Polaku, wywieś flagę! 2 maja Święto Orła Białego. 3 maja -pierwszej w Europie Konstytucji.

Moja Ojczyzna - Czesław Niemen

Rajnold Suchodolski - Mazurek Trzeciego Maja

Witaj majowa jutrzenko

1. Witaj, majowa jutrzenko,
świeć naszej polskiej krainie,
uczcimy ciebie piosenką
Która w całej Polsce słynie.

Ref. Witaj Maj, Trzeci Maj,
Dla Polaków błogi raj! X2

2. Nierząd braci naszych cisnął,
gnuśność w ręku króla spała,
a wtem Trzeci Maj zabłysnął
i cała Polska powstała.

Ref. Witaj Maj, Trzeci Maj,
Wiwat wielki Kołłątaj! X2

3. Ale chytrości gadzina
młot swój na nas gotowała,
z piekła rodem Katarzyna
Moskalami nas zalała.

Ref. Chociaż kwitł piękny maj,
rozszarpano biedny kraj. x2

4. Wtenczas Polak z łzą na oku
smutkiem powlókł blade lice
trzeciego maja co roku
wspominał lubą rocznicę.

Ref. I wzdychał: Boże daj,
by zabłysnął trzeci maj! x2

5. Na ustroniu jest ruina,
w które Polak pamięć chował,
tam za czasów Konstantyna
szpieg na nasze łzy czatował.

Ref. I gdy wszedł trzeci maj,
kajdanami brzęczał kraj. x2

6.W Piersiach rozpacz uwięziona
W listopadzie wstrząsła serce.
Wstaje polska z grobów łona,
pierzchają dumni morderce.

Ref. Błysnął znów trzeci maj
i jest wolny błogi raj! x2

7. Próżno, próżno, Mikołaju,
z paszcz ognistych w piersi godzisz,
próżno rząd wolnego kraju
nową przysięgą uwodzisz.

Ref. To nasz śpiew: wiwat maj!
Niech przepadnie Mikołaj! x2

8. O zorzo trzeciego maja!
My z twoimi promieniami
przez armaty Mikołaja
idziem w Litwę z bagnetami!

Ref. Wrogu precz! Witaj maj
polski i litewski kraj!

...polskim pieniądzem jest ZŁOTY POLSKI, który 90 lat temu zastąpił markę.
Niejaka Hanna Gronkiewicz-Waltz zmieniła nazwę naszego pieniądza na jakiś PLN, a Polacy, nawet ci, którzy mienią się patriotami, ochoczo tę zmianę zaakceptowali.

Proponuję, żeby Dzień Flagi połączyć z Dniem Złotego - polskiego pieniądza.

90 lat temu marka polska została zastąpiona Złotym Polskim

Złoty został wprowadzony do obiegu w ramach reformy pieniężnej,
którą przeprowadził ówczesny minister finansów Władysław Grabski.
29.04.1924 roku,marka polska została zastąpiona Złotym Polskim.

Nowa waluta Polski została oparta na parytecie złota, wartość jednego złotego ustalono na 9/31 grama (ok. 0,29) czystego złota. Oprócz nazwy złoty proponowano również m.in., nazwę „Lech” i „Pol” lecz ostatecznie wybrano nazwę złoty, która odwoływała się do historycznej jednostki monetarnej używanej w Królestwie Polskim (kongresowym).

Nacjonaliści kontra lewacy. Przez Warszawę przeszedł marsz Obozu Narodowo-Radykalnego

Kilkaset osób przeszło ulicami Warszawy z okazji rocznicy powstania ONR. Lewacy próbowali zatrzymać marsz.
Kilkaset członkiń i członków ONR
przeszło w sobotę ulicami Warszawy w marszu z okazji rocznicy utworzenia
tego ugrupowania; próbę blokady zorganizowali Obywatele RP.

Nawiązujemy bezpośrednio do przedwojennego Obozu
Narodowo-Radykalnego, chcemy kontynuować tę tradycję, ale nie patrzymy
tylko jako epigoni w przeszłość, chcemy zaznaczać, że idea
nacjonalistyczna to nadal idea aktualna, że państwami powinny rządzić
narody, a nie jakieś kasty demoliberalne, że państwa nie powinny być
rozdzierane przez partie polityczne

— powiedział rzecznik prasowy ONR Tomasz Kalinowski.

To nadal są hasła aktualne, dlatego chcemy kontynuować tę myśl

— dodał.

Uważamy, że ONR
jako awangarda polskiego nacjonalizmu jest organizacją zdolną do tego,
aby ponieść ten płomień nadziei dla odrodzenia ideałów narodowych,
katolickich w państwie polskim,; do budowy państwa
narodowego, katolickiego

— mówił zastępca kierownika głównego ONR Tomasz Dorosz.

Karol Podstawka z zarządu głównego ONR ocenił, że nowa deklaracja ONR,
przyjęta w sobotę na zamkniętym kongresie organizacji, „to pierwszy
krok na drodze ku opracowaniu szerszego spektrum postulatów, które
będziemy chcieli zaproponować Polakom”.

Jak powiedział
rzecznik, sobotni marsz był „manifestacją tylko i wyłącznie członków,
stąd trochę ekskluzywna forma obchodów”. Poinformował, że przed
kongresem odbyła się okolicznościowa msza.

Blokadę demonstracji zapowiedziała inicjatywa Obywatele RP. Kilkadziesiąt osób stanęło na planowanej trasie przemarszu ONR
z transparentami „Tu są granice przyzwoitości” oraz cytatem
z przedwojennego czasopisma narodowych radykałów „Sztafeta”: „Endek,
Hitler dwa bratanki”.

„Warszawa
wolna od faszyzmu”, „Polska wolna od faszyzmu” - skandowali. Gdy
otoczyła ich policja i zepchnęła na chodnik, a kilka osób zaniesiono
do policyjnych furgonów, krzyczeli: „Wstydźcie się”, „Kogo bronicie?”,
„Faszyści, policja, jedna koalicja”.

Demonstrantów z emblematami falangi, wielu w bluzach ze znakiem NSZ, powitali okrzykami „szmalcownicy” „nacjonalizm - to się leczy”, „ONR to zbiór zer”. Ci odpowiedzieli wołając „śmierć wrogom ojczyzny”, „ave, ave Christus rex”, „znajdzie się kij na lewacki ryj”.

Według
danych stołecznej policji z godziny 20.00 dwie osoby zatrzymano
z powodu znieważenia i naruszenia nietykalności
osobistej funkcjonariusza.

Przeciwnicy ONR blokowali trasę marszu narodowców. Policja: musieliśmy użyć siły

Dwie osoby zostały zatrzymane za naruszenie
nietykalności funkcjonariuszy w czasie marszu narodowców w centrum. To
uczestnicy kontrmanifestacji. więcej »

Część z nich siadała na trasie marszu, policja próbowała ich przesunąć z
trasy. Doszło do przepychanek. - Około 16.50 na skrzyżowaniu
Świętokrzyskiej i Nowego Światu grupa 50 osób próbowała zakłócić
przebieg legalnej manifestacji, która była zarejestrowanej w urzędzie
miasta - potwierdza Rafał Retmaniak z biura prasowego komendy Stołecznej
Policji.
Podjęliśmy czynności zmierzające do usunięcia ich z trasy
przemarszu, te osoby nie podporządkowały się do poleceń. Policjanci byli
zmuszeni do użycia siły i usunięcia ich z jezdni - dodaje Retmaniak.Po chwili kolejna grupa weszła na ulice, co skończyło się podobnie. -
Za znieważenie funkcjonariuszy oraz naruszenie nietykalność
funkcjonariuszy zostały zatrzymane dwie osoby - informuje policjant.
Uczestnicy kontrmanifestacji zostali w końcu odcięci od marszu ONR, a
po jego przejściu policja zaczęła legitymować osoby, które zakłócały
przemarsz.

Krzyż, flagi, zacięte twarze i okrzyki "Śmierć wrogom ojczyzny". Marsz ONR przeszedł przez centrum Warszawy

http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/56,114884,21747875,krzyz-flagi-i-...

• 
  

  
  Kilkaset osób na marszu ONR-u, incydent na blokadzie [ZDJĘCIA]

Na skrzyżowaniu Nowego Światu
ze Świętokrzyską była kontrmanifestacja zorganizowana przez Obywateli
RP. Policja ją szczelnie oddzieliła od trasy przemarszu. Obywatele RP
mieli białe kwiaty i transparent z hasłem "Tu są granice przyzwoitości",
skandowali: "Precz z faszyzmem" i "Szmalcownicy".

W
pewnym momencie pochód chciała zatrzymać kobieta w czerwonym płaszczu,
ale kilku narodowców rzuciło się na nią. Policja odciągnęła ich po
chwili.

