petycja dot. podziału funduszy norweskich

Norweskie władze zdecydowały, że wstrzymują finansowanie z systemu Funduszy Norweskich projektów w polskim wymiarze sprawiedliwości. Rząd jest bowiem zaniepokojony stanem praworządności w Polsce.

"Norwegia jest zaniepokojona, kierunkiem, w jaki rozwija się sytuacja z praworządnością w Polsce" - czytamy w komunikacie prasowym, umieszczonym na oficjalnej stronie norweskiego rządu. "Niezależne sądownictwo to bardzo ważny element dobrze funkcjonującej demokracji i jest niezbędny, by zabezpieczyć podstawowe prawa człowieka" - głosi komunikat. "W świetle ostatnich wydarzeń w Polsce oraz decyzji organu nadzorującego sądy w Norwegii [który wycofał się z planowanej współpracy z Polską - red.], władze norweskie nie są gotowe, by podpisać porozumienie z Polską o współpracy w wymiarze sprawiedliwości, finansowane przez system Norweskich Funduszy" - dodaje sekretarz stanu w MSZ, Audun Halvorsen. "Fakt, że na nowo rozważamy czy warto nawiązać współpracę, jest jasnym sygnałem dla władz Polski, że rząd Norwegii jest zaniepokojony poziomem praworządności w Polsce i niezależnością polskich sędziów" - dodał.
"W cztery lata zniszczono autorytet TK". Senatorowie KO bronią niezawisłości sędziów
"W cztery lata zniszczono autorytet TK". Senatorowie KO bronią niezawisłości sędziów

Zobacz również

W komunikacie czytamy, że Polska jest największym beneficjentem programu Funduszy Norweskich i w okresie 2014-2021 miała dostać około 8 miliardów koron (około 3,3 miliardów złotych), podzielonych pomiędzy różne programy. Te, przeznaczone dla resortu sprawiedliwości miały dotyczyć m.in współpracy przy modernizacji systemu więziennictwa, walki z przemocą domową i współpracy sędziów polskich z norweskimi. Teraz zarówno rząd, jak i norweski system więziennictwa czy Norweska Administracja Sądów rozważą na nowo współpracę z polskim wymiarem sprawiedliwości.

Jednocześnie, jak zapewniają norweskie władze, inne programy na razie nie są zagrożone. "Jednak ze względu na nasze obawy dotyczące praworządności, będziemy monitorować sytuację i - w razie potrzeby - podejmiemy działania wobec reszty naszej współpracy z Polską" - podsumowuje Halvorsen.

Bodnar: przestrzeń dla działania społeczeństwa obywatelskiego w Polsce kurczy się

Na oficjalnej stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych Norwegii ukazała
się informacja, że że polskie gminy, które przyjęły uchwały dotyczące
przeciwdziałania ideologii LGBT, nie będą już mogły liczyć na pieniądze
z funduszy norweskich. Potocznie zwane „funduszami norweskimi” środki
oficjalnie noszą nazwę Funduszy Mechanizmu Finansowego Europejskiego
Obszaru Gospodarczego i składają się nań Norwegia, Liechtenstein oraz
Islandia w zamian za dostęp do rynku Unii Europejskiej, której
nie są członkami.

Norwegia, Lichtenstein i Islandia nie są jak ciocia
z Ameryki, która biednym kuzynom w Polsce przesyła od czasu do czasu
kilkanaście dolarów albo nie przesyła, jeśli akurat stwierdzi, że nie
spełniają oni jej oczekiwań.

Nie jest to działalność
charytatywna ani filantropijna tych trzech państw, pomoc jest
bezzwrotna, w latach 2014-2021 przeznaczono na nią prawie 3 miliardy
euro i jej celem jest zmniejszanie nierówności społeczno-ekonomicznych
w Europejskim Obszarze Gospodarczym. W zamian za to owe trzy kraje
uzyskały dostęp do rynku UE, w tym polskiego, który jest atrakcyjnym
terenem do inwestowania oraz sprzedaży i ze względu na liczbę ludności,
i niewątpliwy rozwój gospodarczy w ostatnich latach.

