Oni nigdy się nie zmienią...

Ich dziadkowie czy tatusiowie mordowali Polaków "za Stalinu", czy "za rodziny"...

Oni mogą już tylko łgać i lżyć polskich patriotów...

To może skutkować dla nich tylko tragicznie
Bo opozycja do nienawiści rodzi się często kategorycznie
Nie wiem gdzie i czy zdążą zbiec
Bo każdy wcześniej może od wroga lec
Gdy tworzy się go siejąc nienawiść wokół
Tworzy się dla tej nienawiści jakiś cokół

Pozdrawiam

Byłabym. A tak - tylko duchem.

Ale ludzie ze Stowarzyszenia przeciwko Bezprawiu przyjdą.

artykuł zamieszczony w Gazecie Wyborczej 4 kwietnia 2006 roku.
Tytuł "Proboszcz z radnymi ujarzmia dzieci".
Podtytuł: "Radni z powiatu tucholskiego pod Bydgoszczą chcą wprowadzić godzinę policyjną dla dzieci i młodzieży. To pomysł miejscowego proboszcza".
Chodzi oczywiście po prostu o objęcie młodzieży opieką i kontrolą. W tej sprawie ksiądz Henryk Kroll, proboszcz parafii w Żalnie wysłał list do gmin w powiecie. Mówi: "Bez normalnego wychowania mamy sadystów nie mjących skrupułów". W samym artykule propozycje ks. Henryka Krolla - uczciwe i racjonalne - są nazwane "ujarzmianiem". Padają słowa krytyków: "- Co to za chore wymysły?" - cytuje GW osobę z biura Rzecznika Praw Obywatelskich. "- To jawne łamanie praw tych młodych ludzi." Po nagłośnieniu sprawy przez ośrodki przeciwne kontrolowaniu nocą dzieci i młodzieży ksiądz Henryk Kroll otrzymywał anonimowe pogróżki.
Został zamordowany kilka tygodni później, w nocy z 13 na 14 maja 2006 roku. Przez ludzi na pewno nie mających skrupułów.
Zwłaszcza Pan Antoni Klusik, któremu GW (czy Agora) wytoczyła proces, powinien mieć ten numer gazety na sali sądowej.

Strona powodowa, czyli spółka Agora, w ogóle nie odnosi się do stanu emocjonalnego pozwanego Antoniego Klusika po stracie brata - Jana Klusika oraz charakteru artykułu zamieszczonego w "Gazecie Wyborczej" - takie wnioski można było wyciągnąć z wczorajszego procesu o ochronę dóbr osobistych tego koncernu medialnego. Do 12 kwietnia obie strony mają czas na uzupełnienie materiału dowodowego dotyczącego m.in. zasadności nazwania gazety "organizacją przestępczą".

Sala rozpraw w opolskim sądzie była wypełniona po brzegi. Przybyli licznie m.in. działacze Opolskiego Stowarzyszenia Pamięci Narodowej, solidaryzując się z oskarżonym przez spółkę Agora Antonim Klusikiem. Małgorzata Cybińska, radca prawny koncernu medialnego, zadawała zaskakujące pytania pozwanemu, m.in. czy posiada dowody wskazujące na to, że "GW" jest organizacją przestępczą. - Zamierzam to udowodnić w dalszym toku procesu - odpowiedział spokojnie Klusik. - Czy pan wie, co to znaczy organizacja przestępcza? - dopytywała. Mecenas Alicja Nabzdyk zwróciła uwagę, że to pytanie nie ma związku ze sprawą i ma charakter infantylny. Sędzia przychyliła się do jej wniosku i uchyliła pytanie.
Mecenas Nabzdyk poprosiła następnie sąd o wyznaczenie terminu kolejnej rozprawy w celu uzupełnienia materiału dowodowego. Zwróciła uwagę, że strona powodowa dotychczas się nie ustosunkowała do argumentów obrony pozwanego, natomiast zadaje pytania: Czy pan użył takiego, a nie innego słowa? - Powiedzieć komuś, że jest głupi, to nie obelga, ale diagnoza. Więc czeka nas teraz ewentualne udokumentowanie tych słów, które pan Klusik powiedział - stwierdziła mec. Alicja Nabzdyk. Mecenas Cybińska wnioskowała natomiast o przesłuchanie świadka Leszka Frelicha, redaktora opolskiej "GW", celem ustalenia, jakie dobra osobiste zostały naruszone. Sąd ustalił termin dla obu stron na złożenie wniosków dowodowych. Kolejna rozprawa 12 kwietnia.
- Podnosimy w obronie mojego klienta argumenty subiektywne, które powinny uwolnić go od odpowiedzialności. Mianowicie jego wzburzenie i stan emocjonalny po śmierci brata i charakter publikacji w "GW". Dalszym tłem i dalszą argumentacją byłaby polemika ze stanowiskiem tego pisma, czyli obrona słów, których użył pan Klusik. Tymczasem strona przeciwna nie ustosunkowuje się ani do argumentacji subiektywnej, ani ewentualnie do naszych dalszych zarzutów. Więc to, co się dzieje na rozprawie, dotyczy jedynie tego, co strona powodowa przedstawiła do tej pory - powiedziała mec. Nabzdyk po posiedzeniu.
Podłoże sprawy ma związek z wypowiedzią publiczną Antoniego Klusika, który na konferencji prasowej zorganizowanej przez Stanisława Kłosowskiego, posła PiS, nazwał "Gazetę Wyborczą" organizacją przestępczą i wrogiem naszej cywilizacji. Słowa te padły 10 października 2010 r., po tym jak działacz OSPN zapoznał się z obraźliwym dla jego rodziny artykułem w opolskim wydaniu tej gazety. Dziennikarka "GW" Joanna Pszon przekonywała w nim, że OSPN, PiS oraz "środowiska skrajnej prawicy" chcą wykorzystać politycznie śmierć brata pana Antoniego - Jana Klusika i zrobić z niego "męczennika krzyża". Przypomnijmy, że ten ostatni został pobity 15 lipca 2010 r. przez nieznanego osobnika, kiedy modlił się z ludźmi pod krzyżem upamiętniającym ofiary katastrofy smoleńskiej, ustawionym przed Pałacem Prezydenckim. Jan Klusik zmarł nagle miesiąc później. Sprawę bada opolska prokuratura okręgowa.
Agora domaga się wyemitowania przeprosin w terminie 14 dni od uprawomocnienia się wyroku na antenie TVP Opole w wiadomościach lokalnych oraz na antenie Radia Opole w programie "Loża radiowa" nadawanym w godz. 14.50, a także do opublikowania ich na pierwszej stronie opolskiego dodatku do "Gazety Wyborczej". Pełnomocnik Agory żąda też wpłaty 5 tys. zł na Dom Samotnej Matki w Opolu.

Jacek Dytkowski, Opole

http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20110304&typ=po&id=po04.txt

http://www.rp.pl/artykul/118849,621723.html

Jan Pospieszalski, autor programu „Warto rozmawiać”, w odpowiedzi na dzisiejszy tekst, opublikowany w „Gazecie Wyborczej” i na portalu gazeta.pl zamierza po konsultacji z prawnikami bronić swoich interesów przed sądem

W tekście podane są m.in. koszty programu i honoraria autorskie.

– W związku z opublikowanym przez „Gazetę Wyborczą" i portal gazeta.pl materiałem dotyczącym umowy na kontynuację cyklu „Warto rozmawiać", w którym pojawiły się informacje nieprawdziwe, a całość tekstu została skonstruowana tak, że wprowadza czytelników w błąd, po konsultacji z prawnikami zamierzam wyjaśnić tę sprawę na drodze sądowej – powiedział „Rz" Jan Pospieszalski.

Dodał też, że materiał zamieszczony w „Gazecie Wyborczej" i na portalu gazeta.pl „jest nierzetelny i ujawnia poufne informacje na temat osobistych honorariów, co jest złamaniem prawa".

już nie skarżą? Artykuł o ks. Henryku Krollu jest dowodem, że GW na pewno nie popiera naszej cywilzacji, w której niewątpliwie wychowanie dzieci na uczciwych ludzi było zawsze priorytetem systemu wychowawczego. Jedną zasad wychowania była i jest opieka nad nieletnimi. Nazywanie takiej opieki i kontroli "brutalną ingerencją w sferę wolności młodych ludzi" jest niszczeniem fundamentów naszej cywilizacji. Pozwalanie by dzieci i młodzież włóczyły się nocą bez opieki po ulicach i nazywanie tego ich "prawem" jest podważaniem fundamentów naszej cywilizacji.
Przeciw temu występował ks. Henryk Kroll.
Został zamordowany.

rozmijania się ( eufemizm) Gazety Wyborczej z n a s z ą cywilizacją. Tytuły "Szwecja zaprosi na aborcję" - luty (chyba 27) 2007. Zaprosi... Jak na kawę z ciasteczkiem ... Już sam tytuł reklamuje to szczególne "zaproszenie". 16 marca 2007: "Homofobia Giertycha zniszczy szkoły" . Co ma zniszczyć szkoły?!! Nie program prawie bez historii Polski i bez najważniejszych dzieł literatury polskiej, nie brak dyscypliny, nie w końcu brak uczniów - i zamykanie szkół w małych miejscowościach. Nie. Szkoły wg GW zniszczy homofobia. Chyba jednak nie chodzi tu o szkoły n a s z e j cywilizacji, prawda? 23 marca 2007 - tytuł "Bezlitośni obrońcy życia". Tutaj już mamy niszczenie języka i podstawowych pojęć n a s z e j cywilizacji. No, bo ludźmi "bez litości" nazwano obrońców, którzy właśnie stają przeciwko tym co naprawdę nie mają litości dla bezbronnego człowieka w jego płodowej fazie życia. To już anty-język po prostu, anty-uczucia i anty-cywilizacja.

