Jak Ameryka uratowala Europe

Glownym sprawca I wojny swiatowej kiedys nazywana Wielka Wojna, byly kajzerowskie Niemcy. Po kilku latch wojny wszystkie strony na froncie zachodnim byly krancowo wyczerpane pod kazdym wzgledem. Niemieckie spoleczenstwo zywione bylo w oparciu o system kartkowy. Ogolnie, byla to dieta ziemniaczana. Do wojska powolywano juz nawet 15-letnich chlopcow.Nikt nie mial pomyslu na przerwanie wzajemnego wyniszczania. Wojskowi ciagle pozostawali w nadziei, ze kolejna ofensywa uda sie pokonac przeciwnikow. I kazda z nich stanowila dowod, ze to rozumowanie stracilo sens juz dawno. Alianci zachodni czekali na przystapienie do wojny Stanow Zjednoczonych Ameryki jak na zbawienie. I ta wreszcie przystapily do niej, choc  z ociaganiem, i w ten sposob Europa zostala uratowana. Takze Niemcy, choc tego nie za bardzo zrozumieli. Po dwoch nastepnych wojnach Niemcy znow, choc juz rzadzone przez faszystow a nie Cesarza, wywolaly wojne swiatowa. Tak oni juz maja. Podobnie jak Rosjanie, bez wzgledu na to kto rzadzi, carowie, komunisci czy jak obecnie, prezydent. W II wojnie swiatowej, podobnie jak w pierwszej, znow Amerykanie, choc z ociaganiem, musieli wyzwolic Europe. Chyba mozna powiedziec, ze od niej samej.

Niemcy zaatakowaly Francje latem 1914 r. naruszajac terytorium Belgii. Zapowiadalo sie na szybka wojne, cos na ksztalt  wojny niemiecko-francuskiej w 1870 r. Jednak po szybkich sukcesach i zmarnowaniu szansy zajecia Paryza przez jeden z niemieckich korpusow armijnych (woleli scigac szybko uciekajacy Brytyjski Korpus Ekspedycyjny) i ciezkiej bitwie obronnej wojsk francuskich nad rzeka Marna, wojska niemieckie wycofaly sie 60 km. na polnoc na linie rzeki Aisne i we wrzesniu zaczelo sie kopanie okopow przez obie strony. W ten to sposob wykopano setki kilometrow porzadnych okopow. Ta linia ciagnela sie 700 km. poczawszy od belgijskiej miejscowosci Nieuwpoort lezaca nad Morzem Polnocnym, przez Reims, Verdun i Passchendaele do najbardziej na poludnie polozonego punktu w Alzacji na granicy ze Szwajcaria.  Linia w swym podstawowym ksztalcie skladala sie wlasciwie z trzech linii okopow, przed ktorymi postawiono zasieki z drutu kolczastego.  Front przez kilka lat zastygl mimo roznych atakow i ofensyw. Mozna to zobaczyc na trailerze filmu pt. "1917" (video#5).

Scenariusz wydarzen byl staly, kompanie i bataliony wybiegaly ze swopich okopow i staraly sie dotrzec do okopow przeciwnika. Niestety w tym czasie nie tak dawno wynalezione karabiny maszynowe byly bardzo wydajne i sprawnie kosily nadbiegajace linie zolnierzy. Do tego dochodzila nie mniej wydajna artyleria. Nawiasem mowiac, takze w II wojnie swiatowej to wlasnie w wyniku jej ognia zginela wiekszosc wojujacych zolnierzy. Na przyklad stratyy Wehrmachtu na froncie wschodnim  w 60% byly wynikiem dzialania rosyjskiej artylerii. Tak czy inaczej, na froncie zachodnim zginelo okolo 4 mln. zolnierzy.

Nadzieje na przystapienie Ameryki do wojny byly wzmacniane zachetami ze strony Anglikow i Francuzow. Na video#1  mozna zobaczyc jak W.Churchill hamuje admirala Williama R. Halla przed wyslaniem oslony w postaci niszczycieli dla statku pasazerskiego "Lusitania". Bylo to proste, gdyz "Lusitania" dotarla juz do wybrzezy Irlandii.  Zaniechano tego liczac, ze niemiecka lodz podwodna, o ktorej obecnosci na tamtym akwenie Anglicy wiedzieli, zatopi statek, na ktorym plynelo tez calkiem sporo  obywateli amerykanskich. Taki barbarzynski akt moglby rozsierdzic amerykanska opinie publiczna i sklonic prezydenta W.Wilsona do podjecia wlasciwej decyzji. W dniu 7 V 1915 r. niemiecki U-20 zatopil dwiema torpedami "Lusitanie". Zniknela z powierzchni wody w 18 minut. Utopilo sie 1 198 pasazerow,  w tym 128 Amerykanow wlacznie z mlodym A.G.Vanderbiltem, przedstawicielem znanej rodziny milionerow.  Wladze amerykanskie protestowaly, ale nie zdecydowaly sie na wojne z Niemcami. Prasa angielska pisala o prezydencie Wilsonie: "too proud or too scared" (zbyt dumny czy zbyt przestraszony). Nie pomoglo tez zatopienie innego statku noszacego nazwe  "SS Arabic", gdzie zginelo 3 Amerykanow.