Kłamliwe donosy na Polskę przynoszą efekt

Histeryczne
opowieści eurodeputowanego lewicy, Roberta Biedronia o tym, jak nie
jest wpuszczany do sklepów i restauracji bo jest gejem, a w Polsce
są „strefy wolne od LGBT”, do których tacy jak on nie mogą wejść,
fotografie zawieszanych pod nazwami polskich miejscowości tabliczek
w trzech językach, informujących że to są „strefy wolne od LGBT,
umieszczane tam przez aktywistę LGBT, nie tylko kreują zagranicą czarny
obraz kraju, w którym nie są przestrzegane prawa człowieka, nie tylko
są kłamliwą podstawą po uchwalania przez Parlament Europejski kolejnych
rezolucji wymierzonych w Polskę, ale też zaczynają przybierać formę
karania finansowego naszego kraju, na razie w stopniu minimalnym, ale
to jak z krojeniem salami, po kawałku. Raz tu się odkroi, raz gdzie
indziej, a w ostateczności chce się stworzyć narzędzie, które
w kolejnym budżecie UE na lata 2021-2027 da rządzącym tą organizacją
liberalno-lewicowym elitom prawo do bezwzględnego ingerowania
w wewnętrzną politykę państw członkowskich w tych obszarach, które
do tej pory należały do ich kompetencji, co gwarantowały przyjęte
traktaty, będące podstawą funkcjonowania tej wspólnoty.

Samorządy na cenzurowanym

W odpowiedzi
na Warszawska Kartę LGBT niektóre z polskich samorządów podjęły uchwały
bądź przyjęły Samorządową Kartę Praw Rodziny. W części uchwał mówi się
wyraźnie o sprzeciwie wobec narzucania i propagowania ideologii LGBT np.
poprzez żądania wprowadzenia, nawet wbrew woli rodziców, seksualizacji
w szkołach ich dzieci i zawierają one takie treści, jak ta Rady
Miasta w Tuchowie:

W związku z wywołaną przez
niektórych polityków wojną ideologiczną Rada Miejska w Tuchowie
podejmuje deklarację „Gmina Tuchów wolna od ideologii LGBT+”.
Radykałowie dążący do rewolucji kulturowej w Polsce atakują wolność
słowa, niewinność dzieci, autorytet rodziny i szkoły oraz swobodę
przedsiębiorców. Dlatego będziemy konsekwentnie bronić naszej wspólnoty
samorządowej! (…) Dla dobra życia, rodziny i wolności
deklarujemy, że samorząd, który reprezentujemy- zgodnie z naszą
wielowiekową kulturą życia społecznego- nie będzie ingerować w prywatną
sferę życia Polek i Polaków. Nie damy narzucić sobie wyolbrzymianych problemów i sztucznych konfliktów, które niesie ze sobą ideologia LGBT+.

Podpisywano
także Samorządową Kartę Praw Rodziny, która nie porusza kwestii
skłonności seksualnych, jak również nie narusza zasady równego
traktowania jakiejkolwiek grupy i nie ma w niej żadnego odniesienia
do ideologii LGBT. Nie przeszkodziło to jednak aktywistom LGBT, by 
listopadzie 2019, na forum Parlamentu Europejskiego zaprezentować tak
zwany „Atlas nienawiści” zawierający mapę wskazującą niemal 100 polskich
samorządów, które przyjęły prorodzinne uchwały, w tym m.in. Samorządową
Kartę Praw Rodzin i fałszywie oskarżyć Polskę o dyskryminowanie
osób o skłonnościach homoseksualnych, sugerując, że obowiązują tam
przepisy wymierzone w ludzi o innej orientacji seksualnej. W taki sposób
przedstawiono samorządy, które podjęły działania w celu wsparcia
rodziny, rodziców i dzieci.

