Bawarczycy vs Prusacy

W kazdym chyba kraju sa roznice regionalne prowdzace do zartow, czasem konfliktow, czasem do mordowania  tych, ktorzy maja nosy innego ksztaltu, jak to jest w Afryce. nawet w spokojnym, nudnym politycznie kraju jak Kanada zjawisko to wystepuje.  Nawet nie chce o tym myslec,o tym Quebecu, bo zaraz zamowie na internecie jakas klonice.

Traf chcial, ze w ramach ostatniej akcji sczytywania ksiazek ze wspomnieniami z czasow wojny, tej drugiej swiatowej, poprzednia nazywana byla Wielka, trafilem na wspomnienia niemieckiego oficera,Wolfganga Oskara Gagla zatytulowane "Fuhrer,Folk and Fatherland. A Soldier's Story", GSPH, Renfrew 2010. To Renfrew, to powiat, do ktorego nalezaly nasze kanadyjskie Kaszuby. Kiedys, w XIX w. na Spisach Powszechnych wychodzilo, ze tam prawie sami Niemcy mieszkaja. Nasi sprostowali, ze emigrowali z zaboru niemieckiego, ale byli Polakami. No to dla odmiany Spisy zaczely wykazywac, ze tam prawie sami Polacy mieszkaja. Swoja droga bylismy kiedys na wakacjach w takim ladnym osrodku prowadzonym przez rodzine niemiecka, starszych ludzi, moze nawet przez Wolfganga. Byla stadnina koni i jezioro z rybami. Porzadek, czysto, kwiaty, mili gospodarze. Zadna tam lipa.

Gagel ukonczyl szkole oficerska w grudniu 1942 r. i dostal skierowanie do 68 Puku Piechoty stacjonujacego w Brandeburgu. mial sie tam zglosic w dniu 6 I 1943 r. Mial wiec troche czasu, ale tez i pieniedzy, bo zaczeli mu wyplacac zold "leutnanta" w wysokosci 300 reichsmarek na miesiac. Udal sie wiec do rodzinnej wsi Michelau w Bawarii. Tam pobalowal i udal sie do koszar, jednych z pieciu w garnizonowym miescie. Brandenburg byl starym miastem,nie byl zniszczony i podobal mu sie. Zebralo mu sie na wspomnienia i wyszlo, ze jego babcia w bawarskiej wiosce zawsze mowila o Prusakach: "Sau-Preuss", co sie przeklada na swinie, maciore i brudasa. Byla to pozostalosc po trwajacej przez wiele wiekow rywalizacji Bawarczykow  z Prusakami.

Ta rywalizacja nie ustala nawet za czasow III Rzeszy. Jak pisze: "Ta rywalizacja byla bardzo rozpowszechniona i silna wsrod wielu Bawarczykow, wlacznie z mieszkancami mojej wsi. Wielu z nich uwazalo Prusakow za obcych, mniej wiecej tak, jak Francuzow czy Wlochow".

Autor ksiazki, z wygladu i z pogladow, dosc poczciwy czlek (zakochal sie ciezko w przyszlej zonie i pozostal jej wierny) przekazal tez kilka swoich uwag na temat Prusakow. Dostrzegl, ze sa sztywni, formalistyczni. Na pierwszym spotkaniu z kadra odczul, ze nie maja swobody, luzu, sa sztywni. To potwierdzalo anegdote opowiedziana przez ojca autora, ktora streszczla roznice pomiedzy obu nacjami.

""Jesli jest osiem stolow w pruskiej piwarni i osmiu klientow, to kazdy siadzie przy innym stole. Natomiast w Bawarii, w takiej sytuacji wszyscy zasiada do tego samego stolu".Po paru tygodniach pobytu w Brandenburgu doskonale pojalem to kwasne porownanie".

W imie sprawiedliwosci, Autor wsponien wspomnial, ze Prusacy sa swietnymi zolnierzami. Do wojny maja pragmatyczne podejscie. Dla nich wojna byla po prostu zupelnie normalnym  faktem zycia. Z ulga stwierdzil, ze majac takich ludzi obok siebie na froncie bedzie czul sie bezpiecznie. Dumni byli ze swoich tradycji wojskowych i pewni siebie, po prostu - profesjonalisci.

Na koniec swych rozwazan na temat Prusakow, wspomina o swoim najlepszym koledze z jednostki, poruczniku Kurcie Raabe.  Wedlug niego byl to typowy Prusak, szczuply, wysoki o jasnej cerze. Zachowywal sei z wyzszoscia, arogancko, jakby byl arystokrata. I nawet tak utrzymywal. Wolfgang z czasem odkryl, ze kolega rozmija sie z prawda. Pochodzil z wiesniaczej rodziny zamieszkalej we wsi Drossen kolo Brandenburga. Dobra strona bylo to, ze starzy podsylali synowi kielbasy, sery, pieczywo itd. Niestey Eldorado skonczylo sie ,gdy Kurt zakochal sie w niejakiej Margit i do niej skierowal strumien dobr otrzymywanych z rodzinnej wioski. Po kilku tygodniach byli zareczeni.