https://niezlomni.com/tajemnice-gazety-wyborczej-zdradza-jej-byly-dziennikarz-naoczny-swiadek-jej-powstania/

Niedawno „Gazeta Wyborcza” poskarżyła się do Krajowej Rady Radiofonii
i Telewizji na „Wiadomości” TVP, że brzydko mówią o Adamie Michniku.
Internauci komentujący te skargi co i rusz pytają, skąd w ogóle wzięła
się „Gazeta Wyborcza” i skąd miała pieniądze. Jako naoczny świadek
wydarzeń, chętnie odpowiem na oba pytania. Oto rozmowa,
którą dla konserwatywnego krakowskiego portalu Netbird przeprowadził ze
mną siedem lat temu pan Robert Rusek (cytuję co do kropki) – pisze na swoim blogu Stanisław Remuszko.

Skąd wzięła się „Gazeta Wyborcza”?

– Została poczęta przy Okrągłym Stole w lutym 1989, a fizycznie przyszła na świat 8 maja 1989.

Już ponad dziesięć milionów dorosłych rodaków nie może znać tych
faktów z autopsji, bo wtedy albo byli za młodzi, albo jeszcze się nie
urodzili. Dziś, aby założyć gazetę, wystarczy mieć pieniądze i dopełnić
formalności. Jednak dwadzieścia lat temu potrzebne było zezwolenie
najwyższych władz PRL. To trochę tak, jakby dziś zgodę na wydawanie
np. portalu Netbird musieli dać wspólnie premier Tusk i prezydent
Kaczyński oraz prezydia sejmowych klubów PO i PiS…

Wie pan, ile wynosił kapitał założycielski spółki Agora
po denominacji złotówki? Piętnaście złotych. Pieniądz był niczym,
a władza wszystkim.

Gdy dziś ktoś chce kupić większe ilości papieru, dzwoni do hurtowni
albo do fabryki i tylko czeka na dostawę. W roku 1989 brakowało
praktycznie wszystkiego, a rozdzielnictwem nielicznych dostępnych
towarów zarządzała komunistyczna partia. Zwykły papier drukarski był
czymś w rodzaju broni, o którą boje toczyły się nawet między
nomenklaturą. Nie inaczej działo się z poligrafią czy kolportażem. Tego
się nie kupowało, na to się dostawało „przydział”. Bogu dzięki, ten
straszny wyraz dawno wyszedł z powszechnego użytku, ale radzę podpytać
rodziców…(...)

Od blisko 30 lat, kiedy obserwowałem na początku lat 90.
działalność panów Kaczyńskich i ich pierwszej partii Porozumienia
Centrum, byłem głęboko przekonany, że to środowisko polityczne, duża
grupa ludzi, to w ogromnej większości ludzie nieuczciwi, którzy byli
zaangażowani wtedy w uwłaszczanie się czy swojej grupy politycznej,
w wymuszanie pieniędzy - np. od dyrektorów PRL-owskich przedsiębiorstw
państwowych - za zachowanie stanowiska— powiedział w rozmowie z RMF FM Włodzimierz Cimoszewicz, były premier,
a także były członek PZPR, odnosząc się do artykułów „Gazety Wyborczej”
o kwestii budowy dwóch wieżowców przez spółkę Srebrna.

Akurat Cimoszewicz, jako wieloletni członek PZPR-u aż do rozwiązania
tej partii nie należy raczej do osób, które mają moralne prawo
do wypowiedzi o uczciwości innych polityków. Przyznaje on jednak, że nie
wierzy w to, żeby sami bracia Kaczyński „brali do kieszeni”.

Nigdy
nie podejrzewałem samych Kaczyńskich, że brali do kieszeni.
Ja go osobiście nie podejrzewam, natomiast niestety mam silne wrażenie,
że brał odział w rozmaitych działaniach, które prowadziły do tego,
żeby właśnie środowisko, jego partia, dysponowały środkami zdobytymi
w sposób związany z wykorzystywaniem pozycji, swoich możliwości wpływów

— mówił.

Cimoszewicz był też gościem radia TOK FM, gdzie atakował bank Pekao.

Warto
też zauważyć, że ten bank został zrepolonizowany za koszmarne pieniądze
(…). Mam wrażenie, że przepłacono, w porównaniu z ceną jaką uzyskano
sprzedając go kiedyś, o wiele miliardów. Po to, żeby zrealizować
szczytne hasło repolonizacji, sprowadzającej się raptem do obsługi
jednej partii politycznej

— zaatakował bank Cimoszewicz.

To jednak
dość bezczelne, gdy były członek PZPR-u atakuje prawicową formację
za rzekome „uwłaszczanie się i wymuszanie pieniędzy”. Warto, aby
Cimoszewicz przyjrzał się w tej sprawie własnemu
środowisku politycznemu.

as/rmf24.pl