Zorganizowanie dzis debaty o "faszyzmie" to czysty kabaret. "Oni" są groźni w realu - przez zawłaszczenie państwa i bezwstydny jurgielt. Ale medialnie już się sypią.

A jednak, ola Boga, Michnik ma rację! Ten jego wróg, tak wciąż przez niego przywoływany, a dotychczas zdawałoby się nieistniejący, ma się dobrze i czai się. Tak, mowa oczywiście o złym faszyście. On tu jest, czeka, łypie swoimi ślepiami. Tyle, że w jednym Michnik racji nie ma. Dziś faszyści raczej nie chodzą w czarnych koszulach i w za wysokich butach ortopedycznych. Nie maszerują po ulicach miast, demolując sklepy obcokrajowcom. Spotykają się za to na Czerskiej, są ładnie ubrani, otoczeni młodymi, stylowymi akolitami, mówią dużo i płynnie. No dobrze, może nie tak do końca płynnie. Bo wciąż się jąkają.(..)

Widziałem kolejny element faszystowski, czyli uwielbienie dla wodza – gdy każde prawie anty-PiSowskie jąknięcie Adama tłum oklaskiwał.

Nie myślałem, że kiedyś to napiszę, ale faktycznie, faszyzm jest w Polsce problemem. Bo Michnik i jego kompania w jednym różnią się od łysych idiotów atakujących ludzi o odmiennym pochodzeniu. Są lepiej ubrani i istnieją w stanie symbiozy z dzisiejszym obozem władzy, która jest ich odbiciem. I dlatego są realnie groźni.

Tak więc Adam Michnik ma rację. Czas walczyć z faszyzmem i go napiętnować. I w jeszcze jednym trudno się z nim nie zgodzić – faktycznie, pochodzimy chyba od innej małpy.

http://niezalezna.pl/41697-widzialem-dzis-faszyste

o tym, że medialnie sie sypią, świadczy decyzja TVN24 o przerwaniu transmisji.
Spece od PR-u uznali, że Michnik bardziej szkodzi , niż służy sprawie rządzących.

Pozdrawiam

Adam Michnik słuchał choć trochę Radia Maryji.Dowiedział by się że swoje racje nie jąkając się mógłby wyśpiewać,fakt cienko bo cienko - ale jednak

Łabędzi śpiew Michnika...

Pozdrawiam serdecznie;)))

dwadzieścia lat jąkania w opiniotwórczej wielkonakładowej gazecie poszło sie paść...

młodzi słuchają kogo innego, słuchają Chrystusa i proszą o łaski i opiekę u stóp Matki Bożej.
XV Pielgrzymka Młodych z Radiem Maryja na Jasną Górę: Apel Jasnogórski
25 maja 2013

Bogu dziękować !

ps. Polecam !

Myśląc Ojczyzna – ks. Prof. Bortkiewicz

O patriotyzmie jeszcze słowo,O katolickich oszołomach i państwie wyznaniowym

Michnik znalazł faszystów
http://solidarni2010.pl/13658-tej-nocy-bylismy-z-rotmistrzem.html

 

To za tym murem o godz.21.30 wykonano wyrok – strzałem katyńskim w tył głowy.

Rajd
Katyński w uroczystej motocyklowej eskorcie przejechał z „Łączki” na
Powązkach , gdzie najprawdopodobniej pochowano tajnie ciało rotmistrza i
gdzie trwają prace ekshumacyjne,  pod więzienie na Rakowieckiej.

Tu
o 21.30 rozpoczęła się uroczystość- wspomnienie o rotmistrzu i jego
bohaterskim życiu, oraz niemniej bohaterskiej śmierci… Potem śpiew
pieśni „Boże , coś Polskę”, modlitwa i Hymn Polski.

Rozlega
się drżący głos Córki Rotmistrza, mimo przeprosin i zaziębienia, nie
może nie przemówić, nie podziękować zgromadzonym, wspominając lata
samotnych odwiedzin pod tym murem w godzinie wykonania wyroku.

Potem
składanie wieńców, zapalenie zniczy, i kolejnych,. Licznie podchodzą
uczestnicy Rajdu Katyńskiego, kibice, Solidarni2010, jesteśmy razem ,
pamiętamy!

Rozlega
się chóralny okrzyk kibiców „Cześć i chwała bohaterom” – Rotmistrzowi
i  wszystkim, którzy zginęli z rąk oprawców z UB, NKWD w „wolnej”Polsce.

Pamiętamy!