Marsz ONR przed Pałacem Prezydenckim na Krakowskim Przedmieściu
skandował: "Narodowy radykalizm teraz". Przeciwko marszowi protestowały
pojedyncze osoby. Na skwerze Hoovera mężczyzna krzyczał w kierunku
marszu: "Wolność, równość, demokracja" i "Faszyści".

Po
godz. 18 marsz doszedł do placu Zamkowego, gdzie uczestnicy ustawili
się w szyku przy kolumnie Zygmunta. Wszystkiemu przyglądali się
zdziwieni zagraniczni turyści. Potem zaczęły się przemówienia
przedstawicieli ONR, po których uczestnicy marszu odśpiewali hymn
państwowy i się rozeszli.

http://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/7,54420,21747485,marsz-onr-w-warszawie-kilkuset-uczestnikow-i-incydent-na.html

Związki w pochodzie

1 maja Święto Pracy uczczą związki zawodowe. Przedstawiciele OPZZ o godz. 9.30 złożą kwiaty w Bramie Straceń koło Cytadeli od strony Wisłostrady, a potem na pl. Grzybowskim. O godz. 11.30 odbędzie się wiec przed siedzibą związku przy ul. Kopernika, a o godz. 12.30 zacznie się pochód na pl. Zamkowym pod hasłem „Przywróćmy godną pracę”. Na rogu Krakowskiego Przedmieścia i ul. Miodowej stanie scena. Zagrają na niej m.in. rockowy zespół Skrzydlate małpy oraz Piękni i młodzi. W okolicach estrady będzie można spotkać stoisko Partii Razem i prawników OPZZ, którzy udzielą porad w kwestiach zatrudnienia.

program Łazienek Królewskich
zapraszają przez wszystkie trzy świąteczne dni. 1 maja organizują Piknik Europejski pod honorowym patronatem ambasadora Niemiec. Ma upamiętnić 13. rocznicę przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. Urozmaicą go parady orkiestr policyjnych i wojskowych. Zaprezentują się też jeźdźcy na koniach.
http://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/7,54420,21745080,majowka-2017-w-war...

Majówka pełna manifestacji.
Godziny, trasy, szczegóły

Na dni od 1 do 3 maja do stołecznego ratusza
zgłoszono kilkanaście zgromadzeń publicznych. Największe, z udziałem 5
tysięcy osób, zadeklarowało Ogólnopolskie... więcej »
Najliczniejsza ma być manifestacja pod hasłem „Przywróćmy godną pracę"
organizowana przez OPZZ przy udziale SLD i Partii Razem - zdaniem
organizatorów ma się na niej pojawić około 5 tys. osób.

Na 1 maja zgromadzenie zgłosiła także Polska Partia Socjalistyczna.
Gawor powiedziała, że uczestnicy zaplanowali spotkanie na placu
Grzybowskim w godz. 10.00-10.45, organizator zadeklarował udział 30
osób. Zgromadzenie na 500 osób zapowiedział również Ruch Sprawiedliwości
Społecznej w godz. 11-14. Uczestnicy zgłosili przejście z ronda de
Gaulle'a przez pl. Trzech Krzyży i Al. Ujazdowskie przed kancelarię
premiera.Demonstrację planuje związek zawodowy "Samoobrona" - zgłosił 100
osób. Uczestnicy z placu Zamkowego zaplanowali przejście przed Pałac
Prezydencki w godz. 15.30-17.30. W godz. 14-15.30 zgłoszono także manifestację na 150 osób, której
celem jest - jak powiedziała Gawor - zwrócenie na trudną sytuację
młodych ludzi na rynku pracy. Jej przebieg zaplanowano od rogu ulic
Marszałkowskiej i Królewskiej. Trasa prowadzi Marszałkowską,
Świętokrzyską, Nowym Światem, Krakowskim Przedmieściem na Plac Zamkowy.

Andrzej Rozenek‏ @ARozenek

17 min.17 minut temu

-------------------------------

Andrzej Rozenek‏ @ARozenek

37 min.37 minut temu

Silna ekipa z @partiarazem  #1maja

2 TYSIĄCE UCZESTNIKÓW

"Przywróćmy godną pracę". Marsz OPZZ

Majówka 2017. Pierwszomajowy pochód OPZZ. "Przywróćmy godną pracę"

Święto Pracy - 1 maja - związki zawodowe OPZZ uczciły wiecem pod swoją siedzibą i pochodem na pl. Zamkowy

01-05-2017 13:24
 Zgromadzenie zostało zarejestrowane na 5 tys. osób, ale w pochodzie uczestniczyło ok. 300.
Póżniej na scenie zagrają m.in. rockowy zespół Skrzydlate małpy oraz Piękni i młodzi. Zgromadzenie zakończy się ok. godz. 16.http://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/7,54420,21752871,majowka-2017-pierwszomajowy-pochod-opzz-przywrocmy-godna.html

"Przywróćmy godną pracę"

Poprawa praw pracowniczych i likwidacja umów cywilnoprawnych - to główne postulaty

Ikonowicz na pierwszomajowej demonstracji: "Tworzymy ruch oporu
wobec okupacji. Polska jest krajem okupowanym przez koncerny, banki,
lichwiarzy"

"Idziemy długim marszem, idziemy po swoje, idziemy po Polskę,
bo Polska jest nasza, Polska jest ludzi pracy. Nasz jest cały świat".

Demonstracja zakończyła się przed Kancelarią Prezesa Rady Ministrów,
gdzie - jak mówił Ikonowicz - „zapadają najważniejsze decyzje
przekazywane z Żoliborza”.Dzisiaj
odbudowujemy tradycję i przywracamy pamięć historyczną naszemu
społeczeństwu. Tę pamięć historyczną próbowano nam amputować, próbowano
nas przekonać, że właściwie cała historia Polski jest historią
prawicową, historią jaśniepańską, szlachecką, a my reprezentujemy
historię plebejską, historię ludzi pracy, tych, którzy zawsze mieli
gorzej, którzy pracowali na tamtych jaśnie panów

— powiedział Ikonowicz.

Młodzież Wszechpolska „dekomunizowała” Święto Pracy. "Naród w polityce gospodarczej zawsze na pierwszym miejscu"

„Należy łączyć elementy różnych systemów tak, aby to naród w polityce gospodarczej zawsze był na pierwszym miejscu”.

Kilkadziesiąt osób przeszło w poniedziałek przez stolicę
w marszu Młodzieży Wszechpolskiej, zorganizowanym pod hasłem: „Naszą
drogą nacjonalizm, uderzymy w liberalizm”. Kontrmanifestacje urządzili
m.in. Obywatele RP oraz partia Razem.

Kilkudziesięciu uczestników „Nacjonalistycznego Pochodu
Pierwszomajowego” zaczęło marsz u zbiegu ul. Marszałkowskiej
i Królewskiej, a następnie w obstawie policji przeszli m.in.
Marszałkowską, Świętokrzyską, Senatorską na Plac Zamkowy.

Na starcie marszu kontrmanifestację urządziła mała grupa Obywateli RP, która miała ze sobą transparent „Tu są granice przyzwoitości”. Obywatele RP nie wznosili żadnych haseł, od działaczy i sympatyków Młodzieży Wszechpolskiej oddzielali ich policjanci.

Na trasie
przemarszu pojawiła się także niewielka grupa ze flagą partii Razem;
wznosili w kierunku Młodzieży Wszechpolskiej okrzyki:

Warszawa wolna od faszyzmu.

Kłótnia na marszu lewicy. Działacze Razem nie chcieli podać
ręki Czarzastemu z SLD. Okrzyki: "Znajdzie się cela dla Leszka Millera!"

"Musimy jeszcze nad tym popracować..." - starał się załagodzić sytuację Czarzasty.

Zawisza tłumaczy, dlaczego nie podała ręki Czarzastemu. "Chciał wymusić gest polityczny"

Dzień Flagi RP oraz Dzień Polonii i Polaków za Granicą

W Dniu Flagi RP Prezydent RP Andrzej Duda uczestniczył w
uroczystości podniesienia flagi na wieży zegarowej Zamku Królewskiego w
Warszawie. Prezydent złożył też wieniec przed pomnikiem Marszałka Józefa
Piłsudskiego przy Belwederze.

Podniesienie flagi poprzedził okolicznościowy koncert w wykonaniu
orkiestry wojskowej z Warszawy. Muzycy wykonali m.in. Mazurka f-dur
Fryderyka Chopina, "Witaj, majowa jutrzenko", Poloneza a-dur, hejnał
Warszawy i wiązankę piosenek poświęconych stolicy.

Uroczystość zakończyła defilada wojskowa. Następnie Para Prezydencka rozdawała warszawiakom małe flagi biało-czerwone.

