Ratownicy GOPR w roli cioci Kloci,

  która to ciocia wierci dziurę w brzuchu bratankowi: "o ty niedobry nie włożyłeś szalika, a teraz gardło cię boli!".  Podobieństwo miedzy ową ciocią, a ratownikami zauważyłam podczas oglądania dzisiejszego [22.01.2019] programu "Alarm" w TVP.  Większą jego część wypełniły narzekania ratowników GOPR na turystów, którzy ugrzęźli gdzieś w śniegu względnie zabłądzili i w ogóle ośmielili się wyjść w góry.  Szczególnie dostało się Arturowi Szpilce, którego psa ściągnęli ratownicy ze Śnieżki.  W programie pokazano wiele wypowiedzi internetowych hejterów na ten temat.

  No cóż, takie apele o zdrowy rozsądek są na ogół zupełnie nieskuteczne, natomiast widzów, którzy unikają gór - po prostu nudzą.  Nie sposób też zrozumieć, czemu strażacy cieszą się, gdy uratują zwierzę z pożaru, a ratowników GOPR coś podobnego doprowadza do wściekłości.  Odniosłam wrażenie, że najchętniej zamknęliby oni góry na kłódkę, a sami przesiedzieli całą zimę w ciepłej goprówce.

  Wyraźnie nie zdają oni sobie sprawy z tego, iż żyją z lekkomyślnych turystów.  Gdyby wszyscy stali się tak cholernie ostrożni, to ratownicy przestali by być potrzebni i straciliby pracę.  Te jęki i narzekania w telewizorze są podszyte sporą dawką hipokryzji.  Poza tym - ludzie to nie brojlery zamykane w klatkach.  Mają prawo do ponoszenia ryzyka, a że czasem się przeliczą - trudno.  Właśnie na taką okoliczność stworzono GOPR.  Byłoby lepiej,, gdyby ratownicy skoncentrowali się na swojej pożytecznej pracy i darowali sobie wychowawcze pogadanki.  One nikogo nie uratują.