Zbrodnia i niewspolmierna kara - II

Wojsko amerykanskie wrocilo w rejon masakry w dniu 14 I 1945 r., czyli  4 tygodnie po jej dokonaniu. Najpierw znaleziono 72 martwe ciala  przy skrzyzowaniu w Baugnez.  Pozniej odkryto 12 wiecej zwlok w wiekszej odleglosci. Jak sie okazalo, w przypadku 20 cial znaleziono osmalone wloty kul pistoletotowych, co oznaczalo, ze pistolety przykladano do glow.  Znaleziono tez 20 innych zwlok z dziurami w glowach od pistoletow, strzelano do nich z bliska. Jeszcze inne ze znalezionych cial mialy glowy roztrzaskane  kolbami karabinow. Sprawcy potraktowali sprawe osobiscie. Ponizej, jeszcze jedno zdjecie lotnicze okolicy, w ktorej dokonano masakry.

Do tej znanej zbrodni nalezy dodac kilka innych  popelnionych w dniach 16-20 XII 1944 r. na trasie Kampfguppe Peiper. Tak wiec  zabito  59 jencow amerykanskich w Bullingen. Pozniej byla masakra w malmedy i nastepnie zastrzelono 31 jencow w Cheneux, 45- w La Gleize i 44 w Stomount. Niemcy zabijali takze cywili, Belgow, wlacznie z dziecmi i kobietami. W miejscowosci Stavelot  zastrzelono 93 osoby. Ponizej zdjecie zabitych cywilow. Na video#2 mozna zobaczyc pochowek ofiar we wspolnej  mogile.

W 1946 r. odbyl sie proces  zlapanych sprawcow.  Bezposrednimi organizatorami bylo dowodztwo amerykanskiej III Armii. Proces odbyl sie w Dachau, tuz kolo bylego niemieckiego obozu koncentracyjnego.

Sprawe przygotowano dla 75 sprawcow wyzej wymienionych masakr. Miedzy innymi znajdujemy wsrod nich ludzi o takich nazwiskach: Edmund Tomczak i Erwin Szyperski. Wlaczono tez kilku oficerow, wlacznie z dowodca VI Armii Pancernej Seppem Dietrichem i oczywiscie  Joachimem Peiperem, dowodca Grupy Bojowej. Mimo ukladnych manier  i nie budzacej podejrzen aparycji, jakos tak zawsze bylo, ze dowodzone przez niego oddzialy w Rosji i we Wloszech odznaczaly sie okrucienstwem. Jaki dowodca, takie wojsko. Z tego skladu ubyl tuz przed procesem  jeden z oskarzonych, 18-latek, Arvid Freimuth, ktory sie powiesil. Innego oskarzonego uwolniono motywujac to tym, ze byl Alzatczykiem  i zostal wcielony do armii niemieckiej po zajeciu  przez Niemcow  tej krainy.

Organizacja procesu nie byla latwa, brakowalo dobrych tlumaczy, zas prawnicy w duzej mierze byli Zydami, ktorzy wyemigrowali przed wojna z Niemiec do Stanow Zjednoczonych i  slabo znali sie na prawie  obowiazujacym w nowym kraju. Na zalaczonym video mozna zobaczyc, ze w pewnym momencie  tlumaczka, najwyrazniej z pochodzenia Niemka, nie daje sobie rady z tlumaczeniem.  Trafilo na Peipera, ktory bardzo dobrze znal jezyk angielski i wlasciwie tlumaczki nie potrzebowal. Nachylil sie ku tlumaczce i jej pomogl (31:28, 32:27).

Zlym duchem procesu byl plk. Willis M.Everett, karierowicz, ktory chcial zdobyc rozglos, by pozniej  lepiej zarabiac  jako prawnik. Tego wyjatkowego pipka mozna sobie zobaczyc na video#1 (40:50 - 42:48) jak saczy jad. Na koniec  zada by ewentualne kary smierci nie wykonywano przez rozstrzelanie, a nie powieszenie: "wszak oni sa zolnierzami". Wcale nie ukrywal, ze jest przeciwnikiem okupowania Niemiec przez Aliantow. Byl tez antysemita. W sadzie powiedzial prokuratorowi plk. Abrahamowi Rosenfeldowi: "Jew Law Member" i skarzyl sie, ze wystepuje zydowska presja, "domaganie sie krwi i smierci". Czlowiek ten uruchomil silna wplywami koalicje roznych sil. Bardzo pomogla mu ksiezna Helene Elisabeth von Isenburg, zalozycielka organizacji Stille Hilfe, pomagajaca wiezniom i internowanym, a dokladniej, bylym hitlerowcom. Wciagnela do sprawy hierarchie Kosciola Katolickiego i Protestanckiego na czele z dr Johannem Neuhauserem, biskupem Monachium, ktory wczesniej przeszedl przez oboz koncentracyjny w Dachau. Do tego same doszly rozne "krwawiace serca" z Niemiec, Stanow Zjednoczonych, grupy amnestyjne itp. Pewnie, ze nie obeszlo sie bez prasy glownego nurtu.  Ze strony amerykanskiej prym wiodl znany magazyn "Time". Tak, to ten postepacki tygodnik, ktory dal Nagrode Roku Hitlerowi w 1938 r., Stalinowi dwukrotnie (1939 i 1942), Chomeiniemu w 1979 r. i ostatnio- slynnej Grecie Thunberg. Po pierwszym, przegranym procesie Everett uruchomil Sad Najwyzszy USA, Miedzynarodowy Trybunal Sprawiedliwosci w Hadze i Kongres Amerykanski.