Kłamliwa kampania przynosi efekty

Tego
typu zniesławiające informacje, oskarżające nie tylko samorządy, ale
i polskie państwo, pojawiły się w wielu polskich oraz zagranicznych
mediach. „Homofobia”, „łamanie unijnych wartości”, „dyskryminacja nie
może być tolerowana” grzmiały media i unijni urzędnicy, tylko jakoś
nigdzie nie padał konkretny przykład na czym ta dyskryminacja
ma polegać. Ale ta zakłamana propaganda dała pretekst do nałożenia
sankcji finansowych i w lipcu komisarz UE ds. równości Helena Dalli ,
poinformowała, że sześć polskich gmin, w których przyjęto uchwały
o „strefach wolnych od LGBT” lub „prawach rodzin”, nie dostanie
europejskich funduszy na partnerstwo miast.

Na ostatnim
posiedzeniu Parlamentu Europejskiego, na którym miedzy innymi stanął
projekt kolejnej, opartej na kłamliwych informacjach dostarczanych
z Polski przez opozycję rezolucji wymierzonej w nasz kraj, komisarz Vera
Yourowa musiała przyznać, iż:

Komisja do tej pory
nie otrzymała jeszcze żadnej konkretnej skargi dotyczącej pogwałcenia
praw osoby w świetle takich oświadczeń (uchwał polskich samorządów – p.
A.J), ale na razie KE pilnie analizuje sytuację.

Nie otrzymała, ale przecież mogła otrzymać i kto wie, czy nie otrzyma…

Jednak
nie przeszkodziło to  przewodniczącej Komisji Europejskiej, Ursuli von
der Leyen zawrzeć w swoim pierwszym orędziu o stanie Europy, wygłoszonym
w tym samy czasie na forum PE kategorycznej opinii, że „strefy wolne
od LGBT, to strefy wolne od ludzkości. Nie ma dla nich miejsca w naszej
Unii” i zapowiedzieć prace KE nad „wzmocnieniem praw osób LGBT”.
W powiązaniu z apelem o to, by w UE przejść do głosowania większością
kwalifikowaną, przynajmniej jeśli chodzi o prawa człowieka
i wprowadzanie sankcji, jest to wyraźna zapowiedź dążenia
do stworzenia mechanizmu, który by ograniczył tę resztkę suwerenności
państw członkowskich, którą zapewniały im traktaty i pozwolił
ingerować również w sprawy światopoglądowe, wyłączone z kompetencji
unijnych urzędników, pod groźbą cięcia należnych państwom członkowskim
według dotychczasowych kryteriów (wielkość PKB i liczba ludności)
środków z unijnego budżetu.

Czy w Polsce obywatele nie mają równych praw?

Zdaniem
norweskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych nie mają. W komunikacie
ogłoszonym na oficjalnej stronie ministerstwa kilka dni temu możemy
przeczytać taką opinię o uchwałach polskich samorządów:

Takie
deklaracje nie są zgodne z wartościami, na których opiera się
europejska współpraca. Istnieją również przesłanki do stwierdzenia,
że naruszają Europejską Konwencję Praw Człowieka. Osoby LGBT mają prawo
do takiej samej ochrony przed naruszaniem ich praw i wolności
osobistych, jak wszyscy inni obywatele Europy

Skoro
już Norwedzy powołują się na Konwencje Praw Człowieka, to może warto
przypomnieć, że w jej artykule 10 pt. Wolność wyrażania opinii,
możemy przeczytać:

Każdy ma prawo do wolności
wyrażania opinii. Prawo to obejmuje wolność posiadania poglądów oraz
otrzymywania i przekazywania informacji i idei bez ingerencji władz
publicznych i bez względu na granice państwowe.

Zatem czy
samorządy nie mogły skorzystać z prawa do wolności wyrażania opinii?
Przecież tym właśnie są te uchwały, niewprowadzające do polskiego
porządku prawnego jakichkolwiek przepisów wymierzonych
w społeczność LGBT.

We wspomnianej Konwencji artykuł 14 o zakazie dyskryminacji stanowi:

Korzystanie
z praw i wolności wymienionych w niniejszej Konwencji powinno być
zapewnione bez dyskryminacji wynikającej z takich powodów jak płeć,
rasa, kolor skóry, język, religia, przekonania polityczne i inne,
pochodzenie narodowe lub społeczne, przynależność do mniejszości
narodowej, majątek, urodzenie bądź z jakichkolwiek innych przyczyn.