....dziwoląg. 20 marca 2007 roku o Hannie Wujkowskiej Gaz Wyb napisała, że jest ona znana z "dziwolągowego poglądu na świat". Hanna Wujkowska jest przeciwniczką aborcji, antykoncepcji i zapłodnienia in vitro i dlatego reprezentuje n a s z ą cywilizację. To jeszcze jeden przykład dla P. Antoniego Klusika lub jego obrońcy w sądzie.

ryjące,wiercące plemię"
czyje TO słowa........?
Słowa ofiary,zaszczutej na Śmierć
Znalazłam je na blogu Dariusza Ratajczaka"
w eseju "Jak Adolf Izrael budował"
Z wielkim wzruszeniem "odkryłam " ten samotny Błog,jakże mi przykro,ze nic o nim nie widziałam....aż do dzisiaj.......
Szukajac słow poparcia dla Pana Antoniego Klusika,tak trafiłam na ślad,a może przesłanie
nieżyjącego Historyka Prawdy.............
do
ofiar "mieszadła"
zaliczam również tragiczne LOSy Marszałka Kerna ,zamilczanego na smierc,tym RAZem cywilna
Waldemara Łysiaka,za "Alfabet Szóleruf"
a O Ministrze Szeremietiewie,TEZ nie mam zamiaru zapomnięc..........
serd pozdr.....
pozdr dla Rebeliantki i pytanie czy znasz ten "Blog"? blog nie żyjącego CZŁOWIEKA...?

/czytając GO ,serce mi się sciskało z żalu......./

jest jeszcze poseł Gruszka, który w założeniu miał zachować się inaczej, a zachował się nazbyt przyzwoicie. I nieżyjąca matka jego asystenta.

Ta lista jest napewno długa.............
i pomyśleć,że tuz przed Smoleńskim dramatem IPN
był tuz,tuz
przed wydaniem miedzy narodowego listu gończego,
za stalinowskim sędzią wydajacym śmiertelne wyroki
na naszych Bohaterów.........."sędzią",ktorego chroni
Szwecja
ciekawe czy za pisanie: Stefan Michnik wydawał
wyroki Śmierci, na BOHATERÓW
też będzie
scigane przez kancelarie prawnicze tego czegoś,co nie którzy nazywają gazetą..?
pozdr.....

Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem,
którzy zamieniają ciemności na światło, a światło na ciemności,
którzy przemieniają gorycz na słodycz, a słodycz na gorycz!
Biada tym, którzy się uważają za mądrych
i są sprytnymi we własnym mniemaniu!
Biada tym, którzy są bohaterami w piciu wina
i dzielni w mieszaniu sycery.
Tym, którzy za podarek uniewinniają winnego,
a sprawiedliwego odsądzają od prawa.
(Iz 5, 20-23)

Pamiętajmy: 17 marca 2011 godz. 11.20

Autorem rysunku jest Andrzej Krauze

Otrzymaliśmy

Poeci solidarni z Jarosławem Markiem Rymkiewiczem

W związku z rozpoczynającym się 17 marca 2011 roku procesem, jaki Jarosławowi Markowi Rymkiewiczowi wytoczyła spółka Agora, wydawca "Gazety Wyborczej", stanowczo sprzeciwiamy się próbie ograniczenia w Polsce wolności słowa.

Prawo każdego obywatela do głoszenia własnych opinii jest podstawowym warunkiem funkcjonowania demokracji. Kwestionowanie tego prawa w odniesieniu do poety to praktyka haniebna, naruszająca zarówno swobodę obywatelską, jak i dobro polskiej kultury.

Jako poeci i obywatele wyrażamy solidarność z Jarosławem Markiem Rymkiewiczem i wzywamy związki twórcze, organizacje społeczne, niezależne media oraz wszystkich ludzi dobrej woli do zajęcia podobnego stanowiska.

http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=po&dat=20110315&id=main

Gdańsk 14.03.2011

OŚWIADCZENIE

Stowarzyszenie „Godność” zrzeszające na Wybrzeżu byłych działaczy „Solidarności” i więźniów politycznych z lat 1980-89 popiera stanowisko grupy poetów i solidaryzuje się z panem Jarosławem Markiem Rymkiewiczem w jego prawie do wolności słowa. Podobnie jak pan Jarosław Marek Rymkiewicz rozumiemy prawo do wolności twórczej i oceny historycznych zdarzeń.

Jest on obecnie, po Zbigniewie Herbercie, poetą który rozumie Polskę i broni jej tożsamości narodowej przed wszechogarniającą poprawnością polityczną. „Gazeta Wyborcza” i „Agora”.od 21 lat lansuje tę poprawność i nowy model patriotyzmu ukształtowany na wzór lewicy zachodnioeuropejskiej. Naszym zdaniem propaganda GW i całej Agory jest odbierana przez dużą część społeczeństwa jako zagrożenie dla polskiej kultury , patriotyzmu, a także wiary chrześcijańskiej na której ukształtował się nasz naród.

Wierzymy, że polski wymiar sprawiedliwości oddali pozew „Agory”. Jeżeli poeta Jarosław Marek Rymkiewicz zostanie skazany, będzie to stanowiło potwierdzenie jak ogromny wpływ na polski wymiar sprawiedliwości ma środowisko „Agory”. Będzie to także oznaczać, że wolność słowa i demokracja są w Polsce zagrożone.

Prezes Stowarzyszenia "Godność" - Czesław Nowak
Sekretarz Stowarzyszenia "Godność" - Stanisław Fudakowski

http://www.solidarni2010.pl/n,194,8,stowarzyszenie-quotgodnoscquot-popie...

Szanowny Panie Profesorze,

Życzę powodzenia, choć musi się Pan liczyć , że za odchodami zwykle stoją siły nieczyste.

Ukłony

17 marca 2011 r. o godz. 11.20, w Sądzie Okręgowym w Warszawie, IV Wydział Cywilny, przy al. Solidarności 127 w sali 219.

z sądu

Przeprosin i wpłaty 10 tys. zł na cel społeczny żąda Agora S.A., wydawca "Gazety Wyborczej", od poety Jarosława Marka Rymkiewicza

Chodzi o jego słowa, że redaktorzy "GW" są "duchowymi spadkobiercami Komunistycznej Partii Polski". Poeta chce oddalenia pozwu.

Proces cywilny za naruszenie dóbr osobistych Agory przeciw Rymkiewiczowi ruszył w czwartek przed Sądem Okręgowym Warszawie. Rozprawa ograniczyła się do spraw formalnych i została odroczona do 7 lipca, kiedy Rymkiewicz ma zeznawać jako pozwany.

Przyczyną procesu jest wypowiedź Rymkiewicza dla "Gazety Polskiej" z sierpnia ub.r., gdy komentując sprawę krzyża przed Pałacem Prezydenckim, mówił: "Polacy, stając przy nim, mówią, że chcą pozostać Polakami. To właśnie budzi teraz taką wściekłość, taki gniew, taką nienawiść - na przykład w redaktorach +Gazety Wyborczej+, którzy pragną, żeby Polacy wreszcie przestali być Polakami".

Poeta powiedział, że redaktorzy "GW" są "duchowymi spadkobiercami Komunistycznej Partii Polski". Według niego, "rodzice czy dziadkowie wielu z nich byli członkami tej organizacji, która była skażona duchem +luksemburgizmu+, a więc ufundowana na nienawiści do Polski i Polaków. Tych redaktorów wychowano tak, że muszą żyć w nienawiści do polskiego krzyża. Uważam, że ludzie ci są godni współczucia - polscy katolicy powinni się za nich modlić".

Agora wezwała Rymkiewicza do przeprosin za naruszenie dóbr osobistych wydawcy "GW", a gdy nie odniosło to skutku, złożyła pozew. Domaga się w nim, by sąd nakazał Rymkiewiczowi przeprosiny na łamach "GP" za naruszenie dóbr Agory oraz wpłatę 10 tys. zł na ośrodek dla ociemniałych w Laskach pod Warszawą.
Adwokat Rymkiewicza mec. Sławomir Sawicki powiedział PAP, że wnosi o oddalenie pozwu, gdyż Rymkiewicz przedstawiał tylko dopuszczalne opinie w ramach debaty politycznej, a nie mówił o faktach. Adwokat zgłosił jako świadków naczelnego "GW Adama Michnika i innego redaktora Seweryna Blumsztajna oraz Rafała Ziemkiewicza, Tomasza Terlikowskiego, Andrzeja Nowaka i Leszka Żebrowskiego.

Przeciwny wzywaniu jakichkolwiek świadków był pełnomocnik Agory, radca prawny Piotr Rogowski. Powiedział on PAP, że niektórzy ze świadków mieliby zeznawać na okoliczność "przodków redaktorów gazety". Według niego, odpowiedź na pozew przynosi wstyd stronie pozwanej. Sąd na razie nie wypowiedział się co do świadków.

Sąd pytał zaś strony o możliwość ugody. Rymkiewicz powiedział dziennikarzom, że byłby skłonny wycofać się z niektórych swych twierdzeń. Rogowski powiedział, że zrozumiał, że pozwany już nie twierdzi, by "wielu" redaktorów "GW" było "spadkobiercami KPP", lecz tylko "ci najważniejsi". "Taka postawa niczego nie zmienia" - ocenił Rogowski, który wykluczył taką ugodę.

