Konserwatywna kontrofensywa w Turyngii – kandydat najmniejszej frakcji w Landtagu T.Kemmerich wybrany na premiera rzadu (I)

Okreslenia takie jak ostatni beda pierwszymi lub czarny kon wygrywa wyscig wzbudzaja zawsze ogromne emocje, szczegolnie, gdy dzieje sie to w polityce. Wobec hamowania procesow budowy koalicji potrzebne jest czasami jakies nowe rozwiazanie, ktore zaskoczy zaprawionych w rozgrywkach przeciwnikow i otworzy jakas nowa droge w skomplikowanej sytuacji. Tak sie tez stalo w srode w Landtagu w Turyngii, gdzie doszlo do ogromnej sensacji podczas wyboru nowego premiera rzadu krajowego. Na te wydarzenia patrzy sie jak na najwiekszy film kryminalny ostatnich lat, w dodatku jest to film dokumentalny. Mozna by nadac mu tytul: „CDU, AfD i FDP w jednym lozku“.

Tak sie sklada, ze taki tytul nadalem mojemu wczesniejszemu artykulowi. Wtedy partnerow bylo dwoch czyli zachowywali sie w miare przyzwoicie. Teraz we wspolnym lozu wyladowala cala powyzsza trojka. A jaki byl bieg rzeczy opisze po kolei. Zdarzenia te maja nieslychana wage, gdyz zapowiadaja tworzenie sie nowego frontu, po ktorego dwoch stronach stoja Zieloni, Lewica i SPD oraz CDU/CSU, FDP i AfD. Prowadza one do zmiany paradygmatu myslenia i postawienia tym samym obecnej sytucji politycznej w Niemczech na glowie.

1. Trudna sytuacja przy budowie rozsadnej w miare normalnej koalicji w Turyngii po ostatnich wyborach

W Turyngii od 2014 roku rzadzila caly czas lewicowo-zielona kolicja (Lewica, Zieloni i SPD), ktora przez ostatnie 5 lat miala wiekszosc w parlamencie krajowym (Landtag), gdzie dysponowala 46-cioma miejscami wobec 45-ciu miejsc opozycji. Liczba poslow wynosila wtedy 91. Wtedy najsilniejsza partia byla CDU, ale nie znalazla sie w koalicji rzadzacej i zostala wykolegowana przez zjednoczone sily lewicowo-zielone. Tym razem po wyborach w pazdzierniku 2019 CDU doznala porazki, stracila duzo miejsc, podobnie jak i SPD i znalazla sie dopiero na trzecim miejscu, za Lewica i AfD. Jednakze sily lewicowo-zielone ogolnie rzecz biorac staly sie takze przegranymi, gdyz nie uzysklamy wiekszosci w liczacym tym razem 90-ciu poslow nowym parlamencie krajowym: Lewica (29 miejsc). AfD (22), CDU (21), SPD (8), Zieloni (5), FDP (5). Sumujac, lewicowo-zielona rzadzaca koalicja uzyskala tylko 42 miejsca, a opozycja 48 miejsc. Po nowych wyborach rzadowi Bodo Ramelow grozilo odsuniecie od wladzy.

