Bez przebaczenia.

Nieodwracalne - Polska Entropia.

W zasadzie nie istnieją w życiu społecznym procesy odwracalne, jeżeli ktoś sądzi inaczej to najzwyczajniej błądzi lub też przyjmuje złe założenia. Nie mówimy tu bowiem o możliwości naprawienia wyrządzonych szkód, to też nie jest w pełni możliwe, a o procesie zmian jakie dokonują się na żywych organizmach będących podmiotem społecznym. Odwracalność oznaczała by nie mniej ni więcej, iż można za pomocą bliżej nieznanych mi metod doprowadzić do sytuacji w jakiej Polska i Polacy pomimo zaborów, II wojny światowej i okresu PRL-u odrobiłaby straty materialne i duchowe jakie poniosła w tym okresie. Nie wskrzesimy setek tysięcy istnień, które mogły w dowolny sposób służyć Polsce, nie możemy nagle przeskoczyć setek lat zacofania gospodarczego, dławienia demokracji. A nade wszystko nie możemy zmienić okaleczonej duszy i psychiki Polaków. Mrzonką jest zatem wiara w możliwość rychłej restauracji Polski. Tym bardziej, że ostatnie 22 lata pomimo starań wielu z nas nie prowadzą nas do realnej wolności, demokracji i pragmatycznego zarządzania krajem, społeczeństwem i gospodarką. Nie mówię oczywiście o pragmatyce spadkobierców PRL-u.

Czy oznacza to, iż mamy porzucić wszelkie nadziej, zaprzestać działań wszelakich ? Oczywiście, że nie. Musimy sobie jednak uświadomić jaki trud nas czeka i jak bardzo musimy zmienić siebie, nasze dzieci i przyszłe pokolenia by choć w części dojść do stanu w jakim mogła być Polska bez choćby kilku nieszczęść i tragedii jakie ją dotknęły.

Szczególnie bolesne są losy Małych Powstańców, Matek, którym zabrano Dzieci i Mężów, ludzi którym złamano życie. Doprowadzonego do upadłości przez skarbówkę piekarza czy też naszego kolegi, który płaci za miłość do ojczyzny zawałem serca. To są właśnie procesy i sytuacje nieodwracalne.

Gdy umiera dziecko, często zdarza się nam słyszeć od jego rodziców -

„...Nic już nie będzie takie same...”.

To więcej waży niż naukowy wywód i definicja.

Polska gwałcona nie tylko przez najeźdźców, ale i przez własne dzieci jest bardzo okaleczona. Na taką słabość liczą jej wrogowie. I ciągle się przeliczają. Ileż razy nas grzebano. Literaci, politycy, historycy. Sami się grzebaliśmy nie wierząc w niepodległość. Wybierając mniejsze zło. Przecież te symboliczne 44 lata PRL-u to była w dużej mierze mniej lub bardziej aktywna kolaboracja, uległość lub bierność. Nie oskarżam, przypominam jedynie w kontekście Déjà vu jakie mam na okoliczność PRL-BIS, jakie serwuje nam obecna władza.

Nie mam wobec państwa zbyt roszczeniowych postaw, warto jednak nadmienić, że to ja i wy jesteśmy twórcami wspólnego dobra jakim jest Polska, a także zapełniamy Skarb Państwa. Który to powinien być sprawiedliwym, bezstronnym i racjonalnym redystrybutorem podatków i haraczy wszelkiej maści jaki jesteśmy okładani jak chłop na weselu kłonicą. I razy coraz cięższe, a nasza odporność i cierpliwość maleje.

