczystości Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny – czytamy w dekrecie przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski abp. Stanisława Gądeckiego.
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
7. Druga niedziela Adwentu
Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego... Wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże (Łk3,4.6).
Do Pani Maryli,
Szanowna Pani Marylo,
Lud polski, podczas adwentu, jak na Wielkanoc, idzie do spowiedzi,
wesoła muzyka i śpiewki milkną wszędzie, bo jak mówi stare przysłowie o
patronach, rozpoczynających adwent:
Święta Katarzyna klucze pogubiła,
Święty Jędrzej znalazł – zamknął skrzypki zaraz.
Do pory adwentowej mają Polacy przepowiednie rolnicze i przysłowia:
1) Gdy w adwencie sadź na drzewie się pokazuje, to rok urodzajny nam zwiastuje.
2) Co zamorzysz w adwencie, tego nie dobędziesz po święcie.
3) Kto się zaleca w adwenta, ten będzie miał żonę na święta.
4) Kto ziemię w adwent pruje, ta mu trzy lata choruje.
5) W adwenta same posty i święta (roraty codziennie odprawiane).
Z polskich pieśni adwentowych XVI i XVII wieku przytaczamy słowa i nuty następnej (ze zbiorów p. Polińskiego):
Boże wieczny, Boże żywy,
Odkupicielu prawdziwy,
Wysłuchaj nasz głos płaczliwy!
Któryś jest na wysokości,
Schyl nieba, użycz litości,
Spuść się na nasze niskości!
O niebieskie góry mnogie,
Spuśćcie rosę na ubogie,
Dajcie nam zbawienie drogie.
Nie trzymajcie Przejrzanego,
Chmury gęste, z dżdżem naszego
Przynieście Sprawiedliwego!
Przyjdź co rychlej, Miłosierny
Panie Boże nasz Niezmierny.
Ciebie czeka lud Twój wierny.
Obejdź się z nami łaskawie,
Zmiłuj się nad nami, Panie,
Racz przyjść ku naszej naprawie!
Racz odmienić swój gniew srogi;
Daj, aby człowiek ubogi
Nawiedził Twe święte progi.
Usłysz płacz stworzenia Swego,
Daj doczekać uciesznego
Narodzenia Syna Twego.
Amen, amen, raczysz to dać,
Byśmy się tam mogli dostać,
W niebie z anioły królować.
Módlmy się czekając na Boże Narodzenie.
Michał Stanisław de Zieleśkiewicz
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
8. III Niedziela Adwentu
Dzisiejsza, trzecia niedziela Adwentu, w słowie Bożym i modlitwach wzywa nas do chrześcijańskiej radości. Radości, która jest charakterystycznym rysem chrześcijańskiego oczekiwania na przyjście Pana. Już dziś radujemy się myślą, że przyjdzie kochający nas i bliski nam Jezus. Zwycięzca grzechu i śmierci, który daje nam możność uczestnictwa w swoim zwycięstwie.
Trzecia niedziela Adwentu jest tradycyjnie nazywana niedzielą
“Gaudete”. Nazwa pochodzi od pierwszego słowa antyfony na wejście
“Gaudete in Domino” (czyli “radujcie się w Panu”). Antyfona ta jest
poświadczona już w najstarszych zachowanych antyfonarzach liturgii
rzymskiej z VIII i IX w. (wówczas antyfona na wejście była refrenem
Psalmu śpiewanego na rozpoczęcie Mszy św.) i została także zachowana w
obecnym Mszale.
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
9. Ewangelia na III Niedzielę
Gdy Jan usłyszał w więzieniu o czynach Chrystusa, posłał swoich
uczniów z zapytaniem: „Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też
innego mamy oczekiwać?”. Jezus im odpowiedział: „Idźcie i oznajmijcie
Janowi to, co słyszycie i na co patrzycie: niewidomi wzrok odzyskują,
chromi chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia, głusi słyszą, umarli
zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię. A błogosławiony jest ten,
kto we Mnie nie zwątpi”. Gdy oni odchodzili, Jezus zaczął mówić do
tłumów o Janie: „Coście wyszli oglądać na pustyni? Trzcinę kołyszącą się
na wietrze? Ale coście wyszli zobaczyć? Człowieka w miękkie szaty
ubranego? Oto w domach królewskich są ci, którzy miękkie szaty noszą. Po
coście więc wyszli? Proroka zobaczyć? Tak, powiadam wam, nawet więcej
niż proroka. On jest tym, o którym napisano: Oto Ja posyłam mego
wysłańca przed Tobą, aby Ci przygotował drogę. Zaprawdę powiadam wam:
Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela.
Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on”.
Mt 11,2-11
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
10. Ewangelia na IV Niedzielę
Ewangelia na IV Niedzielę adwentu
W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki
Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się
brzemienna za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był
człowiekiem prawym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał
oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu
się we śnie i rzekł: ”Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie
Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej
poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój
lud od jego grzechów”. A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo
Pańskie powiedziane przez proroka: Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna,
któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy ”Bóg z nami”. Zbudziwszy się ze
snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją
Małżonkę do siebie.
Mt 1,18-24
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl