Kocham Ciebie Litwo! Akcja "Litwa kocha Polskę"

że tez dałe4s się nabrać na akcję prowadzoną przez Gazetę Wyborczą i reakcję - piłeczkę po tej samej stronie na Litwie! A prawda? Lezy tam, gdzie lezy.

Ale sie nadęli, żeby nie pękli !. Po zielonych trybunach fanów „Žalgirisu”, krzyczących „Polska kur…”, po liderze kibiców „Žalgirisu” — „Pietų IV” — Ingvarasie Butautasie, który

po meczu na łamach jednego z portali straszył odpowiedzialnością karną za hasła „Polskie Wilno” i „Jesteśmy u siebie”. Po tych wszystkich pożal się Boże „kibicach”, którzy na gości z Poznania bluzgali i zagwizdywali śpiewanego na początku meczu „Mazurka Dąbrowskiego”, gdy oddzielał ich kordon policji, a milkli, kiedy policja patrzyła gdzie indziej.

http://blog.klon.name/2013/08/04/kibice-lecha-z-wilna-wyjechali-a-niesma...

http://wpolityce.pl/wydarzenia/59868-wstyd-i-kompromitacja-w-poznaniu-na...

Jednym głosem z Czerską

• Skandal na meczu Lech - Żalgiris. Transparent: "Litewski chamie, klęknij przed..." Co na to UEFA?

  
  
  

notka Anny usunieta z S24

http://anna.salon24.pl/525947,wykolejency

Administracja, pewnie na skutek donosów, z niezrozumiałych dla mnie

powodów usunęła mi poprzednią notkę. Notka miała tytuł "miałam sobie

odpuścić". Jeśli ktoś ją znajdzie, proszę mi ja podrzucić, bo wyjątkowo

sobie nie zapisałam, a nie znalazłam jej.

Tekst o podobnej treści napiszę ponownie w weekend, bo na powtórkę dzisiaj jest już za późno, i mi się nie chce.

Pewne jest jedno, masa gnid tutaj jest, na tym s24:-)

http://renata.rudecka-kalinowska.salon24.pl/526074,polski-pan

Wczoraj zwróciłam się do administracji by usunęła tekst niejakiej Anny,

pochwalającej i propagującej złamanie prawa przez matołów-kiboli Lecha

Poznań.

@RENATA RUDECKA-KALINOWSKA

Kibice Lecha w Wilnie. Kontrole na granicy, przeszukiwane samochody... [ZDJĘCIA]
Kolejorz wieczorem w czwartek zagra z Żalgirisem Wilno w meczy eliminacyjnym Ligi Europy
.Na polsko - litewskich przejściach granicznych ogłoszono mobilizację.
Trwają drobiazgowe kontrole. Jednak mimo przeszukania kilkudziesięciu
aut, nie znaleziono żadnych niebezpiecznych narzędzi. Do południa w
czwartek nie zanotowano też żadnych poważniejszych incydentów.

(..) . I kibice „Lecha”, i Wilnianie z pewnością mile wspominać będą
śpiewanego (w całości!) pod Ostrą Bramą „Mazurka Dąbrowskiego”, dźwięk
swoich, zlewających się w dudniący pomruk kroków w drodze do stadionu,
czy emocje towarzyszące samej grzej.

(..)
Pozostanie jednak także niesmak.

Niesmak po siejącej nienawiść medialnej histerii, którą dziś pewne
„orle pióro” usprawiedliwia, że „trzeba dmuchać na zimne”. Niesmak po
demagogii tych wszystkich, którzy oczekiwali na zamieszki i wręcz
chcieli, by się odbyły. Niesmak po ludzkiej miałkości i podłości. Po
zielonych trybunach fanów „Žalgirisu”, krzyczących „Polska kur…”, po
liderze kibiców „Žalgirisu” — „Pietų IV” — Ingvarasie Butautasie, który
po meczu na łamach jednego z portali straszył odpowiedzialnością karną
za hasła „Polskie Wilno” i „Jesteśmy u siebie”. Po tych wszystkich pożal
się Boże „kibicach”, którzy na gości z Poznania bluzgali i zagwizdywali
śpiewanego na początku meczu „Mazurka Dąbrowskiego”, gdy oddzielał ich
kordon policji, a milkli, kiedy policja patrzyła gdzie indziej.

Szczególny zaś niesmak wywołała wiadomość następnego dnia — że na
parkingu jednego ze stołecznych hoteli zniszczono dwa samochody gości z
Poznania. W obydwu pocięto opony, na karoseriach obu aut wydrapano także
literę „Ž” — symbol „Žalgirisu”.

Efekty nocnej wizyty dzielnych fanów „Žalgirisu” na hotelowym parkingu.

Goście wykosztowali się na nowe opony, wykosztują się także na
lakiernika. Niesmak po takiej „gościnności” jednak zostanie zapamiętany
na długo.

http://blog.klon.name/2013/08/04/kibice-lecha-z-wilna-wyjechali-a-niesma...

http://www.kresy.pl/wydarzenia,polityka?zobacz%2Flitewskie-media-kontynu...
Antypolska histeria wywołana przez litewskie media z powodu przyjazdu do Wilna na mecz Lecha Poznań z Žalgirisem kibiców poznańskiego klubu przerasta w społeczną fobię, którą te same media chętnie podsycają. Już od kilku tygodni na Litwie tematem nr. 1 są polsko-litewskie relacje w kontekście zachowania się poznańskich kibiców w Wilnie oraz ich późniejszego afrontu z wywieszeniem antylitewskiego plakatu w Poznaniu podczas rewanżowego meczu drużyn.

Od początku tygodnia media codziennie przypominały o poznańskim incydencie, a politycy wystosowali do polskiego ambasadora pismo, w którym domagali się wyjaśnienia sprawy, mimo że wcześniej poznańska prokuratura sama zajęła się wybrykiem fanów „Lecha”, a przedstawiciele polskich władz wielokroć przeprosili Litwę za pojawienie się na stadionie antylitewskiego plakatu.

Gdy poznański wybryk stadionowy zaczął już mocno przynudzać, media rozpętały burzę wokół komentarza lidera Akcji Wyborczej Polaków na Litwie, europosła Waldemara Tomaszewskiego, który w środę, 14 sierpnia w południe, na zwołanej konferencji w Sejmie musiał tłumaczyć dziennikarzom co komentował, a co media same dopisały do jego komentarza. Tomaszewski zauważył przy tym, że niektóre media z wyraźną nadgorliwością potęgują antypolską histerię i nie wykluczył, że robią to na czyjeś wyraźne zlecenie.

Jednak jeszcze tego samego wieczoru prawdziwą pożywką dla mediów stało się zachowanie się kibiców klubu „Polonia” Wilno na stadionie, gdzie na początku sierpnia grał „Lech” z „Žalgirisem”.
Oprawa na meczu z Żalgirisem, obok flag Polonii flaga naszych rodaków z FK Lida na Białorusi, fot. facebook.com/USiebiewWilnie

W środę „Polonia” zmierzyła się tu z pierwszoligową drużyną „Žalgiris-3”. I chociaż przed meczem nie zapowiadało się na jakąkolwiek sensację, takową stały się nadzwyczajne środki policyjne oraz niefortunny incydent, wskutek którego na sztucznej murawie stadionu wylądowała zapalona zielona raca. „Polscy chuligani znowu szaleli na stadionie LFF — z powodu szkód wyrządzonych przez fanów »Polonii« w Wilnie mogą nie odbyć się rozgrywki Ligii Europejskiej” — największy litewski portal DELFI natychmiast poinformował o incydencie swoich czytelników. Portal zauważył też, że na mecz przyszło jak nigdy dużo fanów „Polonii”. Nie podał przy tym, że było ich zaledwie około 50 osób, jednak ze szczegółami wymienił, że wśród nich „nie brakowało łysogłowych facetów z Polski — fanów »Łomży« i »Polonia Warszawa« oraz z Białorusi — kibiców »Lidy«, którzy uważają się nie za Białorusinów, lecz za Polaków”. Zdaniem dziennikarza DELFI, wszyscy oni przybyli wesprzeć polską drużynę, nie wykluczył też, że również po to, żeby wszcząć bójkę z kibicami „Žalgirisu”.