Wcześniej w wypowiedziach medialnych Rymkiewicz podkreślał, że proces "pokaże, na czym polega i jak wygląda wolność słowa w tym państwie, w którym teraz żyjemy, a które miało być niepodległą Polską". Oceniał, że jest to też "koniec fałszywego mitu" Michnika (jego dawnego znajomego, o którym w latach 80. ciepło napisał w książce wydanej w podziemiu). Dodawał, że "w dziejach cywilizacji europejskiej procesy przeciwko pisarzom nie są niczym nowym", przypominając Gustawa Flauberta oskarżonego o napisanie "Pani Bovary", Owidiusza wygnanego z Rzymu przez cesarza Augusta czy Osipa Mandelsztama, ofiarę stalinowskiego NKWD.

Licznie przybyła do sądu publiczność, zapraszana w mediach przez Rymkiewicza, nie zmieściła się w małej salce, w której odbywają się cywilne procesy. Nie zdołali do niej też wejść wszyscy chętni dziennikarze. Przybyli nie ukrywali swego negatywnego nastawienia do środowiska "GW"; krytykowali też sąd za to, że nie przeniósł rozprawy do większej sali.

W związku z tym procesem grupa poetów - m.in. Wojciech Wencel, Marcin Świetlicki, Leszek Długosz, ks. Jan Sochoń - sprzeciwiła się "próbie ograniczenia w Polsce wolności słowa".

Pozwany - by nie przegrać procesu o ochronę dóbr osobistych - musi dowieść sądowi, że mówił prawdę lub też wykazać, że działał w interesie publicznym i dlatego jego działanie nie było bezprawne.

Rymkiewicz (rocznik 1935) to poeta, pisarz, tłumacz, dramaturg i krytyk literacki, autor głośnych książek eseistycznych m.in. o Adamie Mickiewiczu i Powstaniu Warszawskim. Za zbiór wierszy "Zachód słońca w Milanówku" otrzymał w 2003 r. Nagrodę Nike (jej fundatorem jest m.in. "GW"). Poeta nie przyszedł na uroczystość, ale nagrodę pieniężną odebrał. W 2008 r. dostał Nagrodę im. Józefa Mackiewicza za esej pt. "Wieszanie". Przed wyborami parlamentarnymi 2007 r. był w Komitecie Honorowym Poparcia PiS. Po katastrofie smoleńskiej napisał głośny wiersz "Do Jarosława Kaczyńskiego" ze słowami m.in. "To co nas podzieliło - to się już nie sklei, Nie można oddać Polski w ręce jej złodziei, Którzy chcą ją nam ukraść i odsprzedać światu, Jarosławie! Pan jeszcze coś jest winien Bratu!". Potem wszedł do komitetu poparcia lidera PiS w wyborach prezydenckich.

PAP

27 lipca........ciekawe,czy Michnik znowu wyjedzie.......gdzieś..........?

Jak dowiaduje się portal wPolityce.pl, prawnik Agory Piotr Rogowski wniósł o utajnienie procesu, który ten potężny koncern medialny wytoczył Jarosławowi Markowi Rymkiewiczowi (za pisanie o "procesie wytoczonym przez Michnika" Agora wysyła groźby procesowe).

Według naszych informacji, pretekstem do przeprowadzenia procesu za zamkniętymi drzwiami ma być fakt, że na pierwszą rozprawę licznie przybyła publiczność chcąca wesprzeć nękanego procesem Poetę z Milanówka. Przybyłych było tak wielu, że nie mieścili się w małej salce; po wejściu licznej grupy ludzi na salę prawnik Agory miał zostać przypadkowo przemieszczony przez tłum w kierunku miejsca zajmowanego przez sędziów.

Według naszej wiedzy, w swoim pozwie dotyczącym zamknięcia procesu dla publiczności prawnik Agory powołuje się na przypadki atakowania przedstawicieli świata prawniczego za pomocą kwasu czy ostrych narzędzi - sugerując pośrednio, że sytuacja może się powtórzyć. Dodajmy jednak, że przebieg pierwszej rozprawy nie uzasadnia takiej tezy. Licznie przybyła do sądu publiczność swoje negatywne nastawienie do środowiska "GW" wyrażała jedynie słownie.

Zamknięcie procesu byłoby z pewnością niezwykle szkodliwe dla przyszłości debaty publicznej w Polsce. Kolejne procesy wytaczane przez Agorę (za pisanie o "procesach wytaczanych przez Michnika" Agora grozi procesami) sprawiają bowiem wrażenie próby faktycznego wyjęcia tego koncernu spod krytyki medialnej i obywatelskiej.

http://www.wpolityce.pl/view/14088/Jak_dowiaduje_sie_wPolityce_pl__prawn...

7 lipca o godz. 9 rano w Sądzie Okręgowym w Warszawie IV Wydział Cywilny przy al. Solidarności 127 w sali 219.

Oni nie bardzo wiedzą, co myśleć o przeszłości swoich rodziców. Raz KPP to jest dla nich coś wyjątkowo obrzydliwego, czym rzuca się w Jarosława Kaczyńskiego, stwierdzając, że on działa jak KPP. A innym razem traktuje się KPP jako szlachetny mit – mówi Jarosław Marek Rymkiewicz w wywiadzie dla najnowszego wydania tygodnika „Uważam Rze".

Odnosi się do procesu, który wytoczyła mu Agora za słowa w „Gazecie Polskiej", że „Michnik i jego ludzie są spadkobiercami idei Róży Luksemburg w wynarodowianiu Polaków, którą później zapoczątkowała KPP". – Polacy według Róży Luksemburg mieli więc porzucić marzenie o niepodległości i stać się obywatelami wielkiego państwa europejskiego o charakterze kapitalistycznym – tłumaczy poeta. Odnosi się także do ewentualności utajnienia procesu na wniosek prawnika Agory: – Chodzi o to, żeby wszyscy, którzy zamierzają się odezwać, wiedzieli, że nie tylko będą ukarani za to, co powiedzą, ale że będą ukarani tajnie i nikt się o tym, co powiedzieli, nie dowie.

O „GW" mówi: – To jest piana na powierzchni życia narodowego – piana, która zasłania istotną treść życia.

http://www.rp.pl/artykul/616482,682787.html

Relacja Bożeny vel Bogusi z dnia 2 lipca

Po naszych modlitwach, które prowadzone są co wieczór pod Pałacem
Namiestnikowskim na Krakowskim Przedmieściu w godz.21.00-22.30 przez
Kapłana, nieustannie od Katastrofy Smoleńskiej w dniu 10.04.2010r.,
kiedy polegli Dwaj Wielcy Ludzie, Prezydenci RP oraz 94 wspaniałe Osoby –
Elita naszego Narodu, wstępuję jeszcze na Pl. Marszałka Piłsudskiego
pod Krzyż Papieski. Klęcząc modlę się krótko, jest już późno, słowami
naszego Papieża Jana Pawła II, jest to znane wszystkim nam zawezwanie,
które wypowiedział tu podczas swej Pielgrzymki do Ojczyzny: ”
Niech zstąpi duch Twój i odnowi oblicze ziemi, TEJ ZIEMI”,
które wypisane zostało na płytkach piaskowca nawierzchni Placu, pod tym
Krzyżem; tak bardzo wtedy czuje się obecność Tego już Błogosławionego
Wielkiego Rodaka, jest to szczególne miejsce, tu można prosić,
dziękować, tęsknić.

Dziś zastałam pod tym Krzyżem wieniec, przepiękny, z wielu,
wielu jasno – różowo – kremowych róż, który przepasany jest wstęgą,
szarfą z napisem, znaną nam czcionką – NSZZ SOLIDARNOŚĆ.To
pamiątka dziękczynna zapewne z 30.czerwca,2011r.- to był czwartek, ten
ostatni, kiedy zebrały się na tym Placu niezliczone rzesze Polaków, z
transparentami, flagami biało-czerwonymi, niektórzy w ubiorach swych
zawodowych – umęczeni, oszukani po raz któryś, zrozpaczeni, aby pokazać,
opowiedzieć o swoim bólu, stąd przemaszerowli ulicami Warszawy i
zatrzymali się pod urzędami rządzicieli…

Więc melduję Im, Wszystkim w całej Polsce, że wieniec jest, jest też biały znicz i kolejna nadzieja.

Chyba ciągle jeszcz nie wierzymy, że to jest Nasza Polska, naszych
Rodziców, Naszych Dziadów. Wczoraj Święto Najświętszego Serca Pana
Jezusa, dzisiaj Święto Niepokalanego Serca Maryi, oddajemy się wraz z
naszymi Duszpasterzami pod Przewodnictwem Ukochanego Ojca Św. Benedykta
XVI –

ICH OPIECE, MATCE I JEJ SYNOWI –

Króluj,nam Chryste! Zawsze i wszędzie!

Bożena vel Bogusia

Fakty po Faktach - Bosak i Richardson przez Ichabod1989

nie puszczaj takich materiałów. A jeśli musisz to napisz że tylko dla ludzi o mocnych nerwach!
Pozdr,
MarkD

Jarosław Marek Rymkiewicz zaprasza wszystkich swoich czytelników i wszystkich swoich sympatyków na drugą rozprawę w procesie, który wytoczyła mu spółka Agora, wydająca "Gazetę Wyborczą" pod kierownictwem Adama Michnika .

