Czy będzie Dzień Pamięci Męczeństwa Kresowian? Projekt uchwały spadł z porządku obrad Sejmu na wniosek Kancelarii Prezydenta

http://www.wpolityce.pl/view/13562/Czy_bedzie_Dzien_Pamieci_Meczenstwa_K...

Czy będzie Dzień Pamięci Męczeństwa Kresowian?

Jak informują zaniepokojone środowiska kresowe, bardzo dobry projekt uchwały o ustanowieniu 11 lipca Dniem Pamięci Męczeństwa Kresowian (w symboliczną rocznicę rozpoczęcia tzw. rzezi wołyńskiej) spadł z porządku obrad Sejmu na wniosek Kancelarii Prezydenta RP.

Prezydent Bronisław Komorowski podobno uważa, że taki dokument jest zbędny, ponieważ on w porozumieniu z prezydentem Wiktorem Janukowyczem chce doprowadzić do opracowania tekstu wspólnej uchwały parlamentów polskiego i ukraińskiego. Ma być w niej oddana cześć wszystkim pomordowanym w czasie II wojny światowej i po niej na Kresach II Rzeczypospolitej. Jej projekt nie jest jeszcze znany.

Szanowna Pani Marylo,

Dziadzia jak zwykle umywa ręce.

Ukłony moje najniższe

Już się boję ile udziału nam przypiszą?
Ile i jaka rangą obarczą akcje odwetowe AK i zapewne przyczyną i główną rangę przyłożą do akcji "Wisła".
Znowu pretekst do wybielenia w imię "pojednania" i poniżenia Polski i Polaków.
Jestem pesymistą w tym względzie.

Po skandalu we Lwowie podczas odsłonięcia pomnika pomordowanych profesorów nie można się spodziewać niczego dobrego po takiej wspólnej deklaracji

Jacek Borzęcki

Polskie krzyże na Wołyniu. Zakończyła się pielgrzymka kresowian do Stepania oraz nieistniejących już polskich wiosek

"Ze środków własnych oraz zebranych wśród kresowian postawił w
dolinie rzeki Horyń w ostatnich latach ponad dwadzieścia wielkich
6-metrowych krzyży z tablicami upamiętniającymi dawne polskie wioski,
spalone kościoły i zamordowanych mieszkańców."

Wszystko wskazuje na to, że za dwa lata dojdzie do niezależnych obchodów: prezydenckich oraz Kresowego Ruchu Patriotycznego

Powtórka z podzielonych obchodów

Nie
ma żadnego odzewu ze strony prezydenta Bronisława Komorowskiego na
propozycje objęcia patronatem komitetu obchodów 70. rocznicy ludobójstwa
na Kresach Wschodnich. W opinii Kresowiaków głowa państwa ma
najwyraźniej własną wizję co do charakteru uroczystości w 2013 roku.

> Więcej <

Nie dziwi nic...
Przecież te sprawy, te wydarzenia są dla WSI-oków i całej tej komunistyczno - różowej bandy jak święcona woda na diabła.
PO czynach i wypowiedziach widać, że to padalce i piskorze wiją się i zrobią wszystko by się nie dotknąć, a najlepiej to zniesławić, zakopać, ostatecznie przemilczeć.
Kosmopolici spod sierpa i młota.

List i zdjęcia z Ostroga.

Katolicka
Agencja Informacyjna i prasa doniosły o tym, że nacjonaliści ukraińscy w
dniu 17 lipca 2011 r. nie dopuścili do poświęcenia przez Bpa Marcjana
Trofimiaka krzyża, który stanął na miejscu spalonego w czasie rzezi
wołyńskiej w lipcu 1943 roku kościoła w miejscowości Stepań, położonej
ok. 80 km na wschód od Łucka. Podczas manifestacji padały ostre
antypolskie hasła.

Dwa
dni wcześniej, 15 lipca 2011 r., razem z duchowieństwem prawosławnym,
bez przeszkód poświęciłem krzyże w Kamionce Nowej, Osowej i tablicę w
cerkwi w Butejkach, zaś ks. Władysław Łukasiewicz SAC – krzyż w Hucie
Mydzkiej. Poniżej załączam krótkie sprawozdanie z tych uroczystości:

Na
zaproszenie ks. Władysława Łukasiewicza SAC, proboszcza w Sarnach, i p.
Janusza Horoszkiewicza przez jeden dzień – w piątek, 15 lipca 2011 r., –
wziąłem udział w modlitwach na miejscach masowych grobów i nie
istniejących polskich osad w okolicy Huty Stepańskiej.

KAMIONKA NOWA

O
godz. 9.45 odbyła się uroczystość na miejscu dawnej kolonii Nowa
Kamionka. Razem z miejscowym duchownym prawosławnym – ks. Stepan
Dmytrowycz Szomonka ze Stepania, w obecności ks. Władysława Łukasiewicza
SAC, proboszcza z  Sarn, poświęciłem krzyż na miejscu kolonii Nowa
Kamionka. Krzyż został ustanowiony przez p. Janusza Horoszkiewicza i
pielgrzymów z Polski. W czasie uroczystości obecny był też
przedstawiciel Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa z Warszawy.