Tak jak zaborcy i okupanci, którzy odebrali nam szanse na w miarę normalny rozwój, bowiem obstrukcji różnorakich i tak nie sposób uniknąć, tak jak oni powinni nie wypłacić się z odszkodowań do końca swego istnienia, tak kontynuator PRL, jakim niechybnie jest III RP ma obowiązek w miarę możliwości naprawić szkody i krzywdy wyrządzone Polsce i Polakom. Nawet trudno rozwijać ten temat skoro nie poradziliśmy sobie z „nagrodzeniem” wszelkiej maści „ludzi honoru”, od samego dołu listy hańby narodowej. Lynch nie jest metodą najlepszą, jest bowiem często niepoprzedzony sprawiedliwym sądem. Jednak ma jedną wielką zaletą , pomimo niewinnych ofiar, jest niesłychanie skuteczny wobec przestępców i zbrodniarzy. Komuniści i ich sprzymierzeńcy spod znaku poprawności politycznej, neoliberałowie, fałszywie zatroskani o prawa człowieka tak łatwo jak Lityński troszczą się o humanitarne traktowanie pospolitych przestępców, nie wyłączając zbrodniarzy. Zapominając jak ich nauczyciele najpierw strzelali, a potem pytali. Jak morderstwa i zbrodnie polityczne były i są chlebem codziennym systemów totalitarnych. Są to jednak bardzo przewidujące środowiska, dużo wcześniej zanim zmienił się ustrój, zapobiegliwie i w dalszym ciągu reformują prawo, tak by w przypadku niefortunnego zbiegu okoliczności mieli zostać poddani osądowi, nie stała się im wielka krzywda.

A Urbana na barana.

Niewątpliwie powinna obowiązywać zasada pełnej odpowiedzialności za sprawowanie władzy, realnej odpowiedzialności, nie historycznej i moralnej, jak w sprawie Kiszczaka. Próbuję sobie wyobrazić jak ciąży Jaruzelskiemu i jemu podobnych sowieckim pomiotom, jak im i w których godzinach konkretnie ciąży odpowiedzialność moralna i historyczna jaką ponieśli, ponoszą ? Można by im pomóc w pokucie, np. Mogliby przez 3 zdrowaśki nosić przed Pałacem Kultury, lub codziennie w innym mieście Urbana na barana, coś tam ten cwel moralny waży, a jak by coś to można przecież świnię ( przepraszam szanowną trzodę chlewną za porównanie ), można by tego wieprza podtuczyć. Niestety byłoby to zapewne dość kosztowne, bo nagle okazałoby się, iż, uliczne sondaże na niewybranej grupie przechodniów spowodowały by konieczność ochrony Wojtka co najmniej przed zgniłymi jajami. Chyba, że na ochotnika zgłosiłby się Michnik i ochraniał własną chuderlawą klatą tychże ludzi honoru, a co bardziej natrętnych gapiów przeganiałby słynnym już „klapkiem”.

Bez spowiedzi i bez pokuty.

Kto zatem poniósł odpowiedzialność ?, właściwie nikt, wszystko mieści się w ramach błędu statystycznego.

Komu przywrócono godność, naprawiono krzywdy, również straty finansowe ?, niewielu.

Ale, ale, chyba się mylę, gdyż BUL przesłania mi zdrowy rozsądek. Ruszyła przecież szeroko zakrojona ofensywa, ofensywa o kryptonimie „Zasłużeni - Odznaczeni”. W jej ramach Prezydent - Niech Jego Życiorys Będzie Nam Znany, odznacza wielkich twórców III RP, tak niedocenionych, zapomnianych, często skrzywdzonych. To dzieło godne podziwu – szczegóły o zasługach „Utrwalaczy PRL-U” zamieściła w swej notce 1Maud -

Transformersi. Beneficjenci i ofiary.

Nie uważam by „...na drzewach zamiast liści winni wisieć...”, po pierwsze niegodni polskiego drzewa, a i liście na wiosnę, czy też jesienią bliższe mojemu sercu.

„...Niechaj bezbożny porzuci swą drogę i człowiek nieprawy swoje knowania. Niech się nawróci do Pana, a Ten się nad nim zmiłuje, i do Boga naszego, gdyż hojny jest w przebaczaniu. Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami - wyrocznia Pana. Bo jak niebiosa górują nad ziemią, tak drogi moje - nad waszymi drogami i myśli moje - nad myślami waszymi...” - (Iz 55, 7-9)

Nie wolno nam jednak odpuścić im winy, gdyż ani skruchy nie okazali, anie kary nie ponieśli i pokuty nie było. Nie mówiąc o szczerym wyznaniu grzechów. Nie należy im się od Polski nic ponad najniższe świadczenie emerytalne, oni nie służyli Polsce i Polakom, może zatem niech zwrócą się o zaległe apanaże do swoich pryncypałów w Moskwie, może im rzucą do garnka zamiast ziemniaków garść złotych orderów.

