Śmiercionośne oszczędzanie

ze wydatki poniesione na leczenie czlowieka w czasie ostatniego roku zycia sa wieksze niz wydatki poniesione przez reszte jego zycia.

Ponieważ sprawy bioetyczne bardzo mnie interesują, to co nie co wiem na ten temat. Rzeczywiście, najdrożej kosztuje leczenie w ostatnim okresie życia człowieka. Te wielkie wydatki są ponoszone nawet nie w ciągu ostatniego roku życia a w dużo krótszym okresie. Ciekawostką jest to, że koszty te są zależne od wyznania pacjenta. Chrześcijanin umierając generuje o połowę niższe koszty leczenia niż osoby nie wierzące, przynajmniej w USA, gdzie były zrobione stosowne statystyki.
Co braku leczenia osób starych, to u nas nie leczy się najstarszych pacjentów chorych np. na choroby nowotworowe, ale nie tylko. Tych obejmuje się tylko opieką paliatywną.
Nie jest to z reszta problem nowy. Od zawsze był problem wyceny ochrony ludzkiego życia. I druga ciekawostka. Cała etyka chrześcijańska bardzo "konkretnie" podchodzi do spoczywającego na rodzinie obowiązku finansowania leczenia. W Hiszpanii, bodajże w XVII uznawano, że graniczną po przekroczeniu której nie można już postawić zarzutu rodzinie, że nie dba o chorego była kwota 3000 denarów. Czyli, nawet najbogatsi nie musieli wydawać więcej. Natomiast jest jeszcze druga norma. Leczenie nie powinno obniżać w sposób istotny poziomu życia rodziny i wpływać negatywnie na jej perspektywy. Czyli, to co zrobił J. Kaczyński, czyli zadłużył się na potrzeby leczenia chorej matki jest niezgodne z filozofią chrześcijańską (vive Katechizm KK).
Natomiast tylko etyka żydowska (np. Majmonides) twierdzi, że należy bezwzględnie chronić życie ludzkie, bo każdy jego moment to tak na prawdę jest nieskończonością, czyli nie ma znaczenia czy chronimy perspektywę życia wynoszącą godzinę, tydzień czy 10 lat.
Trzeba jednak pamiętać o jeszcze drugiej stronie tego zagadnienia, czyli o uporczywej terapii.
Wiele zabiegów leczniczych jest bardzo bliskie torturom. Leczenie nowotworów w zasadzie sprowadza się do tego, by różnymi truciznami otruć pacjenta w nadziei, że rak otruje się trochę szybciej. Zresztą tzw. "chemia lecznicza" jest w Niemczech produkowana na tej samej instalacji, która była używania w czasie I wojny światowej do produkcji gazów bojowych i tak na prawdę jest to zmodernizowana ich wersja.Jest to oczywiście bardzo drogi produkt i producentowi zależy na jak najszerszym jego zbycie ze wszystkimi tego konsekwencjami.
Tak więc stosowanie chemii do leczenia nowotworów ludzi bardzo starych jest bardzo dwuznaczne. Nowotwory bowiem w późnym wieku rozwija się bardzo wolno a chemia może zbić od razu. To samo dotyczy i innych wywołujących podobne cierpienia pacjenta procedur medycznych. Od kiedy to nie pacjenci płaca za leczenia a firmy ubezpieczeniowe powstał wyraźny konflikt interesów. Opłaca się bowiem lekarzowi przedłużać cierpienia pacjenta bez nadziei na wyleczenie, bo ma dochód "z procedury".
Natomiast rzeczywiście jest potrzeba rozważenia na nowo wszystkich kwestii związanych z etyką w medycynie, właśnie ze względu na to, że cała współczesna etyka medyczna powstawał w sytuacji, w której dobrobyt lekarza zależał od tego, czy mu pacjent (lub jego rodzina) zapłaci. Czyli ostateczne skwitowanie wypełnienia obowiązków przez lekarza dokonywali generalnie rzecz biorąc pacjenci. Po to by lekarze w ogóle mogli leczyć normy społeczne chroniły lekarza a hamowały ingerencje pacjenta i jego rodziny w proces leczenia i oceny jego prawidłowości. Zawsze jednak niezadowolony pacjent mógł odmówić zapłaty i wtedy lekarz by mieć pieniądze musiał udowodnić prawidłowość swojego postępowania wobec świadków całego procesu leczenia. Gdy na miejsce pacjenta płatnikiem stali się ubezpieczyciele nie ma w procesie oceny prawidłowości leczenia świadka widzącego wszystko. Co najwyżej można lekarzowi zarzucić błąd w sztuce medycznej ale to stawiający zarzut musi go udowodnić a nie jak było poprzednio, kiedy to lekarz musiał udowodnić, ze zrobił wszystko co było potrzebne.
To zupełnie inny rodzaj stosunków społecznych, do których obecne normy bioetyczne po prostu nie pasują.

W ubiegłym Do Rzeczy podano, że w W.Brytanii w 2017-2018 hormonalnie usiłowano zmienić płeć 2500 dzieciom. Jeżeli doliczymy pensje wszystkich szarlatanów związanych z tym procederem -- psychologów, psychiatrów, obrońców praw dziecka i sędziów, którzy to przyklepali -- a jeszcze dziennikarzy, którzy nagłośnili i fundusze jakie wsparły to wypadną spore sumy. A będzie tego coraz więcej, bo walczymy o te "T" w LGBT i partner Biedronia przeciwników straszy więzieniem. Wprawdzie i tak g... z tego będzie, bo się po prostu nie da. Ale staruszkowie sa tak niemedialni i nie zaśpiewają na Eurowizji, a jeżeli to kiepsko.