HUTA SZKLANA

Drugim
miejscem upamiętnienia była Huta Mydzka (Huta Szklana). Kolonia ta (25
zagród) po jej opuszczeniu przez ludność została spalona. Pamiątkowy
krzyż poświęcił duchowny prawosławny, a następnie ks. Władysław
Łukasiewicz SAC, proboszcz z Sarn.

OSOWA

Kolejnym
miejscem modlitwy była Osowa niedaleko Kołek. W czasie wojny był tu
szpital i cmentarz, w którym leczyli się Ukraińcy, Polacy, Rosjanie i
Żydzi. Z tego szpitala został zabrany i zamordowany Stanisław
Horoszkiewicz z Omelanki.

Krzyż
pamiątkowy na ich miejscu poświęcił duchowny prawosławny, a następnie
ks. Witold Józef Kowalów. Na krzyżu jest okolicznościowy napis ze
słowami: „Boże bądź miłosierny dla tych, których tutaj pochowano. Lipiec 2011 roku”.

BUTEJKI

Wieczorem
w cerkwi w Butejkach (gromada Butejki, gmina Stepań, powiat Kostopol,
województwo wołyńskie, parafia Stepań) została odsłonięta tablica ku
czci Petra Ilkowycza Bazyluka (1903-1949). Ukraińskiego „Prawednyka”,
który uratował Polaków. Tablicę poświęcił miejscowy duchowny prawosławny
oraz ks. Witold Józef Kowalów.  W uroczystości wziął udział Sekretarz
Rady Pamięci Walk i Męczeństwa min. dr Andrzej Kunert z Warszawy.

Już
w czasie tych uroczystości odczuwało się napięcie. Obecnych było kilka
osób, które półgłosem wyrażali się przeciwko przybyłym Polakom.

Nabożeństwa
w katedrze łuckiej, świątyniach parafialnych diecezji łuckiej i na
cmentarzach ­– odbywające się co roku w lipcu – są wyrazem modlitewnej
pamięci o naszych braciach i siostrach, których życie zostało w
nieludzki sposób przerwane. Modlono się za ofiary, ale także o
przebaczenie dla oprawców.

ks. Witold Józef Kowalów

PS.
W informacji KAI nt. obchodów w okolicy Huty Stepańskiej jest pomyłka. W
Butejkach została poświęcona tablica w cześć Petra Ilkowycza Bazyluka
(1903-1949), a nie "Bazylika" jak podano w komunikacie. Ów Bazyluk jest
sprawiedliwym człowiekiem, gdzyż ratował Polaków. Tablicę widziałem na
własne oczy, gdyż ją w dniu 15 lipca 2011 r. razem z duchownym
prawosławnym poświęciłem.

Serdecznie pozdrawiam

ks. Witold Józef Kowalów

Załączam zdjęcia wykonane przez p. Ludmiłę Poliszczuk

Więcej zdjęć jest na stronie „Wołania z Wołynia” na Facebook’u

Zapraszam do odwiedzenia tej strony.

.

.

.

http://www.isakowicz.pl/index.php?page=news&kid=8&nid=4552

http://www.isakowicz.pl/index.php?page=news&kid=8&nid=4558

http://www.isakowicz.pl/index.php?page=news&kid=8&nid=4580

Ekspertyzy prawne autorstwa trzech prokuratorów pionu śledczego IPN,
którzy zajmują się zbrodniami dokonywanymi przez ukraińskich nazistów z
SS-Galizien i OUN-UPA, nie pozostawiają najmniejszych wątpliwości: to
niepodlegające przedawnieniu ludobójstwo

Cenzor znów wyjął nożyczki

Z
dr. hab. Bogusławem Paziem z Zakładu Historii Filozofii Nowożytnej
Instytutu Filozofii Uniwersytetu Wrocławskiego rozmawia Marek Zygmunt

Opracowany
pod Pana kierownictwem tom interdyscyplinarny pt. "Prawda historyczna a
prawda polityczna w badaniach naukowych. Przykład ludobójstwa na
Kresach Południowo-Wschodnich II RP w latach 1939-1946" miał się ukazać
pod koniec czerwca br. nakładem Wydawnictwa Naukowego Uniwersytetu
Wrocławskiego. Dlaczego do dziś nie został opublikowany?
- Sam
sobie zadaję to pytanie i nie potrafię na nie odpowiedzieć. W połowie
czerwca próbowałem uzyskać wyjaśnienia w tej kwestii od prezesa
Wydawnictwa Naukowego Uniwersytetu Wrocławskiego prof. Marka Górnego,
ale ten, mimo wcześniej umówionego spotkania, odwołał je na dzień przed
terminem, nie podając żadnego powodu. Nie zaproponował też alternatywnej
daty naszej rozmowy. Umowa między dziekanem Wydziału Nauk Społecznych a
prezesem Wydawnictwa Naukowego Uniwersytetu Wrocławskiego na wydanie
tej publikacji została podpisana w marcu br. Wcześniej wszystko zostało
zaakceptowane. Były też dwie pozytywne recenzje: dyrektora Instytutu
Historii Uniwersytetu Rzeszowskiego prof. Włodzimierza Bonusiaka i prof.
Zdzisława Juliana Winnickiego z Instytutu Studiów Międzynarodowych
Uniwersytetu Wrocławskiego. Nie ma też żadnych problemów ze
sfinansowaniem tomu, ponieważ uzyskałem dotacje od rektora Uniwersytetu
Wrocławskiego prof. Marka Bojarskiego, dziekana Wydziału Nauk
Społecznych prof. Jerzego Juchnowskiego, dyrektora Instytutu Filozofii
Uniwersytetu Wrocławskiego prof. Leona Miodońskiego oraz od władz
Starostwa Powiatowego w Wołowie.

