Uroczystość JEZUSA CHRYSTUSA KRÓLA WSZECHŚWIATA .

To jest miniaturka pomnika i ks. Zawadzki


To jest projekt jak pomnik będzie wyglądał
http://poznajmy-prawde.blog.onet.pl/Poswiecenie-Figury-Chrystusa-K,2,ID4...

Tak wygląda pomnik Chrystusa Króla w Świebodzinie

Zgodnie z ostrożnymi szacunkami do miasta może na jutrzejsze poświęcenie figury przyjechać 20 tys. osób.

Szanowna Pani Marylo,
Chrystus towarzyszy nam Polakom od 14 kwietnia Wielka Sobota 966 roku. Dziś rządzący nami z uzurpatorem z ruskich bud latają do bezbożników z gazetki, by głosić Polsce i Światu, ze Krzyż już w Polsce jest niepotrzebny.

Jezu Chryste módl się za nami

mam nadzieje, że jutrzejsze nasze modlitwy do Chrystusa o dobro Ojczyzny zostaną wysłuchane.

serviam!

1. Króluj nam Chryste zawsze i wszędzie,

To nasze rycerskie hasło,

Ono nas zawsze prowadzić będzie 2x

I świecić, jak słońce jasno.

2. Naprzód przebojem młodzi rycerze,

Do walki z grzechem swej duszy.

Wodzem nam Jezus w Hostii ukryty 2x

Z Nim w bój nasz zastęp wyruszy.

3. Pójdziemy naprzód, naprzód radośnie,

Podnosząc w górę swe czoła.

Przed nami życie rozkwita w wiośnie. 2x

Odważnie, bo Jezus woła.

4. Odważni, ufni w przyszłość my spójrzmy.

Przecież nie jesteśmy sami.

Szatańskiej złości nic się nie bójmy, 2x

Bo Jezus wszechmocny z nami.

5. Zapalmy młodych życia przykładem

Do wiernej służby Królowi

Niech idą śmiało za naszym przykładem, 2x

W walce wydanej grzechowi.

6. Dołóżmy starań w naszej idei,

By Chrystus w duszach królował.

Potęga Jego źródłem nadziei 2x

Chcemy, by światu panował.

7. Chryste, nasz Królu, o to prosimy

Niech w naszej kochanej Polsce

Wszyscy Cię w sercach naszych nosimy 2x

Żyjąc na co dzień w Twej łasce.

1. Nie rzucim Chryste, świątyń Twych,

Nie damy pogrześć wiary.

Próżne zakusy duchów złych,

I próżne ich zamiary.

Bronić będziemy Twoich dróg,

Tak nam dopomóż Bóg 2x

2. Ze wszystkich świątyń, chat i pól,

Popłynie hymn wspaniały,

Niech żyje Jezu Chrystus Król

W koronie wiecznej chwały.

Niech żyje Maria, zagrzmi róg,

Tak nam dopomóż Bóg 2x

3. Oto ślubujem z ręką wzwyż

Synowie polski, córy,

Świadkiem nam Zbawca, Jego Krzyż,

Królowa z Jasnej Góry.

Nie spoczniem wpierw, niż

Pierzchnie wróg,

Tak nam dopomóż Bóg 2x

Bo Jezus staje tam ,gdzie płynie rzeka
Miłości w naszym Polskim Narodzie
A także staropolskim słowiańskim grodzie
Będzie stał i na schronił przed nacjami
Pazernymi by nasycić się naszymi ziemiami
Przydałby się też z drugiej strony
By naród dziki nie skubał nas jak wrony
Pozdrawiam

Na stoliku w przedsionku naszego kościoła ktoś położył niewielką ksiażeczkę do nabożeństwa zatytułowaną "KWIAT EUCHARYSTYCZNY".... Pozwolenie na druk wydał 25 sierpnia 1939 roku ks. kardynał Adam Stefan Sapieha. Autor dedykował ją

JEZUSOWI CHRYSTUSOWI
KRÓLOWI NIEŚMIERTELNEMU, KTÓRY ŻYJE, PANUJE
I ZWYCIĘŻA W NAJŚWIĘTSZYM SAKRAMENCIE .
POWODOWANY ŻYWYM PRAGNIENIEM CHWAŁY JEZUSA CHRYSTUSA, KRÓLA W EUCHARYSTII, NA WIĘKSZĄ JEGO CZEŚĆ I UWIELBIENIE.
KRÓLOWI, KTÓREMU WSZYSTKO CO ŻYJE PÓJDZIE POKŁONIĆ SIĘ.