Bardzo trudno będzie choć w części naprawić błędy, które popełniliśmy 22 lata temu, płacimy cenę za „grzech założycielski III RP”, dalej płacimy rachunki za Bal jaki trwa na szczytach władzy, za zabawę we władzę, za fałszywą ekonomię. A kasa świeci pustakami, jak Vincentowi damy jeszcze jedną kadencję to do Księgi Rekordów Guinnessa ma wpis pewny, razem z Gradem, Tuskiem i całą ekipą PO i PSL. W kategorii - Lodożercy.

Ludzie nie mają zastępować Boga, Prawo Boskie to jedno, a Prawo Ziemskie to drugie.

„...On jednak, będąc miłosierny, odpuszczał im winę i nie wytracił. Często powściągał swój gniew i nie zapłonął całą gwałtownością swoją...”

(Ps. 78,38).

Bez przebaczenia.

Tak naprawdę czy w/w potrzebują, oczekują wybaczenia. Wolne żarty, to wyrachowani, bezwzględni gracze, otoczeni swoimi wiernymi poddanymi, wyposażeni w „wiertniczo-czerskie” narzędzia. Narzędzia za pomocą których sami sobie mogą wybaczyć, a jeszcze lepiej się nagrodzić.

Jak widać od objęcia stolca przez wielbiciela WSI, druga po żonie miłość, jak widać grupa komuchów wraz z ich styropianowymi wtykami konsoliduje się wokół Prezydenta wszystkich..., no właściwie troszkę ponad 50% Polaków. I tak powolutku, zmieniając system edukacji, programy nauczania historii, świętując we wspólnym patriotycznym zgoła inaczej gronie przeorają po raz kolejny miliony umysłów, które nie są w stanie i nawet nie chcąc pojąć tego co się tak naprawdę wokół nas dzieje i do czego zmierza ta ekipa.

Zabrakło zdrowego rozsądku, czujności, przebiegłości. Zabrakło młodych entuzjastów, wszystko to zostało skutecznie zneutralizowane za pomocą wszechobecnej i ogłupiającej propagandy, manipulacji i jej siostry - rozrywki. Tak, rozrywki, bo czymże innym jest cała machina medialna. W prostej, wręcz prostackiej formie objaśnia się nam świat, gdyż większość z nas nie ma narzędzi ani ochoty na pojęcie jaki on jest.

Zostawmy zatem politykę politykom, zostawmy im Polskę, oddajmy swój i naszych dzieci los w ich zbrukane krwią i występkiem ręce. Wybaczmy im wszystko co uczynili i wręczmy promesę na przyszłe wybaczenie, tak będzie dla nas i dla nich wygodniej. Zapomnijmy o naszych przodkach, o ich często tragicznym losie, o Polsce, Wspólnocie, Rodzinie, Tradycji, wyrzućmy z serca i rozumu pragmatycznie wszelkie wartości i marzenia. To takie proste, czyniliśmy tak za komuny, wielu czyni to na co dzień. Konformizm, tak dla przyszłości. Pamiętajmy jednak, iż zło syci się taką postawą. Bierność wobec życia, nie ma nic gorszego niż grzech zaniechania.

Dla nas nie było, nie ma i nie będzie przebaczenia.

„...Obmyjcie się, czyści bądźcie! Usuńcie zło uczynków waszych sprzed moich oczu! Przestańcie czynić zło! Zaprawiajcie się w dobrem! Troszczcie się o sprawiedliwość, wspomagajcie uciśnionego, oddajcie słuszność sierocie, w obronie wdowy stawajcie! Chodźcie i spór ze Mną wiedźcie! - mówi Pan. Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby czerwone jak purpura, staną się jak wełna...” - (Iz 1,16-20)

I tak bez patosu - jak to rzekła żona zrzucając męża ze schodów:  

„-Za co ?, -Za moje zmarnowane życie”.

A schody na Stadionie Narodowym jak znalazł.

A teraz z innej beczki.