Trudno o bardziej komfortową sytuację dla wydawnictwa. Skąd więc biorą się opory przed dokończeniem prac redakcyjnych?
-
Trudno tu doszukiwać się jakichkolwiek powodów redakcyjnych. Sądzę, że
dzieje się tak dlatego, ponieważ praca uderza aż w pięć głównych
elementów obecnych we współczesnym myśleniu o historii Polski. Po
pierwsze, zawiera radykalną krytykę nurtu postmodernizmu w
historiografii, który neguje pojęcie prawdy jako takiej. Reprezentują go
przede wszystkim współcześni postmarksiści. Trzeba przy tym pamiętać,
jak ogromnych spustoszeń w naszej humanistyce dokonał marksizm,
spychając ją często na zupełny margines światowej nauki. W szczególności
dotyczy to etosu samego naukowca, którego naczelną zasadą działania
powinno być bezinteresowne poszukiwane obiektywnej, tj. zastanej przez
nas i od nas niezależnej, prawdy. Trudno o taki etos u postmodernistów,
którzy jak Jerzy Topolski - po 1987 roku "nawrócony" radykalny
postmodernista, a wcześniej ortodoksyjny marksista-komunista - wprost
postulowali zastąpienie kategorii prawdy polityczną poprawnością. Po
drugie, ekspertyzy prawne, jakie w tomie zamieściło trzech prokuratorów
pionu śledczego IPN, zajmujących się zbrodniami dokonywanymi przez
ukraińskich nazistów z SS-Galizien i OUN-UPA, nie pozostawiają
najmniejszych wątpliwości. To było niepodlegające przedawnieniu
ludobójstwo. Taka diagnoza pociąga bardzo konkretne konsekwencje
prawnomiędzynarodowe, które są bardzo niekorzystne dla obozu
"pomarańczowych" elit, reprezentowanych i finansowanych przez Wiktora
Juszczenkę i Julię Tymoszenko. Po trzecie, książka zawiera materiał
faktograficzny przedstawiający bestialstwo wspomnianych ukraińskich
nazistów. Budzi on po prostu grozę. Po czwarte, w tomie zamieścili swoje
prace autorzy z kilku krajów: Stanów Zjednoczonych, Kanady, Holandii,
Niemiec, Ukrainy (trzech autorów) i Rosji oraz - oczywiście - Polski. Co
ciekawe, pomimo różnic, jakie występują w podejściu do różnych spraw u
tych autorów, istnieje praktycznie całkowita zgoda w obrazie ludobójstwa
dokonanego na Polakach i innych nacjach na terenie dawnych Kresów. Stąd
tak ogromną rolę odgrywa tu sprawa wizerunku. Zarówno żyjący na
Ukrainie, jak i działający w Polsce pogrobowcy Stepana Bandery nie mogą
nie liczyć się z tym, że umiędzynarodowienie badań nad działalnością
banderowskich ludobójców prowadzi do zupełnie innego obrazu ukraińskiego
nacjonalizmu niż ten przez nich kreowany.

Jakie niesie to w praktyce konsekwencje?
-
Trudniej będzie im w przyszłości budować na terenie Polski kolejne
pomniki ku czci ludobójców z OUN-UPA i wyciągać od naszego państwa
pieniądze na swoją działalność, jak to się dzieje obecnie. Wreszcie
piąty element, być może najważniejsza ze wszystkich przyczyna problemów,
jakie towarzyszą wydaniu omawianego tomu. Jest to wskazanie na
całkowite fiasko w polityce wschodniej opartej na tak zwanej doktrynie
Jerzego Giedroycia. Jej dzisiejszym skutkiem jest otwarcie antypolska
polityka rządu i parlamentu państwa litewskiego, ale także np.
odwoływanie się przez działaczy białoruskich z Frontu Narodowego do
tradycji nazistowskich formacji kolaboracyjnych. Zjawiska gloryfikacji
ludobójców Polaków przez struktury państwa ukraińskiego (m.in. dekrety
Juszczenki) chyba nie trzeba przypominać. W tomie można znaleźć analizy,
które wykazują, że obecny stan rzeczy w postaci agresywnej antypolskiej
polityki naszych wschodnich sąsiadów był po prostu nieunikniony. Nie
można się było spodziewać innych efektów, biorąc w polityce wschodniej
Polski za wzór Giedroycia. On to jako pracownik polskiej ambasady w
Bukareszcie osobiście wręczył w 1940 roku polski paszport Dmytro
Doncowowi - czołowemu ideologowi ukraińskiego integralnego nacjonalizmu,
miłośnikowi Adolfa Hitlera i tłumaczowi jego "Mein Kampf". W swej
postawie Giedroyc pozostał konsekwentny, do końca życia aktywnie
wspierając polakożercze środowiska ukraińskich i litewskich
nacjonalistów.

