Sprzeniewierzyli się

Artykuł redaktora Andrzeja Wernica - zamieszczony na jego prośbę.

Do wiadomości Polaków z nadzieją refleksji i zadumy.

Komorowski i Dworak sprzeniewierzyli się rodzinnym tradycjom i ideałom.

Redaktor Andrzej Wernic - historyk, dziennikarz

W życiu bardzo wielu z nas niezmiernie ważną rolę odgrywają tzw. rodzinne korzenie dziadków, ojców i matek. To one często decydują o naszym światopoglądzie, poglądach politycznych, stosunku do Boga, Kościoła i historii. Sprawiają one, że bliskie stają się nam chrześcijańskie i niepodległościowe tradycje, wartości i ideały, które stanowić powinny fundamenty, na których mamy tworzyć, rowijać przyszłość i pomyslność Polski - naszej Ojczyzny. Wierność takim korzeniom to obowiązek, świadectwo szacunku i uznania dla rodzinnego dziedzictwa i naszych przodków.

Niestety spotykamy wokół nas ludzi, którym obce stały się świadectwa rodzinnej słuzby i miłości Ojczyzny oraz patriotyzmu.

W 1950 roku po ukończeniu gimnazjum i liceum im. Tadeusza Reytana w Warszawie, po maturze nie dostałem się na medycynę z powodu braku miejsc. Tak brzmiała oficjalna decyzja. Tymczasem jak się okazało jakiś partyjny aparatczyk z PZPR napisał na moich dokumentach czerwonym atramentem: „Nie może studiować”. Nie należałem do ZMP /Związek Młodziezy Polskiej/ związanego z PZPR, byłem synem peowiaka legionisty Józefa Piłsudskiego uczestnika wojny polsko-bolszewickiej 1919-1920 zawodowego oficera II Rzeczpospolitej. Brat mój Zbigniew żołnierz 77 pp AK „Garłuch” ps. „Cezar” rozstrzelany został w lipcu 1944 roku na Pawiaku przez hitlerowców. Nie ukrywałem nigdy swoich poglądów politycznych i tych dotyczących oceny Powstania Warszawskiego, którego byłem uczestnikiem. Zapewne dlatego zaliczony zostałem do wrogów Polski Ludowej, ustroju i klasy robotniczej.

Tak trafiłem zamiast na medycynę na Katolicki Uniwersytet Lubelski na historię. KUL stał się wówczas prawdziwym azylem i schronieniem dla chłopców z lasu, więźniów politycznych, członków szarych szeregów, żołnierzy AK, NSZ, WiN i innych organizacji niepodległościowych, którzy chcieli studiować.

We wspaniałej atmosferze, choć żyć było trudno, bez opieki komunistycznej partii i jej uczelnianego sekretarza PZPR w 1955 roku  ukończyłem KUL ciesząc się życzliwością i pomocą profesorów i wykładowców.

Do dziś w pamięci pozostały niezapomniane spotkania z Prymasem Polski - kardynełem Stefanem Wyszyńskim.

Po ukończeniu KUL nie łatwo było znaleźć pracę szczególnie w Warszawie, gdzie mieszkałem. Towarzysze partyjni, aktywiści czuwali nad ideologicznym, marksistowskim obliczem młodych kadr. Istaniała jednak instytucja, stowarzyszenie które jak KUL z zyczliwością i szacunkiem odnosiła się do działaczy politycznych i żołnierzy II Rzeczpospolitej i Polskiego Państwa Podziemnego, po-AK-owskiego zbrojnego podziemia. Było to Stowarzyszenie PAX, gdzie pracowałem od 1957 roku do 13 XII 1981 roku. Tu też znalazł „schronienie” mój ojciec major dypl.oficer II Oddziału Armii „Łódź” i „Warszawa”. Wówczas nie wszyscy mówili o swojej przeszłości, wojennych przeżyciach czy szlaku bojowym wiec domyslać sie moglem tylko z kim pracuję. Dopiero po latach dowiedzialem się o ich wspaniałej żołnierskiej postawie podczas II wojny swiatowej i okupacji.

Zyskałem zaufanie i sympatię wielu z nich pracujących tak jak ja w Zespole Prasy PAX. Łączyły nas wspólne często przeżycia, zainteresowania historią II wojny światowej a także poglądy polityczne i stosunek do PRL. Z wielkim zainteresowaniem i zaciekawieniem słuchałem ich wspomnień i dyskusji o partyzanckich i powstańczych walkach, o walce na Kresach Rzeczpospolitej o których niewiele wiedziałem. Niektórzy wspomniali o spotkaniach z sowieckimi partyzantami i „wyzwolicielską” czerwoną armią. Nieliczni w zaufaniu mówili o sowieckich więzieniach i łagrach, o tych którzy dostali się w ręce NKWD.