Na jednej z pierwszych stron - Hymn:

O Królu Chryste jedyny,
Baranku Boży bez winy,
Cnót źródło prawdziwe,
Światła ciało żywe!
Ofiaro Bóstwa świętego
Błagalna Ojca wiecznego,
Wszechrzeczy Stworzycielu,
świata Odkupicielu.
Ciałem nas Twoim chciej posilać
i Krwią Twą, którąś raczył wylać,
Obmyj sprośności win nieczyste.
Jezu Chryste! Amen.

Mała książeczka, wydrukowana kilka dni przed początkiem II wojny światowej. I ogromny pomnik - także dedykowany Jezusowi Chrystusowi. Oraz internet, gdzie możemy o tym pisać ...

To Ogromne Wydarzenie w Naszym Kraju, mamy Króla, chroń Nas Panie przed nami samymi i przed naszymi wrogami. Króluj Nam Chryste, oddajemy się w Twoją opiekę dobrowolnie i z pełnym zaufaniem.

Jakie jest przesłanie pomnika Chrystusa Króla Wszechświata?



- Po pierwsze, jest znakiem wiary ludzi. To, co się przeżywa,
powinno być uzewnętrzniane nie tylko przez właściwe życie, ale także
przez różne symbole. Przez ten pomnik chcieliśmy oddać cześć Chrystusowi
Królowi Wszechświata. Dziś deprecjonuje się wartości nieprzemijające,
jak choćby wiarę. Wszystko sprowadza się do tego, co jest na ziemi.
Ogromnie postępuje laicyzacja, więc my chcemy publicznie wyznawać naszą
wiarę. Po drugie, pomnik stoi poza terenem kościoła, jest więc dla
innych znakiem naszej więzi z Bogiem. W ten sposób dajemy innym okazję,
aby zastanowili się nad swoim życiem i zadali sobie czasem trudne, ale
jakże ważne pytania. Po trzecie wreszcie, pomnik stoi w pobliżu
sanktuarium Miłosierdzia Bożego i niejako wskazuje, że warto skorzystać z
tego miejsca - z sakramentu pokuty, z Eucharystii, z różnych
konferencji, z wszystkiego, co znajduje się w tym miejscu. Tylko bowiem w
miłosierdziu Bożym świat znajdzie pokój, a człowiek szczęście.



Dziękuję za rozmowę.




* * * *

Ja dziękuję, że poruszyłaś ten temat.
Wyrazy Szacunku
Teresa

Odszedł ks. prałat Sylwester Zawadzki

Zmarł ks. prałat Sylwester
Zawadzki, wieloletni proboszcz świebodzińskiej parafii Miłosierdzia
Bożego oraz pomysłodawca pomnika Chrystusa Króla w Świebodzinie.

Ksiądz prałat od lipca 1981 r. pełnił posługę proboszcza nowo
utworzonej parafii Matki Boskiej Królowej Polski w Świebodzinie. W
okresie stanu wojennego był organizatorem patriotycznych Eucharystii,
współpracował także z lokalną „Solidarnością″.

Od 1987 r. organizował budowę sanktuarium Miłosierdzia Bożego w
Świebodzinie. Był też głównym inicjatorem budowy powstałego tam pomnika
Chrystusa Króla, który stawiano w latach 2001-2010.

- Nieraz miałem wątpliwości czy starczy mi sił, zdrowia do
ukończenia. Dzięki Bogu wystarczyło, otrzymałem od niego taki dar.
Dzięki niemu osiągnąłem ten ostateczny cel tu, na Ziemi – mówił ks.
prałat Sylwester Zawadzki.

Uroczystości pogrzebowe odbędą się we wtorek po Wielkanocy (22 kwietnia) o godz. 12.00 w Świebodzinie.