Będziemy tu za rok!

HD

Czempiński: Premier Tusk miał komfort lidera, ale nie postawił na fachowców

 O
polskich służbach specjalnych, naszej polityce energetycznej,
przyszłości PO i o tym, co sprawia, że jej notowania wciąż spadają -
mówi Gromosław Czempiński, były szef UOP, w rozmowie z Dorotą Kowalską

Michnik
w debacie o faszyzmie poucza Kościół czym jest grzech. Ks. Skrzypczak:
Nie posługujcie się misją Kościoła do swoich politycznych porachunków

Ogromnym grzechem jest mówienie o prezydencie Komorowskim: Komoruski – uważa Michnik. czytaj »

Szanowna Pani Marylo,

A; może to Adam Michnik jest największym faszystą Europy tego czasj ?

Największymi faszystami w Europie w okresie międzywojnia byli przedstawiciele tego samego plemienia co Michnik:

Włodzimierz Lenin
Józef Stalin
Benito Mussolini
Francisco Franco
Adolf Hitler

Ukłony moje najniższe

nie stawiajmy Michnika na piedestał, do którego nie dorósł :) gdzie mu tam do wpływów jakie maja jego lewaccy kumple z Niemiec czy Francji. On jest tylko tuba, rezonatorem genderowej neomarksistowskiej ideologii.

Pozdrawiam serdecznie

Byle do jesieni

Analiza Artura Kowalskiego. Zamiast dyskusji o bezrobociu szef rządu przygotował inną propozycję: igrzyska

W czasie piątkowej debaty w Sejmie o
problemach rynku pracy politycy mówili o bezrobociu jako największej
pladze naszej gospodarki. Plaga ta dopadła teraz także premiera, który z
trudną sytuacją na polskim rynku pracy zdecydowanie nie jest w stanie
sobie poradzić. Problem bezrobocia, z którym bezpośrednio styka się
przeciętny obywatel – z racji tego, że albo boleśnie doświadcza go na
własnej skórze, albo obserwuje w rodzinie czy gronie znajomych – trudno
bowiem rozwiązać sposobami, którymi Donald Tusk radził sobie do tej pory
z kłopotami na rządowym stołku. Nie wystarczy opowiedzieć historyjki
emitowanej następnie w zaprzyjaźnionych stacjach telewizyjnych, jak było
choćby w przypadku „ratowania” stoczni, że problem jest już załatwiony,
bo jest pewny „inwestor z Kataru”.

Albo innej bajeczki opowiadanej od połowy zeszłego roku, że „nie
należy się obawiać o dochody tegorocznego budżetu, bo już od połowy 2013
r. nadejdzie ożywienie gospodarcze”. Trudno również z tego względu
przekonywać, że im wyższe bezrobocie, tym lepiej. Choć ekipie Tuska na
sucho może uchodzić opowiadanie, że im większy dług zaciągamy, tym jest
nawet lepiej, co ilustruje ciągle opowiadana historyjka o „polskich
obligacjach, które sprzedają się świetnie, jak świeże bułeczki”
sugerująca, iż zadłużanie się to wręcz wielki sukces naszego kraju. Rząd
rozwiązujący problemy w sferze propagandy przez opowiadanie, że je
rozwiązuje, i przekonywanie, że je rozwiązał, mimo że tylko opowiadał,
iż to zrobił, z realnym problemem bezpośrednio dotykającym obywateli nie
jest w stanie sobie poradzić.

Minister pracy Władysław Kosiniak-Kamysz przedstawił szereg działań,
które miałyby wpłynąć na poprawę sytuacji na rynku pracy. Niektóre z
rozwiązań mogą pomóc przedsiębiorcom w przetrwaniu kryzysowej sytuacji o
kilka miesięcy dłużej bądź wpłynąć na lepsze funkcjonowanie urzędów
pracy, inne natomiast –forsowane wbrew stanowisku organizacji
związkowych, jak choćby zmiana zasad rozliczania czasu pracy – co
najwyżej zaostrzyć konflikt społeczny. Trudno jednak oprzeć się
wrażeniu, że są to głównie działania doraźne, zmierzające przede
wszystkim do spóźnionego leczenia objawów choroby rynku pracy,
niepoparte poważniejszą refleksją rządu nad problemem bezrobocia, w
oczekiwaniu, iż za parę miesięcy gospodarka być może przyspieszy.

