Ukrywający się warszawiacy

  Powrócę dziś do moich wrażeń z sobotniego marszu w obronie Telewizji Trwam. Spisałam relację z tego wydarzenie i opublikowałam ją m.in. w portalu Niepoprawni.pl /TUTAJ/. Stwierdziłam, że :

  "Zgromadzenie zdominowane było przez przyjezdnych. Właściwie przez cały dzień nie spotkałam nikogo z Warszawy. Obecna była cała Polska od Szczecina do Rzeszowa i od Zielonej Góry do Białegostoku.".

  Ta wypowiedź wzbudziła sprzeciw niektórych komentatorów. Budyń78 napisał w odpowiedzi:

  "jak kto chciał, to i warszawiaków spotkał. Uwielbiam to ciągłe narzekanie, że nie ma nigdy nikogo z Warszawy, warszawiacy mają sobie na czołach "Warszawa" pisać? Większość znajomych warszawiaków, których spodziewałem się ujrzeć, była na miejscu".

  Blogerka Anna dodała zaś:

  "Sprawozdawca TRWAM, o. Grzegorz,

  Anna.,30 września, 2012 - 01:35

  pytał maszerujących, skąd są, dlaczego są itd., i można było odnieść wrażenie, że co najmniej 1/3 jego rozmówców odpowiadała, że jest z Warszawy. Łatwo sprawdzić.".

  Dało mi to do myślenia. Liczebność uczestników marszu oceniano najczęściej na ok. 200 tysięcy. Nie ma powodu, by wątpić w słowa p. Anny oraz o. Grzegorza. Oznacza to, że manifestantów z Warszawy było mniej więcej 60-70 tysięcy. Czemu więc nie było ich widać? Czyżby się ukrywali? Budyń78 ma oczywiście rację twierdząc, że nikt sobie na czole nie pisze skąd jest. Jednak demonstranci z innych miast nieśli wielkie transparenty z ich nazwami i wcale się swoich rodzinnych grodów nie wstydzili. Czemu więc warszawiacy postępowali inaczej?

  Przyszły mi do głowy trzy możliwe wyjaśnienia:

  Pierwsze z nich ma charakter techniczno-organizacyjny. Przyjezdni z innych miejscowości musieli na ogół swój wyjazd zorganizować, skrzyknąć grupę, wynająć autokar. Przy okazji łatwo było też zatroszczyć się o odpowiednią oprawę, transparenty, flagi i t.p. Warszawiacy zaś byli na miejscu i poszli na marsz tak jak na spacer po mieście ze znajomymi lub rodziną. W takich okolicznościach o transparentach się na ogół nie myśli. Dlatego rozproszeni mieszkańcy Warszawy byli w tłumie niewidoczni.

  To wytłumaczenie nie jest jednak wystarczające. W Warszawie jest wiele różnych organizacji, a niektóre z nich organizowały wspólny wymarsz, jak n.p. Solidarni 2010. Jednak n.p. "Solidarność" regionu Mazowsze manifestowała tylko pod swoimi flagami z wierzbą, która kojarzy się raczej z terenami wiejskimi, a nie ze stolicą.

  Drugim powodem "niewidzialności" warszawiaków mógłby być ich mniej lub bardziej uświadamiany lęk przed konfrontacją z przybyszami z prowincji. Niechęć tych ostatnich do "warsiawki" jest dobrze znana. Już w 2009 roku napisałam o tym notkę "Dlaczego Warszawa jest znienawidzona?' /TUTAJ/. To jednak też jest, moim zdaniem, niewystarczającym wyjaśnieniem. Na demonstracje antyrządowe tchórze zwykle nie chodzą.

  Pozostaje jeszcze trzecia możliwość - mieszkańcy Warszawy nie czują się uczuciowo związani ze stolicą, w której mieszkają. W większości są to przecież przyjezdni, którzy przybyli by uczyć się, studiować lub pracować. Nie ma tu lokalnego warszawskiego patriotyzmu. Myśl o promowaniu w jakikolwiek sposób Warszawy nie przychodzi im wcale do głowy.

  W każdym razie jest o czym pomyśleć.