Radni miejscy z Jasła (woj. podkarpackie) przegłosowali w poniedziałek projekt użyczenia gruntów pod budowę pomnika Chrystusa Króla Wszechświata. Monument ma mieć 13 metrów wysokości i stanie na działce przy ul. Na Kotlinę. Budowę sfinansuje parafia.
Decyzja o udostępnieniu 800-metrowej działki zapadła podczas poniedziałkowego posiedzenia rady miasta. - Na 18 obecnych radnych 10 było za - mówi Agata Koba, rzecznik prasowy jasielskiego urzędu miasta. Inicjatorem budowy monumentu jest parafia rzymsko-katolicka pw. Chrystusa Króla w Jaśle, która ma też wszystko sfinansować. 13-metrowy pomnik Zgodnie z zapowiedziami pomnik ma mieć 13 metrów wysokości, czyli prawie o 2/3 mniej niż słynna statua Chrystusa w Świebodzinie. Lubuski Jezus ma 36 metrów wysokości, z czego aż trzy metry przypadają na pozłacana koronę cierniową. Jest najwyższą tego typu figurą na świecie. - Pomnik jest widocznym znakiem wiary w Chrystusa – mówił podczas ceremonii poświecenia monumentu biskup diecezjalny Stefan Regmunt. Pomnik ze Świebodzina i projekt figury, która stanie w Jaśle są inspirowane wyobrażeniem Jezusa Odkupiciela, który znajduje się w Rio de Janeiro. Tamtejszy Chrystus ma 30 metrów wysokości i znajduje się na ośmiometrowym cokole.

http://www.tvn24.pl/w-jasle-stanie-13-metrowy-pomnik-chrystusa-miasto-uz...

W listopadzie odnowienie Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana

18 listopada zostanie ponowiony Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana

Odnowimy Akt Intronizacji

Już w najbliższą sobotę odbędą się uroczystości związane z drugą rocznicą odnowienia Aktu Przyjęcia Chrystusa za Króla i Pana

Przyjmij królowanie Chrystusa

W obchodzoną w niedzielę uroczystość Chrystusa Króla odnówmy Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana

Jeden wycinek dziejów, obejmujący losy narodu wybranego, z woli Stwórcy
wszechrzeczy ujawnia ostateczny sens całej historii ludzkości, a jedna
osoba w dziejach ludzkości - Jezus Chrystus ukazuje całą prawdę i
ostateczny cel wszystkich ludzi. Wartość każdego ludzkiego życia w Nim
ma swoje najgłębsze uzasadnienie. Tę rolę Zbawiciela świata mamy na
myśli, kiedy obok Jego imienia stawiamy słowo: „król”.

On sam odrzucał to słowo, ilekroć podejrzewał, że ludzie podkładają
pod nie treści czysto ziemskie. Usuwał się zawsze, ilekroć w najlepszej
zresztą intencji chciano Mu ofiarować ten tytuł, a jeżeli sam musiał się
posługiwać tym pojęciem, obudowywał je zastrzeżeniami w rodzaju:
królestwo Boże, królestwo niebieskie lub „królestwo nie z tego świata”
(por. J 18,36). Jakby się bał, że ludzie znieważą ideę Jego królestwa,
utożsamiając ją z marzeniami o władzy, mocarstwowości, dobrobycie i
panowaniu nad światem. Jakby chciał wychowywać tych ludzi do tej
wielkiej myśli niegdyś przez Boga rzuconej w dzieje ludzkie, myśli o
rekonstrukcji całego stworzenia, zubożonej i spłyconej potem przez
wieki, a zachowanej w pierwotnym pięknie tylko w duszach prostych i
wołaniach proroków. Miała się właśnie dokonać weryfikacja tego słowa
„król”, dlatego jeszcze w ostatnich godzinach swego życia Jezus
stwierdzał: „Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to
przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z
prawdy, słucha mojego głosu” (J 18, 37). Przez kilka godzin umierał na
krzyżu jak przestępca, a tylko nad głową miał „winę” swoją wypisaną w
trzech językach: „To jest król...”. Ci, co stali pod krzyżem, wyśmiewali
się z tego tytułu. Istotnie, jeżeli ktokolwiek jeszcze miał odrobinę
choćby nadziei na spełnienie się ziemskich treści tego słowa, pod
krzyżem musiał się z tą nadzieją rozstać. Tu się spełniało i sprawdzało
coś nieporównywalnie większego - wśród szyderstwa wobec Tego, który w
tym właśnie momencie dawał świadectwo prawdzie. Kreślił jej dzieje w
historii świata i w życiu człowieka.

