Epitafium nagrobne dla optyka z miasteczka

Ma rację św. Katarzyna Sieneńska, gdy mówi, że cali jesteśmy utkani z miłości Boga. Ma rację Jerzy Liebert, gdy twierdzi: "W całą naturę wpisana jest miłość, trzeba mieć tylko otwarte oczy." Zaś wielki poeta angielski, jezuita, G. M. Hopkins zaświadcza o wszechobecnej chwale Boga: "Świat nasz jest nasycony świetnym blaskiem Boga. Ten blask chciałby wybuchnąć jak błysk złotych listków; Wzbiera, tłoczy się, sączy oliwą kroplistą - na nas. (...)W głuchych głębiach wszechrzeczy śpi olśnienie świeże". Nie wszyscy i nie od razu to widzimy, dlatego trzeba się zastanowić, jak wzmocnić swoje oczy, dobierając odpowiednie okulary.

Co widzisz teraz?
Czerwone, żółte, purpurowe kule.

Chwileczkę! Teraz?
Ojca, siostrę, matkę.

W porządku, a teraz?
Rycerzy w zbrojach, piękne kobiety, miłe twarze.

Weź te!
Łan zboża, miasto.

Świetnie! A teraz?
Młodą kobietę, nad nią schyleni Aniołowie.

Mocniejsze szkła! A teraz?
Liczne kobiety, ich wzrok jasny, usta rozchylone.

Weź te!
Tylko puchar na stole.

Aha. Spróbujmy tych szkieł.
Tylko otwarta przestrzeń, nic określonego.

Zgadza się. Teraz?
Sosny, jezioro, letnie niebo.

Te lepsze. Teraz?
Książka.
Przeczytaj mi stronę.
Nie mogę, wzrok biegnie poza nią.

Przymierz te!
Głębia powietrza.

Wyśmienicie! I teraz?
Światło! Tylko światło,
W nim każda rzecz jak zabawka.

W porządku. Takie właśnie damy okulary.

(za: M. Bednarz SJ, Bóg wiary i modlitwy, s. 240.; cytat na początku za: http://www.zakony-zenskie.pl/index.php/biblioteka/46-konferencje-referaty-artykuy-teksty/143--rachunek-sumienia-codziennym-przygotowaniem-do-sakramentu-pokuty-i-pojednania-sympozjum-sakrament-pokuty-i-pojednania-w-yciu-siostry-zakonnej-10-11042002-r-)