Jednym z nich był Zygmunt Komorowski ps. „Kor” żołnierz 6 Dyspozycyjnej Brygady AK z Okręgu Wileńskiego dowodzonen przez mjr. „Konara” - Franciszka Koprowskiego.

Dla mnie spotkania z takimi dzielnymi zołnierzami, partyzantami stanowiło bardzo ważne wydarzenie i okazję do poznania wielu faktów i ocen dotyczących walk UBK /Uderzeniowe Bataliony Kadrowe/ i Ak na Wileńszczyźnie i Nowogródczyźnie. Podczas Powstania Warszawskiego poznałem cząstke tej prawdy o armii sowieckiej i polskich komunistach kiedy to Stalin czekał na śmierć powstańczej Warszawy.

Opowieści po-AK-owskich żołnierzy, dziennikarzy i działaczy wzbogaciły moją wiedzę, pozwoliły poznać ich wojenne losy. Była to doskonała lekcja historii.

Od 1960 roku pracowałem w redakcji Wrocławskiego Tygodnika Katolików /WTK/, a potem w dzienniku „Słowo Powszechne” /do 13 XII 1981r/ pod kierunkiem redaktora Jerzego Ślaskiego ps.”Nieczuja” wychowanka Korpusu Kadetów we Lwowie żołnierza Kedywu Okregu warszawskiego AK, 15 pp AK-WiN „Wilków”, więźnia NKWD.

Wacław Żdżarski (zdjęcie z 1944)

W WTK pracował również red. Wacław Zdżarski ps. „Kozłowski” kierownik referatu forograficznego Wydziału Propagandy BiP KG AK.

„Kor” który pracował w redakcji tygodnika „Kierunki” miał wspaniałych kolegów, towarzyszy broni. Naczelnym redaktorem był Mieczysław Kurzyna ps. „Miecz” dow.plutonu Mieczyków Konfederacji Narodu.

                              Stanisław Kopf (zdjęcie z 1944)                               Bolesław Piasecki

Wspierali go Stanisław Kopf ps.”Malarz” ze Zgrupowania „Krybar” i Zdzisław Umiński ps. „Hamlet”. Wśród pracujących w PAX żołnierzy Polski Walczącej liczną grupę stanowili żołnierze Uderzeniowych Batalionów Kadrowych - Bolesława Piaseckiego ps.”Sablewski” wcieleni do AK walczyli m.in. w III batalionie 77 pp AK zapisując piekną kartę na partyzanckim szlaku.

„Kor” czuł się dobrze w takim towarzystwie ludzi, którzy tak jak on z szeregów AK szykanowani znaleźli w PAX pracę i życzliwość.

Dopiero w 1990 roku gdy Jurek Ślaski na prośbę wiceministra Obrony Narodowej Bronisława Komorowskiego został naczelnym redaktorem „Polski Zbrojnej” i uczestniczył w przywracaniu Wojska Polskiego Narodowi dowiedziałem się, że „Kor” jest ojcem Bronisława Komorowskiego. Znałem go jako młodego działacza niepodległościowego, uczestnika licznych demonstracji, pochodów i uroczystości. Niezapomniany działacz niepodległościowy Wijtek Ziembiński - piłsudczyk - życzliwie i z uznaniem mówił wówczas o Bronku, synu żołnierza AK.

Pewnego dnia Jurek Ślaski zapytal mnie czy pamietam i wiem, że podobno w redakcji „Słowa Powszechnego” pracował Bronek Komorowski, bo on nie pamieta aby mlody Komorowski tak jak ojciec znalazł się w PAX. Nie moglem potwierdzić tej wiadomości. Również koledzy ze „Słowa” sie widzieli nigdy Bronislawa Komorowskiego w naszej redakcji. Zygmunt Komorowski znalazł zapewne pracę w PAX dzięki towarzyszom broni z UBK, którzy tak jak on walczyli na Wileńszczyźnie i Nowogródczyźnie wcieleni do AK. Dzięki kombatanckiej więzi i pomocy jaką PAX udzielał m.in.żołnierzom UBK i AK i innym organizacjom niepodległościowym mlody Komorowski znalazl się na liscie pracowników „Słowa Powszechnego”. Ta forma pomocy ludziom wynikajaca z różnych przyczyn stanowi chlubną kartę działanlości PAX. Dobrze, że prezydent Komorowski o tym pamięta i w wywiadach wspomina, bo niektórzy koledzy niestety zapomnieli, że pracowali w PAX.