Równolegle z uroczystością na Zamku Królewskim podniesienie flagi
odbyło się na Pałacu Prezydenckim. W tej uroczystości wziął udział Szef
BBN Paweł Soloch. 

Po uroczystości na pl. Zamkowym Prezydent  RP udał się przed
Belweder, gdzie złożył kwiaty przed pomnikiem Marszałka Józefa
Piłsudskiego. Prezydentowi towarzyszyła małżonka oraz prezydenccy
ministrowie.

Następnie na dziedzińcu Belwederu Andrzej Duda wręczy odznaczenia
państwowe oraz flagi przedstawicielom organizacji krajowych i
polonijnych.

Odznaczenia dla zasłużonych w działalności na rzecz środowisk polonijnych

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej z okazji Dnia Polonii i Polaków
za Granicą nadał Ordery Odrodzenia Polski osobom zasłużonym w
działalności na rzecz środowisk polonijnych.

za wybitne zasługi w rozwijaniu polskiego systemu oświatowego, za
działalność na rzecz polskiej mniejszości narodowej na Ukrainie:

1. Adam CHŁOPEK – prezes Zjednoczenia Nauczycieli Polskich na Ukrainie

za wybitne zasługi w rozwijaniu polskiego ruchu harcerskiego poza granicami kraju,

za osiągnięcia w działalności pedagogicznej i wychowawczej wśród młodzieży polskiej w Wielkiej Brytanii:

2. Małgorzata ZAJĄCZKOWSKA – działaczka Związku Harcerstwa
Polskiego działającego Poza Granicami Kraju, nauczyciel i pedagog szkół
polonijnych w Wielkiej Brytanii

za wybitne zasługi w działalności na rzecz polskich społeczności
skupionych wokół parafii rzymsko-katolickich w Europie Środkowej i
Wschodniej, za opiekę duszpasterską nad polskimi repatriantami:

3. Ksiądz Leszek KRYŻA – dyrektor Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie Konferencji Episkopatu Polski

za wybitne zasługi  dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność kombatancką:

4. Stanisław POŹNIAK – żołnierz Armii Krajowej pseudonim Furman, prezes Klubu Weteranów Armii Krajowej w Wilnie

za wybitne zasługi w działalności społecznej na rzecz środowiska polonijnego w Niemczech:

5. Elżbieta BACZEWSKA

6. Gabriela BACZEWSKA-PAZDA – wnuczki Jana Baczewskiego
współtwórcy Związku Polaków w Niemczech, współzałożyciela Związku
Mniejszości Narodowych w Niemczech i prezesa Związku Polskich Towarzystw
Szkolnych oraz posła na Sejm Ustawodawczy w latach 1947 - 1952

za wybitne zasługi w działalności społecznej na rzecz polskich repatriantów, za kultywowanie polskich tradycji narodowych:

7.  Tonia ZINKIEWICZ – działaczka społeczna na rzecz Związku Polaków w Kazachstanie.

Polska flaga cztery kilometry nad ziemią? Zobacz nagranie!

Tak żołnierze uczcili Święto Flagi.

Maryjo, Królowo Polski, Maryjo, Królowo Polski, jestem przy Tobie, pamiętam, jestem przy Tobie, pamiętam, czuwam. Maryjo, Królowo Polski, Maryjo, Królowo Polski, jestem przy Tobie, pamiętam, jestem przy Tobie, czuwam, jestem przy Tobie, pamiętam, jestem przy Tobie, czuwam.

Obchody 226. rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 maja

W środę przypada 226. rocznica uchwalenia Konstytucji 3 maja. Przed
południem Prezydent RP na Zamku Królewskim wręczy odznaczenia państwowe,
w tym Ordery Orła Białego. W południe wygłosi przemówienie na Placu
Zamkowym.Obchody święta narodowego rozpoczęły się od uroczystej mszy świętej w
intencji ojczyzny w warszawskiej archikatedrze św. Jana Chrzciciela z
udziałem głowy państwa i premier Beaty Szydło. Prezydentowi towarzyszyła
małżonka Agata Kornhauser-Duda. Obecna była także Szefowa Kancelarii
Prezydenta RP Małgorzata Sadurska wraz ministrami KPRP. 

"Niech żyje Polska!" W dniu Święta Narodowego Franciszek pobłogosławił nasz kraj i…

"Proszę o brawa dla Królowej Polski!" - mówił papież Franciszek na placu św. Piotra.

"3maj-my się konstytucji". Instrukcje Tuska, Sikorskiego, Schetyny i innych polityków PO dotyczące rocznicy konstytucji 3 maja

Szczerba z PO poucza PiS: "Ludzie naruszający Konstytucję z 1997r., nie mają moralnego prawa publicznego świętowania 3 Maja".

Petru bojkotuje uroczystości państwowe z prezydentem? Kuriozalna wymówka: „PAD dzieli zamiast łączyć”

„Łamanie konstytucji, rozliczanie wnuków za grzechy dziadków uniemożliwia stanie u jego boku w Święto Konstytucji”.

Maryja Królowa Polski

Na Jasnej Górze Karol Wojtyła uczył
się być „totus Tuus”. Podczas okupacji niemieckiej jako student
potajemnie pielgrzymował do Królowej Polski

tekst homilii przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski abp Stanisława Gądeckiego:

„Witaj, o wysokości, pojęciom ludzkim niedostępna, / witaj, głębiono nawet anielskim okiem niezbadana, Witaj, bo jesteś tronem Króla, / witaj, bo dźwigasz Tego, co wszystkie dźwiga rzeczy” (Akatyst, Stasis pierwsza, Ikos pierwszy)

W uroczystość Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski stajemy u stóp jasnogórskiego Obrazu, aby zastanowić się nad dwoma sprawami. Najpierw nad tym, jakie znaczenie ma dla nas dzisiejsza uroczystość a następnie, czego nas dzisiaj uczy Konstytucja majowa z 1791 roku.

KRÓLOWA POLSKI

a. Najpierw uroczystość Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski. Uroczystość ta przypomina nam, że Maryję nazywamy „Królową”, bo jest Ona Matką Jezusa, naszego Króla, którego nosiła w swoim łonie, którego zrodziła, o którego wychowanie dbała, któremu towarzyszyła podczas Jego publicznej działalności, za którym szła aż pod krzyż. Z którym też pozostała złączona nawet po Jego śmierci, zasiadając w niebie obok Niego, Króla chwały. Jeśli więc nazywamy Ją Królową, to przede wszystkim ze względu na Jej Syna. Królewskość Maryi jest więc pośrednia, ponieważ tylko Pan Bóg jest Władcą najwyższym i jedynym, Maryja natomiast sprawuje nad nami królewską władzę, służąc nam swoją opieką.

My niestety, często zniekształcamy obraz panowania Maryi, kiedy przestawiamy je według wzorca panowania zaczerpniętego z czysto ziemskiej tradycji. Tymczasem Maryja - podobnie zresztą jak i Jej Syn - nie kierowali się tym stylem myślenia i działania. Oni dobrze wiedzieli, że Królestwo Boże nie jest z tego świata.

Jak nam to wyjaśnia encyklika Redemptoris Mater, królowanie Maryi polega na służbie: „Maryja stała się pierwszą wśród tych, którzy służąc Chrystusowi w bliźnich, przywodzą braci swoich pokorą i cierpliwością do Króla, któremu służyć znaczy królować i osiągnęła w pełni ów ‘stan królewskiej wolności’, właściwy dla uczniów Chrystusa: służyć - znaczy królować! Maryja - służebnica Pańska, uczestniczy w królowaniu swego Syna”. Aby więc właściwe zrozumieć prawdę o królowaniu Maryi, trzeba odwołać się do logiki Królestwa Bożego, która jest zasadniczo odmienna od logiki królestw tego świata. Chrystus doznał królewskiego wywyższenia, dlatego że się uniżył, stał się Sługą zbawienia. Podobnie Jego Matka, stała się i jest Królową jako Służebnica Pańska” (por. Redemptoris Mater, 41). W postawie nieustannej służby Maryja sprawuje swoją władzę nad światem a Jej panowanie jest władzą miłości.

b. Przechodząc z kolei od tytułu „Królowej Świata” - związanego z wszystkimi narodami ziemi – do tytułu „Królowa Polski”, warto zwrócić uwagę na to, że tytuł ten nie jest wcale wymysłem Polaków ani przejawem naszej megalomanii. Został on bowiem przekazany przez usta samej Maryi pewnemu włoskiemu jezuicie z Neapolu.