Pozytywnie ocenione przez recenzentów teksty
spotkały się w wydawnictwie z chłodnym - żeby nie powiedzieć: wrogim -
przyjęciem...
- Przykro mi o tym mówić, ale rzeczywiście takie
fakty miały miejsce. Tej miary niekwestionowani specjaliści jak prof.
Czesław Partacz z Koszalina, dr Lucyna Kulińska (AGH) czy prof. Ewa
Thompson z USA mogli przeczytać pochodzące od redaktora Wydawnictwa
Uniwersytetu Wrocławskiego nie tylko inwektywy pod swoim adresem, ale i
żałosne, a niekiedy po prostu głupie komentarze, obnażające ignorancję
ich autora. Prezes Marek Górny w rozmowie ze mną na początku czerwca w
pełni się zgodził, że miały one skandaliczną formę, która - jak
powiedział - "jest niedopuszczalna w wydawnictwie naukowym". W czasie
tej rozmowy kilkakrotnie obiecał mi, ale także rektorowi UWr i
dziekanowi Wydziału Nauk Społecznych, że autorzy ci zostaną natychmiast
przeproszeni przez wydawnictwo. Niestety, do dzisiaj nie tylko tak się
nie stało, ale z posiadanych przeze mnie informacji wynika, że redakcja
wycofuje się z tych przeprosin. Myślę, że wydawnictwo postępuje tak
celowo, aby po raz kolejny upokorzyć autorów tomu i zmusić ich do
rezygnacji z dalszej współpracy przy jego wydawaniu.

Rektor
Uniwersytetu Wrocławskiego prof. Marek Bojarski wyrażał wcześniej
poparcie dla wydania tego tomu, także w formie pomocy finansowej. W
obliczu problemów na Pana prośbę ponownie doszło ostatnio do spotkania.
Jak zareagował rektor?
- Pan rektor z życzliwością wysłuchał
moich argumentów i zapowiedział, że zwróci się do prezesa wydawnictwa z
prośbą o pilne wyjaśnienie zaistniałej sytuacji. Na drugi dzień
otrzymałem telefon z jego sekretariatu z informacją, że prezes
wydawnictwa prześle jak najszybciej stosowne wyjaśnienia dziekanowi
Wydziału Nauk Społecznych. Problem w tym, że mamy obecnie okres wakacji i
dziekan oraz wielu innych pracowników wydziału są na urlopach. Myślę,
że wydawnictwo celowo tak długo zwlekało z wyjaśnieniami, aby nikt z
moich władz w porę, tj. przed wakacjami, nie mógł skutecznie zareagować.
Na potwierdzenie tej tezy mam inny dowód: dyrektor mojego instytutu
prof. Leon Miodoński kilka tygodni temu wysłał w trybie pilnym pismo, w
którym domagał się od prezesa Górnego wyjaśnień dotyczących zaistniałego
stanu rzeczy i do dzisiaj nie otrzymał żadnej odpowiedzi.

Rzecznik
prasowy uniwersytetu twierdzi, że władze uczelni są zainteresowane
wydaniem tej publikacji, pod warunkiem że będzie ona na najwyższym
poziomie naukowym. Z kolei z informacji krążących po uniwersytecie
wynika, że w piśmie prezesa wydawnictwa do dziekana prof. Jerzego
Juchnowskiego jest zawarta sugestia anulowania zawartej umowy.
-
Myślę, że wydawnictwo stosuje realizowaną z premedytacją obstrukcję.
Proszę zwrócić uwagę, że tytułu opracowywanego przeze mnie tomu nawet
nie ma w oficjalnym spisie zapowiedzi wydawniczych na stronie
Wydawnictwa Naukowego Uniwersytetu Wrocławskiego, choć - jak już
wcześniej wspomniałem - umowa o jego wydaniu została zawarta na początku
marca br., wydawnictwo zaś zna całą zawartość tomu już od grudnia
ubiegłego roku. Natomiast przedstawiciele mediów i organizacji kresowych
mówią mi, że dzwoniąc do wydawnictwa, dowiadywali się, że jego
pracownikom nic nie wiadomo o przygotowywanym przeze mnie tomie.

Postępowanie
Wydawnictwa Naukowego Uniwersytetu Wrocławskiego sprzyja tym, którzy
dążą do zamazywania okrutnej prawdy o ludobójstwie na Kresach?
-
Trudno tu mówić o jakimś zamazywaniu prawdy, bo mamy do czynienia wprost
z działaniem na rzecz jej przemilczenia. Konkretnie: przemilczenia
ogromu banderowskiego ludobójstwa na Kresach w latach 1939-1946. Trzeba
mieć na uwadze, że prawda ta dla wielu wpływowych gremiów w naszym kraju
jest bardzo niewygodna. Proszę sobie wyobrazić, że funkcjonują w Polsce
wpływowe instytucje i środowiska, które dążą np. do tego, aby nasze
państwo wypłacało emerytury kombatanckie ludobójcom z OUN-UPA. To jest
kolejny praktyczny etap stosowania "grubej kreski" już nie w bieżącej
polityce, ale w polityce historycznej.

