Wzorce

  Aleksander Ścios opublikował wczoraj /27.04/ genialny tekst p.t. "SUKCESORZY" /TUTAJ/. Zestawia w nim to, co mówił Donald Tusk i posłowie Platformy Obywatelskiej w dniach 13.04 i 19.04.2012, z wypowiedziami Jaruzelskiego, Kiszczaka i Urbana z okresu stanu wojennego. Brzmią one zupełnie tak samo i używają tego samego języka. Wcale mnie to nie dziwi.

  W sierpniu 2011 napisałam notkę "Rządy miłości a stan wojenny" /TUTAJ/. w której porównałam liczbę ofiar stany wojennego z liczbą ofiar tajemniczych katastrof, wypadków oraz samobójstw w ciągu pierwszych 3,5 roku rządów Donalda Tuska. Zakończyłam wtedy tak: "Straszy się nas często, że jesli damy się sprowokować, to rząd Tuska wprowadzi "stan wojenny". Możliwe jednak, że od dawna już go mamy, tylko o tym nie wiemy.".

  No dobrze, ale Tusk i jego ludzie byli przecież w latach 80-tych w opozycji i zwalczali władzę komunistów. Dlaczego więc teraz prawie automatycznie przejmują treść i język ówczesnej komunistycznej propagandy? Inna sprawa: banałem stało się już porównywanie rządów PO z epoka Edwarda Gierka. I znowu można zapytać, czemu tak się dzieje, skąd tyle podobieństw?

  Zwykle tłumaczy się to komitywą z komunistami oraz wpływem ich dawnych tajnych służb. Ja jednak uważam, że przyczyna tkwi głębiej i są nią wdrukowane w działających obecnie polskich polityków wzorce, pochodzące z PRL. Stosunek do polityki oraz spraw publicznych kształtuje się na ogół między 15 a 30 rokiem życia, Donald Tusk ma obecnie 55 lat i kształtował się między 1972 a 1987 rokiem. Wpływało na niego życie polityczne okresu Gierka i stanu wojennego. Mniej lub bardziej świadomie naśladuje on tamte czasy. Innych przecież nie znał, choć był wtedy przeciw. "Czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci". Większość innych polityków PO jest z tego samego pokolenia.

  Zwracam uwagę, że złośliwi publicyści porównują /z dużą przesadą/ Jarosława Kaczyńskiego do Władysława Gomułki. Bzdura? Być może, ale faktem jest, że polityk ten formował się wcześniej, w latach 1965 -1980, a wiec częściowo w epoce rządów Gomułki. Niewykluczone, iż ma to pewne znaczenie.

  Tym, którzy zechcą skwitować powyższe wywody wzruszeniem ramion przypomnę, że imperialne zakusy Rosji i styl rządów w tym kraju po dziś dzień tłumaczy się faktem, iż przez ponad 200 lat, w wiekach XIII do XV Rosja była we władaniu Mongołów. Skutki tego są wciąż widoczne po 600 latach.

  Naszym największym problemem jest właśnie brak wzorców demokratycznych. Demokracja szlachecka zdegenerowała się w wieku XVIII, potem rządzili zaborcy, w Drugiej RP sanacja też nie była najlepszym wzorem a w końcu mieliśmy hitlerowców, sowietów i PRL przez 50 lat. Efekty widać gołym okiem. Dlatego mamy demokrację fasadową, a rządzą sitwy i mafie. Minie jeszcze sporo czasu zanim się to zmieni. Nieco lepsze rządy być może uda się zaprowadzić stosunkowo szybko, ale na zasadnicze i dogłębne zmiany trzeba będzie poczekać