Rozprawa odbędzie się 7 lipca 2011 r. o godz. 9 w Sądzie Okręgowym w Warszawie przy al. Solidarności 127 w sali nr 219.

Rymkiewicz: podpisuję się pod każdym słowem

21 lipca zapadnie wyrok w procesie, który wydawca "Gazety Wyborczej"
wytoczył pisarzowi i poecie Jarosławowi Markowi Rymkiewiczowi za jego
słowa, że redaktorzy "GW" nienawidzą Polski i chrześcijaństwa jako
"duchowi spadkobiercy Komunistycznej Partii Polski".

Reprezentujący Agorę mec. Piotr Rogowski pytał Rymkiewicza, czy w latach stalinowskich poeta był w Związku Młodzieży Polskiej. – Sednem sprawy nie jest to, co robiłem w wieku 15 lat – odpowiedział pozwany.

– A dlaczego pan uważa, że sednem sprawy są poglądy rodziców redaktorów "Gazety Wyborczej" – mówił Rogowski. I dociekał: – Czy mówił pan, że Stalin jest nieśmiertelny; że uczyni z Polski 17. republikę; czy krzyczał pan: "Precz z papieżem, niech żyje Stalin!"?

– Oceniłem bardzo surowo swoją młodość jako haniebną; zrozumiałem ją i wyciągnąłem właściwe wnioski – stwierdził Rymkiewicz.

Jak się nazywał pana ojciec? – pytał Rogowski, nawiązując do sprawdzania życiorysów rodziców redaktorów "GW" w "GP".

– Schulz. Ojciec nie był Żydem, tylko Niemcem – odparł poeta. Prawnika Agory interesowało też, czy rodzice Rymkiewicza należeli do PZPR. Poeta potwierdził.

W swoim końcowym wystąpieniu Rogowski wniósł o uwzględnienie pozwu. Ocenił, że strona pozwana nie wykazała, że to, co powiedział poeta, było prawdą. Z kolei adwokat poety mec. Sławomir Sawicki wniósł o oddalenie powództwa, gdyż jego zdaniem Rymkiewicz przedstawiał tylko dopuszczalne opinie w ramach debaty publicznej i nie przekroczył granic dozwolonej krytyki.

– Adwokat "Gazety Wyborczej" przejechał się po moim dziecięcym życiorysie, co jest starą metodą "GW" stosowaną wobec jej wrogów – mówi "Rz" Jarosław Marek Rymkiewicz. – Tak, z obu stron jestem pochodzenia niemieckiego. Narodowość nie jest sprawą krwi, ale utożsamiania się z historią danego narodu. A obelgi, które "GW" snuje pod moim adresem, uważam za zaszczytne. Niczego się nie boję. Ponieważ nie można bać się własnego losu. Trzeba mu spojrzeć w twarz. Redaktorzy "GW" zamiast grzebać w życiorysie swoich wrogów, lepiej przyjrzeliby się własnym. A przede wszystkim: powiedzieli, kim są i co naprawdę myślą.

Do redaktorów "Gazety Wyborczej" w odpowiedzi na zadane mi publicznie pytanie, jak naprawdę nazywał się mój ojciec

http://wpolityce.pl/view/15054/Do_redaktorow__Gazety_Wyborczej__w_odpowi...

Kazimierz Wierzyński, wielki poeta, autor „Wolności
tragicznej", „Czarnego poloneza", „Tkanki ziemi", nazywał się naprawdę
Wirstlein. W czasie I wojny światowej walczył w armii austriackiej. Był
dobrym Polakiem.

Joachim Lelewel, twórca polskiej historiografii
romantycznej, był potomkiem niemieckiej rodziny pochodzącej z Prus
Wschodnich. Był dobrym Polakiem.

Szymon i Bartłomiej bracia Zimorowicowie, pierwszy
autor „Roksolanek", drugi autor „Sielanek nowych ruskich", nazywali się
naprawdę Ozimek i byli z rodziny ormiańskiej. Obaj byli dobrymi
Polakami.

Leopold Staff, świetny poeta, był synem czeskiego
cukiernika, który osiedlił się we Lwowie. Jego matka była z domu
Fuhrherr. Był dobrym Polakiem.

Samuel Bogumił Linde był Niemcem z rodziny
szwedzkiej, która przybyła do nas ze Szwecji i u nas się zniemczyła. W
roku 1794 wziął udział w insurekcyjnym wieszaniu w Warszawie,
dwadzieścia lat później ukazał się ostatni z sześciu tomów jego
„Słownika języka polskiego". Był dobrym Polakiem.

Wincenty Pol, autor „Pieśni o ziemi naszej", był
synem Niemca. Za udział w Powstaniu Listopadowym odznaczony orderem
Virtuti Militari. Był dobrym Polakiem.

Władysław Syrokomla, autor licznych gawęd, mających
za temat życie ludu ruskiego i polskiego, był synem ubogiego
białoruskiego szlachcica i nazywał się naprawdę Kondratowicz. Był dobrym
Polakiem.

Mieczysław Grydzewski, wydawca i redaktor
„Wiadomości Literackich", pochodził z rodziny żydowskiej, jego ojciec
nazywał się Grycendler. Całe swoje życie służył literaturze polskiej, w
wydawanych na emigracji „Wiadomościach" londyńskich występował w obronie
polskiego interesu narodowego. Był dobrym Polakiem.

Marian Hemar, współpracownik Grydzewskiego w
Londynie, był z rodziny żydowskiej, jego ojciec nazywał się Hescheles.
Znakomity satyryk, wyśmiewał  w swoich wierszach sowieckich kolaborantów
oraz innych pożytecznych idiotów. Był dobrym Polakiem.

Jan Lechoń, a z ojca Serafinowicz, herbu Pobóg, wielki poeta, był z rodziny tatarskiej. Kochał Polskę.

Bolesław Leśmian, z ojca Lesman, największy poeta polski XX wieku, pochodził z rodziny żydowskiej. Był dobrym Polakiem.

Szymon Askenazy, największy polski historyk XX wieku, był z rodziny żydowskiej. Był dobrym Polakiem.

Aleksander Wat, z ojca Chwat, wybitny poeta, autor
„Wierszy śródziemnomorskich", był z rodziny żydowskich rabinów. W
młodości komunista, porzucił komunizm i potępił go. Był dobrym Polakiem.

Adam Mickiewicz, z rodu żmudzkiego księcia Giedrusa herbu Poraj, największy poeta polski. Był dobrym Polakiem.

Fryderyk Chopin, z matki Polki i z ojca Francuza. Był dobrym Polakiem.

Agora SA vs J.M. Rymkiewicz (foto. Mariusz Kubik, mariuszkubik.pl; creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/deed.pl)
21 lipca 2011 r. (czwartek) o godz. 10 w siedzibie Sądu Okręgowego przy ul. Solidarności 127 odbędzie się ogłoszenie wyroku w sprawie Agora SA vs J.M. Rymkiewicz.

Numer sali rozpraw będzie dostępny na wokandzie przy sali nr 622.

I jeszcze jedno - najważniejsze - zdanie z "GW", że wyrokiem na Poczobuta "władze chcą zakneblować niezależnych dziennikarzy". Czy tak samo nie jest w przypadku Rymkiewicza, z tą niewielką różnicą, że nie jest dziennikarzem, ale poetą?

I kto za tym stoi? Dziennik Adama Michnika, który siedział w więzieniu, m.in. za walkę o wolność słowa. Co się stało, że po 22 latach wywalczonej również dzięki niemu wolności stoi po drugiej stronie barykady? A jego adwersarzem nie jest Jaruzelski i Kiszczak, ale Rymkiewicz, który mówi, że "Gazeta Wyborcza" nie będzie nami rządzić i że wolność słowa będzie teraz w Polsce ograniczana?

Poczobuta białoruski sąd skazał na trzy lata więzienia, ale puścił wolno. Rymkiewiczowi polski sąd kazał zapłacić 5 tys. zł i przeprosić. Bo przepraszanie w niepodległej III RP jest coraz bardziej w modzie. Wszystko jedno też, czy przeprasza się za naród cały, czy gazetę. Rymkiewicz podkreślał zresztą, że mówiąc o spadkobiercach Komunistycznej Partii Polski, nie miał na myśli wszystkich redaktorów dziennika, lecz tych, "którzy założyli GW i nadają jej oblicze".

Co będzie dalej? Polski poeta w Polsce, tak jak polski dziennikarz na Białorusi, zapowiedział, że odwoła się od wyroku, który gwałci wolność słowa.

http://wpolityce.pl/view/15467/Tadeusz_Pluzanski__Rymkiewicz_jak_Poczobu...

W tygodniku "Uważam Rze" ważny artykuł Andrzeja Horubały
dotyczący procesu wytoczonego przez koncern Agora Poecie Jarosławowi
Markowi Rymkiewiczowi (za pisanie, że proces wytoczył Adam Michnik,
Agora odpowiada pismami prawnymi i grozi procesem).

Zdaniem Horubały, wytoczenie procesu Poecie przez Agorę można
porównać do sytuacji wytoczenia procesu recenzentowi książki przez jej
autora:

Cóż powiedziałby na tak idiotyczne i niehonorowe zachowanie
Antoni Słonimski, mistrz i patron Adama, który na jego cześć nadał imię
swojemu synowi?

Czyż Michnik, płodny niegdyś eseista, uląkł się potężnego stylistycznie mocarza, jakim jest J.M.R.?