Wśród dzialaczy politycznych pracujących w PAX niewątpliwie najbardziej znany i zasłuzony był mecenas Antoni Pajdak - działacz PPS-WRN, zastępca Delegata Rządu na Kraj, minister, sybirak, czlonek KOR. Znaczną grupe stanowili działacze Konfederacji Narodu i środowisk narodowych.

Jednym z nich był red.Tadeusz Dworak pracujący w tygodniku „Zorza” gdzie szefowała Zofia Kobylańska ps.”Zosia” z UBK. Wspierała ją Jadwiga Piotrowska z Rady Pomocy Żydom „Żegota” i Alina Maria Lasocka związana ze Stronnictwem Narodowym. Tadeusz Dworak należał do działaczy, przedstawicieli środowisk narodowych. Niezwykle skromny, niesmiały i skryty posiadał znaczną wiedzę dotyczącą narodowej demokracji. Nie ukrywał swoich głębokich związków z Kościołem. Ostrożny, powściągliwy w wypowiedziach i dyskusji, gdy poznał mnie bliżej wyrażał uznanie dla Romana Dmowskiego i jego wizji Polski. Dla mnie piłsudczyka Pan Tadeusz stał się niezwykłym nauczycielem, przewodnikiem nurtu narodowego. Pisał o nim Sławomir Cenckiewicz w książce „Śladami Bezpieki i Partii” /2009r/.

Nie wiedzialem wówczas, że Komorowski i Dworak maja synów. Dopiero po jakimś czasie dowiedziałem się, że Jan Dworak jest synem Pana Tadeusza i tak jak młody Komorowski działa aktywnie w niepodległosciowej opozycji. Ukończył liceum Św.Augustyna prowadzone przez Stowarzyszenie PAX, które krzewiło i wychowanie w duchu chrześcijańskich i niepodległościowych tradycji i wartości zwracając uwagę na patriotyczne wychowanie młodzieży. Nie mała to zasługa m.in.katachety ks.Mieczysława Suwały ps.”Oro” kapelana III batalionu UBK 77 pp AK. Takie korzenie rodzinne i postawa ojców budziły nadzieję, że gdy wkroczyli na drogę działalności politycznej w niepodległej Polsce pamietać będą i pozostaną wierni dziedzictwu Ojców.

Niegodna postawa.

Niestety okazało się, że są to tylko nadzieje, bo rzeczywistość przyniosła rozczarowania.

Bronisław Komorowski twierdzi, że radykalne i antykomunistyczne poglądy zmienił, gdy zbliżył się i nawiązał współpracę z doradcą „Solidarności”, a później premierem Tadeuszem Mazowieckim, który stał się dla niego autorytetem.

Czyżby zapomniał, a może nie wiedział jak sie zachował i określił Tadeusz Mazowiecki, gdy 14-22 września 1953 roku przed Wojskowym Sądem Rejonowym w Warszawie odbył się proces pokazowy ks.bp.Czesława Kaczmarka ordynariusza diecezji kieleckiej i jego współpracowników bezpodstawnie oskarżonych o szpiegostwo, dywersję, dążenie do obalenia ustroju PRL, a nawet kolaboracje z Niemcami. Biskup skazany został na 12 lat więzienia.

Jako naczelny redaktor „Wrocławskiego Tygodnika Katolików” Tadeusz Mazowiecki opublikował wówczas komentarze niegodne i zakłamane. Jego artykuł pt. „Wnioski” zawierał podłe pomówienia, oszczerstwa i kłamstwa dotyczące ks.bp.Czesława Kaczmarka i więzionych z nim księży, brutalnie traktowanych podczas śledztwa.

Proces kieleckich duchownych zbiegł się z aresztowaniem 26 września 1953 roku Prymasa Polski kardynała Stefana Wyszyńskiego. W WTK ukazały się również na ten temat zakłamane i fałszywe komentarze i oceny oraz budzące zdziwienie deklaracje Episkopatu i oświadczenie rządu. Komentarz WTK do tych haniebnych wydarzeń nosil tytuł „Wzmacniajmy jedność naszego narodu” /WTK 1953r nr 5 z 27 IX, nr 6 z 4 X, nr 11 z 8 XI, nr 17 z 25-27 XII/.

