Kilka uwag o kongresie PiS 1 VII 2017

Po pierwsze, ten kongres zamknął wybory z 2015 roku. Planowany początkowo na grudzień 2016 nie odbył się, bo zakwestionowano wynik wyborów i sparaliżowano prace Sejmu, w którym PiS miał większość. Tak naprawdę zwycięstwo wyborcze PiS zostało uznane powszechnie ( przez praktycznie wszystkich) dopiero na przełomie zimy i wiosny 2017 .

Po drugie, dopiero teraz zwycięstwo wyborcze zostało społecznie „zdefiniowane”. Otóż, mówiąc obrazowo weszliśmy do zamkniętego dla nas od 1944 roku ogrodu władzy państwowej. Przestrzegano, że jak tylko wejdziemy, to zadepczemy rabaty kwiatowe i nabrudzimy do fontanny po pozorem pielenia chwastów. Okazało się jednak, że tylko pobieżne przeczyszczenie klombów spowodowało ich rozrost. Wynika z tego, że potrafimy odróżnić chwast od rośliny pożytecznej. Czyli, wchodząc do ogrodu potrafiliśmy się zachować i go nie dewastujemy. Gdybyśmy go zdewastowali, to de facto przyczynili byśmy się do realizacji zamierzeń naszych przeciwników, którzy swój własny ogród chcą porzucić, bo sąsiedzi mają bardziej zadbany i mówią, że jeśli zlikwidujemy swój, to będzie można się po nim przechadzać, oczywiście za ich zgodą i w czasie, gdy nie będziemy gospodarzom przeszkadzać, ale to szczegół. Tak więc gdyśmy go całkiem zniszczyli, to nawet nie musieli by się oni tłumaczyć dlaczego nie chcą spędzać czasu w naszym ogrodzie.

Dopiero niedawno potwierdziliśmy w praktyce, tak by każdy mógł się przekonać naocznie, jaki był cel naszego wejścia do ogrodu i że jesteśmy tacy, jak mówiliśmy.

A teraz o sprawach personalnych.

Pamiętam spekulacje przed kongresem w Przysusze o zmianie premiera, o wymianie wielu ministrów. Wszystkie one okazały się nieprawdziwe. Nie dla tego, że ich autorzy specjalnie kłamali tylko po to by w krótkim czasie wyjść na ludzi niekompetentnych, Moim zdaniem autorzy tych bzdur mówili co myślą i czego rzeczywiście się spodziewali na podstawie zaobserwowanych „znaków”. Okazało się jednak, że ich doświadczenia są nieprzydatne do opisu naszej formacji.

W tej chwili są analizowane wystąpienia na kongresie i to co można z nich wyczytać o sytuacji personalnej w PiS. Analizując ten kongres „tradycyjnie”, najważniejsza osobą w PiS jest wójt Przysuchy, bo on zaczął kongres i co więcej, umożliwił jego przeprowadzenie w konkretnym terminie. Idąc tym tropem można powiedzieć, że Pani Premier Szydło, min. Macierewicz, min. Błaszczak i inni są na marginesie.

Ale jeżeli zobaczymy sprawy tak jak mają się one w rzeczywistości czyli, że jest to zamknięcie ostatnich wyborów to program kongresu i dobór mówców staje się oczywisty. Mówili reprezentanci tych środowisk, które przyczyniły się do powstania tego rządu. Warto w tym kontekście zwrócić uwagę na Morawickiego. Nie jest on przywódcą żadnej partii ale właśnie reprezentantem środowiska, środowiska finansowo-biznesowego. Na pewno nie całego, ale jego dość istotnej części.

Kongres w Przysusze pokazał, że PiS jest płaszczyzną do wielkiej koalicji, że PiS`ie dochodzi negocjacji wielkiej umowy społecznej między środowiskami największego polskiego biznesu, nawet ortodoksyjnych „państwowców” i ewidentnych socjalistów oraz narodowej części pogrobowców PRL. Nie byli ono co prawda reprezentowani na Kongresie, bo jeszcze nie czas, ale w sferze medialnej, czy Pani Ogórek, czy prof. Kik jawnie deklarują uznanie dla nas i nie wahają się przyznać, że lepiej realizujemy ich postulaty niż robili to oni sami. Jak będą chcieli przystać do nas to oczywiście jest to możliwe, ale musimy uzgodnić nasz stosunek do PRL`u a przede wszystkim do drugiego nurtu postpeerelowców, czyli tzw mainstreamu. Do pełnego spektrum politycznego, niezbędnego do sfinalizowania wielkiej umowy społecznej, brakuje nam jeszcze libertarian i narodowców.

Co jeszcze ważnego było na Kongresie. Otóż prezes Kaczyński zapowiedział konieczność czyszczenia administracji ze „złogów”. Jest to wielka zmiana linii politycznej. Zaraz po wyborach było mówione o „zaniechaniu zemsty”. To oczywiście był eufemizm. Chodziło oto, że dopóki nasza władza nie uzyska powszechnego uznania, dopóki nie pokażemy, że chcemy sprawować władzę w sensie pozytywnym a nie tylko rozliczyć nasze bardzo poważne i prawdziwe krzywdy, to nie możemy robić czystek. Nie oznacza to, że o krzywdach zapomnieliśmy, ale wszystko ma swój czas.