Uniwersytet Wrocławski nosił przez wiele lat imię Bolesława Bieruta. Jakie bariery utrudniają dziś rozwój badań naukowych?
-
Z siermiężnego upiora Bieruta nie pozostało nic. Teraz na
uniwersytetach straszy zupełnie inny upiór. Pisał o nim Zbigniew Herbert
w znanym skądinąd wierszu "Potwór Pana Cogito", iż "pozbawiony jest
wymiarów/ trudno go opisać/ wymyka się definicjom". To oczywiście potwór
politycznej poprawności: "jest on jak ogromna depresja/ rozciągnięta
nad krajem/ nie da się przebić/ piórem/ argumentem/ włócznią". Z tym
irracjonalnym, a przez to trudnym do zdefiniowania potworem przegrywają
wszelki racjonalizm i nauka. Wszyscy jakoś doświadczamy jego obecności
("jest na pewno [...] zatruwa studnie/ niszczy budowle umysłu").
Przykładem może być właśnie mój tom. Okazuje się, że pozytywne opinie
napisane przez wybitnych profesorów, posiadających ogromny dorobek
naukowy, nie mają dla wydawnictwa żadnego znaczenia. Niemający naukowego
dorobku ani stopni naukowych, ale politycznie poprawny redaktor
wydawniczy twierdzi bowiem, że np. umieszczony w tomie fragment wydanej w
Harvard University Press książki uznanego holenderskiego historyka
Karela C. Berkhoffa "nie spełnia naukowych standardów". Cóż, warto tu
przypomnieć, że jeszcze do niedawna przez pół wieku owych standardów
"naukowości" nie była w stanie spełnić żadna z prac o Katyniu czy pakcie
Ribbentrop - Mołotow. Myślę, że jakikolwiek dodatkowy komentarz jest tu
zbyteczny.

Dziękuję za rozmowę.

http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20110728&typ=po&id=po27.txt

UWAGA!
W Hucie Pieniackiej, w miejscu wymordowanej i spalonej
przez UPA wioski, w dniu  29 sierpnia (poniedzialek), odbędzie się II
Zlot Motocyklowy.
Uczestnicy zlotu mogą pojechać z Rajdem
Katyńskim, dołączyć na trasie, bądź przyjechać na miejsce samodzielnie.
Uczestnictwo w zlocie jest bezpłatne. Zlot koordynuje Adam Świtalski:
tel. 510 011 012, adam.switalski@wp.pl
Adres zlotu: GPS: N49 54’7”, E25 5’56”

Posłowie apelują o pamięć

http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20120430&typ=po&id=po29.txt

tymczasem :

Wrocławski IPN umorzył śledztwo w sprawie ludobójstwa na Polakach
IPN we Wrocławiu umorzył, z powodu niewykrycia sprawców, śledztwo ws. ludobójstwa dokonanego przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w b. powiecie stanisławowskim w latach 1941-1945. W wyniku zbrodni zabitych zostało co najmniej 209 Polaków.
Jak poinformowała PAP we wtorek rzeczniczka Instytutu Pamięci Narodowej we Wrocławiu Katarzyna Maziej-Choińska śledztwo umorzono z powodu niewykrycia sprawców przestępstw. Od 2000 r. przesłuchano w tej sprawie kilkuset poszkodowanych Polaków i Ukraińców lub ich rodziny. Do zabójstw dochodziło w różnych miejscowościach powiatu stanisławowskiego m.in. w Medusze, Pawełcze, Ksawerówce czy Bednarowie.

Najczęściej sprawców zbrodni nie był w stanie wskazać w sposób kategoryczny, z imienia i nazwiska żaden z przesłuchiwanych.
Przytaczali oni relacje nieżyjących już osób, wskazywali tylko z nazwiska lub imienia, pseudonimu, wykonywanego zawodu czy pełnionej czasowo funkcji sprawców poszczególnych zbrodni. Według prokurator dane te nie mogą stanowić dowodów popełnienia przez wskazane osoby zbrodni.

Jak powiedziała PAP Lilianna Ciepłoch, prokurator prowadząca śledztwo, z zebranego materiału dowodowego wynika, że przytoczona liczba ofiar i dokonanych gwałtów jest niepełna, niemniej ustalenia śledztwa opierać się mogą jedynie na materiale dowodowym zebranym w formie procesowej. "Opracowania historyczne i publicystyczne zawierają więcej danych niż zebrany materiał dowodowy, ale nie mogą być one dowodem w rozumieniu przepisów postępowania karnego. Nie umniejsza to jednak ich wartości historycznej. Nie stoją też w sprzeczności z poczynionymi ustaleniami" - mówiła Ciepłoch.

Według prokurator pierwszą ofiarą zbrodni dokonanej przez nacjonalistów ukraińskich był ks. Marcin Bosak, który w lipcu 1941 r. został uprowadzony z domu w Mariampolu, a następnie okaleczony i zabity na pobliskim polu. "Natomiast do najbardziej brzemiennej w skutki zbrodni popełnionej przez bandy UPA w powiecie stanisławowskim doszło nocą z 29 na 30 marca 1944 r. Ofiarami padli mieszkańcy Wołczkowa, dużej wsi zamieszkanej w większości przez Polaków. Z 380 gospodarstw tej wsi jedynie 12 należało do Ukraińców" - mówiła Ciepłoch. W wyniku pogromu zginęły tam co najmniej 74 osoby.