Kiedy umierał zlekceważony i wyśmiany, przyjmował do swego królestwa
zbrodniarza. Wiedział, że po Wielkim Piątku przyjdzie świt Wielkiej
Niedzieli. Wiedział, że prawda zwycięży. Ta Jego prawda, że w Nim i
dzięki Niemu człowiek odnajdzie siebie, wyzwoli się i wraz z całym
światem powróci do Ojca.

Kiedy przegrywał - zdawało się - doszczętnie wszystko, kiedy
triumfowała ludzka zawiść i ludzki egoizm, wtedy właśnie spełniał się
cały cel Jego przyjścia na świat, wtedy najpełniej realizowały się Boże
zamiary wobec świata, wtedy wreszcie, właśnie wtedy, zwyciężała miłość. I
tak już miało być zawsze. Miał się stawać sobą, objawiać się światu
właśnie w starciu nienawiści i miłości, w antytezie egoizmu i
poświęcenia. Miał być tym momentem w dziejach ludzkich, kiedy to w
napięciu dobra i zła, zakłamania i prawdy wyłania się przed zmęczoną
ludzkością tęsknota do sprawiedliwości i prawdy. Wtedy miał być
najbardziej potrzebny, dostrzegalny - w ludziach, którzy będą stawać w
obronie wszystkiego, co w świecie dobre, ludzkie i szlachetne. W swoim
Kościele, którego orzeczenia i apele wtedy właśnie odzyskiwać będą i
odsłaniać pełną swą treść - niejednokrotnie tak łatwo lekceważoną i
odsuwaną poza margines uwagi zaprzątniętej tyloma „ważniejszymi”
sprawami. Kiedy żył na świecie, nie bywał w środowiskach ludzi sytych,
rozbawionych i uczonych, nie był taki, na jakiego czekano. Był o wiele
większy, ale tego rodzaju wielkości nie potrafili pojąć ci wszyscy, dla
których wielkość niebędąca bogactwem, karierą, stanowiskiem i
uprawnieniem do rozkazywania innym nie jest wielkością. Był Bogiem,
który stał się człowiekiem.

Gdy przeżywamy dziś uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata, skupmy
się bardziej podczas Mszy św., szczególnie nad słowami kapłana
podnoszącego w górę Ciało i Krew Chrystusa: „Przez Chrystusa, z
Chrystusem i w Chrystusie, Tobie Boże, Ojcze wszechmogący, w jedności
Ducha Świętego wszelka cześć i chwała przez wszystkie wieki wieków”. To
ta sama wciąż odnawiająca się weryfikacja słowa: „król”, która dokonała
się kiedyś na krzyżu. A my, stojący wokół ołtarza - w zależności od
naszego stosunku do prawdy - jesteśmy jak ci spod krzyża. Jedni tam
drwili z Chrystusa, a inni - jak ów łotr - docierali do prawdy o sobie
lub - jak setnik - stwierdzali: „Prawdziwie, Ten był Synem Bożym” (Mt
27, 54).

Króluj nam Chryste

Króluj nam Chryste

Przewodniczący Episkopatu: Kościół rzeczywiście i konsekwentnie jest na służbie Królestwa

Kościół rzeczywiście i konkretnie jest na służbie Królestwa:
przede wszystkim poprzez przepowiadanie wzywające do nawrócenia, które
jest pierwszą i podstawową służbą na rzecz przychodzenia Królestwa do
pojedynczych osób i do ludzkiej społeczności – powiedział ks. abp
Stanisław Gądecki, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, w
homilii podczas Mszy św. sprawowanej w katedrze poznańskiej w
Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata.

Lekcja dotycząca naszej historii jest ewidentna: jak długo nuncjusz apostolski jest w naszym kraju, tak długo Polska jest prawdziwie wolnym państwem. A my, Polacy, pragniemy zawsze cieszyć się autentyczną wolnością – mówił abp Marek Jędraszewski, metropolita krakowski, na początku celebrowanej na Wawelu uroczystej Mszy św. z okazji zakończenia obchodów setnej rocznicy przywrócenia relacji dyplomatycznych między Stolicą Apostolską a Rzeczpospolitą Polską. Eucharystii przewodniczył i słowo Boże wygłosił kard. Dominique Mamberti, prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej.