Nasza Konstytucja zapewnia takie prawo obywatelom w artykule 32 :

Wszyscy
są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez
władze publiczne. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym,
społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny.

Interpelacja
norweskiej posłanki, byłej minister spraw zagranicznych, która zwróciła
swojemu rządowi uwagę na kwestię uchwał przyjętych przez polskie gminy
w „sprawie stref wolnych od LGBT” spowodowała szybką reakcję resortu
spraw zagranicznych, bowiem według minister Eriksen Soereide,
finansowane przez rząd inicjatywy muszą wypełniać zasady takie jak
podstawowe prawa i wolności, a także prawa mniejszości. „Jeśli okaże
się, że projekty nie przestrzegają zasad i zawartych umów, mogą zostać
wstrzymane, a finansowanie wycofane”. I tak się stało, bowiem po”
analizie sytuacji prawnej” w polskich gminach, które wprowadziły strefy
wolne od LGBT zapadła decyzja:

Kraśnik i gminy
z podobnymi deklaracjami nie otrzymały wsparcia projektowego w bieżącym
okresie finansowania i nie otrzymają takiego wsparcia, dopóki
te deklaracją pozostają w mocy. Dotyczy to również wszystkich instytucji
kontrolowanych przez władze miejskie.

Mocno
ciekawi zawartość tej „analizy prawnej”, kryteria, jakie w niej
zastosowano i jej autorzy, choć można z góry założyć, że MSZ Norwegii
raczej nie korzystał z norweskich ekspertów.

Na ironię
zakrawa fakt, że to właśnie Norwegia usiłuje pouczać Polskę w sprawie
respektowania Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, gdy tymczasem w tym
właśnie kraju hoduje się pod parasolem państwa jedną z najbardziej
niehumanitarnych instytucji, jaką jest Barnevernet, czyli
Norweski Urząd Ochrony Praw Dziecka. Będący wielokrotnie na celowniku
Rady Europy I TSUE urząd oskarżany jest o  rażące naruszania praw
przysługujących rodzinom i jest bohaterem raportu przyjętego przez
Komitet Spraw Społecznych Rady Europy, krytycznego wobec opresyjnego
systemu Barnevernet. W tym przypadku jednak Konwencja i jej 8 artykuł,
mówiący o prawie do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, który
głosi, iż „każdy ma prawo do poszanowania swojego życia prywatnego
i rodzinnego, swojego mieszkania i swojej korespondencji” widać
w Norwegii nie ma zastosowania.

A co na to polski rząd?

Próbowałam
na oficjalnej stronie polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych
znaleźć stanowisko w sprawie decyzji podjętych przez Norwegię w związku
z odebraniem samorządom środków z Funduszy Mechanizmu Finansowego
Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Nie znalazłam. Szukałam
w Internecie jakiegoś stanowiska na przykład polskiego ministra d.s.
europejskich. Nie ma. Także w przestrzeni publicznej żadnego odniesienia
się polskiego rządu ani do ostatniej rezolucji Parlamentu
Europejskiego, ani do zapowiedzi chęci wprowadzenia większości
kwalifikowanej w głosowaniach, co odbierałoby Polsce prawo weta,
nie zauważyłam.

Eurodeputowani Zjednoczonej Prawicy drą szaty
w mediach, eurodeputowani opozycji nic sobie nie robią z epitetu
„zdrajcy” i chodzą w aureoli obrońców mniejszości seksualnych i wartości
europejskich. Hasła niesione na wyborczych sztandarach prawicy
o ochronie i wsparciu polskiej rodziny, powielone w uchwałach
samorządów, zostały widać schowane do następnych wyborów.

