Koniec albo początek drogi

(...) Kiedy byłem młodym profesorem Cornell University, odbyłem dyskusję o szkolnictwie z profesorem psychologii. Stwierdził, że jego zadaniem jest usunąć u studentów przesądy. Obalał je zatem jak kręgle. Zainteresowało mnie, co wpaja im zamiast likwidowania przesądów. Okazało się, że nie za bardzo wie, co mogłoby stanowić przeciwieństwo przesądu. To nasunęło mi skojarzenie z małym chłopcem, który, gdy miałem cztery lata, poinformował mnie z przejęciem, że święty Mikołaj nie istnieje. Pragnął, bym i ja zaznał cudownego blasku prawdy. Czy profesor wiedział, co te przesądy oznaczają dla studentów i co się stanie, gdy zostaną ich pozbawieni? Czy wierzył w istnienie prawd, które pokierują ich życiem, tak jak uprzednio czyniły to przesądy? Czy zastanowił się, jak wpoić studentom umiłowanie prawdy, konieczne do poszukiwania nieprzesądnych przekonań, czy też pragnął uczynić ludzi biernych, apatycznych, obojętnych, posłusznych autorytetom takim jak on lub modni myśliciele współcześni? Chłopiec od świętego Mikołaja tylko się popisywał, chciał dowieść swojej wyższości nade mną. To nie on wymyślił świętego Mikołaja, który był konieczny, aby zdemaskować jego nieistnienie. Ileż można się było dowiedzieć o świecie na podstawie wiary w świetego Mikołaja, ileż  można było dowiedzieć się o duszy ludzkiej od tych, którzy weń wierzą. Natomiast metodyczne wytrzebienie wyobraźni, która rzuca na ścianę jaskini cienie bogów i herosów, nie sprzyja poznaniu duszy, lecz ją okalecze, wysysa z niej soki żywotne.

Odpowiedziałem profesorowi psychologii, że osobiscie staram się nauczać przesądów, ponieważ w dzisiejszych czasach - dzięki powszechnym sukcesom jego metody - studenci są podejrzliwi wobec wszelkich przekonań, jeszcze zanim sami cokolwiek powezmą. Gdyby nie tacy ludzie jak ja, profesor psychologii byłby bez pracy. Kartezjusz, nim przystąpił do systematycznego i radykalnego wątpienia, stał wobec cudownego świata dawnych przekonań, przednaukowych wierzeń dotyczących porządku rzeczy, poglądów głoszonych stanowczo, a nawet fanatycznie. Trzeba najpierw przeżyć doświadczenie prawdziwej wiary, żeby doznać euforii wyzwolenia. Zaproponowałem więc podział pracy: ja będę zasiewał łąki kwiatami, aby psycholog mógł przyjść z kosą.

- Allan Bloom, Umysł zamknięty, /wyd. polskie/ Wyd. Zysk i S-ka, Warszawa 1997, str. 48-49

Na miłość boską, Unicornie, Ty rzucasz wyznanie ludziom z kosami. Wiesz co czynisz?

Kolejni znani dziennikarze, muzycy, naukowcy i politycy podpisują się pod apelem „STOP chamstwu w sieci”. We wtorek poparli go m.in. dziennikarze TVN Bogdan Rymanowski i Katarzyna Kolenda – Zaleska, a także filozof Tadeusz Gadacz, Jan Lityński i muzyk Tymon Tymański.

POD APELEM PODPISALI SIĘ DO TEJ PORY:

Michał Bajor, piosenkarz

Artur Barciś, aktor

Piotr Bazylko, kolekcjoner i krytyk sztuki

Sonia Bohosiewicz, aktorka

ks. Adam Boniecki, redaktor naczelny „Tugodnika Powszechnego”

Jacek Bromski, reżyser

Anna Cieślak, aktorka

Stefan Chwin, pisarz

Andrzej Chyra, aktor

Maciej Dejczer, reżyser

Antoni Dudek, historyk

Edward Dwurnik, malarz

Jan Englert, aktor, reżyser, dyrektor Teatru Narodowego

Adam Ferency, aktor

Tadeusz Gadacz, filozof, religioznawca

Katarzyna Kolenda-Zaleska, publicystka

prof. Michał Korzec, sinolog, politolog

Marcin Król, filozof, historyk idei

prof. Piotr Kruszyński, prawnik

Jerzy Kryszak, satyryk

prof. Ireneusz Krzemiński, socjolog

Grzegorz Kupczyk, muzyk rockowy

Jan Lityński, polityk

Mezo, raper

Grzegorz Miecugow, publicysta

Nergal, muzyk

Kasia „Novika” Nowicka, muzyk

Edyta Olszówka, aktorka

Janusz Panasewicz, muzyk

Konrad Piasecki, publicysta

Sidney Polak, muzyk

prof. Marek Rocki, ekonomista, profesor SGH

Artur Rojek, muzyk

Janusz Rolicki, publicysta

Michał Rusinek, literaturoznawca

Bogdan Rymanowski, publicysta

Jacek Santorski, psycholog

Maria Seweryn, aktorka

Andrzej Sikorowski, muzyk

Wojciech Solarz, aktor

Muniek Staszczyk, muzyk

Roch Sulima, kulturoznawca

Tymon Tymański, muzyk

Piotr „Peter” Wiwczarek, muzyk

Grażyna Wolszczak, aktorka

Łukasz Zagrobelny, muzyk

Xawery Żuławski, reżyser

coś mało liczny jest ten Chór Wujów ;)