W piątek ofiarą polityki propagandy Donalda Tuska padła wysunięta
przez opozycję koncepcja podejścia do problemu bezrobocia. Bez
szczegółowych prac w Sejmie już w pierwszym czytaniu – głosami posłów
koalicji PO – PSL – odrzucono projekt ustawy zawierający propozycje
rozwiązań mających sprzyjać zatrudnianiu pracowników. Premier, zresztą w
swoim stylu – wygłaszając propagandowe hasła, odnosił się do pomysłów
polityków opozycji. Najpierw – w środę – oceniał, że „nie jest sztuką
wydać gigantyczną ilość pieniędzy budżetowych po to, żeby stworzyć jakąś
ilość miejsc pracy”. Projekt zawierał bowiem m.in. propozycje ulg
podatkowych i obniżenia składek na ubezpieczenie społeczne dla
przedsiębiorców zatrudniających nowych pracowników.

W piątek opowiadał, że projekt opozycji wiązałby się ze wzrostem
kosztów pracy, na co nie można sobie pozwolić, i oznaczałby „minus
milion miejsc pracy, a nie plus milion miejsc pracy”. Warto przypomnieć,
że od lutego ubiegłego roku podniesiona została składka rentowa płacona
przez przedsiębiorców za zatrudnianych pracowników – z 4,5 proc.
podstawy do 6,5 procent. W ten sposób rząd zamierzał wyjąć bezpośrednio z
kieszeni pracodawców 7 miliardów złotych.

Zamiast dyskusji o bezrobociu, którą premier starał się zdusić w
zarodku, szef rządu przygotował inną propozycję. Prawdziwe igrzyska.
Najpierw konwencję Platformy Obywatelskiej, która zmieni statut partii
tak, aby jej szef mógł być wybierany przez wszystkich członków partii,
zaplanował dokładnie w tym samym dniu, w którym PiS wcześniej ustaliło
termin swojego kongresu. Później ruszy machina medialna z serialem
„wybieramy przewodniczącego Platformy”. Przedstawienie z przemeblowaniem
w Platformie miałoby zająć czas Polaków do jesieni. A wtedy – jeśli
jesienne wybory w Niemczech ponownie wygra Angela Merkel – jej
protegowany z PO może liczyć na pracę, ale za granicą i to wcale nie na
zmywaku.

Artur Kowalski

Zła PO? "Polecam raporty GUS. To obraz absolutnego sukcesu. Ten kraj się odmienił"

Już połowa Polaków boi się powrotu rządów PiS -
wynika z badania Millward Brown dla "Newsweeka". Tygodnik wskazuje też,
że główną bronią Platformy jest strach przed PiS. Bronią, która
przestaje działać. Czy jednak faktycznie rząd jest już bezbronny? O tym,
co powinna zrobić Platforma, by nie dopuścić do powrotu PiS, rozmawiamy
z prof. Radosławem Markowskim, socjologiem z PAN i SWPS.

Krzysztof Lepczyński: Połowa Polaków nie boi się powrotu PiS. Czy Platforma powinna zacząć się obawiać?

Prof. Radosław Markowski:
- Ludzie nie lubią się przyznawać do tego, że się czegokolwiek boją. A
tym bardziej czegoś, co jest z pozoru publiczne i w demokracjach nie
powinno stanowić zagrożenia. Jednak aż 43 proc. badanych nadal boi się
PiS. To jest bardzo wysoki wynik, bo jest testem konserwatywnym, jeśli
jakaś partia szykuje się do wygrania wyborów. Zwłaszcza że PiS ma tak
negatywny wizerunek, a Jarosławowi Kaczyńskiemu nie ufa połowa Polaków.
Tymczasem po dwóch wygranych sondażach w PiS zaczyna się już mianowanie
ministrów i przebieranie nogami, co się zrobi, jak się dojdzie do
władzy. To jest przedwczesne, bo wybory dopiero za dwa i pół roku.

Jakie przełożenie mają ten strach, emocje na faktyczne poparcie dla PO?


- Nigdy nie było tak, że wszyscy się bali PiS. Ale powiem
inaczej. Od dawna wiedzieliśmy, że ten rok będzie dołkiem ekonomicznym
ze względu na sytuację globalną. Wszystko pada, największy nasz zachodni
sąsiad ma zaledwie 0,9 proc. wzrostu PKB.
W wielu krajach naprawdę jest kryzys, tam wykpiwana ciepła woda po
prostu nie leci. Taka jest rzeczywistość wokół nas. Jesteśmy też w
środku cyklu parlamentarnego, kiedy nie grożą nam prawdziwe konsekwencje
wyrażanych opinii odnośnie do tego, na kogo zagłosujemy. W każdym kraju
demokracji ten moment jest okazją, także dla zwolenników rządzących,
żeby pokazać im żółtą kartkę, żeby wzięli się do roboty.
Zatem to najlepszy moment na wewnątrzpartyjne przetasowania.


