O wielkim sukcesie PO i Edwardzie Gierku

... nagłych opozycjonistów były gówno warte... Dokładnie tyle, ile dzisiejsze lemingi.

Ci ludzie w znacznej większości po prostu ustawiali się dupą do wiatru. A w najlepszym przypadku chcieli wyjechać na zachód (dorobić się wreszcie i na codzień kupować za dolary, niczym w Pewexie), albo (naiwnie), by w Polsce był wreszcie zachodni standard koncumpcji.

Ludzie, przestańcie sobie brenzlować mózgi rzekomą wspaniałością Solidarności, bo to kłamstwo i brednia!

Oczywiście nie każdy w "S" to od razu był agent Bolek, ale też ludzi naprawdę godnych czci było tam dość niewielu.

Proszę Pana, Solidarność była wielkim zrywem narodu polskiego, który nagle zaczął się zachowywać zupełnie inaczej niż kiedykolwiek przedtem, czy potem. Kto tego nie widział, nie uwierzy w taką przemianę. Sądzę, że Pan był za młody, by wziąć w tym udział i pamięta tylko Solidarność lat 1988-90, która była tylko nędznym cieniem tamtej. Poza tym, nie nalezy ulegać ubeckiej propagandzie. To jest ich stary chwyt. Już w 1968 roku wmawiali nam, że Żydzi tylko dlatego sprzeciwiali się komunistycznej władzy, bo chcieli opuścić Polskę. W latach 80-tych SB-ecy mówili to samo o działaczach Solidarności. Daje się Pan na to nabierać , jak dziecko. Wstyd !!!

.... być, oczywiście nie młody wykształcony z dużego miasta.

Solidarność to ja osobiście zakładałem, tak się wesoło składa, bo pracowałem wtedy w Gdańsku. Byłem delegatem do Stoczni (także zresztą w '81), organizatorem strajku w naszym zakładzie...

I więcej, ale nie chodzi o to, by się puszyć.

Nie mówię tego co mówię z TYCH pozycji, ale moje złudzenia co do polskiego "narodu" (?) nigdy nie były przesadnie wielkie, a teraz już naprawdę niewiele z nich pozostało.

Żeby Pan nie myślał - ZA CHOLERĘ MNIE TO NIE CIESZY, WRĘCZ PRZECIWNIE! Ale tak to właśnie widzę i uważam, że samooszukiwanie w tych kwestiach nic nam nie da.

Ojej!!! I takie ma Pan złe wspomnienia? Ja mam o wiele lepsze. Może w Warszawie było weselej :))) Nie wiem.

... zwykłych ludzi w "S" zachowywała się przyzwoicie, to półtora roku było miłe i interesujące, potem też jakiś czas trwała solidarność (z małej) i patriotyzm...

Po prostu nie oszukuję się - a i wtedy nie za bardzo się oszukiwałem, choć miałem sporo naiwnych złudzeń - że ci ludzie pozostaną niezłomni, kiedy się naprawdę zacznie robić ciężko, że to my sami, a nie partyjna dintojra i służby, którym się sprawa na jakiś czas faktycznie nieco wymknęła z rąk...

Dla mnie to zawsze była "rewolucja much w butelce" i gdyby byli chcieli, mogli nas masowo wymordować, a gdyby ktoś im naprawdę poważnie zagrażał, czy podpadł, bo nie im nie przeszkadzało takiego kogoś zamordować. I były przecież takie przypadki, choć niezbyt liczne.

Samo wypchnięcie chyba z 2 milionów ludzi na emigrację jest dla mnie zresztą jedną z największych komunistycznych zbrodni w ogóle. Ja akurat wróciłem, ale np. moje dzieci nigdy zapewne nie wrócą, a niedawno urodzona wnuczka zapewne nawet nie będzie mówić po polsku.

Sentymentalna Panna "S" to była w sumie dobra rzecz, jak na te podłe czasy (które wciąż trwają) i na nasze możliwości (wynikające w dużej mierze z naszego eunuszego pedalstwa, tchórzostwa, skłonności do samooszukiwania, niewolniczej natury większości tego nieszczęsnego ludu, no i oczywiście koszmarnych po prostu od 300 lat elit (z krótkimi wyjątkami).

Ja chyba nie demonizuję, naprawdę nie chcę nikomu pluć do zupy - ja po prostu głoszę, że płaczem za "S" do niczego nie dojdziemy. Że tu trzeba się za to zabrać całkiem od innej strony, jeśli naprawdę coś chcemy zmienić.

Prosze Pana. Polacy nie sa ani gorsi, ani lepsi od innych. Ludzie już tak mają, a sztuką polityka jest poradzić sobie z takimi jakich ma, a nie tęsknić do jakichś anielskich bytów. Trzeba też wziąć pod uwagę jedną rzecz. Przez prawie 50 lat ludzie żyli w kolektywiźmie. Komuniści twierdzili, że "jednostka niczym, jednostka zerem", a i Solidarność to było jedno wielkie MY. Kiedy więc na początku lat 90-tych dano ludziom do zrozumienia, że powinni sami zając się sobą, to chętnie posłuchali i stąd ten rozkwit indywidualizmu. Wszyscy zaczęli dbać o dobro swoje i swoich rodzin, na ogół z powodzeniem. Problem polega na tym, że jak już kiedyś pisałam w komentarzu do wpisu FYM-a, nie wszystkie problemy dają się rozwiązać metodą "My ze szwagrem nie takie rzeczy robilim."