"Przesłuchani świadkowie zeznali, że po napadzie w Wołczkowie przez dwa tygodnie przebywali sowieccy partyzanci, co zapobiegło ponownej agresji ze strony ukraińskich nacjonalistów. Niemniej w grudniu 1944 r., już po zajęciu terenów przez wojska radzieckie, śmierć z powodu dążeń nacjonalistycznych Ukraińców poniosło 13 kolejnych mieszkańców wsi. Sprawców napadu jednak nie schwytano" - dodała prokurator.

Do września 1939 r. powiat stanisławowski, podobnie jak inne powiaty woj. stanisławowskiego, zamieszkiwany był głównie przez Polaków i Ukraińców. Niewielki odsetek stanowili Żydzi. Między poszczególnymi grupami narodowościowymi panowały dobrosąsiedzkie stosunki. Po 17 września 1939 r. i napaści ZSRR na Polskę, tereny powiatu stanisławowskiego zajęła władza radziecka. Fakt ten nie wpłynął w istotny sposób na stosunki między Polakami i Ukraińcami, ale przyczynił się do wzrostu wzajemnej nieufności, zwłaszcza , że władze w gminach i sołectwach powierzono osobom narodowości ukraińskiej, co przyczyniało się do wywożenia na wschód głównie Polaków.

Po zajęciu tych terenów w lipcu 1941 r. przez Niemców, wśród Ukraińców pojawiły się dążenia nacjonalistyczne, co wiązało się z zapowiedziami utworzenia niezależnej Ukrainy. Działacze nacjonalistyczni, w tym kler grekokatolicki, zachęcali ludność ukraińską do przemocy wobec Polaków, łącznie z zabójstwami, mającej na celu wyniszczenie tej grupy narodowościowej. Działania były koordynowane przez nieustalone osoby, bowiem napadów dopuszczali się ludzie nieznani pokrzywdzonym, nie będący ich sąsiadami. Natomiast miejscowa ludność współpracowała z napastnikami w ten sposób, że wskazywała im, które domy zamieszkane są przez Polaków oraz wskazywała konkretne osoby narodowości polskiej.

Ofiarami zbrodni padali Polacy bez względu na wiek i płeć. Niejednokrotnie przed śmiercią znęcano się nad nimi, okaleczano ich ciała. Wielu pokrzywdzonych odniosło ciężkie, często skutkujące kalectwem obrażenia ciała.

Źródło Gazeta Wrocławska: Wrocławski IPN umorzył śledztwo w sprawie ludobójstwa na Polakach

Apel w sprawie 70 rocznicy ludobójstwa na Kresach. "Niech Sejm ustanowi 11 lipca Dniem Pamięci Męczeństwa Kresowian"

Poniżej zamieszczam list otwarty Porozumienia Pokoleń Kresowych.

DO POSŁÓW BIEŻĄCEJ KADENCJI SEJMU RP.

W podjętej uchwale z dnia 15 lipca 2009 r., Sejm przyjął dyspozycję:

"Tragedia
Polaków na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej winna być przywrócona
pamięci historycznej współczesnych pokoleń. Jest to zadanie dla
wszystkich władz publicznych w imię lepszej przyszłości i  porozumienia
narodów naszej części Europy, w tym szczególnie Polaków i Ukraińców".

W
duchu tej ustawy zwracamy się do wszystkich posłów niezależnie od
przynależności partyjnej o ustanowienie przez Sejm „Dnia Pamięci
Męczeństwa Kresowian”. Proponujemy jednozdaniowy ale jak wiele znaczący
tekst uchwały:

"Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, oddając hołd
ofiarom zbrodni o znamionach ludobójstwa popełnionych przez Ukraińską
Powstańczą Armię na ludności polskiej Kresów Wschodnich, ustanawia dzień 11 lipca Dniem Pamięci Męczeństwa Kresowian".

Projekt
uchwały powinien być zgłoszony niezwłocznie, ponieważ zbliżamy się do
70 rocznicy tych tragicznych wydarzeń. Nie dociekając przyczyn
zaniechania stosownych kroków  w minionych latach, najwyższy czas na
ustanowienie tego święta i tym samym uhonorowanie Gehenny Kresowych
Polaków. Ofiary zbrodni wołyńsko-małopolskiej, w której ludobójcze akcje
pochłonęły na całym obszarze ich dokonywania 130 tys. śmiertelnych
ofiar, tysiące sierot, tysiące ludzi okaleczonych fizycznie i
psychicznie oraz tysiące zmarłych od ran i w wyniku nieludzkich
warunków, były skutkiem akcji ludobójczej prowadzonej przez zbrojne
oddziały nacjonalistów ukraińskich.