Miarka sie przebrala po odszyfrowaniu telegramu przeslanego w dniu 16 I 2017 r. przez Arthura Zimmermanna, szefa MSZ Cesarstwa Niemiec do niemieckiego ambasadora  w Meksyku, Heinricha von Eckarta. Wyglad tego telegramu mozna zobaczyc na zdjeciu  w zalaczniku #2.  Amerykanie dowiedzieli sie o jego tresci od Anglikow. Otoz Niemcy korzystaly z uprzejmosci Amerykanow i przesylaly przez ich lacza swoje telegramy.  Wilson pozwalal na to, gdyz pragnal otwartych kanalow komunikacji z Niemcami. Ciagle wierzyl, ze sie z nimi dogada. Przykladowo, proponowal Niemcom, by ich okrety podwodne przed odpaleniem torped w strone statkow handlowych najpierw wynurzaly sie i komunikowaly ofierze dajac czas na opuszczenie statku. To szczyt naiwnosci, dla dowodcow okretow podwodnych oznaczaloby to samobojstwo. Tym nie mniej Wilson nie szczedzil rad obu wojujacym stronom, ktore niewiele byly warte.

Kable telegraficzne przebiegaly przez terytorium Wielkiej Brytanii i tam niemieckie telegramy byly przechwytywane. Trafialy do grupy ekspertow kryptoanalitycznych pracujacych w Room 40 (Pokoj 40) w budynku British Naval Intelligence Headquarters  (Dowodztwo Wywiadu Brytyjskiej Marynarki Wojennej) w Londynie, nazywane tez Whitehall. Oficer wywiadu bez wiekszego zainteresowania przeslal telgram do Pokoju 40. Nie byl on pisany kodem niemieckiej marynarki wojennej. Jednak dwaj cywilni kryptografowie przydzieleni do pracy w najtajniejszym pokoju Whitehall. Najpierw telegram dostal sie w rece Nigela de Greya, mlodego dziennikarza wypozyczonego od firmy "William Heinemann". Zauwazyl on, ze przesylka byla bardzo dluga. Wraz z innym cywilem, duchownym Nigelem Montgomerym zaczeli analizowac zakodowany list. De Grey zauwazyl w grupach cyfr zestaw: 13042 i rozpoznal, ze jest to wariant ukladu cyfr 13040, ktory byl  od dawna znany kryptologom jako tytlowy kod niemieckiego kodu dyplomatycznego. Na to Mongomery otworzyl sejf i wyjal kopie niemieckiej ksiegi kodowej poswieconej Kodowi nr 13040. Wzieli tez inne, w ktorych zawarte byly wszelkie zdeszyfrowane warianty kodu o takim numerze. Kolejny krok to zdekodowanie podpisu znajdujacego sie na dole. Byl tam wysoki numer: 97556, a takie byly zarezerwowane dla slow rzadko uzywanych. I tak stopniowo doszli, ze ten ciag cyfr znaczy "Zimmermann". Nastepnie panowie wrocili do gory telegramu by rozszyfrowac adresata. Wyszlo im: "Scisle tajne" i "Do wylacznej informacji Jego Ekscelencji".  Wygladalo na to, ze maja do czynienia z rutynowa korespondencja ministra z amabasadorem. Jednak nagle wyskoczylo slowo "Meksyk". To wzbudzilo zainteresowanie dekoderow. I zaraz potem doszli do slowa: "przymierze" oraz "Japonia", co sprawilo, ze sprawa stala sie niezwykle interesujaca. Fragment roboczego materialu panow z Room 40 mozna zobaczyc na zdjeciach w zalacznikach#3 i 4.

Rozszyfrowana tresc tajnego  tresc brzmiala:

"Zamierzamy rozpoczac 1 lutego wojne podwodna. Pomimo to bedziemy sie starac by Stany Zjednoczone ameryki pozostalu neutralne. Na wypadek gdyby to sie nie powiodlo, skladamy Meksykowi propozycje sojuszu na nastepujacych zasadach:

Razem prowadzimy wojne, razem prowadzimy rokowania pokojowe, oferujac hojne wsparcie finansowe i akceptacje, ze Meksyk pragnie odzyskac utracone terytoria w Teksasie, Nowym Meksyku i Arizonie. Uzgodnienie szczegolow nalezy do Waszej Ekscelencji. Prosze poinformowac o powyzszym prezydenta (Meksyku) w najglebszej tajemnicy, gdy tylko wybuch wojny ze Stanami Zjednoczonymi bedzie pewny, i dodatkowo zasugerowac mu, ze powinien z wlasnej inicjatywy poprosic Japonie o natychmiastowe dotrzymanie umowy i jednoczesnie zostac posrednikiem mioedzy nami a Japonia.

Prosze zwrocic uwage prezydenta  na fakt, ze bezwzgledne zaangazowanie naszych okretow podwodnych stwarza nadzieje, ze w kilka miesiecy Anglia bedzie zmuszona do zawarcia pokoju". Grozba, ze Niemcy namowia i wespra Meksyk do zajecia trzech stanow wstrzasnela Wilsonem i wiosna Ameryka przystapila do wojny, ktorej wynik jest znany.