Drugą ważną rzeczą było wyróżnienie minister Zalewskiej i jej ekipie (!) oraz dość tajemnicza wypowiedź Prezesa, że Pani Premier Szydło „walczyła jak lwica” o reformę edukacji. Dość powiedzieć, że presja na zaniechanie tej reformy była o wiele silniejsza niż na jest na wstrzymanie reformy wymiaru sprawiedliwości, choć inaczej się objawiała.

Dla mniej zorientowanych, może przeczyta ten tekst jakiś „dobrze poinformowany komentator życia politycznego”, mogę powiedzieć, że kilka ważnych środowisk, które włączyło się kampanię na rzecz PiS w latach 2014-2015 było bardzo przeciwnych tej absolutnie najważniejszej dla Polski reformie. Powody były różne. Jednym nie podobał się narodowo-katolicki zamysł reformy, innym nie podobał się niepowiązany z nurtami europejskimi charakter, czyli wybicie się Polski na „stołeczność” i co za tym idzie rozbicie hierarchii europejskiej, innym zaś bark autoryzacji w tzw. środowisku.

W rezultacie, zwłaszcza środowiska związane Klubem Jagielońskim i ludzie z tych środowisk desygnowani do władz rządowych jawnie sabotowali tą reformę, zwłaszcza odtworzenie szkolnictwa zawodowego. Na przykład zespół, który miał tę zmianę przygotować był przez „ludzi z Krakowa” rozproszony przez delegowanie ich do pracy „w terenie” tak, by nie było możliwości by się zebrał. W tekście ustawy, na żądanie związanego z tym środowiskiem panem Staniłłko jest zapis, że programy nauczania mają być konsultowane z przedstawicielami samorządu gospodarczego, którego nie ma i którego wprowadzenie będzie ekstremalnie trudne, ze względu na opór przedsiębiorców. Ciekawą formą obstrukcji reformy edukacji była postawa instytutu naukowego związanego z oświatą, który stwierdził, że niezbędną z powodów legislacyjnych opinie o programie będzie mógł sporządzić, realnie mówiąc dopiero po wakacjach. Takich przykładów było i jest o wiele więcej.

Ciekawe, czy mówiąc o napięciach w rządzie Pan Gowin miał właśnie tę reformę na myśli.

Tak więc ten kongres potwierdził jednak wolę wypracowania wielkiej umowy społecznej i przywódczą role PiS`u w tym dziele.

Co do „zamykania frontów”.

Otóż Prezes Kaczyński, po potwierdzeniu samodzielnego zdobycia władzy w Polsce, zaproponował ugodę z międzynarodowym środowiskiem finansowym, którego widocznym przejawem działalności jest biznes deweloperski. Propozycja zakłada podział nowych inwestycji w proporcjach 7:3 na korzyść instytucji wiodącej, tak należy rozumieć jego wypowiedź i zakreślił czas negocjacji do listopada tego roku.

Myślę, choć oczywiście nic na ten temat nie wiem, że jest to zgoda polityczna na przyjęcie propozycji z drugiej strony.

Problem w tym, że masa mieszkań, które są do sprzedaży ( starczy ich na kilkuletni handel mieszkaniami) jest aktywem międzynarodowych funduszy inwestycyjnych. Ich nie tyle interesuje zwrot włożonego kapitału ile możliwość wypłacania odsetek inwestorom. Do tego potrzebują od 6 do 8,5 % od zainwestowanego kapitału i stabilizacji cen mieszkań. Elementem tych negocjacji jest propozycja środowiska bankowego rozwiązania kredytów frankowych, co zagwarantować stabilizacje cen mieszkań. Jeżeli uda się tę ugodę wynegocjować i później wprowadzić w życie, to pierwsze uwolni się z pułapki kredytowej dużą ilość osób, po drugie da się możliwość nabycia tanich mieszkań jeszcze większej liczbie osób a w kwestiach politycznych będzie to uznanie, że my środowisko pisowskie jesteśmy „handlowi”, że potrafimy liczyć własny interes i jesteśmy partnerem negocjacyjnym dla środowisk międzynarodowych na równi z „poważnymi krajami europejskimi”.

Nie wykluczam, że zawarcie tej ugody będzie powodem, że w polityce światowej rzeczywiście będzie jeden Donald, bo środowisko PO nie będzie już nikomu potrzebne.

I jeszcze jedna drobna zdawało by się uwaga Prezesa dotycząca tej kwestii. Dał on polecenie rozpoczęcia negocjacji ze środowiskiem spółdzielczości mieszkaniowej. Trzeba pamiętać, że jeszcze nie dawno a być może i w dalszym ciągu, ok. 15% przepływów finansowych w Polsce (czynsze za mieszkania) i ok. 20 % zasobów kapitałowych naszego kraju to spółdzielnie mieszkaniowe, które są zrzeszone w swoim związku, mają wspólną reprezentacje i zasady współdziałania.

Nie wiem oczywiście, czy jakiś „komentator życia politycznego w Polsce”, zwłaszcza wybitny zainteresuje się tą wypowiedzią, bo prawdę mówiąc wydaje mi się, że oni nic nie czytają poza własnymi tekstami, ale gdyby chciał, to może będzie wiedział o czym pisać.