Triumf konserwatyzmu w Irlandii

cieszy każde małe, a faktycznie wielkie, zwycięstwo. Jednak w ludziach nie zabili jeszcze miłości do rodziny, do matki w szczególności.
Górny napisał artykuł na ten temat o walce Dawida z Goliatem. https://wpolityce.pl/swiat/684580-irlandczycy-odrzucili-antyrodzinne-zmi...

I dlatego trzeba kazde mniejsze zwyciestwo normalnosci wydobywac z biezaczki i przypominac. Inaczej sciek nas zaleje.

Irlandczycy w referendum opowiedzieli się za rodziną i małżeństwem

Dla Irlandczyków było to jednak o jeden most za daleko. W ciągu ostatnich kilkunastu lat kraj zmienił się z jednego z najbardziej konserwatywnych w jeden z najbardziej postępowych państw UE.

Kiedyś premier Varadkar określił cel Irlandii jako „bycie w unijnej awangardzie”. Od chwili objęcia urzędu w 2017 r. z zapałem pracował nad tym, co nazywał „konieczną rewolucją obyczajową”. Irlandczycy zgodzili się na wiele zmian, bo najwyraźniej uznali, że niewiele na tym tracą. Tym razem było inaczej. Według niezależnego senatora Rónána Mullena, „ludzie nie lubią, gdy narzuca się im niedopracowane pomysły, oni naprawdę wiedzą, czego chcą”. „Głosowali za pozostawieniem w konstytucji odniesienia do matek, aby nie były zmuszane do opuszczenia domu ze względów ekonomicznych, a także za utrzymaniem więzi między małżeństwem a rodziną” – dodał. Jego zdaniem są to rzeczy fundamentalne, które dotyczą każdego. Tym bardziej że przez całą kampanię referendalną ministrowie nie potrafili powiedzieć, czy „trwałe związki” doprowadzą do uznania poligamii za rodzinę. Jeden z ministrów zasugerował nawet, że bigamia może stanowić „trwały związek”.

Mniejsze partie, jak lewicowa, ale prorodzinna Aontú (Jedność), wskazywały, że proponowane zapisy dla wielu Irlandczyków były równoznaczne z wykreśleniem matek, a nawet kobiet z konstytucji. Ich zdaniem mogło to mieć także negatywne konsekwencje dla prawa dziedziczenia i podatkowego. Pojawiła się też kwestia imigracji, bowiem zmiana definicji rodziny mogłaby pociągnąć za sobą ułatwienia w tzw. programach łączenia rodzin, które nie byłyby już ograniczone do tradycyjnych małżeństw i ich dzieci. Szczególnie jeśli jako trwały związek miałaby uchodzić poligamia, praktykowana w wielu krajach muzułmańskich.
No go zones i cenzura

Fakt, że członkowie koalicji rządzącej byli zupełnie nieprzygotowani na porażkę w tej dziedzinie, wynika z tego, że żyją oni w liberalnej bańce. Referendum przygotowały im NGO, żyjące z publicznych dotacji, jak Krajowa Rada Kobiet. Według „The Daily Telegraph” w kraju liczącym zaledwie 5 mln mieszkańców działa ok. 34 tys. organizacji pozarządowych, które otrzymują 6 mld euro ze środków publicznych (dla porównania: budżet na opiekę zdrowotną zwykle nie przekracza 20 mld euro). Zdecydowana większość to małe organizacje, które wykonują zwykłą pracę charytatywną. Niektóre zajmują się jednak wyłącznie jednym – lobbowaniem w rządzie w kierunku postępowych zmian. A ludzie mają inne zmartwienia.
Zaledwie pokolenie temu Irlandia liczyła 3,5 mln ludzi i prawie 0 imigrantów. Dziś 20 proc. (czyli ponad 1 mln) osób mieszkających w Irlandii urodziło się za granicą. 141 tys. imigrantów przybyło tu w 2023 r. To najwyższy poziom od ponad 16 lat. Setki z nich koczują zresztą w namiotach w centrum stolicy. Niegdyś otwarte społeczeństwo zaczęło się obawiać o swoją kulturę i tradycję. „Jesteśmy w punkcie, w którym mamy kryzys. Problemem jest niezdolność rządu do zapewnienia mieszkań, infrastruktury społecznej i usług – w szczególności sprawiedliwej i skutecznej opieki zdrowotnej dla każdej osoby mieszkającej w tym kraju” – zaznaczyła w rozmowie ze „Sky News” socjolog, prof. Anne Holohan z Trinity College Dublin.

Zamiast tego rząd oferuje Irlandczykom kolejne postępowe pomysły, jak właśnie nieudane referendum z 8 marca. A dla tych, którym się to nie podoba, ma łatkę skrajnej prawicy, której w Irlandii w zasadzie nie ma, oraz cenzurę. Ustawa o mowie nienawiści została zaproponowana przez rząd w 2022 r. i przewiduje penalizację wypowiedzi lub zachowań, które „mogą podżegać” do przemocy lub nienawiści wobec osoby o „wyszczególnionych cechach”. Zbiór cech, które będą podlegały ochronie, obejmuje m.in. rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne i orientację seksualną. Osobie uznanej za winną może grozić kara grzywny albo pozbawienia wolności do 5 lat.

https://wpolityce.pl/tygodniksieci/685410-zielona-wyspa-traci-wiare-w-po...