Teksty te dyskwalifikują ich autora i naczelnego redaktora jako działacza politycznego i publicystę, a dziś doradcę prezydenta RP tym bardziej, że nigdy nie ustosunkowal się do nich, do ich moralnej wymowy i znaczenia.

Należy się dziwić, że Bronisław Komorowski związał się ze środowiskiem Unii Wolności, z Tadeuszem Mazowieckim i Bronisławem Lewartowem-Geremkiem na czele prezentujacym lewicowy nurt „Solidarnosci” i „Unii Wolności”.

Potem w Platformie Obywatelskiej jego przyjacielem stał się Janusz Palikot zaciekły wróg Kościoła oraz Lecha i Jarosława Kaczyńskich. Już jako wiceminister obrony narodowej Komorowski wykazał pobłażliwość i tolerancję dla wywodzących się z PRL i moskiewskiej Akademii Michaiła Frunza generalicji i kadry dowódczej Wojska Polskiego, oficerów Głównego Zarządu Politycznego i Wojskowych Służb Specjalnych.

Nie porzucił również wyrozumiałości dla lewicy i akceptacji dla jej działalnosci i aktywności już jako Prezydent RP i nawołuje do wspólnej aktywności i solidarności w ramach prezydenckiego Frontu Jedności znanego z lat PRL. Nic też dziwnego, że wśród współpracowników i doradców prezydenta nie zabrakło aparatczyków i funkcjonariuszy PZPR z

tow.prof.Tomaszem Nałęczem, tow.prof.Romanem Kuźniarem, tow.gen.Stanisławem Koziejem i tow.prof.Jerzym Osiatyńskim na czele. Jest tam również wielu TW z Wywiadu i Bezpieki.

Prezydent - jak się okazało - zapomniał jak haniebną rolę odegrała PPR-PZPR i jej funkcjonariusze. Oni i ich rodziny odznaczeni zostali wysokimi odznaczeniami państwowymi. Pamięta prezydent także o tych, którzy walczyli o „socjalizm z ludzką twarzą”, a nie o niepodległość Polski oraz o przedstawicielach żydokomuny tak aktywnych nie tylko w PRL ale i dziś m.in. w prasie i telewizji. To stwierdzenie nie ma nic wspólnego z antysemityzmem stanowi bowiem fakt i rzeczywistość, której nie można pominąć.

Podkreślić trzeba również negatywny stosunek prezydenta do lustracji i oceny historycznej spuścizny po PRL co łączy się - o czym już wspomniałem - z prezydencką koncepcją Frontu Jedności Narodowej kontynuowanej w okresie stanu wojennego w ramach PRON, gdzie jest rzekomo miejsce dla wszystkich Polaków bez względu na poglądy, przeszłość, światopogląd i przynależność partyjną. Dlatego zapewne jako deklarujący się „katolik” związany z Kościołem zaprezentował swój stosunek i akceptację do zaciekłych wrogów Boga i Kościoła, bandy błaznów i pijanych prześmiewców najwyższych wartości, którzy przed Pałacem Prezydenckim bezcześcili Krzyż, obrażali i drwili z jego czcicieli. To było żałosne i jakże bolesne widowisko zaakceptowane przez Urząd Prezydenta i Miasta

w osobie Hanny Gronkiewicz-Waltz i przyjaciela prezydenta Janusza Palikota - jego partyjnego kolegę. Pozostanie ono na zawsze świadectwem trwającej walki politycznej o chrześcijańskie i niepodległościowe tradycje, wartości i ideały, o miejsce Boga i Kościoła z życiu Polaków oraz o stosunek do rzetelnej wizji historii.

Postawę i stosunek do Kościoła demonstrował również Prezydent RP, gdy publicznie ganił księży, kapelanów WP za ich rzekomo ubliżające „majestatowi prezydenta” kazania i wystąpienia surowo i sprawiedliwie oceniające postępowanie i działanie władz państwowych.

Podobna postawę, działania i stosunek do Kościoła prezentuje przewodniczący Rady Radiofonii i Telewizji Jan Dworak tak jak Bronisław Komorowski związany z opozycją niepodległościową, a potem z „Solidarnością”, Unią Wolności i Platformą Obywatelską, dziennikarz prasy katolickiej. Dziś ten syn działacza i dziennikarza obozu narodowego tak bardzo związanego z Kościołem występuje jako przeciwnik katolickich środków przekazu i wolności słowa. Zapomniał widocznie jak bardzo ważną rolę w ewangelizacji i edukacji historycznej pełni Radio Maryja i telewizja TRWAM. Dworak uczestniczy w wykluczaniu Boga i Kościoła z przestrzeni państwa, nauki, polityki, moralności i mediów.