Wspomniany jezuita, Ojciec Juliusz Mancinelli (ur. 13.10.1537) słynął z pobożnego sposobu życia. Zakładał wiele dzieł miłosierdzia i wszędzie, gdzie się pojawił (w Dalmacji, Bośni, Konstantynopolu czy Afryce) notowano ogromną ilość nawróceń. W latach 1585-1586 przebywał też w Polsce (w Kamieńcu Podolskim i Jarosławiu), odznaczał się bowiem wielkim nabożeństwem do naszych świętych: Stanisława, biskupa i męczennika oraz św. Stanisława Kostki. Ten ceniony mistrz rzymskiego nowicjatu jezuitów - w którym przebywał i zmarł św. Stanisław Kostka - był świadkiem życia młodego Kostki i pozostawał pod wielkim wrażeniem jego śmierci.

Gdy modlił się on - w czterdziestą rocznicę śmierci św. Stanisława - w swoim klasztorze przy jezuickim kościele Gesù Nuovo w Neapolu, ujrzał nagle (14 sierpnia 1608 roku) Maryję okrytą purpurowym płaszczem z Dzieciątkiem na ręku, wyłaniającą się z obłoku, u której stóp klęczał św. Stanisław Kostka. Matka Boża zapytała Ojca Juliusza: „Dlaczego nie nazywasz Mnie Królową Polski? Ja to królestwo bardzo umiłowałam i wielkie rzeczy dla niego zamierzam, ponieważ osobliwą miłością do Mnie płoną jego synowie”. Usłyszawszy to Ojciec Juliusz zawołał: „Królowo Polski Wniebowzięta módl się za Polskę!”

Ojciec Mancinelli poinformował o tym wydarzeniu swego przyjaciela, jezuitę Mikołaja Łęczyckiego. Poprosił go, by ten opowiedział o tym królowi Zygmuntowi III Wazie (1587 - 1632). I taką drogą tytuł ten poznał Ojciec Piotr Skarga oraz polscy jezuici, którzy rozpowszechnili wiadomość, że to sama Maryja nakazała nazywać siebie „Królową Polski”.

Dwa lata później, w roku 1610, ojciec Mancinelli - w wieku siedemdziesięciu trzech lat - udał się w pieszą pielgrzymkę do Krakowa. Pierwsze kroki skierował do katedry wawelskiej, gdzie - podczas sprawowania Mszy świętej - wpadł w ekstazę. Ponownie ujrzał Maryję w królewskim majestacie i usłyszał Jej głos: „Ja jestem Królową Polski. Jestem Matką tego narodu, który jest Mi bardzo drogi, więc wstawiaj się do Mnie za nim i o pomyślność tej ziemi błagaj nieustannie, a Ja ci zawsze będę, jakom jest teraz, miłościwą”.

Siedem lat po powrocie z Polski - w dniu Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – ten sam Ojciec patrzył z okna swej celi klasztornej na Zatokę Neapolitańską i oto znowu - z gorejącego obłoku, który pojawił się na niebie - wyłoniła się postać Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus na rękach, u której stóp klęczał młodzieniec w aureoli. Maryja zwróciła się do sędziwego jezuity: „Juliuszu, synu mój! Za cześć, jaką masz do Mnie Wniebowziętej, ujrzysz Mnie za rok w chwale niebios. Tu jednak, na ziemi, nazywaj Mnie zawsze Królową Polski”.

Po miesiącu kurier z Neapolu przywiózł do Wilna Ojcu Łęczyckiemu list od Ojca Juliusza, w którym pisał: „Ja rychło odejdę, ale ufam, że przez ręce Wielebności sprawię, iż po moim zgonie w sercach i na ustach polskich mych współbraci żyć będzie w chwale Królowa Polski Wniebowzięta” (por. Bogusław Bajor, Maryja Królowa Polski).

b. W oparciu o te objawienia następny król, Jan Kazimierz III Waza (1648 - 1672) - za panowania którego Rzeczpospolita zmagała się z Moskwą i Szwecją, nie wspominając już o rebelii Chmielnickiego - napisał list błagalny do papieża Aleksandra VII. Ojciec Święty odpowiedział: „Dlaczego zwracasz się o pomoc do mnie, a nie zwracasz się do tej, która sama chciała być Waszą Królową? Maryja Was wyratuje, toć to Polski Pani. Jej się poświęćcie, Jej oficjalnie ofiarujcie, Ją Królową ogłoście, przecież sama tego chciała”.

List ten uzmysłowił polskiemu królowi, że w Maryi znajduje się jedyna nadzieja na pomoc. Postanowił też, że – kiedy tylko jakiś skrawek Rzeczypospolitej zostanie uwolniony od wrogów – on uda się tam, aby dokonać publicznego ślubowania. Kiedy więc (w marcu 1656 roku) Szwedzi wycofali się ze Lwowa, król przed obrazem Matki Bożej Łaskawej - złożył obiecane śluby (dnia 1 kwietnia 1656 roku), polecając królestwo Jej obronie. Lwowskie śluby były wyrazem wdzięczności za przełomowe wydarzenie tej wojny, a mianowicie za bohaterską obronę klasztoru na Jasnej Górze.

Kilka dni po swoim ślubowaniu król przybył do lwowskiego kościoła Jezuitów, gdzie nuncjusz apostolski odprawił nabożeństwo, powtarzając trzykrotnie na końcu Litanii Loretańskiej inwokację: Regina Regni Poloniae, ora pro nobis (Królowo Królestwa Polskiego, módl się za nami). Tym samym ogłosił oficjalnie Maryję Królową Królestwa Polskiego.

c. Śluby kazimierzowskie umocniły w świadomości polskiego narodu szczególną miłość do naszej Królowej, Pani Jasnogórskiej. Polacy uznali w niej Królową swoich serc i - tak w Ojczyźnie jak i poza jej granicami – związali z Nią w sposób nierozerwalny swoje nadzieje. „Gdzie jest – pytał kard Stefan Wyszyński - ukryta przedziwna moc, która daje Kościołowi wewnętrzną duchową wolność i nieustępliwość, tak podziwianą przez wszystkich? ... tajemnicą tej niezwykłej mocy jest fakt, że Polska jest zwarta jako Naród, zwarta narodowo i religijnie, szczególnie w swej miłości do Kościoła Chrystusowego i Matki Najświętszej” (kard. S. Wyszyński, Wszystko postawiłem na Maryję, Warszawa 1998, 292-293).

Pamiętamy o tym zwłaszcza dzisiaj, kiedy Ojcowie Paulini - dla uczczenia trzechsetnego jubileuszu koronacji jasnogórskiego obrazu - wzywają nas do włączenia się w przedsięwzięcie nazwane „Żywą koroną Maryi”. Inicjatywa ta nie zmierza do ponownego „koronowania” Maryi koronami materialnymi, ale do „ukoronowania” jej naszym ewangelijnym stylem życia. Dąży ona do ofiarowania Maryi naszych darów duchowych, które świadczyć będą o tym, że istotnie pragniemy, aby Ona królowała w naszych sercach. Zachęca nas do tego, byśmy - przesyłając na Jasna Górą własna fotografię - zapisali na niej osobisty dar duchowy dla Najświętszej Maryi Panny (np. regularne czytanie Pisma Świętego, spowiedź po wielu latach, pojednanie z kimś po długim konflikcie, postanowienie porzucenia uzależnienia, dziesiątka różańca świętego ...). Ten gest będzie wyrazem naszej codziennej miłości skierowanej do Maryi. Będzie on wprowadzeniem Maryi do naszego domu, do naszej rodziny i naszego życia. W ten sposób staniemy się „żywym diamentem” w koronie Maryi a Ona stanie się Panią naszego życia.

Jest to inicjatywa godna pochwały, przypadająca w 300-letnią rocznicę koronacji jasnogórskiego obrazu oraz w 60-tą rocznicę rozpoczęcia Wielkiej Nowenny; tego dziejowego programu duchowej odnowy polskiego narodu, opartego na Ślubach Jasnogórskich.

KONSTYTUCJA 3 MAJA 1791

Drugim tematem związanym z dzisiejszym dniem jest Konstytucja majowa. Kiedy pod koniec lat 80-tych XVIII wieku sytuacja międzynarodowa zaczęła się kształtować pomyślnie dla Rzeczypospolitej a Rosja była zaangażowana w wojnę z Turcja i Szwecją, w październiku 1788 roku rozpoczął obradować w Warszawie sejm. Z uwagi na dokonane przez niego reformy ustroju państwa przeszedł on do historii pod nazwą Sejmu Wielkiego.

Niektórzy z uczestniczącym w tym sejmie posłów zadali sobie proste pytanie: co sprawiło, że Polska - która 150 lat wcześniej była jedną z największych potęg europejskich i największym krajem w Europie - tak nisko upadła? I właśnie w odpowiedzi na to pytanie zrodziło się - w wielkim mozole ducha - lekarstwo w postaci Konstytucji majowej, wprowadzającej nowy ustrój prawny państwa. Było to dzieło niedokończone, trwały bowiem dalej prace nad „Konstytucją Ekonomiczną” oraz „Konstytucją Moralną”, czyli odpowiednikiem francuskiej Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela.