Na poczatku bylo niezle, juz w marcu 1945 r. Gen. Eisenhower  zredukowal status niemieckich jencow wojennych do "rozbrojonych sil przeciwnika", dzieki czemu wylaczony ich spod  uprawnien Konwencji Genewskiej z 1929 r.. Tym samym bezzasadne bylo pytanie obrony w procesie: "Czy Military Government Rules and Ordinances sa wazniejsze od Konwencji Genewskiej?" Dobil ich prokurator Rosenfeld, ktory odpowiedzial na propozycje, by odrzucic wszystkie zarzuty  postawione oskarzonym: "W momencie popelnienia zbrodni stawali sie automatycznie przestepcami wojennymi i nie mogli byc jencami wojennymi".

Obrona starala sie wykazac, ze oskarzeni po prostu wykonywali rozkazy przelozonych. W tym przypadku byl to Hitler, ktory rozkazal, by w czasie ofensywy w Ardenach nie brac jencow. Inny dowodca, S.Dietrich, dowodca armii, przed rozpoczeciem operacji  powiedzial zolnierzom, by pamietali  o niemieckich cywilach ze zbombardowanych miast niemieckich. Problem w tym, ze wbrew temu, co sie zwyklo sadzic, w Niemczech nie obowiazywala  doktryna "slepych bagnetow" i podwladny mial prawo odmowic wykonania rozkazu. A na przyklad w Ludowym Wojsku Polskim, podwladny takiego prawa nie mial. Musial wykonac rozkaz i dopiero potem zlozyc zazalenie jesli ten rozkaz z jakichs wzgledow mu sie nie podobal.

Obroncy oskarzonych probowali argumentowac, ze Amerykanie tez rozstrzeliwali jencow niemieckich. Szlo mierdzy innymi  o rozstrzelanie SS-manow z obozu w Dachau pod sciana koszar Osrodka Szkoleniowego SS, ktory znajdowal sie  w sasiedztwie obozu. Uczynili to zolnierze 45 Thunderbolt Division VII US Army w dniu 29 IV 1945 r. Takze w tym samym dniu rozstrzelano tez straznikow obozu, ktorzy zeszli z wiezy strazniczej z podniesionymi rekoma. Cale szczescie, ze ten argument stanowczo odrzucono.

Tych niemieckich jencow wzietych w czasie The Battle of Bulge Amerykanie nie zabili.

W dniu procesu najpierw zeznawali oskarzeni. Kiedy jednak Everett zauwazyl, ze  pogarszaja oni sprawe  starajac sie zwalac wine na innych, zabronil im zeznawania.

Dowody przeciwko sprawcom masakr byly przewazajace. Miedzy innymi opierano sie na zeznaniach oclalaych z masakry zolnierzy. A bylo ich  czterdziestu trzech. Nie pomogl argument, ze brak jest  "przekonywujacych dowodow". 

Wyrok zapadl w dniu 16 VII 1946 r.  Calkiem sprawiedliwy, 43 dostalo kare smierci, a 22 kare dozywotniego wiezienia. Na zalaczonym video#1 mozna zobaczyc jak stopniowo oprozniala sie lawa oskarzonych. Osobnicy podchodzili, trzaskali obcasami, dostawali swoja pajde, znow trzaskali obcasami i byli wyprowadzani przez dwoch zandarmow. Nr 14 nosil Georg Phelps, ktory  rozpoczal masakre (46:30). Nr 42 to Peiper, nr 11, to S. Dietrich, nr 33 to gen. Fritz Kramer a nr 45, to gen. Hermann Priess. Ponizej na zdjeciu por. Virgil Lary wskazuje sturmmanna G.Flepsa.