I rodzi
się pytanie, jak to jest, że kilkunastu posłów do Parlamentu
Europejskiego, kilku krajowych aktywistów LGBT na czele z kłamcą
i twórcą fake newsów ( n. b. mających możnych protektorów i wsparcie
potężnych mediów) bezkarnie rozpowszechnianych w zagranicznej
przestrzeni medialnej jest bardziej skutecznych w oczernianiu Polski niż
cały aparat państwa w jej obronie?

oby tylko nie "wylosowali" kolejnego Iwulskiego, to jak zapłaci, to zapłacze

RDI: Gmina Zakrzówek pozywa Barta Staszewskiego za akcję „Strefy wolne od LGBT”

Reduta Dobrego Imienia (RDI) poinformowała, że przy jej wsparciu
finansowym i prawnym gmina Zakrzówek (woj. lubelskie) składa do Sądu
Okręgowego w Lublinie pozew o ochronę dóbr osobistych przeciwko Bartowi
Staszewskiemu za jego akcję "Strefy wolne od LGBT".

Organizacje LGBT - Fundacja Batorego rozdzieliła fundusze - lista obdarowanych;

http://solidarni2010.pl/40422-organizacje-lgbt-sowicie-dofinansowane-fun...

”Wystarczy, że dany podmiot wykonuje zadania publiczne,
by uznać, że zobowiązany jest do udostępniania informacji publicznych” –
tak, w kontekście Fundacji Batorego, uznał Naczelny Sąd Administracyjny
w jej sporze z Fundacją Instytut na rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris.
Portal wPolityce.pl przeanalizował pisemne uzasadnienie orzeczenia
z 21 października. Sąd oddalił skargę kasacyjną „Batorego”. Otwiera
to drogę do kontroli szczegółów przyznawania środków z tzw. funduszy
norweskich, ale nie tylko.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: UJAWNIAMY.
Szeroki strumień pieniędzy płynie do organizacji LGBT z Fundacji
Batorego. Jest też specjalny fundusz na „Strajk Kobiet”

CZYTAJ TAKŻE: UJAWNIAMY. Płyną pieniądze do aktywistów „pomagającym” imigrantom na granicy! Fundacja „Batorego” wspiera narrację Łukaszenki?

To przełomowe
orzeczenie jest podwójnie ważne. Po pierwsze NSA uznał Fundację
Batorego za podmiot, który dysponuje funduszami publicznymi i sposób ich
dysponowania powinien odbywać się w sposób transparentny, podobnie jak
w przypadku instytucji, które opłacane są z pieniędzy podatników.
Po drugie, orzeczenie NSA kończy batalię Fundacji „Batorego” przed
sądami administracyjnymi. Orzeczenie o odrzuceniu skargi „Batorego” jest
ostateczne i nie podlega zaskarżeniu.

(…) nie
znajduje podstaw twierdzenie że uznanie przez Sąd (WSA w Warszawie,
który orzekał w I Instancji - red.) braku podstaw do oceny, czy Fundacja
dysponuje majątkiem publicznym było dowolne. Jak bowiem wynika
z uzasadnienia wyroku stanowisko I Instancji w tej kwestii było skutkiem
uznania, że wykonywanie zadań publicznych stanowi wystarczającą
przesłankę uznania podmiotu za zobowiązany do udostępniania
informacji publicznej

– czytamy w uzasadnieniu, do którego dotarł portal wPolityce.pl.

Dlaczego
Fundację „Batorego” uznano za podmiot, który wykonuje „zadania
publiczne”, a co za tym idzie podlega zapisom o dostępie do informacji
publicznej? NSA oparł się na analizie WSA, w kontekście ustawy
o fundacjach. To fundamentalna kwestia dotycząca tej sprawy. Otwiera ona
drogę do konsoli innych fundacji typu NGO.

(…) Sąd
I instancjim przyjmując, że pojęcie zadań publicznych jest szersze
od pojęcia zadań władzy publicznej i cechuje je „powszechność
i użyteczność dla ogółu, a także sprzyjanie osiąganiu celów określonych
w konstytucji lub ustawie”, dokonał prawidłowej wykładni tego pojęcia
(…).Trafnie też przyjął, że „wystarczy, że dany podmiot wykonuje
zadania publiczne, by uznać, że zobowiązany jest do udostępniania
informacji publicznych”. Tym samym zarzut błędnej wykładni pojęcia zadań publicznych okazał się zarzutem niezasadnym

– czytamy w uzasadnieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Raport Ordo Iuris

Sprawa,
która miała swój finał przed NSA rozpoczęła się w 2017 roku, gdy
Instytut Ordo Iuris opublikował raport pt. „Obywatele dla demokracji”.
Został on poświęcony wydatkowaniu grantów norweskich przez
Fundację Batorego.