- Wszystko zależy od tego, jak PO zareaguje, jak potrafi się
zmobilizować. A ma na to mnóstwo czasu, ponad dwa lata do wyborów
poprzedzonych elekcją prezydencką, gdzie Komorowski prowadzi o dwie
długości. Sceneria tych wyborów będzie zupełnie inna, prognozowanie nie
ma specjalnego sensu. Platforma powinna zacząć przede wszystkim mówić do
obywateli, co się dzieje w Polsce. A zapewniam, że na tle innych krajów
w Polsce dzieje się wiele znakomitych rzeczy, międzynarodowe instytucje
i eksperci oceniają nas dobrze. Ostatnio rzeczywiście mamy do czynienia
ze spowolnieniem, jest niewątpliwy problem bezrobocia
młodych, jest mnóstwo innych problemów, ale partie rządzące powinny
wychodzić i tłumaczyć, co się udało, co się nie udało i co zrobić z tym,
co się nie udało. To przestali robić i stąd te wyniki.

Platforma ma dużo czasu, ale czy ma pomysł, jak ten czas wykorzystać? Pada zarzut, że jedyną bronią PO jest strach przed PiS.


- Z badań Polskiego Generalnego Studium Wyborczego wcale nie
wynikało, że niechęć do PiS była wyższa w PO niż niechęć do PO w
szeregach PiS. To dwa oddzielne obozy, każdy ma swoją narrację. I należy
sobie zadać pytanie nie o to, co będzie się działo między tymi obozami,
ale jaka będzie relacja między rządem a jego elektoratem. Pamiętajmy,
że żyjemy w kraju, w którym 50 proc. ludzi nie chodzi na wybory. Oni
mogą okazać się najważniejsi.

Jednak wielki,
fundamentalny błąd nie tylko tego, wszystkich polskich rządów jest taki,
że politycy nie zdają sobie sprawy, że po prawie każdych wyborach
większość jest przegrana. Rząd de facto reprezentuje mniejszość.
Największą mądrością ludzi władzy jest to, żeby po wyborach wsiąść w coś
takiego jak "Tuskobus" i objechać rejony, gdzie ludzi, którzy
opowiedzieli się za opozycją, jest najwięcej, i im próbować tłumaczyć,
jakie są plany, i pozyskiwać ich dla nich. Dobrze, że premier objechał w
kampanii wyborczej Polskę. Ale jeszcze lepiej byłoby, gdyby miesiąc po
wyborach pojechał do tych miejscowości, które nie wierzą w jego pomysły,
i próbował tam przekonywać. Tego nie zrobił. Nie robił tego Miller,
Buzek, nie robił tego nikt. A pochylanie się nad przegranymi wyborów
jest niesłychanie ważne.

Skoro ten strach okazuje się tylko publicystycznym konstruktem, czy polityka musi być tak emocjonalna?


- Próbuję namawiać ludzi i dziennikarzy, by czytali twarde dane
statystyczne. Wiem, dlaczego media działają tak, jak działają. Ale
zadziwia mnie, że ambitni dziennikarze, ambitne tytuły nie zadają sobie
trudu, by sięgnąć po statystyki. Namawiam do czytania raportu GUS, który
dotyczy rozwoju kraju za lata 2000-2011. Tam jest pełny obraz tego, co
nam się udało zrobić. To obraz absolutnego sukcesu. To dotyczy rządów
zarówno SLD, PiS, jak i PO. Ten kraj się odmienił. Jednak codziennie
słyszę: biedniejemy. Wystarczy zestawienie prostych cyfr: jest wzrost
PKB. Nawet spowolniony oznacza, że bogacimy się jako całość. Z drugiej
strony nas ubywa, rodzi się nas coraz mniej. Zestawienie tego, że więcej
produkujemy i jest nas mniej, powoduje, że musimy się bogacić. Obszary
biedy? One zanikają. Nie tak szybko, jak byśmy chcieli, ciągle są głodne
dzieci,
ciągle na prowincji są dziurawe drogi. Ale tezy, że biedniejemy i że
rosną nierówności, to nieprawda - wszystkie dane za lata 2002-2012
pokazują, że nierówności społeczne w Polsce maleją.