„Liczne siły policyjne, jakich nigdy nie było na rozgrywanych kiedykolwiek meczach pierwszoligowych, odstraszyły ich od przemocy, jednak nie były w stanie zapewnić, by na stadion nie rzucano pirotechniki” — podsumował portal spotkanie wileńskich drużyn. W podobnym tonie spotkanie „Polonii” z „Žalgirisem” zrelacjonował też portal największego dziennika „Lietuvos rytas”. Podał też, że policja zatrzymała kilku polskich chuliganów, sprawców zamieszek. Jednak później zredagował tekst usuwając większość nieprzychylnej wobec kibiców „Polonii” treści, bo wyraźnie kolidował on z zamieszczoną na stronie relacją wideo, na której widać było, że jedynym „szaleństwem” kibiców „Polonii” było odpalenie rac. Przy czym policjanci schwytali w czasie meczu jednego — pierwszego z brzegu — kibica, którego zakuto w kajdanki i osadzono w areszcie policyjnym.

Antypolska histeria na tyle zawładnęła litewskimi mediami, że również w piątek, 16 sierpnia, jednym z głównych tematów dnia w największym dzienniku „Lietuvos rytas” stało się „wydarzenie”, które na co dzień byłoby niezauważone. „Polacy szlifują podłogi w Sejmie” — „Lietuvos rytas” dzieli się z czytelnikami „sensacyjną” informacją, a tamci na forach dziennika już dopisują, że to skandal. Polskojęzycznych pracowników traktują jako agentów polskich służb specjalnych, którzy rzekomo w szlifowaną posadzkę „wmontują podsłuchy”, żeby rzekomo inwigilować litewskich posłów.

Tymczasem sprawa jest bagatelnie prosta, gdyż — jak podaje zresztą sam dziennik — przetarg na odnowienie granitowej posadzki w Sejmie wygrała działająca na Litwie szwedzka spółka „Žybartuva”, która do roboty w litewskim parlamencie sprowadziła podwykonawcę z Polski — spółkę „Sirha”. Polacy bowiem dysponują specjalistami wykwalifikowanymi w zakresie wykonywanych robót oraz mają potrzebny sprzęt do wykonania tych prac. Dziennik podaje też, że Polacy nie po raz pierwszy wykonują prace remontowe w litewskim parlamencie. Nie wyjaśnia jednak, dlaczego nigdy wcześniej informacja ta nie znajdowała miejsca na łamach dziennika. Na swój, sarkastyczny, sposób sytuację wyjaśnia forumowiczka gazety „Aldona”: „A jaka różnica, jakiej narodowości jest robotnik? Artykuł napisany przez nacjonalistów? Za granicą pisze się o zaangażowanej firmie, a nie o tym, jakiej narodowości ludzie pracują w tej firmie. Kolejny raz chcą skłócić Polaków i Litwinów. (…) Chyba w Sejmie będzie później napisane na tych płytkach, że tę szlifował Polak, a tę Litwin i trzeba stąpać po płytkach litewskiej roboty”.

http://rekvizitai.vz.lt/pl/przedsiebiorstwo/zybartuva :

Numer Płatnika VAT LT227717811
Szef Andžej Orlovskij
Adres Kirtimų g. 11, LT-02300 Vilnius

UAB "ŽYBARTUVA" įkurta 1994 metais. Nuo 2000 metų kartu su Švedijos įmone APSTEN AB tapo bendra Lietuvos-Švedijos granito apdirbimo įmone.

Czyli to litewska firma, od 2000 r. współpracująca ze szwedzką APSTEN AB.
Szefem jest Polak, pewnie większość pracowników również.
Stąd zaangażowanie firmy z Polski czyli z zagranicy.

Jeśli by polski Sejm remontowała firma z Czech, to przy polskim 15% bezrobociu , był by (słuszny) skandal czy nie?

polskie firmy budowlane już Tusk splajtował, przy pomocy zagranicznych głównych wykonawców, którzy wygrali przetragi na budowę dróg i stadionów.
O co więc pytasz? Jaka polska firma?

Nie nabrałem się. Uważam, że nie ma wytłumaczenia na chamski i bezsensowny wybryk kiboli "Lecha".
Oprócz jednego - spec.służby sąsiedniego państwa zainwestowały w ten drogi baner, aby wywołać tę awanturę.
Ktoś dał się nabrać.
Ja zawsze zapytuję "cui bono?"

- Aztekami?
http://www.trojmiasto.pl/wiadomosci/Chorzowscy-pseudokibice-pobili-meksy...