Konstytucja majowa zakładała przejście od monarchii parlamentarnej do monarchii konstytucyjnej. Wprowadzała podział władzy na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Likwidowała liberum veto w sejmie, odebrała też prawo głosu w sprawach publicznych tzw. „gołocie”, czyli szlachcie bez ziemi, najbardziej podatnej na obce przekupstwo. Zrównała mieszczan ze szlachtą, wzięła chłopów pod opiekę państwa. Religii katolickiej zapewniła status religii panującej, gwarantując jednocześnie tolerancję religijną dla wszystkich innych wyznań.

Wąskie grono reformatorów zdawało sobie sprawę z tego, że na przyjęcie tej Konstytucji legalnymi metodami nie ma szans. Skoro więc liczenie na nieobecność wielu posłów opozycji z uwagi na wielkanocną przerwę zawiodło, przyśpieszyli oni o dwa dni zaplanowaną na 5 maja sesję i - przy obecności zaledwie połowy deputowanych - zaproponowali przyjąć Konstytucję w całości, bez jej czytania. I tak oto - dzięki swoistemu zamachowi stanu - sejm uchwalił Konstytucję dnia 3 maja 1791 roku. Gdy więc poseł inflancki wezwał króla do jej zaprzysiężenia, władca podniósł rękę na znak, że chce przemówić, co zwolennicy Konstytucji poczytali za jego zgodę na nową Konstytucję. Jej tekst poparły później prawie wszystkie lokalne sejmiki, przyczyniając się do tego, że Konstytucja została ostatecznie zalegalizowana.

Konstytucja ta była wielkim osiągnięciem XVIII-wiecznej polskiej myśli politycznej. Była pierwszą spisaną Konstytucją w Europie, a drugą – po amerykańskiej - na świecie. Była przejawem politycznej roztropności naszych posłów, którzy potrafili - bez rewolucyjnych wstrząsów - zreformować ustrój państwowy. Była wreszcie dowodem umiejętności znalezienia kompromisów przez najważniejszych polskich polityków.

Niestety, lekarstwo podawane umierającemu bywa zazwyczaj mało skuteczne, dlatego też – chociaż Konstytucja stała się kamieniem milowym historii polskiej myśli politycznej, w sumie okazała się „testamentem gasnącej Ojczyzny”. Obowiązywała tylko przez ponad rok, po czym została obalona przez armię rosyjską i wojska konfederacji targowickiej.

Tym niemniej miała ona dla kolejnych pokoleń Polaków ogromne znaczenie, ponieważ przez długie lata rozbiorów podtrzymywała nadzieję na wolność, nadzieję na możliwość stworzenia bardziej sprawiedliwego społeczeństwa. Po upływie wieków – twierdził św. Jan Paweł II – doceniamy jeszcze bardziej wagę tego dokumentu. „Odczytujemy w nim prawdę o Polsce... Synowie i córki tej ziemi nie przestali wierzyć w ‘odnowę jej oblicza’ pod tchnieniem tego Ducha, który natchnął twórców Konstytucji 3 maja” (Jan Paweł II, Przemówienie wygłoszone w czasie nabożeństwa dziękczynnego z okazji 200. rocznicy Konstytucji 3 Maja. Warszawa – 8.06.1991). Wagę tej Konstytucji rozumieli też dobrze wrogowie Polski, dlatego świętowanie daty jej uchwalenia było zakazane tak podczas rozbiorów, jak i podczas okupacji, aż w końcu zostało całkowicie zniesione przez władze komunistyczne (w styczniu 1951). Na szczęście prawdy nie da się zabić raz na zawsze.

DZISIAJ

a. A dzisiaj, jakie znaczenie ma Konstytucja majowa dzisiaj? Otóż dzisiaj przypomina nam ona o tym, że jej twórcy - choć sami nieraz zarażeni duchem wolterianizmu i sceptycyzmu, który wiał w ówczesnej Europie - umieli się wznieść ponad siebie. Nie bali się rozpocząć Preambuły Konstytucji słowami: „W imię Boga, w Trójcy Świętej jedynego”.

Odwołując się zaś do Boga, zwrócili uwagę na to, że religia jest integralną częścią ludzkiego bytowania. Że człowiek nie może nie stawiać sobie zasadniczych pytań o siebie samego, o sens swego życia, o Boga. Tym samym potwierdzili, że „niedowiarstwo jest czymś przypadkowym, że tylko wiara jest stałym stanem ludzkości” (A. De Tocqueville). Odwołując się do Boga, umocowali nasze podstawowe prawa w odpowiedzialności wobec Boga. Skończone przyczyny ograniczają się wzajemnie i konkurują ze sobą, wiec tylko tam, gdzie boska nieskończoność spotyka się z ludzką skończonością, tam człowiek nie jest upokarzany, zastraszany ani uciskany, ale zostaje wyniesiony do uczestnictwa w „wolności i chwale dzieci Bożych” (Rz 8,21). Tylko tam, to co śmiertelne i zniszczalne jest przepełnione nieśmiertelnością i niezniszczalnością.

Po wielu dziesiątkach lat soborowa konstytucja Gaudium et spes zwróciła uwagę na tę samą żywotną więź między stworzeniem i Stwórcą. Podkreśliła ona, że prawa człowieka nie są regułami skonstruowanymi przez wspólnotę państw – nawet jeśli przyjęły je one w formie „statutowej“ – lecz są trwale wyznaczone jako wiążące normy społeczne tylko wówczas, gdy odnoszone są do Boga. Prawa człowieka, oparte wyłącznie na geście politycznej ideologii, są ograniczone w czasie, gdyż w każdej chwili władza może zinterpretować i zrealizować je inaczej. Natomiast zakotwiczenie ich w Bogu wyłącza je z interwencji i dowolności ludzkiej.

Kościół więc „głosi prawa ludzi, a także uznaje i wysoko ceni dynamizm czasów współczesnych, które te prawa pod każdym względem wspiera. Tendencja ta powinna być jednak przepojona duchem Ewangelii i chroniona przed wszelkiego rodzaju fałszywą autonomią. Ulegamy bowiem pokusie przekonania, że nasze prawa osobowe są przestrzegane w pełni jedynie wtedy, gdy uwalniamy się od wszelkich norm prawa Boskiego. W ten zaś sposób godność osoby ludzkiej nie tylko nie jest chroniona, lecz wręcz ginie” (Gaudium et spes, 41).

W swoim wystąpieniu w niemieckim Bundestagu (22.09.2011) papież Benedykt XVI zwrócił uwagę na to, że – właśnie na podstawie przekonania o istnieniu Boga Stwórcy - rozwinięto ideę praw człowieka, ideę równości wszystkich ludzi wobec prawa, rozumienie nienaruszalności godności ludzkiej w każdej pojedynczej osobie oraz świadomość odpowiedzialności ludzi za ich działanie. To przeświadczenie tworzy naszą pamięć kulturową. Jego ignorowanie lub traktowanie go tylko jako przeszłości byłoby pozbawianiem naszej kultury jej integralności i pozbawiałoby ją jej całokształtu. Spotkanie to - świadome odpowiedzialności człowieka przed Bogiem i uznające nienaruszalną godność każdego człowieka - umacnia kryteria prawa, których obrona jest naszym zadaniem w każdym czasie.

To nie interesy ekonomiczne łączą, tworząc wspólnotę losu obywateli europejskich, i na pewno nie agnostyczno-ateistyczna ideologia, która pragnie się upowszechnić jako filozofia państwa w instytucjach europejskich. Jest ona z gruntu skazana na upadek, który pociągnie za sobą w przepaść frustracji wielu ludzi. To właśnie spuścizna kulturowa chrześcijaństwa jest najlepszym zabezpieczeniem przed pojawiającymi się nowymi ideologiami totalitarnymi, zagrażającymi godności człowieka, grożącymi zniszczeniem praworządnej demokracji i pluralistycznego społeczeństwa.

b. Myśląc o dawnych sporach, które ostatecznie doprowadziły do uchwalenia Konstytucji majowej warto zwrócić uwagę na to, że tak kiedyś jak i dzisiaj wielu ludzi nie lubi politycznych sporów. Reagują na nie z oburzeniem, chociaż jednocześnie oczekują, by ich interesy zostały uwzględnione. Z pewnością polityczne spory obfitują często w bardzo nieciekawe ekscesy, ale gdzież ich nie ma wśród ludzi. Skoro nasze interesy, opinie i przekonania konkurują ze sobą, trzeba się spierać o wypadkową interesów i dobro wspólne, ale należy to czynić według ustalonych reguł, budując polityczny kompromis. Gdzie taki spór jest niemożliwy, tam nie istnieje prawdziwy ład polityczny.