Na początku liturgii abp Marek Jędraszewski podkreślił, że dzisiejsza uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata wieńczy obchody 100-lecia nawiązania na nowo stosunków dyplomatycznych między Polską a Stolicą Apostolską. – Historia tych relacji ma swoją ponad tysiąc lat liczącą tradycję, sięgającą kardynała diakona Roberta, który w roku 1000 przybył do Gniezna jako papieski legat. Przewodniczył on wtedy obradom synodu gnieźnieńskiego, na którym ustanowiono metropolię w Gnieźnie i trzy podległe jej biskupstwa: w Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu. Natomiast stała obecność nuncjuszy apostolskich w Polsce zaczyna się w roku 1555 i łączy się z posługą bp. Aloisio Luigi Lippomano – mówił metropolita krakowski.

Po czasach zaborów, 25 kwietnia 1918 r. papież Benedykt XV mianował monsignor Achillesa Ratti’ego swoim wizytatorem na ziemie polskie i litewskie. – Był to bardzo czytelny znak, że Stolica Apostolska żywiła realną nadzieję, iż narody tego regionu Europy mają szanse na odzyskanie swej państwowej suwerenności – zwracał uwagę abp Jędraszewski dodając, że rok później Achilles Ratti został mianowany nuncjuszem apostolskim w Polsce, a 19 lipca złożył Naczelnikowi Państwa Polskiego, Józefowi Piłsudskiemu, listy akredytacyjne.

– Dalsze dzieje nuncjatury apostolskiej w Polsce potwierdziły pewną historyczną prawdę, która 100 lat temu w pełni się ujawniła: relacje dyplomatyczne naszej ojczyzny ze Stolicą Apostolską mogą mieć miejsce tylko pod warunkiem istnienia wolnej i suwerennej Polski. Równocześnie tę prawdę można odczytać także w nieco innym sensie: kryterium niepodległości Polski stanowi obecność nuncjusza apostolskiego w naszym kraju – mówił abp Marek Jędraszewski.

Metropolita zauważył, że po wyjeździe z Polski nuncjusza Filippo Cortesi’ego we wrześniu 1939 roku, następny nuncjusz mógł przybyć do Warszawy dopiero po 50 latach, jesienią 1989 roku, gdy pojawiły się realne możliwości odzyskania przez Polskę pełnej suwerenności i prawdziwej niepodległości. – Nuncjuszem tym był obecny wśród nas ksiądz arcybiskup Józef Kowalczyk, którego 26 sierpnia 1989 roku, w uroczystość Matki Boskiej Częstochowskiej, mianował św. Jan Paweł II Wielki – przypomniał abp Jędraszewski.

Witając kard. Dominique Mambertiego, prefekta Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i prosząc go o przewodniczenie uroczystej Eucharystii, metropolita krakowski podkreślił, że będzie to „wielkie dziękczynieniem Bogu, Panu dziejów i historii, i Jego Synowi Jednorodzonemu, Jezusowi Chrystusowi Królowi Wszechświata za wznowienie 100 lat temu relacji dyplomatycznych między Stolicą Apostolską a Polską”. Arcybiskup powiedział, że będzie to jednocześnie modlitwa prośby, aby obecność nuncjusza w Polsce trwała nieprzerwanie.

– Lekcja dotycząca naszej historii jest bowiem ewidentna: jak długo nuncjusz apostolski jest w naszym kraju, tak długo Polska jest prawdziwie wolnym państwem. A my, Polacy, pragniemy zawsze cieszyć się autentyczną wolnością – mówił abp Jędraszewski.

Metropolita krakowski powiedział, że dzisiejsze uroczystości są także okazją do modlitwy, aby dzięki podpisanemu w 1993, a ratyfikowanemu w 1998 roku Konkordatowi, jak najbardziej owocnie urzeczywistniały się zawarte w nim zapisy, a zwłaszcza ten wyrażony w Artykule 1: „Rzeczpospolita Polska i Stolica Apostolska potwierdzają, że państwo i Kościół katolicki są – każde w swej dziedzinie – niezależne i autonomiczne oraz zobowiązują się do pełnego poszanowania tej zasady we wzajemnych stosunkach i we współdziałaniu dla rozwoju człowieka i dobra wspólnego”.

https://www.niedziela.pl/artykul/47269/Abp-Jedraszewski-kryterium-niepod...