Życzenia na Trzech Króli i Nowy Rok od ks. Isakowicza-Zaleskiego

Sznorhawor Surb
Cnund! – Błogosławionych Świąt!

Jerżanik Nor Tari –
Szczęśliwego Nowego Roku - Roku Pańskiego 2012!

 (w
załączeniu miniatura ormiańska z Cylicji - wykonana w XIV w.)

Korzystając z okazji, dziękuję w
imieniu osób niepełnosprawnych za wszelką pomoc okazaną Fundacji im.
Brata Alberta. Bóg zapłać!

Szczęść Boże!

ks. Tadeusz Isakowicz - Zaleski

proboszcz parafii ormiańskokatolickiej dla Polski
południowej

www.isakowicz.pl

Fundacja
im. Brata Alberta

www.albert.krakow.pl

Odpis 1%
na Fundację

numer
KRS:
0000028246

Ormiańska
Epifania

Kościół ormiański
należy do grupy Kościołów przedchalcedońskich, czyli tych, które nie przyjęły
uchwał Soboru Chalcedońskiego w 451 r. Dlatego też Ormianie nie znają osobnego
święta Bożego Narodzenia, które według kalendarza gregoriańskiego obchodzone
jest 25 grudnia, a według juliańskiego 7 stycznia. W tej kwestii utrzymują
tradycję z pierwszych wieków chrześcijaństwa, kiedy to święto Epifanii – po
ormiańsku: Astwacahajtnutjun - było połączeniem trzech wydarzeń z życia Jezusa:
Narodzin w Betlejem, Pokłonu Mędrców i Chrztu w Jordanie. Główny akcent położony
jest na to trzecie wydarzenie. Dlatego tez w tym dniu odbywa się „chrzest wody”,
polegający na zanurzeniu krzyża i na wlaniu do wody świętego oleju. Olej ten raz
na siedem lat poświęcany jest  w
duchowej stolicy Ormian w Eczmiadzynie w Armenii.

Ormianie w samej
Armenii, jak i w Europie Zachodniej, święto to obchodzą 6 stycznia. Natomiast w
Ziemi Świętej, Rosji i Gruzji obchodzą dopiero 19 stycznia.  Poprzedza je Hisnakac, czyli ormiański
odpowiednik Adwentu, rozpoczynający się w niedzielę po 18 listopada. Z kolei w
drugi dzień świat czyli 7 stycznia (lub 20 stycznia) obchodzony jest Or Mereloc,
czyli Dzień Zaduszny, w czasie którego wierni udają się na groby swoich krewnych
na cmentarzach. W tym dniu czci się także pamięć o męczennikach, którzy zginęli
za wiarę. Nowy Rok według kalendarza ormiańskie obchodzony jest 11 lipca.
Inaczej tez liczone są lata. Dlatego też 11 lipca 2012 r. rozpocznie się 1462
rok ery ormiańskiej.

Ormianie w Polsce po
przyjęciu unii z Rzymem, co miało miejsce w 1635 r., zachowali swój kalendarz i
wszystkie obrzędy liturgiczne. Dlatego też 6 stycznia w czasie uroczystej
liturgii przed ołtarz główny przynoszone jest ozdobione białym materiałem
naczynie z wodą. Kapłan zanurza w nim krzyż i wlewa do niego kroplę świętego
oleju. Od naczynia biegną kolorowe wstążki w narodowych barwach Polski i
Armenii, które trzyma czterech „ojców chrzestnych’. Są oni co roku wybierani
spośród mężczyzn wspierających parafię. Poświecona w ten sposób woda roznoszona
jest do domów. Ormianie polscy przyjęli od katolików zwyczaj śpiewania kolęd. Na
przestrzeni wieków powstało w Polsce kilka kolęd ormiańskich. Były one
najczęściej układane w Kutach nad Czeremoszem, na dawnym pograniczu
polsko-mołdawskim, gdzie mieszkało wielu Ormian.

W chwili obecnej na
terenie Polski są trzy parafie ormiańskokatolickie. W Gliwicach dla Polski
południowej, w Warszawie dla centralnej i w Gdańsku dla północnej.
Zwierzchnikiem obrządku jest metropolita warszawski Kazimierz Nycz.

Ormianie mają własną liturgię. Posługują się
własnymi strojami liturgicznymi, bardzo bogato zdobionymi. Ornat przypomina
łacińską kapę, a stuła kapłańska, nakładana przez głowę, składa się z jednego
kawałka materiału. Kapłan zawsze zwrócony jest twarzą do ołtarza. W czasie
nabożeństw używany jest język grabar, czyli staroormiańskiego, który spełnia tę
samą funkcję co język łaciński w 
trydenckiej liturgii katolickiej czy starocerkiewno-słowiański w
prawosławnej. W czasie  mszy św.
ołtarz zasłaniany jest trzykrotnie specjalnymi kotarami. Z kolei duchowni i
służba liturgiczna do prezbiterium wchodzą w pantoflach liturgicznych, które
zdejmowane są od ofiarowania do komunii św. W tym czasie kapłani stoją przy boso
(lub w białych skarpetkach), na pamiątkę słów wypowiedzianych z Krzaku
Gorejącego do Mojżesza, „Zdejmij sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz,
jest ziemią świętą” (Księga Wyjścia 3,
5).

wzajemnie, dla Dzielnego Kapłana i Jego podopiecznych :)