Etyka politycznego sporu podkreśla - z jednej strony - sens wolnościowej konstytucji, która ma umożliwić uporządkowane spory i – pod auspicjami nadrzędnych celów – równoważy konkurujące ze sobą interesy. Z drugiej zaś strony, polityczna etyka cnót domaga się od skłóconych stron takiego zachowania, które odpowiadałoby sensowi wspólnych instytucji i polegało na obustronnej uczciwej i czystej grze (por. Bernhard Sutor, Etyka polityczna, Warszawa 1994, 225-226).

c. Konstytucja majowa pośrednio podkreśliła też prawa narodów. Zwróciła uwagę na to, że każdy naród posiada prawo do istnienia. Prawo do własnego języka i kultury, przez które wyraża i umacnia to, co nazywamy jego pierwotną „suwerennością duchową”. Posiada prawo do kształtowania swego życia zgodnie z własnymi tradycjami (choć oczywiście nie może to polegać na naruszaniu fundamentalnych praw człowieka, a zwłaszcza na ucisku mniejszości). Naród ma też prawo do budowania swojej przyszłości, zapewniając młodym pokoleniom odpowiednie wychowanie (por. KNSK, 157).

Naród nie jest bezkształtnym tłumem, bierną masą, którą można manipulować i traktować instrumentalnie. Wręcz przeciwnie, jest on zbiorowością składającą się z osób, z których każda winna posiadać możliwość – we właściwym czasie i we właściwy sobie sposób - kształtowania własnego zdania na temat spraw publicznych i radowania się wolnością wyrażania swojej wrażliwości politycznej oraz wykorzystywania jej w taki sposób, aby służyła ona dobru wspólnemu (por. KNSK, 385).

Suwerenność narodowa nie jest jednak wartością absolutną. Narody mogą w sposób wolny zrezygnować z niektórych swoich praw ze względu na wspólny cel, ze świadomością, że tworzą jedną „rodzinę narodów”, w której powinny panować wzajemne zaufanie, wsparcie i szacunek (por. KNSK, 435). Współżycie między narodami winno opierać się na tych samych wartościach, które winny nadawać kierunek współdziałaniu istot ludzkich: na prawdzie, sprawiedliwości, solidarności i wolności.

d. Tak kiedyś, jak i dzisiaj suwerenność narodu oznacza jego podmiotowość pod względem politycznym, ekonomicznym, społecznym, a także kulturowym. Ten wymiar kulturowy posiada szczególną wagę jako źródło siły w przeciwstawianiu się różnym formom dominacji, które warunkują wolność danego kraju. Kultura stanowi gwarancję zachowania tożsamości narodu, wyraża i wspiera jego suwerenność duchową.

Czy jednak dzisiaj nasza kultura rzeczywiście pełni jeszcze taką rolę? Wydaje się, że dzisiejszą kulturę można w dużej mierze nazwać laicką i post oświeceniową. Jest to kultura materialistyczna, która odrzuca niemal wszystkie istotne elementy nauczania chrześcijańskiego. Ta kultura stała się dominująca nie tylko pośród ludzi niewierzących, lecz także wśród tych, którzy nazywają siebie chrześcijanami. Dzisiaj dość powszechnym zjawiskiem jest to, że chrześcijanie nie myślą już o sobie i nie rozumieją samych siebie w kategoriach własnej religii, ale w kategoriach laickich, które pozostają obce ich tradycji religijnej. Wielu dzisiejszych chrześcijan przejmuje laicki sposób widzenia, gdzie religia jawi się jako rzeczywistość mieszcząca się obok, albo poza ich życiem.

Wielu nie ma już nawet pojęcia o tym, że myśląc o własnej religii, posługują się obcymi tejże religii kategoriami. Większość nominalnych chrześcijan przyjęła - często nieświadomie – kształt charakteryzujący plemiona kulturowo podbite. Lud Boży stał się nierzadko ludem skolonizowanym.

Papież Franciszek nazywa też duchowym neokolonializmem uzależnianie - ze strony USA lub Unii Europejskiej - środków pomocowych dla krajów rozwijających się od przyjęcia przez nie ideologii gender, lub wprowadzenia – sprzecznej z prawami człowieka – wczesnej seksualizacji dzieci. Tym samym rodzajem duchowego kolonializmu są totalitarne zakusy wobec osoby ludzkiej, które ingerują się w linię zarodkową człowieka, w życie i cielesną integralność nienarodzonego dziecka, które uprawiają handel organami ludzkimi, które propagują wspomagane samobójstwa i celową dechrystianizację, a tym samym odczłowieczaniu świata zachodniego (por. Gerhard kard. Müller, Relacja Kościoła i Państwa. Warszawa - 19.04.2017).

e. Wszędzie tam jednak gdzie panuje Bóg, tam chrześcijanie i Kościół mogą współpracować ze wszystkimi ludźmi dobrej woli - w pluralistycznym społeczeństwie - na rzecz ziemskiego i wiecznego zbawienia człowieka, wnosząc swój wkład w funkcjonowanie legalnej instytucji Państwa.

Tę współpracę Kościoła z Państwem należy jednak zawsze rozpatrywać krytycznie i z właściwym dystansem. Także dzisiaj bowiem - podobnie jak w XVIII wieku – wśród postaw przeciwnych woli Bożej i dobru bliźniego oraz struktur, jakie z nich się rodzą należy piętnować zwłaszcza dwie; z jednej strony wyłączną żądzę zysku, a z drugiej pragnienie władzy z zamiarem narzucenia innym własnej woli. Do każdej z tych postaw można dodać dla lepszego ich scharakteryzowania wyrażenie za wszelką cenę (por. KNSK, 119).

Tyle wystarczy o drugiej sprawie, czyli o tym, czego nas dzisiaj uczy Konstytucja majowa.

ZAKOŃCZENIE

Jako naród doświadczamy dzisiaj podziałów, doświadczamy braku jedności, które biorą się z naszego dążenia do panowania nad innymi na sposób ziemski, a nie na sposób Królestwa Bożego. Na sposób ziemski, czyli przez górowanie nad innymi a nie na sposób Królestwa Bożego, czyli przez służbę miłości.

W takim położeniu Tobie, O Maryjo - Królowo serc wszystkich Polaków w Ojczyźnie i poza jej granicami – z niewoli oswobodzeni, zawierzmy naszą teraźniejszość i przyszłość. Naucz nas jednej rzeczy, a mianowicie umiejętności służenia braciom.

Z dawna Polski Tyś Królowo, Maryjo…

Abp Marek Jędraszewski przewodniczył 3 maja na Wawelu Mszy św. za Ojczyznę. "Nie ma prawdziwego patriotyzmu bez krzyża, ponieważ właśnie w nim w pełni ukazała się miłość Boga do człowieka" - mówił do zgromadzonych metropolita krakowski.
Na wstępie hierarcha odwołał się do utworu bp. Ignacego Krasickiego "Święta miłości kochanej Ojczyzny", wskazując, że dla ojczyzny można cierpieć więzy i pęta, zaś miłość do niej nadaje godność. Dodał przy tym, że uchwalenie Konstytucji 3 maja było w czasach zaborów sposobem wsparcia i udzielenia pomocy ojczyźnie.

Zauważył, że ojcowie Konstytucji 3 Maja w jej preambule odwołali się do Boga, Pana dziejów i historii. Opisał, że podkreślono w niej bardzo sprzyjający moment w historii, co miało stanowić wyraźne odcięcie się od przygnębiającej przeszłości związanej z pierwszym rozbiorem Polski.

"I choć, jak doskonale wiemy, samo uchwalenie Konstytucji nie zapobiegło interwencji wojsk najpierw rosyjskich, a następnie pruskich i po dwóch latach doszło do drugiego rozbioru Polski, to jednak ojcowie konstytucji w pełni zasłużyli sobie na to, co zostało zapisane w jej preambule - na błogosławieństwo, na wdzięczność współczesnych i przyszłych pokoleń. Własnym, szlachetnym myśleniem pokazali bowiem, jak kochaną ojczyznę można i należy miłować miłością prawdziwie świętą" - powiedział. Arcybiskup uznał, że choć od pierwszego rozbioru Polski mija 245 lat, a od uchwalenia Konstytucji 3 maja 226 lat, to przesłanie tych wydarzeń wciąż pozostaje bliskie. "To z jednej strony przestroga, z drugiej wskazanie drogi ratunku i ocalenia. Tą drogą jest pełna poświęcenia i ofiarności miłość do ojczyzny" - zaznaczył.