Do tego zmierza i temu służy obecna blokada telewizji TRWAM. Jesteśmy świadkami nie tylko walki z Krzyżem, ale zaostrzenia się retoryki antyklerykalnej przez Platformę Obywatelską, jawnego wspierania przez nią lewicy oraz dostania się do parlamentu formacji Palikota otwarcie antynarodowej o antykościelnym, antychrześcijańskim programie. Ostatnie działania Jana Dworaka godzą w prawa katolików i sprzyjają antykościelnej ideologii.

Wśród wspierających i rzeczników przewodniczącego Jana Dworaka zaciekłością i żarliwością wyróżnia się i lideruje przewodnicząca sejmowej Komisji Kultury i Środków Przekazu posłanka Iwona Śledzińska-Katarasińska.

Jako członek PZPR z szeregów dziennikarzy łódzkiego „Głosu Robotniczego” organu Komitetu Wojewódzkiego i Miejskiego PZPR znalazła się w „Solidarności”. Teraz prezentuje Platformę Obywatelską, wspiera przeciwników o.dyr.Tadeusza Rydzyka i jego dzieło, którym jest telewizja TRWAM. Jej zachowanie wprost przeraża.

Myślę o Zygmuncie Komorowskim i Tadeuszu Dworaku ojcach znanych polityków mających wpływ na wizerunek Polski, na jej przyszłość, kraju gdzie żołnierskie hasło „Bóg-Honor-Ojczyzna” stanowi jeden z ważnych składników i wytycznych dziedzictwa narodowego tak bardzo cenionego, chronionego i bronionego przez pokolenie II Rzeczpospolitej, do którego należeli.

Pragnę przywołać tu słowa „Testamentu żołnierzy i obywateli Polskiego Państwa Podziemnego” przekazanego w 2009 roku w 70 rocznicę jego powstania - młodym Polakom:

„Świadectwem pragnień naszego pokolenia i całego Narodu była walka jaką toczylismy opierając się wyniszczającej niemieckiej i sowieckiej okupacji nie bacząc na ponoszone ofiary. Płomień tej walki i pamięć o naszych rówieśnikach, którzy zginęli nie zgasła po zakończeniu II wojny światowej lecz stała się pochodnią rozświetlajacą mroki komunistycznej niewoli i podtrzymującą nadzieje na odrodzenie Polski. Tę nadzieję, którą mieli przed oczami ginąc żołnierze Polski Podziemnej. Najwyższym celem naszych zmagań było odzyskanie niepodległości i niezawisłości Państwa Polskiego, niezależnego zarówno w polityce wewnętrznej jak i zagranicznej, z siłami zbrojnymi niepoddanymi obcym wpływom i jakimkolwiek ideologiom. Walczyliśmy o Rzeczpospolitą demokratyczną dbającą o każdego obywatela i wyrażającą jego interesy, Rzeczpospolitą solidarną i sprawiedliwą. Jesteśmy przekonani, że również dzisiaj w niepodleglej Rzeczpospolitej wartości, które zawsze wyznawaliśmy pozostają aktualne i tworzą fundament nowoczesnego państwa i Narodu.

Dlatego w obecności Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego przekazujemy Wam - młodym Polakom - naszym następcom wskazanie by śmiało iść przez życie dochowując wierności ideałom, które przyświecały naszej walce - Praca i Służba na rzecz Ojczyzny - wspólnego dobra całego Narodu. Te wartości niech stale urzeczywistniają się poprzez wasze decyzje i czyny. Wierzymy, że nie zaprzepaścicie szansy, której my nie mogliśmy się doczekać. Wasza wiedza, mądrość i rozwaga oraz gorące serca napełniaja nas ufnością i pozwalaja spokojnie patrzeć w przyszłość”.

Panie Prezydencie, Panie Przewodniczący - te słowa skierowali i przekazali towarzysze broni i przedstawiciele pokolenia waszych Ojców. Mają więc one ciągle szczególna wymowę i znaczenie. Niech więc ten Testament - niezwykłe przesłanie i wskazanie - stanie się i dla Was zobowiązaniem do głębokiej refleksji i zadumy.