"cui bono?"
proste jak drut. Kibole z Poznania dali się ponieśc emocjom i odpowiedzieli na pełne szykan traktowanie -
1) Litwa nie sprzedawała biletów na mecz dla kibiców Lecha, nie zorganizowano w związku z tym oficjalnego wyjazdu klubowego, jechali prywatnymi autami, traktowani jak widac wyżej, jak bandyci.
2) Polonia-Wilno czyli polscy gospodarze, którzy kupili dla nich bilety, byli nie jeden raz napadani i bici przez znacznie liczniejszych kiboli Žalgirisa.
3) O tym jak sa traktowani Polacy na Litwie nie będę sie rozpisywać, bo wiesz.
4) Nie chwalę tego transparentu, mogli wymyslec inny, ale to specyfika kibolska - polskie kluby tez sie wzajemnie obrażają okrzykami i banerami.
Czyli NIC NOWEGO I SPECJALNEGO.
5) Kto z tego robi awanturę? Zaprzyjaźnione z Tuskiem media.
W ramach tej draki z "przeprosinami" zamknięto na stadionie Legii Zyletę za rzekomy "rasizm". Właściciel klubu sie odwołuje od decyzji UEFA.
TU JEST TEMAT JAK RZEKA, a ma ten sam fundament,

"Niemiecki dziennik "Tagespiegel" krytykuje opór lewicowych elit w Niemczech przed uznaniem paktu Ribbentrop-Mołotow za ważny element europejskiej kultury pamięci,czego domagają się od dawna Polska i inne narody Europy Środkowej i Wschodniej.

Autor materiału, emerytowany profesor polonistyki w Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie Heinrich Olschowsky przypomina, że Parlament Europejski opowiedział się cztery lata temu za ustanowieniem ogólnoeuropejskiego dnia pamięci o dokumencie podpisanym 23 sierpnia 1939 roku przez III Rzeszę i Związek Sowiecki.

W przeciwieństwie do Europy Środkowo-Wschodniej, w lewicowej kulturze pamięci w Niemczech pakt jest tematem tabu

- pisze niemiecki naukowiec, dodając, że w Niemczech ciągle jeszcze pokutuje przekonanie, że poglądów antyfaszystowskich nie da się pogodzić z krytyką stalinizmu. Olschowsky wskazuje na opinię wyrażoną przez znanego badacza Holokaustu Wolfganga Benza, którego zdaniem eksponowanie problematyki paktu może prowadzić do relatywizacji Holokaustu.

W czasach zimnej wojny Europa zachodnia zaakceptowała sowiecką interpretację II wojny światowej, pomijając skomplikowaną historię paktu Ribbentrop-Mołotow, a nawet masakrę w Katyniu.

Moralność i prawdę poświęcono na ołtarzu zasług Armii Czerwonej w pokonanie faszyzmu

- pisze Olschowsky.
http://wpolityce.pl/depesze/60517-w-lewicowej-kulturze-pamieci-w-niemcze...

własnie zbieram material

Wydarzenie dnia w TVN24 zaraz Gazeta Wyborcza będzie przepraszać Meksyk.

ale już ONET

Tygodnik Lisickiego

Gdy
kibice Lecha Poznań wywiesili podczas meczu z Žalgirisem Wilno
transparent: „Litewski chamie klęknij przed polskim Panem”, przepraszało
nawet MSZ. – Czemu nie słyszymy przeprosin od Litwinów, gdy napadani są
kibice Polonii Wilno? – pytają polscy obywatele Litwy. O tym w
najnowszym Do Rzeczy pisze Ewa Łosińska.

"Gazeta Wyborcza" zbierała w internecie podpisy tych, którzy chcieli za
ten napis przeprosić. Z kolei Litwini w mediach społecznościowych
zorganizowali inną akcję odwołującą się do nieprzyjemnej stadionowej
historii. Mykolas Majauskas, działacz z wileńskiego oddziału World
Shapers Forum, wymyślił kampanię internetową "Kochamy Cię, Polsko".
Pomysł jest prosty - ludzie robią sobie zdjęcia z hasłem "Poland, we
love you" albo: "Lithuania loves Poland".

Poznańska akcja
"Poznań loves Lithuania" zaplanowana jest na środę, na godz. 18,
zbiórka przy fontannie na placu Wolności. "Przynieśmy polsko-litewskie
flagi, ubierzmy się w barwy narodowe obu krajów. Mile widziane stroje w
kolorach: biały, czerwony, żółty, zielony. (...) Pokażmy, że zmieniając
świat na lepsze powinniśmy być dobrzy dla swoich sąsiadów" - piszą
organizatorzy na stronie akcji na Facebooku.

