Odwaga staniała

Jakoś tak się układało w czasach, które pamiętam, że z odwagą było tak, że raz drożała, innym razem taniała. Jakoś tak się stało, że raz trafiłem na czas, gdy ta cnota (virtue) staniała i potem szybko, drastycznie zdrożała. Tak więc z własnego doświadczenia wiem jak to jest. Dziś w tym cyklu jest czas taniej odwagi. Można mówić co się chce o kim się chce. No chyba, że ktoś chce pisać książkę o dziejach Gazety Wyborczej i Agory oraz dziejach rodziny Michników.

Dziś bez obaw o represje można lżyć w sposób tyleż prymitywny, co nieuzasadniony największe autorytety w Polsce.  Szczególnie atakowany jest dr Jaroslaw Kaczyński, niewątpliwie najwybitniejszy polityk od czasów Naczelnika Józefa Piłsudskiego. W sposób systematyczny traktować go może obelżywie byle kto, jakiś podstarzały piosenkarz czy  prymityw z ulicy. Były premier D.Tusk robi to w sposób zawoalowany wyzywając na przykład do pojedynku.

Przyglądałem się zdjęciom pokazującym różne protesty pod Sejmem. Starałem się na wyczucie odgadnąć kim są ci ludzie. Najpierw sprawdziłem przyjęte założenie, że muszą być  wśród nich SB-cy, którym niedawno zredukowano emerytury. W sumie, w skali kraju dotknęło to około 30 000 osób. Rozumiem tych ludzi, nie jest łatwo pogodzić się z nagłą redukcją emerytury na przykład z 8 000 zl do 2 000 zl.

Nie sprawdzałem ilu pracowników przeciętnie zatrudnia Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Myślę, że przez lata uzbierało się tysiące byłych pracowników MSW. 

Poza blokiem siłowym, najbardziej zaciekłym, musiało znaleźć się miejsce dla tych, których oderwano gwałtownie od koryta. Myślę o różnych ministerstwach, spółkach z udziałem Skarbu Państwa itp. Jak się zarabiało kilkadziesiąt tysięcy zl. miesięcznie, to trudno się pogodzić z tym faktem i pragnienie powrotu, a przynajmniej zemsty, jest raczej duże. Pamiętam, że kiedyś zidentyfikowano pod Sejmem bardzo zaciekłego chuligana, kóorym okazał się być byly wojewoda mazowiecki.

Jest też miejsce  na ludzi sztuki. Władza, jak by nie była, choćby komunistyczna dbała o mistrzów. Dbała i kształtowala ich umysły, a oni z kolei odpłacali się psuciem w głowach innych ludzi. W skrajnych przypadkach byli to rosyjscy agenci wpływu jak Wajdobrychski. Na zdjęciach z przedwczorajszej demonstracji pod Sejmem zauważyłem przynajmniej trzy panie z tych rewirów. Były odpowiednio umundurowane, jedna miała jakby sztuczne wlosy w stylu murzyńskim.

Żałosna opozycja nie zważa na zdrowy rozsądek, moralność i estetykę. Rażące jest czynienie bohaterami różnych lumpów i pasożytów. Zaczęło się od jakiegoś kucharza Tarasa na Krakowskim Przedmieściu, później Hajdacza, jeszcze później, próżniak Kijowski był na piedestale. A w tle kapucha Wałęsa. Koszmarne to towarzystwo. 

 No i pomyślałem o Naszych, którzy znaleźli się w stanie wojennym w trudnej sytuacji. Prześladowano ich zupełnie otwarcie, a wspierały to media głównego nurtu. Okolo stu osób starciło życie, wielu zostało kalekami, a jeszcze więcej złamalo swoje obiecujące kariery życiowe. I co oni zrobili? Zachowywali się z klasą. Nie byli płaczkami, po prostu szli do roboty, choćby z łopatą w ręce.

Platforma Obywatelska odsunięta w 2015 r. od władzy ani przez moment nie zdradziła objawów normalności. Nie zabrała  się za to, co do niej należało, czyli żmudną pracę w opozycji parlamentarnej. A wcześniej przecież przez 8 lat zaciskając zęby, robił to PiS. Przegrani ulegli emocjom i trwa to do dziś. Wyobrazili sobie, że jest możliwe szybkie odsunięcie od władzy dopiero co wybranej władzy. Upływ czasu i niezmiennie negatywne dowody na niesłuszność takiej postawy nie sprawiły, że towarzystwo otrzeźwiało. Można nawet odnieść wrażenie, że zapiekłość przegranych rośnie. Kilka dni temu lansowany kiedyś na rozsądnego człowieka Siemioniak, oznajmił, że na spotkaniach z wyborcami spotyka się z bradzo negatywnym odrzuceniem normalnej działalności, zewsząd -jego zdaniem- rozlega się wołanie, że najważniejsze jest odsunięcie PiS-u od władzy.

Zauważalne jest też, że rośnie  parcie ku konfrontacji siłowej. W starciu z aparatem państwowym dysponującym legalnymi środkami przymusu jest to pomysł nie tyle ryzykowny, co samobójczy.

Główne wydarzenia nazywane "ulicą" rozgrywają się w stolicy kraju, Warszawie. Tu przede wszystkim występuje olbrzymie nagromadzenie przegranych. Potencjał zapiekłych pretensji wydaje się być ogromnym. Aż dziw bierze, że na demonstaracje przychodzi tylko kilkaset czy kilka tysięcy osób.