Sprawa wydawalaby sie prosta – koalicja moze byc zbudowana w szybkim tempie... Nie moglo sie tak jednak stac w Niemczech w aktualnej sytuacji politycznej. Konflikty w ramach prawicy, zakazy i nakazy, walka polityczna, przeszlosc historyczna blokuja skutecznie jakiekolwiek porozumienia. Jedni drugich trzymja za rece i nogi, poszczegolne uklady partyjne na szczeblu federalnym nie sa zgodne co do kierunku. W Niemczech, po powstaniu AfD i wzroscie Zielonych a takze zalamaniu SPD i FDP po koljnych koalicjach z rzadami A.Merkel sprawily, ze sytuacje patowe powstaja zarowno na szczeblu landow jak i federalnym. Centralnym zakazem obowiazujacym w CDU i CSU i wyznaczanym przez centrale tych partii jest brak akceptacji dla jakicholwiek koalicji z Lewica i z AfD. Podobnie postepowalo dotychczas tez FDP. Pozostaja tylko SPD, FDP i Zieloni jako demokratyczne partie zdolne do tworzenia koalicji z CDU/CSU. W przypadku SPD i Zielonych zakaz ten nie obowiazuje juz o dziwo wobec postkomunistycznej Lewicy (wspolne rzady w Bremie, Berlinie), ale za to wobec AfD. Stad Zieloni i SPD maja o wiele wiecej opcji koalicyjnych niz CDU/CSU oraz FDP. Nic wiec dziwnego, ze rozmowy koalicyjny przebiegaly opornie, a szef CDU w Turyngii Mike Mohring nie mogl wejsc praktycznie w zadna koalicje, gdyz czekalaby go zakazana przez centrale CDU wspolpraca albo z AfD albo z Lewica. Rozwazano rozne modele, w ktorych CDU moglaby ewentualnie tolerowac stary-nowy lewicowo-zielony rzad Bodo Ramelow. Uplynely 3 miesiace od wyborow, a tu koalicji ani slychu ani widu. Blokady, ktorym podlegala CDU byly na reke rzadzacej kolaicji, ktora liczyla na to, ze majac tylko 42 miejsca w Landtagu, bedzie mogla wybrac swojego aktualnego premiera, lidera Lewicy Ramelowa. To tak jakby lewicowcy i Zieloni paradowali kilka centymetrow przed psem na lancuchu grajac mu na nosie albo puszczajac lewackie i zielone dajac mu prztyczki w nos prosto w pysk i wprowadzajac coraz to nowe absurdalne ekologiczne i socjalistyczne, a ten biedaka nie moglby ich nawet uszczypnac. Opozycja majaca 48 miejsc byla bezbronna. Towarzysze wiedzieli, ze jezeli CDU nie wystawi swojego kandydata (bo po co?), to po dwoch przegranych turach glosowania, w ostatniej wybrany musi byc kandydat, ktory uzyska najwieksza ilosc glosow. Bylby to zapewne Ramelow, ktory uzyskalby 42 glosy ze swojej istniejacej dotychczas koalicji. Z takim nastawieniem towarzysze wynegocjowali z Zielonymi i SPD juz nawet umowe koalicyjna, w ktorej uregulowali wszystko wlacznie z rozdzieleniem stanowisk ministerialnych. W przeddzien wyborow premiera, ktorym mial zostac Ramelow (czyli przedwczoraj 04.02.2020) podpisali uroczyscie ta koalicyjna umowe rzadowa. Bylo to jednak dzielenie skory na niedzwiedziu, ktorego ci partnerzy jeszcze nie upolowali...

2. Kontrofensywa konserwatytywnych partii czyli FDP, CDU i AfD w jednym lozku

Wczorajsze posiedzenie nowego Ladtagu przynioslo ze soba kilka niespodzianek. Niosly za soba one troche niepewnosci, ale wiadomo bylo, ze najpozniej w trzeciej turze Ramelow zostanie tak czy siak wybrany na premiera, wedlug zasady z braku laku trzeba wybrac gips. Nowe informacje przyszly od AfD i od FDP. AfD wystawila swojego wlasnego kandydata. Zostal nim niepartyjny 42-letni Christoph Kindervater, pelniacy honorowa, niedplatna funkcje burmistrza w 300-osobowej gminie/wiosce Sundhausen (Turyngia). Mozna powiedziec, ze wioskowy Soltys (piekna polska funkcja i nazwa, a tez i nazwisko!) ubiega sie o stanowisko premiera rzadu w Turyngii! Prezentuje prawicowe poglady bliskie CDU WerteUnion. Byl na delegacji, wiec AfD zglosilo go zaocznie. Trzeba nadmienic, ze AfD rozwazalao wczesniej wysuniecie Kandyduty H.G.Maaßen, bylego szefa Bundesamt für Verfassungsschutz (Federalny Urzad Ochrony Konstytucji), usunietego przez A.Merkel oraz SPD i definiowanego jako ich przeciwnika tych ostatnich. Nie mialby on jednak poparcia przynajmniej polowy poslow z turyngskiej CDU. C.Kindervater zglosil sie w dzien wyborow do Landtagu i zostal przyjety przez przedstawicieli AfD przed wejsciem. Zaprowadzono go na trybune przeznaczona dla widzow, na balkonie sali Landtagu. W srodku , na dole nie mial prawa siedziec, gdyz nie byl poslem.

Rien ne va plus, gra zaczela sie.

W pierwszej turze glosowania Ramelow uzyskal 43 glosy, Kindervater 25, a 22 poslow (CDU) wstrzymalo sie od glosu. Oznaczaloby to, ze kandydat lewicowego bloku dostal dodatkowo 1 glos od opozycji. Tez kandydat AfD dostal 3 dodatkowe glosy spoza tej partii.

W drugiej turze glosowania, ktore bylo potrzebne do obowiazkowego uzyskania wiekszosci parlamentarnej, tzn. 46 glosow, Ramelow otrzymal juz 44 glosy (2 glosy od opozycji czyli w tym przypadku od tzw. pozytecznych idio...). Zabraklo mu jednak 2 glosow do uzyskania wymaganej wiekszosci. Jego konkurent Kindervater uzyskal 22 glosy. Na tym etapie zaczalem ogladac transmisje z wyborow. Bylem zly, ze CDU wstrzymuje sie i nie oddaje glosow na zadnego kandydata. Myslalem: po co taka gra. Jednak najlepsze przyszlo w III turze wyborow.

W trzeciej turze glosowania, FDP wystawila swojego kandydata, Thomasa Kemmericha, szefa frakcji FDP w Landtagu. 55-letni Kemmerich, katolik, ojciec szesciorga dzieci jest z wyksztalcenia prawnikiem. Jest tez przedsiebiorca. Myslalem, ze tym razem przynajmniej kandydat AfD zrezygnuje. Tak sie jednak nie stalo i zagrazalo to podzialem glosow miedzy 3 kadydatow, a tym samym pewne zwyciestwo Ramelow. Tenze czekal tylko na ogloszenie wynikow i chcial zapewne przyjac stanowisko, zostac zaprzysiezonym i oglosic sklad swojego nowego rzadu. Postanowilem mimo wszystko odsiedziec juz do konca transmisji.

W trzeciej turze Ramelow uzyskal 44 glosy, a Kemmerich 45. Kandydat AfD nie dostal zadnego glosu. Nowym premierem rzadu krajowego w Turyngii zostal nieoczekiwanie T.Kemmerich, szef frakcji FDP. AfD poparla go i oddala wszystkie glosy na niego. To samo zrobila FDP, ktora oddala swoje 5 glosy na niego. Tym razem zaglosowala tez CDU i oddala prawie wszystkie (poz dwoma glosami) na Kemmericha.

Co to sie dzialo, pol sali ze smiechu sie skrecalo, tylko po cichu. Wscieklosc zapanowala na lawach towarzyszy socjalistow, postkomunistow z Lewicy i Zielonych. Ramelow siedzial jak porazony piorunem. Zapytano sie Kemmericha, czy przyjmuje stanowisko premiera. Oczywiscie przyjal. W ciagu kilku nastepnych minut zostal zaprzysiezony. Ramelow zlapal swoja teczke, chyba z jego mowa jako premier i lista nowych ministrow i wsciekly blyskawicznie opuscil sale posiedzen Ladtagu. Teraz nastapily gratulacje dla nowego premiera. Jedna z pierwszych byla szefowa frakcji Lewicy Susanne Henning-Wellsow, ktora zamiast wreczyc mu kwiaty, rzucila mu je pod nogi, na buty, na ziemie. Miala ten bukiet zapewne dla swojego szefa i upragnionego premiera Ramelowa. Gratulacje zlozyli mu tez prawie wszyscy poslowie, w tym Mohring z CDU oraz slynny juz Björn Hocke szef AfD w Turyngii. Przed Landtagiem, przeciwko Kemmerichowi demonstrowalo kilkuset lewackich demonstrantow. Przyszli oni zapewne, aby powitac swojego starego a zarazem nowego premiera Ramelowa. Czekali z gratulacjami a tu spotkal ich taki afront, wiec zaczeli protestowac przeciwko nowemu zwaciezcy.

W wyniku glosowania w Landtagu zostal zlamany dotychczasowy merkelowski paradygmat polityczny w Niemczech, ktory brzmi: nie moze byc zadnej wspolpracy z AfD. Byl on gloszony jak mantra w przemowieniach, deklaracjach, wywiadach politykow wszystkich partii. W dodatku chodzi tutaj o najbardziej radykalna organizacje AfD ze wszystkich organizacji w Niemczech. Na jej czele stoi oslawiony Björn Höcke, ktoremu przypisuje sie sympatie nazistowskie. Podczas wiecow, zgromadzen wyborczych ciaglym przerywnikiem w jego przemowieniach bylo zdanie: „Merkel muß weg“ (Merkel musi odejsc, precz z Merkel). Po nim skandowali to wszyscy zgromadzeni. Nalezy on do radykalnego skrzydla tej partii, tzw. Flügel (skrzydlo). Teraz bedzie AfD tolerowala dzialania nowego rzadu albo nie. Oznacza to wspolrzadzenie. Byloby to zapocztkowanie nowego kierunku uprawiania polityki w Niemczech?

Wracajac do nowo wybranego premiera. Jego partia FDP z trudem pokonala prog wyborczy i zdobyla tylko 5% glosow. Kilka dni komisja wyborcza liczyla dokladnie wszystkie glosy oddane na FDP. Wydawalo sie, ze kilka glosow zabraknie tej partii i nie wejdzie ona do Landtagu. Byloby to na reke lewicowego bloku, ktory moglby uzyskac wtedy wiekszosc. Ostateczny wynik byl jednk na korzysc FDP. Partia ta uzyskala w wyborach 67 glosow ponad prog 5%. I to wlasnie przedstawiciel tej partii zostal premierem i bedzie budowal nowy rzad. Jest on drugim premierem rzadu krajowego pochadzacym z FDP w historii Niemiec i pierwszym, ktory zostal wybrany przy pomocy glosow z obozu AfD. Jego inauguracyjnemu przemowieniu towarzyszaly grozne pomruki i wyzwiska typu hipokryta, faryzeusz rzucane z lawek lewicowego bloku.

Po wyborach szef CDU Mohring zapowiedzial, ze nie bedzie wchodzil w zadna wspolprace z AfD. Jego frakcja w Landtagu poparla tylko demokratycznego kandydata w celu usuniecia lewicowego rzadu. Z kolei szef AfD Höcke powiedzial, ze celem jego partii bylo wyslanie Ramelow na niezasluzony urlop. Podczas jego 5-cioletniego rzadzenia Turyngia zostala zdeformowana na lewicowy modus. Stad AfD tak glosowala, aby usunac ten lewicowy rzad.

Co wydarzylo sie w ostatnich dwoch dniach, nie mialo dotychczas miejsca w niemieckiej historii. Nastapily masowe ataki na FDP, CDU i AfD. Organizowane byly wielotysieczne demonstracje w Berlinie. Merkel wypowiedziala sie podczas konferencji w Afryce, ze wynik wyborow jest nie do wybaczenia. Konieczne sa nowe wybory w Turyngii. Cale prezydium CDU zada nowych wyborow. AKK czyli przewodniczaca CDU Karrenbauer chce nowych wyborow. Naciski na nowego premiera ze strony szefa FDP doprowadzily do tego, ze zapowiedzial ustapienie po jednym tylko dniu po wyborze. Prawica CDU krytykuje z kolei Merkel i AKK za ich slabosc w kierowaniu partia i bledy w przeszlosci. Przewodniczacy FDP Lindner postawi jutro swoje stanowisko partyjne do dyspozycji w ramach votum zaufania. W sobote ma obradowac koalicja rzadowa CDU/CSU i SPD na temat glosowania w Landtagu w Turyngii. Slowem nastapilo prawdziwe trzesienie ziemi w niemieckiej polityce. Chodzi bowiem o zachwianie merkelowskim paradygmatem negacji jakiejkolwiek wspolpracy z AfD i Lewica.

Tymczasem organizacja CDU w Turyngii udzielila dzisiaj poparcia dla obecnego jej szefa Mohringa. Zapowiedzial on tez, ze jest on przeciwko nowym wyboro. Moglyby one wzmocnic tylko partie skrajne (Lewice, Zielonych i AfD). AfD tez zamierza blokowac nowe wybory do Landtagu. Dzisiaj z kolei nowo wybrany premier Kemmerich, ktory zamierza zrezygnowac ze stanowiska uzyskal pelne poparcie swojej partii jako przewodniczacy. Z rozwiazaniem Landtagu nie jest to taka latwa sprawa. Na wniosek jednej trzeciej poslow moze odbyc sie glosowanie w tej sprawie. O nowych wyborach musza zadecydowac dwie poslow. Nie jest to mozliwe, gdyz AfD i CDU sa przeciwko nowym wyborom. Innym sposobem odsuniecia Kemmericha od wladzy byloby poddanie sie przez niego glosowaniu w ramach votum nieufnosci. I wtedy Ramelow moglby znow kandydowac na stanowisko premiera. Zapowiada sie ciekawa rozgrywka. FDP wie, ze podczas nowych wyborow wyleci z krzykiem z Landtagu a jej 5-ciu poslow straci stanowiska. Frakcja CDU moze tez stracic polowe swoich czlonkow. Sadze, ze beda sie bronic i wbrew nakazom centrali CDU (prezydium, AKK i tez Merkel) odrzuci koncepcje nowych wyborow. Votum nieufnosci wobec Kemmericha mogloby oddac wladze na nowo w rece lewicowego bloku z Ramelow na czele.

O sytuacji w Turyngii naplywa co godzine pelno wiadomosci. Musze to wszystko przeanalizowac i napisac o tym w nastepnej czesci mojego artykulu. Jedno jest pewne: to co zrobiono z frakcjami CDU i FDP w Turyngii zakrawa na polityczna oblawe organizowana przez centrale partyjne i lewicowe skrzydlo federalnej CDU pod egida Merkel AKK. Chce sie zmusic legalnie wybranego premiera rzadu krajowego do ustapienia. Z demokracja nie ma to nic wspolnego. Glosowanie w Turyngii ujawnilo glebokie podzialy w CDU i rozbieznosci pomiedzy jej leweicowym i konserwatywnym skrzydlem. Zobaczymy jak sie ta walka zakonczy. Przypuszczam, ze AKK i Merkel wyjda z niej na pewno powaznie oslabione. A potem oczysci sie pole i nadejdzie okres sukcesow Friedricha Merza.

Cdn.