Horubała ocenia, że pozew przeciw Rymkiewiczowi szkodzi bardziej samej "Wyborczej" niż jej przeciwnikom:

Cóż to bowiem za przyjemność, drodzy panowie z działu opinii i
działu kultura "Gazety", pisać teraz recenzje i komentarze ze
świadomością, że nikt nie może z wami serio polemizować, bo w razie
zaostrzenia sporu dostanie wezwanie do sądu?Cóż to za niezależność
dziennikarska, skoro stoi za nią sądowa przemoc?

Horubała ocenia, że tego faktu nie przykryją nawet wygibasy Cezarego
Michalskiego, który w "Newsweeku" usiłuje przedstawić całą sytuację jako
starcie dwóch wizji Polski. Bo naga prawda jest taka, że mamy do
czynienia z tłumieniem wolności wypowiedzi przez dawnego opozycjonistę.

A przecież wszyscy wiemy: i Adam Michnik, i Helena Łuczywo, i
Cezary Michalski, że coś w słowach Jarosława Marka Rymkiewicza na temat
nienawiści do polskości jest na rzeczy. I że Cezaremu Michalskiemu na
poprzednim etapie jego proteuszowego rozwoju czy może dwa etapy wstecz
udało się dotknąć kwestii zasadniczej dla linii pisma, kwestii jaką jest
lęk środowiska "Gazety Wyborczej" przed polskim narodem, przed
patriotyzmem, przed tożsamością i tradycją. Przecież wszyscy wiemy, nie
tylko z interpretacji różnych akcji podejmowanych przez "Wyborczą", ale i
od samych zainteresowanych, że ludzie z Czerskiej cierpią na swego
rodzaju polonofobię.

Horubała dodaje, że "młodzi współpracownicy "Gazety" mówią o tym
pokątnie", a Anna Bikont napisała nawet o tym otwarcie w książce "My, z
Jedwabnego".

Zdaniem publicysty, dziś "Michnik skryty za prawnikami" używa więc
dziś sądu do tłumienia wolnego słowa, "zamiast samemu siąść i coś
wystukać".

Ale może już nie może - kończy Horubała.

Pat

http://wpolityce.pl/view/15519/Horubala_w__Uwazam_Rze____Czyz_Michnik__plodny_niegdys_eseista__ulakl_sie_poteznego_stylistycznie_mocarza__jakim_jest_J_M_R___.html

By oni mogli uprawiać mordy jak po wojnie i błazeństwa
http://prawdaxlxpl.wordpress.com/2010/09/13/ukryty-holocaust-%E2%80%93-e...
Pozdrawiam

Czy bycie dzieckiem komunistów jest winą? Nie, pod warunkiem że nie kontynuuje się dzieła rodziców, nie chroni zbrodniczej przeszłości, nie tworzy propagandy ideowości, nie sprzeciwia badaniu win i karaniu zbrodniarzy. Gdyby zwarta grupa dzieci funkcjonariuszy SS i gestapo zaczęła wydawać w Niemczech gazetę, w której za główny cel swojej aktywności obrałaby walkę z niemiecką tradycją demokratyczną, chrześcijaństwem i antynazizmem, to czy składane przez nią formalne deklaracje o sprzeciwie wobec działalności rodziców zostałyby uznane za wiarygodne?

Na pewno nie i byłoby czymś oczywiście słusznym, że w Polsce pojawiłyby się głosy sprzeciwu. Nikt by nie odrzucał prawa dziennikarzy „GW” do udziału w takim sprzeciwie. Ale w III RP taka zwarta grupa spadkobierców bolszewizmu żąda zakazania wolności słowa! Narodowi, który był ofiarą nazizmu i komunizmu, usiłuje zakazać prawa do otwartego nazywania komunizmu ludobójstwem, a komunistów ludobójcami w takim samym sensie, w jakim za zbrodniarzy przeciw ludzkości uznawani są naziści.

Kto obserwuje proces wytoczony Jarosławowi Markowi Rymkiewiczowi przez Agorę, musi mieć poczucie, że ma do czynienia z grą pozorów, w których roi się od znaków zapytania. Spółka (akcjonariusze?) wprowadza cenzurę myśli? Michnik mści się na odstępcy? Radca prawny (jak prokurator Wyszyński?) dochodzi (niemieckiego, czyli nazistowskiego?) pochodzenia poety?

W każdym z takich pytań zawarty jest ciekawy trop, ale jestem przekonany, że istotą rzeczy jest problem dużo głębszy, jego objawy Rymkiewicz trafnie opisał w wypowiedzi dla „GP”, za którą stanął przed sądem. Michnikowi chodzi o zakazanie zrównywania komunizmu z nazizmem jako systemów ludobójczych i antycywilizacyjnych. W tej walce Michnik (a z nim ludzie „GW” władający aparatem spółki Agora) ma potężnych wspólników w kraju i za granicą – od polskich postkomunistów poczynając, przez pożytecznych idiotów na całym świecie, aż po takie potęgi państwowe jak Rosja i Izrael.

Walka o zakazanie tego zrównywania decyduje o trwaniu lub upadku wielu innych elementów zbiorowej świadomości politycznej społeczeństw całego świata. Dostrzeżenie w scjentyzmie nazistowskim lustrzanego odbicia scjentyzmu komunistycznego i uznanie ludobójstwa nazistowskiego za sprowokowaną reakcję na ludobójstwo komunistyczne mogłoby doprowadzić do zasadniczych przewartościowań w ocenie wydarzeń XX wieku, które decydują o układzie sił politycznych współczesnego świata.

Zrozumienie, dlaczego ludzie interesu ścigają Poetę, prowadzi przez pytanie: dlaczego zniszczenie polskości jest warunkiem sukcesu w walce o utrzymanie przeciwstawienia pomiędzy antyludzkim charakterem nazizmu a humanistycznymi intencjami komunistów?

Odpowiedź brzmi: ponieważ Poeta podaje prawdę o polskości, o jej wyjątkowym wśród narodów pięknie, o jej heroicznej historii i należnych jej prawach, o jej wiekopomnej zasłudze poświęcenia się jako samotna ofiara na ołtarzu zbawienia ludzkości.

Ta prawda jest niemożliwa do tolerowania przez wszystkich, którzy na micie o przeciwstawności systemów masowej zbrodni zbudowali kiedyś swoją potęgę i którzy muszą ten mit podtrzymywać, by jego upadek nie osłabił ich dominującej pozycji. W Polsce w szczególnym stopniu jest to interes ludzi postkomunistycznego układu oraz, i to w najpełniejszym stopniu, środowiska wywodzącego się z polskiej „żydokomuny”. Wybór jest prosty: albo uznanie faktu, że Polska podjęła walkę z dwoma ludobójczymi systemami naraz, i Polacy w obronie wolności i demokracji w bohaterskiej walce o godność ludzkości dokonali cudów bezinteresowności, a wtedy ci, którzy polskość tępili – Niemcy oraz Sowieci wraz z ich żydokomunistycznymi pomocnikami – są winni ludobójstwa na narodzie polskim i należy im się wieczna hańba, albo Polskę i Polaków ogłosi się niemieckimi i sowieckimi kolaborantami, których współodpowiedzialność za Holocaust wyłącza winę żydokomuny za udział w budowie PRL. Albo szacunek dla polskości i przyznanie, że Stalin chciał ją zabić przy pomocy Bieruta, Bermana, Minca, a także Szechtera i gromady innych ojców i matek dziennikarzy „GW”, albo władza i pieniądze dzięki „blatowi” z Jaruzelskim, Kiszczakiem, Kwaśniewskim, Millerem i wszystkimi „zaufanymi ludźmi KGB” w Polsce i na świecie.

Odpowiedź musi być tym bardziej przeciw polskości, że uznanie sowieckiego ludobójstwa na Polakach w nieodległej konsekwencji prowadzi do rozważenia problemu współodpowiedzialności żydokomuny za Zagładę. A tu już nie ma zmiłuj, bo żydokomuna była przez ogół Żydów znienawidzona ideowo i religijnie wyklęta jeszcze silniej niż przez antykomunistów.

To jest ognisko, jakiego cienie oglądamy w medialnej pieczarze jako proces, w którym sowiet niszczy wyimaginowanego nazistę. Gdy już się wypali, dowiemy się z „GW”, że Sowieci utworzyli PRL, ulegając woli zwycięskiego Powstania Warszawskiego przeprowadzonego pod wodzą Michnika przeciw nazistowskiej AK. „Szechter” ostatecznie pognębi „Szulca”.

http://niezalezna.pl/13897-szechter-kontra-szulc

W czwartek gdański sąd wydał wyrok w sprawie w procesie, który
Jacek Kurski wytoczył wydawcy "Gazety Wyborczej", firmie Agora, za serię
artykułów o leśniczówce europosła PiS. Dziennikarze za ten cykl nie
muszą przepraszać, natomiast muszą jednak opublikować przeprosiny za
dwa inne artykuły dotyczące Jacka Kurskiego.

Jak informuje Radio Gdańsk sędzia
Ewa Tomowicz oddaliła powództwo Kurskiego w sprawie serii publikacji o
leśniczówce, którą miał kupić po znajomości i za zaniżoną cenę. W 2005 i
2006 roku opisywali to dziennikarze "Gazety Wyborczej" - Marek
Sterlingow i Marek Wąs.

Sędzia nie dopatrzyła się w tym artykule naruszenia dóbr osobistych
europosła. Takie postępowanie Kurskiego mogło budzić słuszną krytykę
dziennikarzy.
Nakazała natomiast dziennikarzom przeproszenie Jacka
Kurskiego za artykuł zarzucający mu fałszowanie list kandydatów do
zarządu spółki Energa.

