Literatura asfaltowa

Na początek małe wyjaśnienie, literatura asfaltowa, jak dobrze pamiętam z książki Heydeckera, Moja wojna to literatura (wg nazistów) pisana z myślą o czytelnikach w wielkich miastach, z "asfaltowej dżungli", którzy nie poczuwają się do jakiejkolwiek więzi z otoczeniem, a tym bardziej większą wspólnotą czy narodem. Wypisz, wymaluj, MWzWM :) Polska literatura asfaltowa pretenduje do miana nowoczesnej i europejskiej a tak naprawdę stanowi jeden wielki chłam. Oczywiście, "fachowcy", dmuchane autorytety i nędzne pisarzyny podniecają się z grupkami czytelników owym badziewiem w zaczarowanym kole głupoty ale przeciętny człek nie ruszy tych książek, nawet po zachęcie ze strony "liberalnych" mediów w stylu Aborczej.

Książki twarzy, babadagi, pawie i inne wykwity królowej, gnoje, vargi i vaginy. Wojny polsko- tłuste pod flagą wyciągania forsy od podatnika, instalacje artystyczne, kupy i sikanie do nocnika. Odbrązawianie i "nowoczesny" patriotyzm, czerwone koszulki i sierpy z młotami. Jeden wielki syf. Uff.

Całe szczęście, że powoli wychodzimy z mroków.