Po wyroku i osadzeniu skazanych w wiezieniu w Landsbergu, pipek Everett  kontynuowal wielki halas w obronie  przestepcow wojennych. Najpierw zasial watpliwosci w glowach sadu Amerykanskie Armii Okupacyjnej w Niemczech.  Oskarzeni wymyslili skarge, ze w sledztwie byli torturowani, lamano kosci, szczeki  i wszyscy mieli roztrzaskane jadra. Wczesniej medycy i straznicy tego nie potwierdzali. Jednak sad wydal rekomendacje by zastosowac ulaskawienia, a kare smierci zamienic na dozywotnie wiezienie. Nastepnie, szesnascie miesiecy po wyroku, wszyscy skazani zaprzeczyli zlozonym na pismie wlasnym zeznaniom. Sprawa zajal sie tez Sad Najwyzszy Stanow Zjednoczonych. Decyzji nie podjeto, gdyz  nastapil remis, 4 sedziow bylo za rewizja, a 4 przeciwko.

Nastepnie  sekretarz do spraw Armii powolal komisje, ktora kierowal sedzia  Gordon Simpson. Do Europy przybyli w dniu 30 VII 1948 r. Jeden z czlonkow komisji, Edward L.van Roden stwierdzil: "Wszyscy oprocz 2 ze 139 sprawdzonych przypadkow mieli uszkodzenia (nie do naprawy) jader. Taka to byla standardowa procedura naszych amerykanskich sledczych. Komisja poparla Everetta. W raporcie z  lutego 1949 r. zabroniono wykonania kary smierci.

W okresie marzec- maj 1949 r. sprawa zajmowala sie senacka komisja (The Senate Armed Services Committee). Zdominowal ja senator Joseph McCarthy, senator z Wisconsin mimo, ze nie byl czlonkiem 3-osobowej komisji.  W jego okregu wyborczym mieszkalo duzo Niemcow. Czlek ow  zachowywal sie wulgarnie, atakowal w sposob brutalny swiadkow, staral sie ich zastraszyc.. W pewnym momencie zaatakowal  prokuratora por. Williama Perla, Zyda, uchodzce z Niemiec. Zazadal by przeszedl on test na wykrywaczu klamstw. Na szczescie do tego nie doszlo. Na szczescie tez dwoch czlonkow komisji, Raymond Baldwin i Lester Hunt byli innego zdania, zas trzeci czlonek komisji, Estes Kefauver  olal to wszystko, pojawil sie tylko na dwoch z 15 posiedzen komisji. W 2010 r. inna komisja senacka (Feinstein Committee) odrzucila  zarzuty o torturowaniu oskarzonych w procesie masakry w Malmedy.

Ponizej  wspolczesne zdjecie pola, na ktorym dokonano masakry. Od strony szosy. W tle las, i daleko i blisko.

Wszyscy skazani w procesie w sprawie masakry w Malmedy wyszli z wiezienia do 1956 r. Czasy sie zmienily, NRF potrzebna byla w koalicji w czasach zimnej wojny.

Grupa Bojowa  Peipera skonczyla dzialania daleko od mostow na Mozie. Zabraklo paliwa czolgom i innym pojazdom. Noca 23 XII 1944 r. kilkuset  zolnierzom Peipera  udalo sie wyrwac z kotla. Po wojnie zmitologizowano osiagniecia  Kampfgruppe Peiper. Tymczasem najdalej na zachod dotarla Kampfgruppe Bohm z 2 DPanc. nalezacej do Wehrmachtu, dotarli na 5 km. do mostow na Mozie. Dzialo sie to troche na polnoc od Bastogne. Przebieg wydarzen mozna zobaczyc na video#5.

Ponizej zdjecie czolgu King Tiger. Mieszkaniec Le Gleziere kupil czolg za butelke koniaku i czolg dzis stoi przed miejscowym muzeum.  Z przodu widac kilka wgniecen po pociskach amerykanskich dzial. Najwiekszy, mniej wiecej w srodku, na dolnej krawedzi pancerza czolgu.

Po wojnie Peiper  pracowal miedzy innymi jako tlumacz. Mial pecha, przeniosl sie do malej miejscowosci Traves we Francji. W 1976 r. historyk z NRD odkryl w archiwach Gestapo dokumenty traktujace o Peiperze. W dniu 21 VI 1976 r. pojawily sie we wsi ulotki. Zadano, by Peiper sie wyprowadzil. W dzien Bastylii 21 VII 1976 r. ktos nad ranem podpalil dom Peipera i ten udusil sie od dymu.

PS Inni byli bardziej skuteczni i pamietliwi. Na przyklad Wlosi w 2006 r. skazali  90-latka, kpr. Alfreda Starka, ktory bral dzial w masakrze wloskich zolnierzy na wyspie Kefalonia we wrzesniu 1943 r. Zginelo tam 5 tys. jencow z dywizjii Acqui.  Mozna to zobaczyc na filmie pt. "Captain Corelli Mandolin" z udzialem Penelope Cruz i Nicolasem Cagem. Fragmenty filmu na video#2.