W związku z licznymi
nieprawidłowościami, Instytut Ordo Iuris wystąpił do Fundacji Batorego
o udostępnienie informacji publicznej m.in. dotyczącej szczegółów
przyznawania pieniędzy poszczególnym projektom oraz informacji
o ekspertach, którzy brali w tym udział. Fundacja Batorego utrzymywała,
że grantów norweskich nie można uznać za środki publiczne, a procesu ich
rozdzielania za realizacje zadania publicznego. W styczniu 2021
r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wydał wyrok nakazujący
Fundacji ujawnienie szczegółów przyznawania funduszy. Fundacja Batorego
złożyła skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego
Sądu Administracyjnego

– informował niedawno Instytut Ordo Iuris.

Do informacji,
które będzie musiała udostępnić organizacja, należy m.in. treść umów
między Fundacją Batorego, a firmami i osobami fizycznymi zawieranych
w ramach podziału funduszy. Fundacja musi również ujawnić nazwiska,
wysokość wynagrodzenia i zakres obowiązków członków zespołu dokonującego
wyboru projektów uzyskujących dofinansowanie oraz ekspertów
uczestniczących w ocenie projektów. Organizacja została też zobowiązana
do podania konkretnych kryteriów przyznawania funduszy

– brzmiało stanowisko Instytutu Ordo Iuris.

Stanowisko „Batorego”

Z kolei Fundacja Batorego przekonywała, że orzeczenie NSA „może wpłynąć na sytuację wielu fundacji w Polsce”.

Fundacja
działała i działa w oparciu i w granicach prawa, przywiązując dużą wagę
do przejrzystości zarówno swoich działań jak i przejrzystości w życiu
publicznym i udostępniając publicznie wszystkie informacje i dokumenty
dotyczące celu i sposobu realizowanych działań oraz rozdziału środków,
którymi administruje. Tam, gdzie prawo nie reguluje wystarczająco zasad,
polegamy na przyjętych standardach i najlepszych praktykach dotyczących
przejrzystości i dostępności

– brzmi fragment oświadczenia Fundacji Batorego.

Orzeczenie
NSA, wraz z niezwykle ciekawym uzasadnieniem, to kolejna odsłona walki
o transparentność instytucji, które dysponują ogromną siłą oddziaływania
społecznego, a nawet politycznego.

W tym tygodniu, na stronie stowarzyszenia „Iustitiua” pojawił się
komunikat, z którego wynika, że wsparcie z funduszy norweskich
ma charakter instytucjonalny oraz, że m.in. z tych środków finansowany
jest projekt „Rządy Prawa Wspólna Sprawa. To nie koniec. Z informacji
wynika, że wsparcie programowi udziela „Ruch Samorządowy Tak dla Polski”
Rafała Trzaskowskiego i prezydentów innych miast rządzonych przez
polityków Platformy Obywatelskiej lub jej sojuszników

Działania
Stowarzyszenia Sędziów Polskich Iustitia w latach 2022-24 dofinansowane
są z Funduszy Norweskich w ramach Programu Aktywni Obywatele - Fundusz
Krajowy, przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię (Darczyńcy) w ramach
funduszy EOG i funduszy norweskich. Operatorem programu Aktywni
Obywatele - Fundusz Krajowy jest konsorcjum złożone z trzech
organizacji: Fundacji im. Batorego, Fundacji Stocznia oraz Fundacji
Akademia Organizacji Obywatelskich (FAOO).Między innymi z tych
funduszy realizowanym programem przez nasze stowarzyszenie jest program
„Rządy Prawa Wspólna Sprawa”. Partnerem programu jest Ruch Samorządowy
Tak Dla Polski

– czytamy na stronie „Iustitii”.