Mimo sukcesu wciąż się czegoś boimy.


- Sukces jest względny. Wokół nas jest kompletna zapaść, trzeba
widzieć naszą sytuację w perspektywie. Mamy jednak wyjątkowe szczęście,
którego nie doceniamy. Mamy prezydenta, który czyta konstytucję i ją
rozumie. Poprzedni nie rozumiał albo udawał, że nie rozumie, co jest w
niej napisane, przez co nakręcał zbędne konflikty. Mamy ministra
finansów, który jak każdy minister finansów pod dowolną szerokością
geograficzną jest znienawidzony, ale robi, co może, żeby balansować
parametry makroekonomiczne
naszej gospodarki. I mamy fantastycznego, mądrego szefa banku
centralnego, który jako pierwszy potrafi przejść na drugą stronę ul.
Świętokrzyskiej w Warszawie i spokojnie rozmawiać z ministrem finansów, a
nie chodzić do mediów i zaspokajać swe narcystyczne potrzeby...


To dobra robota, tylko nikt tego nie widzi. Mamy premiera,
jakiego mamy. Ostatnia krytyka jest zasadna - mógłby faktycznie działać
nieco aktywniej, rozmawiać z ludźmi i tłumaczyć im ten zawiły świat. I
uzasadniać decyzje, a także brak decyzji wyglądający na zaniechania. Ale
polityka ciepłej wody nie jest głupia w sytuacji, kiedy wszystko się
wali. W czasie pożaru się nie reformuje, ale go gasi. Czas wielkich
reform jeszcze nie nadszedł. Ktoś powie: to paradoks, przecież jest
kryzys. Ale my przecież nie wdepnęliśmy w kryzys. Być może na Cyprze i w
Grecji muszą postawić sobie fundamentalne pytania. Bo tam jest totalna
zapaść, łącznie z powstającymi partiami faszystowskimi i ulicznymi
napaściami zbrojnymi na ludzi. U nas, nie bez powodu, to się nie odbywa.
Ale ta granica jest krucha.

Platforma liczy więc na to, że wreszcie dostrzeżemy ten sukces?

- Są poważne rzeczy, które trzeba reformować: młodzi na rynku pracy,
służba zdrowia, infrastruktura. Kaczyński popełnił wielki błąd, mówiąc o
wielkim, centralnie sterowanym układzie. Takiego układu nigdy nie było.
To nie znaczy, że w Polsce nie było dziesiątek małych, drobnych
układzików, z którymi należy się rozprawiać. To jest wielkie wyzwanie i w
tej materii ten rząd mógłby próbować więcej robić.

A Zakowski wskazuje, skąd ma czerpać Tusk nowe lewackie kadry, jak sie juz pozbędzie "konserwatystów" z PO.

kiedy rozejrzy się Pan po Polsce, przekona się Pan, że jedyny wniosek,
który z tego wynika, jest taki, iż czas zmienić doradców oraz kolegów.
Nasze pokolenie niestety tę potiomkinowską piosenkę pokochało. Trzeba
więc sięgnąć po następne. Ono już wyrosło. W Instytucie Obywatelskim, w
Krytyce Politycznej, w Kulturze Liberalnej, w Liberté!, w Res Publice
Nowej i w otaczających je środowiskach ma Pan do dyspozycji rezerwuary
wiedzy, kompetencji, energii zdolne pomóc w wyrwaniu Polski z tej
spirali absurdu. Teraz może Pan tam sięgnąć i wygrać lub dalej z
rówieśnikami szlifować ubiegłowieczne lance i zginąć.

PO na równi pochyłej

Uwaga,
w "Gazecie Wyborczej" zmiana. Zamiast hasła "jest dobrze" wchodzi
hasło: "Nie wszystko jest źle, czyli co zrobił rząd Tuska"

W każdym razie w starciu na propagandę "Gazeta Wyborcza" prowadzi z
Instytutem Obywatelskim wyraźnie. Jej obrona PO jest inteligentniejsza,
mniej w niej prostych pułapek, dużo więcej dziejowej konieczności.

W każdym razie w starciu na propagandę "Gazeta Wyborcza" prowadzi z
Instytutem Obywatelskim wyraźnie. Jej obrona PO jest inteligentniejsza,
mniej w niej prostych pułapek, dużo więcej dziejowej konieczności.

Naprawdę, po co PO Think-Tank, skoro ma "GW"?