Religijna inspiracja poglądów politycznych

Od pewnego czasu pojawiają sie wpisy osób uważających, że porządek religijny wynikający z wiary jest jedynym własciwym porządkiem społecznym regulujacym funkcjonowanie państwa. Ja też tak sądzę ale z większością tych postulatów głęboko się nie zgadzam i co więcej sądzę, że ich autorzy “nie do końca zdają sobie sprawę z treści Objawienia”.

Pierwszym pytaniem jest retoryczne w sumie pytanie o przytomność umysłu Jezusa Chrystusa, który udzielał odpowiedzi na pytanie o najważniejsze przykazanie. Dlaczego dopiero po chwili od stwierdzenia, że najważniejszym jest miłowanie Boga, dodał że należy miłować i bliźniego swego jak siebie samego. Dlaczego nie przedstawił tej myśli jako jednego przykazania.

Są dwie możliwości, albo gdy zaczynał swą wypowiedź nie bardzo wiedział co powiedzieć i dopiero gdy mówił przypomniało Mu się o miłowaniu bliźniego swego - ale to by znaczyło, że zdarzało Mu się nie wiedzieć co mówi, a to wykluczam, albo celowo oddzielił w czasie relacje człowieka z Bogiem i człowieka z drugim czlowiekiem.

Czyli ja rozumiem Jego Objawienie w tej sprawie następująco: każdy buduje swoją relacje z Bogiem osobiście i w dyskrecji a później, w relacji z bliźnim, uznaje słuszność wszytkich tych spraw bliźniego swego, które sam zanosił do Boga, ale z zastrzeniem, że w stopniu nie naruszajcym jego interesów. Bliźniego swego mamy kochać jak siebie samego. Przekroczniem tego przykazania jest zarówno mniejsza miłość do bliźniego jak również, o czym bardzo często się zapomina, większa niż do siebie. Jeżeli miłujemy blźniego swego bardziej niż siebie samego to wtedy jesteśmy przyczyną grzechu tegoż bliźniego, który okazuje nam wtedy mniej miłości niż sobie!

Taka postawa nie znajduje uznania w Objawieniu. Przy czym zwracam uwagę, że to rozróżnienie jest całkowiecie zgodne z pojęciem szabasu- najważniejszym pojęciem społecznym judaizmu ( i chrześcijaństwa). Chodzi o to, że religia wymaga od nas przerwania naszych czynności codziennych raz w tygodniu by skupić się na modlitwie, na dążeniu do Boga, na tym by co tydzień odbyć mini rekolekcje. Po co?,Napewno równiez po to, by wnioski z tych rekolekcji wcielać w nasze życie codzienne.

Do tego wszystkiego należy dodać przypowieść o obrotnym rządcy z Ewangelii św Łukasza, która daje sankcję moralną malwersacji finannsowej! Bo żaden rządca nie może mieć obowiązku wiekszej troski o interesy swego mandanta niż o swoje, nie może miłować swego mandanta więcej niż siebie! Ciekawe i szokujące, ale prawdziwe. Okazuje się, że zbitka uczciwy i moralny jest nie zawsze prawidłowa! Co więcej jest w tej przypowieści powiedziane, że my co do zasady lepiej potrafimy zorganizować swoje życie społeczne niż “synowie światła” - jesteśmy sprytniejsi.

I drugie, jeśli prawa są niemoralne, to nie musimy ich przestrzegać! czyli wynika z tego absolutna nadrzędność oceny własnej danej sytuacji społęcznej nad opinią powszechną. Opinie innych ludzi m o mnie ma mnie nie interesować!? Do tego jeszcze kwestia lewitów. Lewici jako depozytariusze Objawienia mieli zakaz posiadania majątków i nie mogli się zajmować “interesami”, byli na utrzymaniu wspólnoty.

Czy po to, by oddzielić od siebie oba porządki, by oddzielić od siebie porządek moralny i społeczny, by oddzielić państwo od Kościoła, bo tylko wtedy Kościół ma swobodę oceny moralnej władzy świeckiej? Czy to tylko przypadek, że w Polsce powstał najsilniejszy w Europie Kościół w momencie, gdy władze kościelne nie miały żadnej formalnej więzi z władzami państwowymi, gdy był na wyłącznym utrzymaniu wspólnoty wiernych a jak zaczął zajmować się interesami własnymi, to zaczął słabnąć?

I wreszcie pytanie podstawowe, czy siła libertynów zwanych kiedyś hellenistami, nie bierze się z tego, że wciskają się tam, gdzie jest szpara między treścią Objawienia a naszym o nim wyobrażeniu? Czy nie pokazują nam oni naszych błędów …. logicznych? Pomyślmy o tym wszystkim - a ja na prawdę chce państwa teokratycznego biorącego swój początek z Objawienia, bo chce państwa najsprawniejszego z możliwych.