Cały tekst: http://wyborcza.pl/1,75248,14459220,Teraz_pokaza__ze_Poznan_kocha_Litwe.html

Po co mi fotka z Wyborczą? Ja nie czytam.
Ale przeciwko akcji potępiającej anty-polski (docelowo) baner i nawoływaniu do zgody polsko-litewskiej nic nie mam.
Ty widocznie masz - żal ...

zachowujesz sie, jakbyś był z Wyborczej.
"przeciwko akcji potępiającej anty-polski (docelowo) baner i nawoływaniu do zgody polsko-litewskiej nic nie mam.
Ty widocznie masz "

Przeciwko Litwinom nic nie mam, przeciwko szkalowaniu Polaków i obłudzie zawsze będe protestowała.
Nic mnie tak nie rusza jak zakłamanie.

Pytanie do premiera Polski i Litwy - co panowie zrobili po emisji reality show pt. "Kocham Litwę".

• Lech Poznań nie zamierza zrywać współpracy z kibolami
• Studenci boją się kiboli. Odwołali happening, którym chcieli przeprosić Litwinów

Przestraszyliśmy się komentarzy na Facebooku - mówi Joanna Przybylska,
szefa studenckiej rady miasta. Studenci odwołali happening na pl.
Wolności, którym chcieli przeprosić Litwinów za zachowanie kibiców Lecha
Poznań.

O "polskim Wilnie" w 74. rocznicę "wyzwolenia"
http://www.kresy.pl/publicystyka,reportaze?zobacz%2Fo-polskim-wilnie-w-7...

Powieszony na kiju biały kurczak z nalepką "Polskie Wilno" na piersi i kotwiczką Polski Walczącej na nieco innej części ciała, płomienne interpretacje niedawnej historii i płonące pochodnie w szyku bojowym na kształt Słupów Giedymina, do tego pieśni dodające otuchy narodowej i bojowego ducha - to wszystko (może z wyjątkiem tej kury) od lat towarzyszy obchodom kolejnej rocznicy przyłączenia Wilna i części Wileńszczyzny do Litwy w dniu 28 października 1939 r.Dla niewtajemniczonych: dostojnym mianem Kury (nawet nie koguta) w środowisku Litwinów szczególnie kochających Polskę określane jest polskie godło narodowe. Dla odmiany w polskim środowisku miłośników Litwy współczesnej godło litewskie (Pogoń) pieszczotliwie zwane jest Kobyłką (nie mylić z „Naszą szkapą“). Dziś ta heraldyczna fauna zgodnie sąsiaduje już chyba tylko w logo Związku Polaków na Litwie lub na zabytkach z czasów I Rzeczypospolitej...

Tymczasem „przyszłość Litwy“, jak określają sami siebie litewscy narodowcy, nie sięga już tak daleko w głąb dziejów i szczególnym pietyzmem otacza wyłącznie historię najnowszą, gdy i Litwa już była „słuszna“ (etniczna), i sukcesy miała nieliche, o których warto przypominać. Na przykład odzyskanie (lub wyzwolenie - oficjalna terminologia litewskiej historiografii) historycznej stolicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Doniosły akt sprawiedliwości dziejowej, bez porównania ważniejszy niż „odzyskanie“ polskiego Spisza i Orawy przez Słowaków przy tymże rozbiorze Polski, „powrót Memla“ (dla Litwinów - Kłajpedy) i Austrii do Rzeszy Niemieckiej pół roku wcześniej, czy też Zaolzia do Macerzy polskiej rok wcześniej.

Marsz na Wilno był faktycznie największą operacją wojskową litewskiej armii w czasie II wojny światowej, no bo przecież działania jednostek kolaborujących z hitlerowcami (bataliony policyjne, czyli żandarmeria i Litewski Korpus Lokalny gen. Plechavičiusa) czy z sowietami (29. Korpus Strzelców i 16. Litewska Dywizja Strzelecka), podobnie jak partyzanckie działania powstańców Czerwca '41 i „leśnych braci” powojennego ruchu oporu trudno zapisać na konto narodowych sił zbrojnych. Była to jednak akcja logistyczna, nie militarna: poprzez nieistniejącą już granicę z niestniejącą II RP w kierunku Wilna pomaszerowała kilkusetosobowa reprezentacja wojska litewskiego, a zaraz potem w odwrotnym kierunku - 20-tysięczny korpus Armii Czerwonej, mający umacniać „litewsko-radziecką przyjaźń i braterstwo”. Siły zbrojne Litwy liczyły wówczas około 32 tys. żołnierzy i oficerów.