Przykro o tym mówić ale
najwyższe władze Ukrainy podniosły do rangi święta państwowego obchody
65 rocznicy „Akcji Wisła”, wydarzenia które w żaden sposób nie można
porównać z tragedią Polaków na Kresach. W lesie nieopodal ukraińskiej
wsi Sokół w powiecie lubomelskim, w ostatnich dniach czerwca ub.r.
doszło do odkrycia masowych grobów mieszkańców wsi Ostrówki i Wola
Ostrowiecka zamordowanych przez nacjonalistów ukraińskich 30 sierpnia
1943 roku. W tej jednej z najkrwawszych zbrodni OUN-UPA na Wołyniu
jednego dnia zostało zabitych prawie 1100 bezbronnych Polaków, w
większości kobiet i dzieci. Najnowsze poszukiwania prowadzone przez Radę
Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa na wniosek rodzin pomordowanych
doprowadziły do zlokalizowania dołów, w których - według relacji
świadków - Ukraińcy zakopali zwłoki ponad 300 kobiet i dzieci.

„Wszystkie
znaki na niebie i ziemi wskazują, że jest to poważny przełom. Jest
szansa, że przeszło dwukrotnie zwiększy się liczba zidentyfikowanych
szczątków” - powiedział Andrzej Kunert, sekretarz generalny ROPWiM. Po
kilkudziesięciu latach należytego miejsca w narodowej pamięci słusznie
doczekały się ofiary katyńskie. Niestety, ofiary zbrodni OUN-UPA są dla
niepodległego państwa polskiego nieistotne. Zgłoszony przez PSL projekt
chwały o ustanowieniu 11 lipca Dniem Pamięci Męczeństwa Kresowian, w
ubiegłym roku spadł z porządku obrad Sejmu. Rodzinom kresowym i nie
tylko, nasuwają się pytania:

- Z kim solidaryzuje się polski Sejm - z ofiarami czy z katami?. 

-
Co z sumieniami przedstawicieli polskiego Narodu i gdzie się podziała
zwykła ludzka przyzwoitość nie wspominając już o dumie narodowej z
naszej polskiej historii?.

Uchwała  ta jest potrzebna nie tylko
nam Polakom ale i Ukrainie, bo jak mawia przysłowie: "Kto panuje nad
przeszłością, rządzi przyszłością...".

Pod tym listem podpisują
się nie tylko Kresowianie. Podpisują się też Polacy nie związani z
Kresami ale szanujący naszą polską historię i jej rozdział o
martyrologii narodu.

Lista podpisów ( nieustająca) – zapraszamy
do wsparcia tej inicjatywy poprzez złożenie własnego podpisu i
ewentualnego komentarza.

List znajduje się na: http://wolyn.org/index.php/list-otwarty-do-poslow-rp.html

http://wpolityce.pl/dzienniki/dziennik-ks-isakowicza-zaleskiego/28768-ap...

wywiad z Ewą Siemiaszko:

Ewa Szakalicka

KOMUNIKAT 3.

Szanowni Państwo!


21 maja br. przedstawiciele Muzeum Lwowa i Kresów
Południowo-Wschodnich oraz Federacji Organizacji Kresowych spotkali sie z
przedstawicielem Kancelarii Prezydenta RP – prof. Tomaszem Nałęczem.

Tematem spotkania było omówieni możliwości zorganizowania wspólnych
obchodów rocznicy ludobójstwa na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej.

Władze państwowe kategorycznie odrzuciły wariany zorganizowania
wspólnych obchodów z organizacjami pozarządowymi. ROPWiM planuje
uroczystości rządowe z udziałem prezydenta 11 lipca 2013 r. na Skwerze
Wołyńskim w Warszawie. Będzie to odsłonięcie pomnika i msza polowa.
Władze nie wyraziły zainteresowania udziałem rodzin ofiar. Obowiązuje
dowolność – kto chce, może uczestniczyć. Prawdopodobnie godziny
uroczystości prezydenckich nie będą kolidowały z naszym programem. Być
może prezydent pojedzie do Łucka na uroczystości 14 lipca.
Nasz
program – Msza św. na Pl. Trzech Krzyży z udziałem rodzin ofiar,
organizacji pozarządowych, parlamentarzystów i samorządowców, Marsz
Pamięci i Koncert Pamięci – zostały określone jako obchody społeczne,
obywatelskie. Nad obchodami 70. rocznicy ludobójstwa na Wołyniu i w
Małopolsce Wschodniej prezydent nie obejmie patronatu.
Nasze
zdumienie wywołał fakt, że zdaniem doradcy prezydenta, najważniejsze
jest stowarzyszenie się Ukrainy z Unią Europejską, zaś do ziem
wschodnich nie mamy żadnego prawa, bo tam ludność miejscowa była nie
polska... (sic!), a Żydów mordowali tylko Niemcy a nie Ukraińcy. Temu
podobnych kompromitujących stwierdzeń można by jeszcze mnożyć.