Dziennikarze "Gazety Wyborczej" mają też przeprosić za artykuł, w którym
napisano, że Jacek Kurski był regularnie wygwizdywany na manifestacjach
Solidarności.

Zwrot "Michnik poświęcił 1/3 życia na obronę byłych ubeków" to coś pośredniego miedzy opinią a informacją - stwierdził prof. Jerzy Bralczyk, podczas procesu

Znany językoznawca jest biegłym w procesie, jaki za te słowa Robertowi Krasowskiemu - byłemu naczelnemu nieistniejącego już "Dziennika" - wytoczył szef "Gazety Wyborczej" Adam Michnik.

Krasowski użył inkryminowanego zwrotu w marcu 2007 r. w artykule "Dziennika" pt. "O rycerzach lustracyjnej wojny", w którym m.in. wspominał o krytyce Michnika wobec lustracji.

Opinia językoznawcza prof. Bralczyka stwierdza, że słowa te były elementem publicystyki, która jest "mniej informacją o faktach, a bardziej subiektywną refleksją" oraz "intencjonalną interpretacją" wypowiedzi Michnika. Pisał też, że zwrot ten miał na celu nakreślenie "negatywnego obrazu" publicystyki Michnika.

Dopytywany w sądzie przez obecnego adwokata pozwanego mec. Macieja Łuczaka, prof. Bralczyk mówił, że inkryminowany zwrot to "coś pośredniego miedzy opinią a informacją". - Większość naszych wypowiedzi nie mieści się niestety ani w kategoriach prawdy, ani fałszu - dodał. Według prof. Bralczyka "cechą publicystki jest to, że często zaciera różnice między oceną i informacją". - Ważna jest intencja użycia danego słowa - dodał. - To nie wykład akademicki, przejdźmy do kwestii opinii - upominał sędzia mec. Łuczaka. Ten spytał prof. Bralczyka, czy użyty zwrot mieści się w zwyczajach publicystyki politycznej, co Bralczyk potwierdził.

Pełnomocnik Michnika pytał prof. Bralczyka o kilka innych opinii językoznawców - w tym dwie prywatne adwokata Michnika, które jednoznacznie stwierdzają, że kwestionowany zwrot "niesie wartość informacyjną". - Oni mają inną definicję informacji, którą może być także opinią - powiedział Bralczyk o autorach tamtych opinii.

- Informacją w tym zwrocie jest to, że Michnik poświęcał swój czas na wypowiedzi, w których bronił ubeków, a to że poświęcił na to jedną trzecią życia, to już ocena - dodał biegły. - Przeciętny odbiorca publicystyki mógł odebrać ten zwrot jako informację o tym, że Michnik bronił ubeków, bez uszczegółowienia przed czym i za co - powiedział. Dodał, że za informację odebrałby on także to, że Michnik "zacierał granice między kolaboracją i odwagą oraz że działało to na niekorzyść postrzegania go jako legendy opozycji".

Aby nie przegrać procesu o ochronę dóbr osobistych, pozwany musi dowieść, że mówił prawdę lub przynajmniej, że działał w interesie publicznym.
PAP

Jutro (czwartek, 22 marca) odbędzie się rozprawa apelacyjna w procesie poety Jarosława Marka Rymkiewicza, którego pozwała spółka Agora SA, wydawca „Gazety Wyborczej”. Podczas wcześniejszych posiedzeń sądu warszawiacy tłumnie przychodzili na rozprawy, aby wesprzeć pozwanego poetę. Wierzymy, że identycznie będzie jutro.

Spółka Agora S.A. wniosła powództwo cywilne przeciw Jarosławowi Markowi Rymkiewiczowi, który na łamach „Gazety Polskiej” 11 sierpnia 2010 r. w artykule „Pamięć jak krzyż – nie zniknie” odniósł się krytycznie do postawy i duchowego dziedzictwa redaktorów „Gazety Wyborczej”.

Sąd pierwszej instancji uwzględnił argumenty strony powodowej, która krytycznie odniosła się do stawianych redaktorom „GW” zarzutów, i zobowiązał poetę do publikacji przeprosin, a także wpłaty 5 tys. zł na cele charytatywne. Rymkiewicz odwołał się od tego wyroku.

I właśnie jutro (22 marca) sprawą zajmie się Sąd Apelacyjny w Warszawie (pl. Krasińskich 2/4/6) o godz. 9.40 w sali nr 5.

Michnik kontra "Gazeta Polska". Nagły zwrot w procesie

Toczy
się od siedmiu lat i wygląda na to, że jeszcze potrwa. Proces, jaki
Adam Michnik wytoczył "Gazecie Polskiej" za stwierdzenie, że "wspierał
korupcję" może odbyć się od nowa.

Sąd Apelacyjny w Warszawie zdecydował, że poeta Jarosław Marek Rymkiewicz ma przeprosić wydawcę „Gazety Wyborczej” i wpłacić 5 tys. zł na cel społeczny. Ponadto sąd doliczył także 850 zł jako koszty apelacji.

Spółka Agora S.A. wniosła powództwo cywilne przeciw Jarosławowi Markowi Rymkiewiczowi, który na łamach „Gazety Polskiej” 11 sierpnia 2010 r. w artykule „Pamięć jak krzyż – nie zniknie” odniósł się krytycznie do postawy redaktorów „Gazety Wyborczej”.

Sąd pierwszej instancji zobowiązał poetę do publikacji przeprosin, a także wpłaty 5 tys. zł na cele charytatywne. Rymkiewicz odwołał się od tego wyroku, jednak Sąd Apelacyjny oddalił apelację poety. Wyrok jest prawomocny. J. Rymkiewicz może jeszcze złożyć kasację do Sądu Najwyższego.

Jak ustalił portal Niezależna.pl - w uzasadnieniu wyroku sąd stwierdził, że pozwany nie wykazał jednoznacznie korzeni Michnika w Komunistycznej Partii Polski. Ponadto według sądu Rymkiewicz bezzasadnie pisał o związkach Michnika z KPP, ponieważ Adam Michnik odciął się od swojej młodości i rzekomo udowodnił to jako twórca III RP oraz uczestnik obrad Okrągłego Stołu. Sąd stwierdził, że dowodem tego jest fakt, że „dzisiaj spokojnie możemy o tym mówić”. Niestety - co widać po wyroku sądu - mówić mogą tylko wybrani.

http://niezalezna.pl/25617-skandaliczny-wyrok-sadu

Za co w III RP skazuje się Poetów? Np. za prawdę o „Gazecie Wyborczej”. Lista sądowych ofiar Agory coraz dłuższa...

Rymkiewicz: "Michnik popełnił tym procesem cywilne samobójstwo. Proszę byście go traktowali jako trupa."

Wildstein: Wyrok w sprawie Rymkiewicza to intelektualny skandal

Sąd
Apelacyjny w Warszawie zdecydował, że poeta Jarosław Marek Rymkiewicz
ma przeprosić wydawcę „Gazety Wyborczej” i wpłacić 5 tys. zł na cel
społeczny. Ponadto sąd doliczył także 850 zł jako koszty apelacji. - To
jest skandal intelektualny, instytucjonalny, na każdym poziomie. Ale na
wyrok w sprawie Rymkiewicza trzeba spojrzeć w szerszej perspektywie.
Mianowicie, chodzi o to, że sądy stały się elementem władzy III RP i
oligarchii III RP, na którą składają się główne ośrodki - komentuje w
rozmowie z portalem Fronda.pl Bronisław Wildstein. 

"według sądu Rymkiewicz bezzasadnie pisał o związkach Michnika z KPP, ponieważ Adam Michnik odciął się od swojej młodości i rzekomo udowodnił to jako twórca III RP oraz uczestnik obrad Okrągłego Stołu"

Ogladałem relację w TV Trwam i było troche inaczej. Sędzina plotła, że od związków z KPP odciął sie ojciec Michnika (a nie Adam) - co wzbudziło salwy śmiechu na sali. Odciął się....
Potem sedzina powiedziała, że Adam Michnik swoim zaangażowaenim w przemiany doprowadził do utworzenia III RP, co jej zdaniem było pomnikową zasługą i miało dowodzic obrazliwego charakteru wypowiedzi Rymkiewicza. Wyrok spotkał sie z oburzeniem widzów. Dziennikarzowi TV Trwam Rymkiewicz powiedział, że Michnik popełnił poprzez doprowadzenie do tej rozprawy cywilne samobójstwo. Poeti prosił wszystkich, żeby tak własnie Michnika traktować. Jak trupa.

Antysemityzm jako skuteczny straszak

Kiedy
braknie argumentów, gdy ktoś z „Gazety Wyborczej” skompromituje się
ostatecznie, to zawsze może sięgnąć po broń ostatniej szansy, czyli
oskarżenie o antysemityzm. I w walce z Jarosławem Markiem Rymkiewiczem i
prawicą Adam Leszczyński odwołał się do tego właśnie oskarżenia.

"Poeta Pozwany" - nowy film G. Brauna o wojnie Michnika z Rymkiewiczem

Jeszcze
w kwietniu będzie miała miejsce premiera najnowszego filmu Grzegorza
Brauna „Poeta Pozwany”. Bezpośrednim impulsem do powstania
dokumentu była pierwsza rozprawa sądowa pomiędzy Agorą a Jarosławem
Markiem Rymkiewiczem.  Zobaczymy jednak opowieść o twórczości poety, w
której kwestia procesu będzie raczej tłem. - Rymkiewicz to człowiek
wyjątkowo kompetentny i finezyjny w interpretacjach i reinterpretacjach
historii Polski. Jego spostrzeżeń ta temat tego, skąd komu w Polsce nogi
wyrastają i kto jest czyim dziedzicem duchowym – bo tego dotyczyła
wypowiedź stanowiąca przedmiot pozwu, należałoby raczej z uwagą słuchać i
poważnie traktować, a nie zamykać poecie usta - mówi w rozmowie z
portalem Fronda.pl reżyser Grzegorz Braun.

Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia kasacji prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego od prawomocnego wyroku nakazującego mu przeprosiny Agory SA za porównanie wydawanej przez nią "Gazety Wyborczej" do "Trybuny Ludu" z 1953 r. i zarzucenie Agorze związków z oligarchią.

Nie jest jeszcze znane uzasadnienie SN, który nie przyjmuje kasacji, gdy uznaje ją na posiedzeniu za bezzasadną.

Chodzi o wywiad Kaczyńskiego dla "Rzeczpospolitej" z 2007 r. Ówczesny premier powiedział tam: "Państwo chyba nie czytają «Gazety Wyborczej». To, co się tam wyprawia, to «Trybuna Ludu» z 1953 r. Atak na nas przekracza wszelką miarę. Barańskiego (Marek Barański, dziennikarz TVP w PRL, później w "NIE" i "Trybunie" - red) potrafią zostawić w tyle. Agora nie może nie mieć związków z oligarchią, jeżeli jest wydawnictwem na dużą skalę, a w Polsce gospodarka w niemałej części jest w rękach postkomunistycznych oligarchów. I w związku z tym zamówienia na ogłoszenia, reklamy, promocje są w ich rękach".

Agora pozwała za to Kaczyńskiego. Latem 2011 r. Sąd Apelacyjny uznał, że jego słowa naruszyły dobra osobiste Agory: jej wiarygodność, renomę i dobre imię. "Pozwany nie sprostał ciążącemu na nim obowiązku udowodnienia prawdziwości czy podstawy faktycznej wypowiadanych sądów" - uzasadniała sędzia Urszula Wiercińska.

Mocą wyroku przeprosiny lidera PiS miały zostać zamieszczone na pierwszej stronie "Rzeczpospolitej". Ogłoszenie miało się ukazać w terminie siedmiu dni od lipcowej decyzji SA z ub.r. Rogowski mówi, że do dziś przeprosin nie było, a pozwany nie ma już prawa odwołania (pozostała mu jedynie skarga do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu).

Kaczyński ma stwierdzić, że postawił nieprawdziwe, zniesławiające zarzuty i podejrzenia wobec spółki oraz prowadzonej przez nią działalności wydawniczej, co godziło w jej dobre imię, wiarygodność oraz renomę, za co Agorę przeprasza. Spółka chciała, aby oprócz przeprosin Kaczyński zapłacił też 50 tys. zł zadośćuczynienia na cel charytatywny. To żądanie sąd oddalił.

Wcześniej sądy okręgowy i apelacyjny w 2008 i 2009 r. oddalały powództwo Agory, uznając, że kwestionowane słowa to opinie niepodlegające sprawdzeniu co do prawdziwości i mieszczące się w granicach wolności wypowiedzi, wobec czego działania pozwanego nie były bezprawne. Agora wygrała jednak kasację w SN i proces wrócił do SA, który w lipcu ub.r. wydał prawomocny wyrok.

Pełnomocnik Kaczyńskiego mec. Antoni Łepkowski przekonywał wcześniej, że naczelny "GW" Adam Michnik, "kryjąc się za plecami Agory" i żądając 50 tys. zł zadośćuczynienia, chce w ten sposób tamować debatę publiczną.

http://wiadomosci.onet.pl/kraj/sn-odmowil-przyjecia-kasacji-kaczynskiego...

w najnowszym "W sieci". 

Michał Olszewski
02.01.2016 01:00
http://wyborcza.pl/magazyn/1,149896,19418532,jaroslaw-marek-rymkiewicz-p...

Polska jest krajem drobnych spraw, mozołu, codziennej szarpaniny. Rymkiewicz trafił w czuły punkt. Książki, które poprowadziły Polskę w kierunku sarmackiego chaosu, wyrosły z tej samej potrzeby, dla której świętujemy szarżę na Wiedeń.
Artykuł otwarty w ramach bezpłatnego limitu prenumeraty cyfrowej
Jarosław Marek Rymkiewicz, laureat Nike, właśnie otrzymał kolejne ważne wyróżnienie: przyznano mu Nagrodę Literacką im. Juliana Tuwima. Pod werdyktem nie podpisały się publicystka i socjolożka Kinga Dunin oraz wydawczyni Beata Stasińska.

Ich sprzeciw wydaje się zrozumiały. Klasa autora "Zachodu słońca w Milanówku" nie ulega wątpliwości. Jednak nie ulega również wątpliwości, że w ostatnim ćwierćwieczu nie było literata, który równie mocno zaangażował się w działalność polityczną, używając swego talentu jako oręża w walce z przeciwnikami, tymi realnymi i tymi wyimaginowanymi. Rymkiewicz dawno temu uznał - i nic w tym poglądzie oburzającego nie sposób zobaczyć - że zbiory polityczny i literacki mają prawo nachodzić na siebie. Decyzja Dunin i Stasińskiej jest logiczną konsekwencją ścieżki, którą poeta podąża.

***

Szum wokół łódzkiej nagrody literackiej to dobra okazja, by przyjrzeć się twórcy, którego wkład w polską rzeczywistość jest znacznie ważniejszy niż słynny zachwyt z 2007 roku o tym, że Jarosław Kaczyński "ugryzł w dupę" "śpiącego żubra" - Polskę.

Pisarz w ostatnich miesiącach zamilkł, nie publikuje nowych wierszy, choć obrotem zdarzeń powinien być zachwycony. Polska prawica również nie nosi go na rękach. Zastanawiające, że w dyskusji o fenomenie sukcesu Prawa i Sprawiedliwości nie pojawia się nazwisko autora "Umschlagplatz". Szukamy przyczyn rozczarowania w danych ekonomicznych, nasza myśl wybiega (lub wraca) do prowincjonalnych miast, gdzie resentymenty płoną od ćwierć wieku raz większym, raz mniejszym płomieniem, bierzemy pod lupę młodzież, która wystawiła w kierunku rodzimej klasy politycznej środkowy palec. Jest jeszcze śmiertelnie obrażona na kraj emigracja, która hurtem zagłosowała za dobrą zmianą, a teraz jakoś nie pali się do powrotu.

Młoda Polska prawicowa

Ale dokonująca się rewolucja ma dawniejszych bohaterów, a Jarosław Marek Rymkiewicz jest wśród nich jednym z najważniejszych. Kto wie, czy nie ważniejszym nawet niż Jan Ołdakowski, który zorganizował Muzeum Powstania Warszawskiego w sposób tak pociągający, że przeorało ono świadomość młodych Polaków.

O muzeum jeszcze przyjdzie powiedzieć kilka słów, bowiem splata się ono z myślą Rymkiewicza w jedno, na razie skupmy się jednak na samym pisarzu, który dla prawdziwych patriotów jest niczym dar od losu - sędziwy, o niekwestionowanych zasługach literackich, jakby żywcem wyjęty z epoki dworków, nadaje się na wieszcza jak nikt.

JMR dokonał arcyważnego gestu, jakiego nie zdołały po swojej stronie wykonać przez ćwierć wieku mikra lewica i zawstydzone swoim istnieniem centrum: skodyfikował w czterech książkach, kilkudziesięciu wywiadach i garstce wierszy politycznych mitologię polskiej prawicy.

"Wieszanie", "Kinderszenen", "Samuel Zborowski" i "Reytan" to nic innego jak Ewangelie fundujące wiarę ludu przed- i posmoleńskiego. Konserwatywne imaginarium nie byłoby równie mocne bez Rymkiewicza, który jako pierwszorzędny pisarz zbudował siebie jako punkt odniesienia w dyskusji nie tylko o insurekcji kościuszkowskiej, powstaniu warszawskim i polityce współczesnej, ale też polskiej duszy. Na jego przykładzie widać doskonale, jak przesuwała się w ostatnich latach polska debata historyczna. To, co z początku ekstremalne, w podejrzanie beztroski sposób okrutne, czarno-białe niczym zbyt kontrastowa fotografia, przeszło do centrum, stając się punktem odniesienia, który rozważamy z pełną powagą i rewerencją. W tym samym czasie wszystko, co zbyt niejednoznaczne, po polsku szare, z nieostrym konturem, było pracowicie dezawuowane.

Jeśli macie dość nazioli plugawiących swoim hołdem pamięć pomordowanych dzieci z Woli, sybiraków i "leśnych" z AK, zawalczcie o serca i dusze

***

Początek łatwo określić. W 2004 r. wówczas niemal 70-letni pisarz w słynnym wywiadzie zamieszczonym w "Arcanach" powiedział, że "aktem założycielskim wolnego państwa polskiego w roku 1989 powinno być wieszanie na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie, przed Świętą Anną i przed Pałacem Staszica - właśnie to się naszym wrogom należało". Trzy lata później ukazała się książka, w której historyczny kostium z czasów insurekcji kościuszkowskiej może jest, a może nie jest - Rymkiewicz lubi tego rodzaju gry - zaproszeniem do wycieczki w rok 1989.

