W czasie zakończonego wczoraj
Roku Wiary pożegnaliśmy wielu wybitnych ludzi, którzy swym życiem
zaważyli w jakimś stopniu na losach Polski i Kościoła w naszej
Ojczyźnie. Ksiądz arcybiskup Ignacy Tokarczuk, ks. kard. Józef Glemp,
ks. kard. Stanisław Nagy, Maria Okońska… Do tej grupy w ostatnich dniach
Roku Wiary dołączyła śp. Marianna Popiełuszko. Każde odejście tak
znaczącej postaci staje się jakimś wołaniem o podjęcie ideałów, którymi
dana osoba się kierowała. Jaki testament zostawia nam mama bł. ks.
Jerzego Popiełuszki, męczennika za wiarę?

Przede wszystkim musimy
mieć świadomość, że święci, bohaterowie nie biorą się znikąd. „Dajcie
nam świętych kapłanów, a święte będą rodziny, młodzież i dzieci, i
przemieni się świat, na którym żyjemy”, powiedziała kiedyś bł. Matka
Teresa z Kalkuty. Dziś w kontekście pokornego, ewangelicznego życia śp.
Marianny Popiełuszko, można przestawić te słowa i powiedzieć: Dajcie nam
święte matki, świętych ojców, święte rodziny, a święci będą kapłani,
małżonkowie, młodzież i dzieci. Iprzemieni się świat, w którym żyjemy.
Bo święci rodzą świętych! To nie politycy będą decydować o obliczu
Polski, ale takie święte matki.

Na uroczystościach pogrzebowych
śp. Marianna Popiełuszko nazwana została współmęczennicą syna
męczennika. Ojciec Święty Franciszek napisał, że jej życie to była
świętość ukryta, która przynosi błogosławione owoce. Kto wie, czy za
kilka lat nie doczekamy się wszczęcia procesu beatyfikacyjnego tej
wielkiej, choć skromnej i cichej matki. Już w czasie pogrzebu opinia o
jej świętości była niemal powszechna. A słowa ks. abp. Edwarda
Ozorowskiego są jednoznaczne: „Pozwólmy więc pani Mariannie być naszą
nauczycielką i orędowniczką u Boga”.

Świętość to nie przywilej
niewielu, ale powołanie wszystkich. Święci, zanim dostąpili chwały
Nieba, prowadzili normalne życie, z radościami, bólem, trudem, ale
zawsze z nadzieją i bez nienawiści. Taka była mama bł. ks. Jerzego.
Potrzebny nam wzór takich matek i żon, jak ona, aby Polacy byli dzielni,
bohaterscy w wierze. „Pani Marianna uczy, iż polskość jest piękna.
Brzydką się staje przez ludzi podłych”, usłyszeliśmy w czasie jej
pogrzebu… „W mediach dziś pojawiają się ludzie, którzy drwią z Boga i
wyszydzają wierzących, bezczeszczą krzyże i urągają Bożym przykazaniom”.
Tak, to ludzie podli…

Jakże prawdziwe są słowa, które o mamie ks.
Jerzego powiedział ks. abp Mieczysław Mokrzycki ze Lwowa: „Można
powiedzieć, że przeszła ona w swoim życiu taką samą drogę jak Matka
Najświętsza. Przeżywała radość z narodzin swojego syna, potem przeżywała
radość z oddania go na służbę Kościołowi. Z pewnością z wielkim bólem
przeżywała jego tragiczną śmierć. Ale jako matka głębokiej wiary
wierzyła w zmartwychwstanie ciał”. I doczekała triumfu swego syna, gdy
został włączony w poczet błogosławionych. Do końca swych dni pozostała
wierna tym ideałom, za które zamordowano ks. Jerzego. Nic więc dziwnego,
że nad jej trumną najwięcej było sztandarów ze słowem „Solidarność”. Ta
heroiczna w przyjmowaniu woli Bożej kobieta pozostanie w naszej pamięci
i w naszych modlitwach. A ona u boku swego błogosławionego syna na
pewno nie zapomni o swej ziemskiej Ojczyźnie.