Zostaliśmy poinformowani, że Sejm RP decyzją partii rządzących PO i PSL
nie przyjmie uchwały o ustanowieniu 11 lipca Dniem Pamięci Męczeństwa
Kresowian. Ponadto kolejny raz zdecydowanie odradzano nam zorganizowanie
Marszu Pamięci.
W tej sytuacji pozostaje nam konsekwentne
trzymanie się programu, jak najliczniejsze uczestnictwo w
uroczystościach społecznych i przystąpienie jako stowarzyszenia kresowe
do Społecznego Komitetu Organizacyjnego Obchodów Rocznicy 11 Lipca.
Deklarację przesyłamy w załaczniku. Już jest kilkanaście naszych
organizacji! Wszystkie środowiska kresowe zostaną wymienione w
programie, który będzie zawierał deklarację oraz informację o Państwa
obchodach.


red. Ewa Szakalicka, FOK
dyr. Aleksandra Biniszewska, MLiK-W

Sejm wciąż nie podjął uchwały w sprawie Dnia Pamięci Kresowian. Zwłaszcza pamięci pomordowanych w czasie rzezi Wołyńskiej. To byli polscy obywatele. Zwykli ludzie - nie partyzanci ze zbrojnych oddziałów, nie regularne wojsko walczące z innym wojskiem czy choćby z partyzantami, a już na pewno nie z narodem ukraińskim. Spokojni ludzie, życzliwi przedstawicielom ukraińskiego narodu. Byli wśród nich osadnicy przybyli tam po roku 1920, ale także Polacy zamieszkali na Ukrainie od pokoleń. W zgodzie i dobrosąsiedzkich stosunkach żyli ze swoimi ukraińskimi sąsiadami od lat. Bez zadrażnień, bez walk.
Zostali wymordowani nie dlatego, że z kimś walczyli, ale dlatego że byli Polakami.
Niektórzy z Was wahają się przed nazwaniem rzeczy po imieniu. A potrzebna jest prawda. Mówi się przecież otwarcie o tym, co było złe w polityce II RP wobec ludności ukraińskiej. Jednak tamte polityczne błędy w żaden sposób nie usprawiedliwiają czynów morderczej dziczy. Panowie posłowie. Podobno niektórzy z Was obawiają się, że ta uchwała pogorszy nasze stosunki z Ukrainą i może utrudnić jej przyłączenie do Unii Europejskiej. Ale przecież masowe mordowanie cywili jest w Europie potępiane. Jako ludobójstwo ścigane bez przedawnienia. Więc jak ma aspirować do Europy Ukraina, jeżeli nie potępi głośno tych ugrupowań które takich czynów się dopuszczały? Jak ma aspirować do cywilizacji europejskiej kraj, który nie potępia zbrodniczych czynów? Jeżeli ich nie potępia, czy znaczy, że uznaje, iż był to, a może jest w dalszym ciągu, uprawniony sposób dochodzenia swego?
Jeden z watażków zbrodniczej UPA otrzymał niedawno tytuł "Honorowego Obywatela Lwowa". I to nie jest pierwsze odznaczenie dla byłych członków OUN-UPA , którym stawia się się pomniki. Panie i Panowie posłowie. To jest powiedzeniem nam, Polakom, prosto w twarz: "- My ani z waszymi uczuciami ani z waszymi prawami się nie liczymy."
Zważcie, że oni w ten sposób upoważniają Was do podejmowania inicjatyw odpowiednich dla Polski - korzystnych dla nas uchwał i ustaw. Nie bójcie się - zwłaszcza Wy, posłowie z PO - pogorszenia stosunków. Jakie one są każdy widzi. A Wy jesteście posłami do Sejmu RP i powinniście reprezentować interesy Rzeczpospolitej Polskiej.
Prezydent Polski przepraszał w Jedwabnem za niewielką grupkę Polaków zmuszonych przez Niemców do eskorty prowadzonych na śmierć Żydów. Za zamordowanie 130 tysięcy polskich obywateli nikt Polaków oficjalnie dotychczas nie przeprosił. A przecież ci mężczyźni, kobiety i dzieci zostali zamordowani przez SĄSIADÓW. Dziesiątki tysięcy ukraińskich SĄSIADÓW zamordowało ponad 100 tysięcy niewinnych osób za to, że byli Polakami.... I nie dość, że ci niewini ludzie zostali zamordowani, to ich cudem uratowani krewni przez lata musieli milczeć, ukrywać tę prawdę, rozmawiać o tamtych wydarzeniach tylko z najbliższymi. Wyobraźcie sobie sytuację w której Żydzi boją się mówić o holokauście....
Ta presja na ukrywanie zbrodni OUN-UPA w PRL-u była kolejną zbrodnią. Utrwalaniem barbarzyńskiej, nieeuropejskiej cywilizacji anty-Dekalogu, w której o przykładach łamania Przykazania NIE ZABIJAJ! nie wolno wspominać, bo to jest politycznie niewygodne! Stawianie polityki przed etyką zawsze przynosilo najgorsze mozliwe skutki!
Uczczenie tamtych niewinnych ofiar jest przywracaniem światu Bożego ładu.
Jest naszym obowiązkiem jako Polaków uczcić ofiary niegodnych czynów, nieumotywowanej żadnym powodem zdradzieckiej napaści, nierównej walki.
Ludobójstwa.
Nieuczynienie tego to gorzej niż zbrodnia. To błąd.

jutro postaram się przygotowac projekt listu do prezydenta.
I do sejmu - do Kopacz, Piechocińskiego i do IPN.

Podczas pisania takiego listu trzeba mieć pokój ducha. Dlatego należy odpocząć...

IV List do Prezydenta w sprawie ustanowienia 11 lipca Dniem Pamięci Męczeństwa Kresowian