JMR niejednokrotnie podkreślał, że do wieszania nikogo nie namawiał, jeno żałował, że do tego aktu nie doszło. Ale dwuznaczny opis samosądu był wymarzonym prezentem dla prawicy (mimo że w 2004 roku pisarz wyraźnie dystansował się od braci Kaczyńskich). Mleko się rozlało, nieświadom naród, zamiast ukręcić stryczki dla zdrajców, poszedł błędną drogą negocjacji - tak zrekapitulować można myślenie Rymkiewicza oraz jego ideowego potomstwa. I dalej: tu stoimy my, prawdziwi Polacy, dumni, sarmaccy, może i okrutni, może warcholscy, dzicy, ale z kośćmi dobrzy i przejęci polską sprawą. Tam stoją oni - agenci Rosji lub Berlina, zdrajcy polskiej racji stanu. A tu są latarnie. Kiedyś latarnie realne, teraz zaledwie linczujemy przeciwników w sieci. Jesteśmy tak słabi, że nie potrafimy nawet zgotować im Berezy Kartuskiej.

Polacy, wolni ptacy. Katalog polskich cnót

Rymkiewicz wprowadził w społeczny obieg myślenie, które z dumą wyzbywa się choćby pozorów racjonalizmu, uznając, że ważniejszy od doraźnych aliansów, negocjacji, budzącej obrzydzenie dyplomacji i tej fatalnej konieczności układania się z silniejszym jest swobodny polski duch. On, wiadomo, wieje tam, gdzie chce i za nic sobie ma próbujące go spętać tu i teraz. Ów duch przenika początki dyplomacji kreślone przez kancelarię prezydenta Dudy oraz ministrów Waszczykowskiego i Szymańskiego. Nic bardziej godnego pogardy niż chłodna analiza faktów, dyplomatyczne szachy. W cenie są gesty przypominające raczej szarżę husarii. Rok 1980? "Toż to śmiechu warte" - mówi z przekąsem pisarz w rozmowie z Joanną Lichocką. "Cóż to za rewolucja, która nie gilotynuje władców, nie demoluje doszczętnie starego porządku i nie wyrzuca tego porządku na śmietnik".

Ta myśl krąży nie tylko wśród PiS-owskich elit. Czuć ją w tłumach narodowców maszerujących przez polskie miasta 11 listopada, w antyimigranckich demonstracjach, wśród młodych ludzi, którzy o istnieniu autora z Milanówka nie mają bladego pojęcia. JMR pomógł wypuścić z butelki rewolucyjnego dżina, ów zaś podpowiada, że w obliczu kryzysu europejskich wartości naszą siłą jest to, co do niedawna traktowaliśmy jako powód do wstydu: pogarda dla innych nacji, ksenofobia, przekonanie, że cała Europa po wsze czasy powinna spłacać Polsce historyczne długi, pospolite cwaniactwo, które spełnia się w jednoczesnym wystawianiu środkowego palca Unii i czerpaniu z niej pełnymi garściami.

***

Równocześnie jak kraj długi i szeroki kwitnie celebra powstańcza, przybierająca coraz częściej formy groteskowe (koszulki ze śladami po niemieckich kulach) lub brutalne (pomysł, by inscenizować gwałty na Woli). Pławimy się w micie powstańczym również dzięki Rymkiewiczowi, który wywołał najgłośniejszą w ciągu ćwierćwiecza dyskusję o powstaniu.

W "Kinderszenen" rozgrywa się proces uświęcania Sierpnia '44. Nie zadawajcie pytań o przyczynę, odpowiedzialność polityczną, straty. To nie ma sensu, historia zadecydowała i nic nam do jej wyroków - zdaje się wołać pisarz, nadzwyczaj chętnie przekonujący, że człowiek jest jedynie marionetką w rękach nieprzewidzianego losu i ciemnych bóstw.

To, co w muzeum podane jest w wersji light i pop, w eseju Rymkiewicza otrzymuje formę rytualnej inicjacji, przez którą Polacy, jeśli chcą być narodem nowoczesnym, przejść muszą. Takie stawianie sprawy zamyka dyskusję i tak też się stało - krytyka powstania jest dzisiaj gestem zamierającym. Można dokonywać apoteozy sierpniowego zrywu lub milczeć. W innym przypadku narażamy się na miano świętokradcy lub głupca, który nie rozumie mechanizmów historii. Infernalny pejzaż, przez który prowadzi czytelników Rymkiewicz, ma znaczenie drugorzędne.

Dochodzenie do godziny W

Tak powstał jeden z fundamentów IV RP. Mit powstania służy jako paliwo dla radykalnej wersji patriotyzmu, nie tyle umacniając przekonanie o fatalności polskiego losu, ile wbijając do młodych głów obraz bohaterskich bojowników zdanych tylko na siebie, rzucających się z gołymi pięściami na uzbrojonego wroga.

A Rymkiewicz szafuje krwią beztrosko. To po prostu cena, jaką trzeba zapłacić za przyszłą pomyślność kraju. W rozmowie o książce "Reytan" mówi Joannie Lichockiej: "Ten wielki i dumny Reytanowski krzyk - że nie będziemy niewolnikami dwóch mocarstw - ten wielki krzyk nawet z jakimś małym rozlewem krwi połączony, no trudno - mógłby sprawić, że Polska przebudziłaby te wszystkie małe narody, które żyją wokół nas i które chcą wydobyć się spod władzy rosyjskiej albo spod władzy niemieckiej. I że oparłyby się one - skrzyknięte naszym krzykiem - o Polskę".

Takich związków między Rymkiewiczem a obecnym kształtem polskiej prawicy znalazłoby się więcej. Wymazywanie z grona Polaków; organiczna podejrzliwość wobec wszystkiego, co obce; podział na tych, którzy mają prawo do polskości, i tych, którzy powinni być go pozbawieni; rzucane ze szczeniacką łatwością oskarżenia o zdradę; nienasycone pragnienie rewanżu - wszystko to znajdziemy w późnej twórczości i publicystyce pisarza. Jarosław Kaczyński, który w TV Republika mówi, że "w Polsce jest taka fatalna tradycja zdrady narodowej, (...) to jest w genach niektórych ludzi, tego najgorszego sortu Polaków", brzmi jak późny Rymkiewicz ostrzegający w "Reytanie": "Tak będzie i teraz - wszyscy zdrajcy, agenci ruscy i pruscy, zapadną się w niepamięć, a potem pamięć o nich powróci - kiedy Rzeczpospolita znów zapragnie istnieć. O tym pamiętajcie, przedajcy (...), wcześniej czy później wasze kwity będą opublikowane i wszyscy się dowiedzą, ile płaciły wam obce potencje".

***

Skąd wziął się ten ciąg książek, który ze względu na rangę autora potraktowaliśmy nadzwyczaj poważnie, choć pełno w nim rojeń? Na pewno trafił Rymkiewicz w czuły punkt. Jak pisał Stefan Kisielewski w "Ludziach z akwarium": "Polacy nigdy nie zapominają przeszłości, ona w nich żyje, współrzędnie z teraźniejszością, oddziaływając niewidocznie na ich postępowanie i zachowanie. Polacy to przeżuwacze historii, karmiący się wciąż minionym, choć częstokroć wcale sobie tego nie uświadamiają". "Wieszanie", "Kinderszenen", "Samuel Zborowski" i "Reytan" to lektura dla przeżuwaczy idealna.

Ale jest coś jeszcze: książki, które poprowadziły Polskę w kierunku sarmackiego chaosu, wyrosły z tej samej potrzeby, dla której świętujemy hucznie szarżę na Wiedeń i nakładamy powstańcze koszulki. Polska jest krajem drobnych spraw, mozołu, codziennej szarpaniny. Żadna wielka idea nie wzeszła w tym czasie na horyzoncie. Rzeczpospolita okazała się krajem niesłychanie męczącym, niejasnym, bez łatwych rozróżnień, krajem środkowoeuropejskich mgieł. Rozczarowanie Rymkiewicza, który oczekiwał w 1989 roku kraju idealnego, silnego niczym Polska jagiellońska, handlującego z zyskiem mitycznym zbożem, okazało się zaraźliwe.

Że w Europie nie handluje się już zbożem tak jak w XVI wieku? Że nic dwa razy się nie zdarza, a ślepe przykładanie historycznej miary do współczesności prowadzi na manowce? Nie szkodzi. Najważniejsze, że idee pisarza trafiły na podatny grunt. I przyniosły zatruty plon; do opisu znowu okazuje się przydatny Stefan Kisielewski. Na naszych oczach rośnie i nabiera siły "polski czas, co niweluje wszystko i sprawia, iż wszelkie, tajne czy jawne, wysiłki idą tu pospołu a solidarnie na marne".

Dzieje się to również dzięki wysiłkom autora "Wieszania". Pamiętajmy o nim, oglądając premier polskiego rządu, która z zagadkowym uśmiechem obwieszcza, że na tle unijnych flag występować już nie będzie.

Wszystkiego najlepszego! Dziękujemy za wszystko, za każde mądre słowo i opiekę - napisał wicepremier, minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński do poety, dramaturga i literaturoznawcy Jarosława Marka Rymkiewicza, który w poniedziałek kończy 85 lat.

https://wpolityce.pl/spoleczenstwo/509079-85-urodziny-jaroslawa-marka-ry...

Nie żyje poeta, dramaturg Jarosław Marek Rymkiewicz

PRZYPOMINAMY mocny wywiad Rymkiewicza dla "Sieci" z 2016 r. "PiS wygrało wybory, bo Polacy zrozumieli, że są wynaradawiani"

Jarosław Marek Rymkiewicz spoczął na cmentarzu w Milanówku