Przytoczył także słowa św. Jana Pawła II z 1983 r., który mówił do rodaków, że Polska jest matką szczególną, gdyż wiele przecierpiała i dlatego ma prawo do miłości szczególnej. Ocenił, że jest tak także współcześnie.

"Polska cierpi także w naszych czasach. Cierpi z powodu obojętności na jej los ze strony wielu jej córek i synów, cierpi z powodu różnego rodzaju egoizmów, gdzie interesy własne lub różnych grup i struktur społeczno-politycznych stawiane są wyżej niż jej dobro. Cierpi z powodu gorszących podziałów także wtedy, gdy miłość do niej pragnie się utożsamiać ze skrajnym nacjonalizmem" - mówił.

Metropolita wspomniał również tegoroczny dokument polskich biskupów pt. "Chrześcijański kształt patriotyzmu", a także list Episkopatu Polski o chrześcijańskim patriotyzmie z 1972 r. "Wszystkie te wypowiedzi podkreślają, iż autentyczne formy miłowania zarówno samego siebie, jak i drugiego człowieka mają swe źródło w Bogu, który jest miłością. Do tych autentycznych form miłowania należy również patriotyzm, wypływający z uniwersalnego nakazu miłości bliźniego" - stwierdził.

Dopowiedział przy tym, że patriotyzm bardzo mocno powinien wyrażać się i kształtować w życiu rodzinnym. "W tych niepowtarzalnych dziejach każdej z rodzin, historia narodowa splata się z lokalną specyfiką małych ojczyzn i życiowymi wyborami pojedynczych osób, czyniąc patriotyzm żywym, bogatym i różnorodnym. To w rodzinach rozwijamy naszą osobowość, odkrywamy zdolność i talenty, uczymy się wiary we własne siły, kształtujemy otwartość i życzliwość wobec świata, co z czasem czyni z nas aktywnych obywateli" - przytoczył.

Jak ocenił hierarcha, patriotyzm nie może się urzeczywistniać bez Chrystusowego krzyża. "Patriotyzm, będący w swej istocie miłością ojczyzny, jest niekiedy miłością trudną. Wymaga on zaparcia się samego siebie, zaprasza do ofiarności, zakłada możliwość cierpienia. Krzyż Pana Naszego Jezusa Chrystusa nadaje patriotyzmowi najgłębszy sens" - nauczał.

Zwrócił też uwagę zebranych, że liturgia Kościoła w uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski karze odczytywać fragment Ewangelii św. Jana o Maryi stojącej pod krzyżem. "Trwając na Golgocie stała się ona szczególnym świadkiem miłości Chrystusa. Wtedy też z woli Syna, stała się matką Jana, a przez to matką wszystkich wierzących. Odtąd uciekając się do niej, pod jej obronę jako matki, uczymy się od niej prawdziwej miłości, także miłości do ojczyzny, a równocześnie uczymy się zawierzać nasze polskie losy jej matczynej opiece" - tłumaczył.

Wskazał, że podczas trwającej na Wawelu Mszy św. myśli wierzących zdążają w stronę Jasnej Góry, by zapewnić Maryję o tym, że są przy niej i czuwają. "Pamiętamy o twojej nieustannej opiece, dzięki której na przekór dziejowym zawieruchom istniejemy jako naród, czuwamy nad naszą miłością do Boga i drugiego człowieka. Czuwając tak prosimy, nasza Matko i Królowo, abyś była opiekunką naszych rodzin. Abyś swoją przedziwną miłością do naszego narodu uczyła nas kochać naszą ojczyznę. Abyś była nauczycielką naszego patriotyzmu" - powiedział na zakończenie abp Jędraszewski.

2 maja 2018 – Wolna elekcja Jezusa Chrystusa na Króla Polski ...

 2 maja 2018 – Wolna elekcja Jezusa Chrystusa na Króla
Polski! ... Tak jak nasi przodkowie, „wolni od obcej przemocy nakazu”,
zgodnie z prastarą tradycją, gdy poprzez akt elekcji dokonywano wyboru króla w czasach bezkrólewia, my – w wolnym i odpowiedzialnym akcie ... Akt i modlitwa Intronizacji

Pola Elekcyjne w Warszawie godz.15.00 przy figurze Chrystusa
Miłosiernego (róg ul. Elekcyjnej i Górczewskiej) w dniu 02.05.2018, w
wigilię Święta Matki Boskiej Królowej Polski!

Tego dnia zapraszamy wszystkich, aby przybyli z całej Polski na miejsce elekcji polskich królów!

Maryjo, Królowo Polski, Maryjo, Królowo Polski, jestem przy Tobie, pamiętam, jestem przy Tobie, pamiętam, czuwam. Maryjo, Królowo Polski, Maryjo, Królowo Polski, jestem przy Tobie, pamiętam, jestem przy Tobie, czuwam, jestem przy Tobie, pamiętam, jestem przy Tobie, czuwam.

Rzecznik KEP: "Flaga to jeden z najważniejszych symboli Polski. To znak jednoczący Polaków, wskazujący na naszą tożsamość"

S. Karczewski: Naród to wspólnota losu pokoleń przeszłych, teraźniejszych i przyszłych

Naród to wspólnota losu pokoleń przeszłych, teraźniejszych i
przyszłych; bycie cząstką tej sztafety pokoleń nadaje głęboki sens
istnieniu każdego z nas - powiedział w Dzień Flagi oraz Dzień Polonii i
Polaków poza Granicą marszałek Senatu Stanisław Karczewski.

Ks. abp S. Gądecki: Nie byłoby Polski niepodległej bez działalności Kościoła

Nie byłoby Polski niepodległej bez działalności Kościoła, który
był jedyną instytucją o nieprzerwanej ciągłości – mówił dzisiaj na
Jasnej Górze przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski ks. abp
Stanisław Gądecki.

Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski - historia zawierzenia Matce Bożej
http://www.niedziela.pl/artykul/35294/Uroczystosc-Najswietszej-Maryi-Panny

Kościół katolicki w Polsce 3 maja obchodzi uroczystość
Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Uroczystość ta została
ustanowiona przez Kościół na prośbę biskupów polskich po odzyskaniu
niepodległości po I wojnie światowej. Nawiązuje do istotnych faktów z
historii Polski - ślubów lwowskich króla Jana Kazimierza, zawierzenia
Polski Matce Bożej na Jasnej Górze przez prymasa Wyszyńskiego oraz
nowego Aktu Zawierzenia Narodu Polskiego Matce Bożej, którego dokonał
obecny przewodniczący KEP z okazji 1050-lecia chrztu Polski - abp
Stanisław Gądecki.

W czasie najazdu szwedzkiego, 1 kwietnia 1656 r. w katedrze
lwowskiej, przed cudownym wizerunkiem Matki Bożej Łaskawej, król Jan
Kazimierz złożył uroczyste śluby, w których zobowiązywał się m.in.
szerzyć cześć Maryi, wystarać się u papieża o pozwolenie na obchodzenie
Jej święta jako Królowej Korony Polskiej, a także zająć się losem
chłopów i zaprowadzić w państwie sprawiedliwość społeczną.

Autorem tekstu wspomnianych ślubów lwowskich był św. Andrzej Bobola.
Temu wiekopomnemu wydarzeniu towarzyszyło odśpiewanie litanii do
Najświętszej Panny. Nuncjusz apostolski Pietro Vidoni, który
przewodniczył uroczystej Mszy św.w katedrze lwowskiej, dodał do modlitwy
wezwanie "Królowo Korony Polskiej, módl się za nami", które zgromadzeni
biskupi i senatorowie trzykrotnie powtórzyli. Po ślubowaniu władcy, w
imieniu senatorów i szlachty, podobną rotę odczytał podkanclerz koronny
biskup krakowski Andrzej Trzebnicki, a wszyscy obecni powtarzali słowa
jego ślubowania.

Jan Kazimierz nie mógł jednak dopełnić ślubów. Państwo opanowywał
wówczas coraz większy chaos, a sam władca w niedługim czasie (1668 r.)
zdecydował się abdykować.

W roku 1856 r. w Paryżu, nastąpiło odnowienie ślubów Jana Kazimierza
przez zmartwychwstańca ks. Aleksandra Jełowickiego oraz krąg osób
poszukujących dróg wiodących do odzyskania niepodległości. Środowisko
to, niedochowanie ślubów królewskich oraz brak przełożenia moralnych
postaw na życie społeczne i narodowe, traktowało jako przyczynę
rozbiorów Polski.

Aktualizacja ślubów Jana Kazimierza miała miejsce także w 1904 roku.
Dokonał tego św. Józef Bilczewski, ówczesny arcybiskup Lwowa, który
zgromadził przedstawicieli narodu ze wszystkich zaborów. Duchowny
ponowił śluby we Lwowie, według odnowionej formuły i wskazał po raz
kolejny ich realizację jako drogę do odzyskania niepodległości.

