Informacja niszcząca czyli rzecz krótka o "moraliach"

Zainicjowana "dyskusja" na temat PiS i J. Kaczyńskiego może nieco dziwić postronnych obserwatorów. Skąd nagle wzięła się cała rzesza krytyków i racjonalnych "dyskutantów".

Sprawa wydaje się prosta, jeśli popatrzymy pod innym kątem. Np. pod kątem zdobycia newsa i materiału do dezinformacji PiS stanowi idealny przedmiot wszelkich działań, zarówno o charakterze społecznym jak i czysto politycznym.

Druga sprawa jest niewątpliwie zauważalna dla każdego w pewien sposób aktywnego internetowo człowieka: odwrócenie uwagi, bolszewickie łapaj złodzieja i nazistowskie ujednolicenie- Gleichschaltung podały sobie po raz kolejny dłonie...

"Ujednolicenie" podzielonego ponoć społeczeństwa polega na jego dalszym...skłócaniu. Proces ów jest przedstawiany jako sukcesywne budowanie mostów, łączenie i zakopywanie przepaści. Tak naprawdę efektem jest nienawiśc pewnych grup społecznych, nie tylko do rządzących ale i do PAŃSTWA jako organizmu stojącego nad obywatelem. NARÓD nie jest utożsamiany z państwem, a państwo i jego obywatele, nie stanowiący żadnej wspólnoty, są bardziej podatni na manipulacje.

Wg J. Kosseckiego:

"Informacja niszcząca, która jest narzędziem walki informacyjnej, spełnia dwojakie funkcje: 1) osłabia strukturę przeciwnika - przede wszystkim utrudniając przekaz informacji między jego kierownictwem i wykonawcami; 2) inspiruje błędne decyzje kierownictwa i błędne działania wykonawców przeciwnika - inaczej mówiąc wprowadza do systemu przeciwnika błędne algorytmy decyzyjne i takież algorytmy działania, które go osłabiają, a nawet w pewnych wypadkach mogą go doprowadzić do samozniszczenia."

Poniższe (zmienione nieco przeze mnie) jak ulał pasuje do obecnej sytuacji:

"W walce informacyjnej przeciw wszelkim zorganizowanym strukturom, zwłaszcza zaś przeciw państwom, są stosowane następujące metody:

1) Wzmacnianie centralizacji decyzji u przeciwnika, przy równoczesnym osłabianiu powiązań poziomych między elementami jego organizacji,

2) Inspirowanie błędnej polityki kadrowej u przeciwnika - zwłaszcza w obrębie jego centrali. Może tu np. wchodzić w grę niewłaściwy dobór charakterologiczny, preferowanie ludzi niekompetentnych, czy wreszcie takich, których można łatwo szantażować.

3) Penetracja centralnego ośrodka decyzyjnego przeciwnika i rozbudowa kanałów wpływu na ten ośrodek. Pomocni tu mogą być zwłaszcza doradcy, którzy są mniej narażeni na ewentualne zdemaskowanie i odpowiedzialność, niż sami decydenci.

4) Inspirowanie nadmiaru decyzji lub inspirowanie błędnych decyzji podejmowanych przez centralne kierownictwo przeciwnika. Tę metodę stosuje się zazwyczaj łącznie z poprzednią. Ciekawych przykładów dostarcza tu działalność hitlerowskiej policji bezpieczeństwa w okupowanej Polsce - policja ta starała się penetrować ośrodki kierownicze różnych ugrupowań polskiego podziemia, a następnie inspirowała wzajemne walki między nimi - zwłaszcza między obozem londyńskim i komunistyczną lewicą.

5) Rozkładanie u przeciwnika - a zwłaszcza w jego centralnym ośrodku decyzyjnym - mechanizmów umożliwiających samosterowanie. Wchodzi tu w grę demoralizacja, dezinformacja, szerzenie indyferentyzmu ideologicznego pod przykrywką apolityczności, rozkładanie poczucia prawnego. Te metody stosowała szeroko carska policja wobec elity opozycyjnej w Rosji, gdy zaś w 1917 r. opozycja ta objęła władzę, wyszło na jaw, w jakim stopniu jest ona zdemoralizowana.

6) Blokowanie przepływu informacji i dezorganizowanie pracy tych elementów organizacji przeciwnika, które zajmują się przetwarzaniem informacji. Przykładem zastosowania tej metody może być zasypywanie odpowiednich organów przeciwnika wielką ilością fałszywych lub małowartościowych donosów, których sprawdzanie wymaga wiele pracy i zajmuje bardzo wiele czasu.

7) Nasyłanie do struktury przeciwnika masowej agentury, która jest łatwo wykrywana i daje zajęcie jego organom kontrwywiadu odwracając uwagę tych organów od głównych kanałów wpływu, które oddziałują na centralny ośrodek decyzyjny przeciwnika. Ta metoda była bardzo szeroko stosowana przez wywiady państw zachodnich w stosunku do państw komunistycznych.

8) Przechwytywanie dobrych inicjatyw kierownictwa przeciwnika, przez odpowiednie kanały informacyjne i kanały wpływu oraz wypaczanie ich w taki sposób, by stawały się własną karykaturą, zniechęcającą do niej społeczeństwo. Można to nazwać hodowaniem szczepionek przeciw słusznym inicjatywom przeciwnika, które mogłyby go wzmocnić. Ta metoda była np. stosowana przez rosyjską policję na przełomie XIX i XX wieku do zwalczania ruchu robotniczego, prowadziło to do narastania spirali prowokacji."

"Według Le Bona idee, aby mogły stać się własnością tłumu, muszą przybrać najprostszą formę i wejść w treść nieświadomego życia psychicznego tłumu oraz w sferę jego uczuć."

Stąd mamy stado Palikotów, pierdółki mające przykrywać prawdziwe cele rządzących.