Te fakty jednak dla organizatorów obchodów mają znaczenie wtórne. Narodowiec Nr 1, czyli były poseł, a psychiatra i narkolog z wykształcenia, Gintaras Songalia stwierdził wręcz, że nie był to żaden dar Stalina, lecz wypełnienie umowy z Leninem z 1920 r., która dla Litwinów jest swoistym „ucięciem pępowiny” młodej Litwy - pierwszą międzynarodową umową uznającą byt Republiki Litewskiej, na wschodzie sięgającej po Brasław i Mołodeczno, Lidę, Grodno i Augustów na południu. Do 1945 r. wszystkie urzędowe mapy przedstawiały Litwę właśnie w tym kształcie, a odpowiednie tereny województw wileńskiego, nowogródzkiego i białostockiego II RP zaznaczano jako „tereny okupowane”.

Pamięć największej akcji piarowskiej I Republiki Litewskiej dla narodowców jest jednak równie ważna, jak sama akcja dla ich poprzedników sprzed 74. lat. Świadomość utraty wolności i niepodległości na kolejne pół wieku, połączonej z eksterminacją świeżo wykształconych własnych elit narodowych zaginęła gdzieś w zawierusze ostatniej wojny i skutecznej sowietyzacji, a proces depolonizacji i lituanizacji zyskanych terenów po cichu prowadzono nawet w cieniu rusyfikacji i komunistycznego zaboru. Dopiero w latach 80. XX wieku Litwini stali się większością narodową w Wilnie i już mogli w miarę pewnie rozwinąć falę odrodzenia, która przywróciła niepodległość w 1990 r.

Dziś jednak wyraźnie niepokoi kogoś fakt, że pamięć „polskiej okupacji” i Związku Wyzwolenia Wilna (jedna z największych wpływowych organizacji Litwy międzywojennej) w świadomości współczesnych Litwinów się zaciera... Ba, coraz więcej „zdrajców” zaczyna nawet interesować się, jak to faktycznie żyło i „cierpiało” owo „litewskie” Wilno pod „polskim butem”, skoro wydało nawet kilku noblistów, a żaden - rzecz doprawdy dziwna - nie był Litwinem!

Winowajców takiego stanu rzeczy organizatorzy także wskazali - po litewskiej stronie ujmą na honorze prawdziwego Litwina jest obecny szef dyplomacji Linas Linkevičius, który - zdaniem wodza litewskiej młodzieży narodowej Juliusa Panki - tylko przeprasza Wielkich Braci z sąsiedztwa, a poprzedza te haniebne akty (ponoć) określona czynność fizjologiczna, wywoływana uczuciem strachu (użyte określenie myžčioti oznacza wielokrotne, niekontrolowane oddawanie niewielkich ilości moczu). Stąd troska, czy aby na pewno minister nadąża ze zmianą pieluch...

Drugim winowajcą jest jego towarzysz po polskiej stronie, wróg Litwy Nr 1, czyli Radosław Sikorski, który - zdaniem tegoż Panki - na Litwie musi być ogłoszony personą non grata, bo neguje fakt okupacji Wilna, co - należy rozumieć - dla prawdziwych Litwinów jest równie zbrodnicze, jak negowanie Holokaustu dla Żydów…

Na szczęście towarzystwo powieszonej kury i płonących słupów Giedymina nie jest zbyt liczne - przynajmniej w dniu „powrotu Wilna do Macierzy”, bo już 11 marca, gdy ruszają centralną aleją Giedymina z okrzykami „Litwa dla Litwinów”, od kilku lat gromadzi się ich coraz więcej…

W jednym trudno jednak nie przyznać racji uczestnikom i organizatorom wiecu: Jak mogła Litwa w 1939 r. zadowolić się takimi "ochłapami" terenów, które obiecała Kownu Moskwa w lipcu 1920 r.? Gdyby dziś Lida i Grodno, a do tego Augustów i Suwałki były "nasze", na pewno byłaby to całkiem inna Litwa niż tylko z Podbrodziem, Trokami, Solecznikami i Ejszyszkami...