W obliczu zagrożenia nowym "potopem", tym razem bolszewickim, w 1920
r. Polacy ponownie zwrócili się o pomoc Matki Bożej. Episkopat odwołał
się do ślubów Jana Kazimierza, szukając umocnienia narodu na Jasnej
Górze, wzywając wiernych do zachowania nadziei i postawy na wzór ojca
Augusta Kordeckiego. Niedługo później, 15 sierpnia, polska armia
odniosła zwycięstwo nad bolszewikami, zwane „Cudem nad Wisłą”.

Po akcie oddania z 1920 roku, pojawiły się pomysły ponowienia ślubów,
jednak Episkopat postanowił odłożyć tę inicjatywę, tłumacząc, że póki
co naród, nie jest w stanie wypełnić takiego zobowiązania.

W 1936 roku na Jasnej Górze, licząca 100 tys. osób młodzież
akademicka, postanowiła złożyć ślubowanie, w którym wybiera Matkę Bożą
na swoją patronkę, zobowiązując się kształtować życie społeczne na
wartościach religijno-narodowych, w duchu chrześcijańskim.

Po II wojnie światowej, 8 września 1946 roku milionowa rzesza
wiernych, złożyła na Jasnej Górze Akt Ofiarowania Niepokalanemu Sercu
Maryi, tym samym ponownie uaktualniając śluby Jana Kazimierza.
Uroczystość ta nawiązywała również do aktu, którego w 1942 roku dokonał
Pius XII. Inicjatorem tego wydarzenia był prymas Polski kard. August
Hlond, który przeczuwał nadejście ciężkich czasów dla ojczyzny -
komunizmu.

W 300. rocznicę królewskich ślubów, nową ich wersję opracował
przebywający wówczas w miejscu internowania w Komańczy prymas Polski
kard. Stefan Wyszyński. Upływająca w tym czasie 300. rocznica ślubów
króla Jana Kazimierza w katedrze lwowskiej, stanowiła według polskich
biskupów dobrą okazję do odnowienia przez naród przyrzeczeń złożonych
Maryi w formie, która odpowiadałaby nowym potrzebom i odnosiła się do
realnych zagrożeń. Izolowany w klasztorze sióstr nazaretanek w Komańczy
kard. Stefan Wyszyński przygotował tekst ślubów 16 maja 1956 r. i
przekazał je na Jasną Górę, z poleceniem odczytania ich podczas głównych
uroczystości Matki Bożej Częstochowskiej.

26 sierpnia 1956 r. wierni na Jasnej Górze uroczyście ślubowali
Maryi: "Przyrzekamy uczynić wszystko, co leży w naszej mocy, aby Polska
była rzeczywistym królestwem Twoim i Twojego Syna, poddanym całkowicie
pod Twoje panowanie, w życiu naszym osobistym, rodzinnym, narodowym i
społecznym". Przyrzekali też "wszczepiać w umysły i serca dzieci ducha
Ewangelii", strzec chrześcijańskich obyczajów, wychować młode pokolenie w
wierności Chrystusowi, bronić je przed bezbożnictwem i zepsuciem".

Tekst ślubów odczytał biskup Michał Klepacz (pełniący w tym czasie
obowiązki przewodniczącego Episkopatu). O osobie uwięzionego prymasa
przypominał pusty fotel, ustawiony przed ołtarzem.

W 1957 r. na apel prymasa Stefana Wyszyńskiego w kraju rozpoczęła się
"Wielka Nowenna" przygotowująca Kościół w Polsce do obchodów Millennium
Chrztu Polski, połączona z peregrynacją cudownego obrazu Matki Boskiej
Częstochowskiej po wszystkich diecezjach i parafiach. Nawet
"aresztowanie" obrazu przez SB nie wpłynęło na zastraszenie
społeczeństwa.

10 lat po jasnogórskich ślubach w dniu milenijnej uroczystości 3 maja
1966 r., przyrzeczenie powtórzyli biskupi, z okazji ukoronowania obrazu
nowymi koronami przez prymasa Stefana Wyszyńskiego. W uroczystościach
milenijnych pragnął uczestniczyć papież Paweł VI, na to jednak nie
zgodziły się komunistyczne władze. Dopiero Jan Paweł II, mógł jako
papież przebywać na Jasnej Górze.

3 i 4 czerwca 1979 r. Jan Paweł II dokonał aktu zawierzenia Pani
Jasnogórskiej: "... Zawierzam Ci, o Matko Kościoła, wszystkie sprawy
tego Kościoła, całą jego misję i całą jego służbę w perspektywie
kończącego się drugiego tysiąclecia dziejów chrześcijaństwa na ziemi".

W 1982 r. Kościół obchodził 600-lecie obecności Cudownego Obrazu na
Jasnej Górze. Zwieńczeniem kilkuletnich przygotowań do tego jubileuszu
była obecność w Częstochowie Jana Pawła II, który przewodniczył obchodom
w dniach 18-19 czerwca 1983 r. Biskupi polscy opracowali również w 1990
r. "Drugą Wielką Nowennę", która przygotowała Kościół w Polsce na
kolejne tysiąclecie chrześcijaństwa.

W czasie pobytu na Jasnej Górze 4 czerwca 1997 r. papież Jan Paweł II
powierzył Matce Bożej przygotowania do Wielkiego Jubileuszu
Chrześcijaństwa w 2000 roku.

Nowego Aktu Zawierzenia Narodu Polskiego Matce Bożej - z okazji
obchodzonej w całym kraju kilka tygodni wcześniej rocznicy 1050-lecia
chrztu Polski - dokonał 3 maja 2016 r. obecny przewodniczący KEP - abp
Stanisław Gądecki.

Potrzebę odnowionego i uzupełnionego aktu zawierzenia wyjaśniał
wówczas abp Stanisław Gądecki wiernym zgromadzonym na Jasnej Górze.
Poważnym współczesnym problemem - jak podkreślił - jest wypaczone
pojęcie wolności, gdyż dla wielu współczesnych "wolność staje się wręcz
religią", skutkującą tym, że "wywyższa się człowieka kosztem Boga i
liczy się tylko nieskrępowana wolność poszczególnych jednostek". A więc
podstawowym problemem staje się odpowiedzialne korzystanie z wolności.

Drogim nowym problemem - jak podkreślił - jest dzisiaj odniesienie do
prawa Bożego, z czego - w przeciwieństwie do twórców Konstytucji 3 Maja
- dzisiejsi prawodawcy coraz częściej rezygnują.

Trzecim aktualnym problemem - zdaniem przewodniczącego KEP - jest
kształt obecnego polskiego patriotyzmu. "Autentyczny patriotyzm nie zna
nienawiści do nikogo (...) trzeba bezwzględnie unikać ryzyka tego, ażeby
ta niezbywalna funkcja narodu nie wyrodziła się w nacjonalizm" -
wyjaśniał.

"Odejście od chrześcijaństwa, odejście od prawdy, musiało doprowadzić
także do dezintegracji Europy - zauważył hierarcha i podkreślił, że
powrót do europejskiej jedności wymaga powrotu do świata ewangelijnych
wartości" oraz do kultury bazującej na prawdziwej znajomości człowieka,
jego natury i sensu istnienia. Dodał, że "pełnej prawdy o człowieku nie
ma poza Kościołem. Jedynym ośrodkiem, wokół którego może odrodzić się
organizm duchowy Europy, jest prawda katolicka, czyli powszechna".

Wrogu, precz! Witaj maj! Polski i litewski kraj!

Wywieśmy Biało-Czerwoną! Obchodzimy Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej. Jaka jest geneza święta? Kilka ważnych faktów

Marszałek Sejmu: niech każdy polski dom będzie dziś przystrojony bielą i czerwienią

Szef MON: Święto Flagi RP to dzień jedności wszystkich Polaków 

Święto Flagi RP to dzień jedności wszystkich Polaków - powiedział
szef MON Mariusz Błaszczak 2 maja podczas uroczystości w Dniu Flagi.
Dodał, że o tym, jak ważny jest patriotyzm, świadczy to, co dzieje się
za wschodnią granicą.

"Wiwat Maj, Trzeci Maj!" - 231 lat od uchwalenia Konstytucji

Oto zaplanowane obchody święta Konstytucji 3 maja

Msza święta w intencji ojczyzny, ceremonia wręczenia odznaczeń
państwowych na Zamku Królewskim, uroczystości na Placu Zamkowym i
wystąpienie prezydenta Andrzeja Dudy - to główne punkty państwowych
obchodów wtorkowego święta Konstytucji 3 maja.

Witek: siłą Konstytucji Trzeciego Maja było poszanowanie praw jednostki