Aresztowiania Biskupów w 1953 roku i medialny atak resorciaków w 2016 , w 35. rocznicę Stanu Wojennego

Powstanie specjalna ekspozycja poświęcona ks. abp. Antoniemu Baraniakowi

W powstającym w więzieniu na Rakowieckiej Muzeum Żołnierzy
Wyklętych i Więźniów Politycznych będzie specjalna ekspozycja poświęcona
księdzu arcybiskupowi Antoniemu Baraniakowi, sekretarzowi Księdza
Prymasa Wyszyńskiego, więzionemu na Rakowieckiej.

Więzienie na Rakowieckiej to największa w
Polsce katowania UB. To tu w drugiej połowie lat czterdziestych i w
latach pięćdziesiątych więziono, katowano i mordowano polskich
patriotów.

– Pierwsze
miejsce, gdzie odbywały się egzekucje, jest tutaj za bramą, w przejściu
do komina. Tam odbyło się najwięcej egzekucji. To są te egzekucje
najbardziej znanych osób: Cieplińskiego, Łupaszki – wyjaśnił dr Jacek Pawłowski, dyrektor Muzeum Żołnierzy wyklętych i Więźniów Politycznych.

To tu – na Rakowieckiej – więziono wielu
kapłanów, w tym księdza biskupa Antoniego Baraniaka, sekretarza prymasa
Stefana Wyszyńskiego, a późniejszego arcybiskupa poznańskiego.

– W nocy z
25 na 26 września 1953 został aresztowany równolegle z Prymasem Polski,
kardynałem Stefanem Wyszyńskim. Osadzono go tu, za tymi murami – tłumaczył mjr dr Maciej Gołębiowski.

Tu też przez 3 lata poddawany był brutalnemu śledztwu. Oprawcy z UB stosowali wobec księdza biskupa wyjątkowo wyszukane tortury.

– Przechodził te samą gehennę, co podziwiani dziś Żołnierze Wyklęci, jak Rotmistrz Pilecki generał „Nil”, „Inka” – zwróciła uwagę Joanna Hajdasz, dokumentalistka, autorka filmów.

Bicie, głodzenie, przetrzymywanie w
karcerze całymi tygodniami czy wreszcie umieszczenie bez ubrania w
więziennej piwnicy z zamurowanym oknem, w której stale  była woda – ale
nie tylko. Tu spływała krew więźniów, których w pomieszczeniu obok UB
rozstrzeliwało. Te tortury miały złamać księdza biskupa i zmusić go
obciążenia księdza Prymasa, aby następnie wytoczyć księdzu arcybiskupowi
Wyszyńskiemu proces pokazowy – mówi Joanna Hajdasz, autorka filmów
dokumentalnych o księdzu arcybiskupie.

– Oni
chcieli, aby ks. abp Baraniak nie umarł. Ks. abp Baraniak miał być
świadkiem w tym procesie. Cokolwiek by powiedział przeciwko Prymasowi,
co by się im przydało, byłoby wykorzystane w tym procesie. On niczego
nie podpisał i nic nie powiedział – akcentuje Joanna Hajdasz.

Po uwolnieniu ksiądz arcybiskup o swoich
cierpieniach na Rakowieckiej właściwie nie mówił  – wspomina siostra
Emilia, elżbietanka, która przez wiele lat współpracowała z księdzem
arcybiskupem.

– On miał
różne dolegliwości. Jak przy tej okazji się mówiło, że bardzo cierpi, to
czasem powiedział tak: to jest nic, w porównaniu do tego, co było tam –
wskazuje S. Emilia, elżbietanka.

W czasie uwięzienia księdza arcybiskupa
Antoniego Baraniaka decydowały się losy Kościoła w Polsce – mówił dziś
podczas Mszy świętej sprawowanej w więzieniu na Rakowieckiej ks. abp
Stanisław Gądecki, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski i
metropolita poznański.

– Gdyby
obciążył księdza Prymasa i gdyby on został skazany, to i cały Kościół
Katolicki w Polsce zostałby totalnie zinstrumentalizowany i
podporządkowany jego zapamiętałym wrogom – zaznaczył w homilii ks. abp Stanisław Gądecki.

Dziś ksiądz arcybiskup Gądecki
pobłogosławił celę, w której – zdaniem historyków – więziono księdza
arcybiskupa Antoniego Baraniaka.

– My identyfikujemy, że gdzieś w tej przestrzeni ksiądz arcybiskup był przetrzymywany – wyjaśnił dr Jacek Pawłowski, dyrektor Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych.

W powstającym w więzieniu na
Rakowieckiej Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych będzie
specjalna ekspozycja, umieszczona w jednej z cel, poświęcona właśnie
księdzu arcybiskupowi Baraniakowi – zapowiada  dr Jacek Pawłowski.

– Mamy łóżko księdza arcybiskupa, także będziemy chcieli stworzyć taki pokój księdza arcybiskupa, bo jesteśmy mu to winni – tłumaczy dr Jacek Pawłowski.

W tym pokoju znajdzie się także szafa z
ukrytym ołtarzem, przy której ksiądz arcybiskup sprawował Mszę świętą w
domu salezjańskim w Marszałkach, gdzie komuniście przenieśli sekretarza
księdza prymasa.

Na ekspozycji będą też ornaty, w których
ksiądz arcybiskup Antoni Baraniak sprawował Eucharystię. Dyrekcja
Muzeum oczekuje na pamiątki związane z księdzem arcybiskupem oraz z całą
historią walki z władzą komunistyczną.

Msza
św. w intencji ks. abp. Antoniego Baraniaka – osobistego sekretarza
prymasa Stefana Wyszyńskiego – zostanie odprawiona w czwartek w Muzeum
Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL w Warszawie. Liturgii
będzie przewodniczył metropolita krakowski ks. abp Marek Jędraszewski.

Msza św. w 66. rocznicę uwięzienia ks. abp. Antoniego Baraniaka

66 lat temu komunistyczna bezpieka aresztowała ks. abp. Antoniego
Baraniaka. Mimo brutalnego śledztwa, pozostał niezłomny i pokrzyżował
komunistom plany osłabienia pozycji Kościoła w Polsce. W rocznicę
tamtych wydarzeń w byłym więzieniu na Rakowieckiej sprawowana była Msza
św. w intencji bohaterskiego kapłana.

„Był do końca wierny Bogu, Kościołowi, do niczego się nie przyznał, nikogo nie zdradził, wierzył, że ponad wszystko jest Pan Bóg” – tak o aresztowanym przed 66 laty ś.p. metropolicie poznańskim, arcybiskupie Antonim Baraniaku powiedział abp Marek Jędraszewski. Obecny metropolita krakowski przewodniczył 26 września Mszy św. w Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. W 1973 roku przyjął on święcenia kapłańskie z rąk tego biskupa-męczennika.
Na początku homilii abp Jędraszewski nawiązał do pierwszego czytania liturgii, z Księgi proroka Aggeusza, mówiącego o odbudowie świątyni jerozolimskiej oraz miasta. Zauważył, że także w tym wypadku widzimy, iż po euforii przychodzi codzienność. Ludzie chcą się urządzić, a tymczasem prorok wyrzuca im bezowocność zabiegania wokół spraw bytowych: „Siejecie wiele, lecz plon macie lichy; przyjmujecie pokarm, lecz nie ma go do sytości; pijecie, lecz nie gasicie pragnienia; okrywacie się, lecz się nie rozgrzewacie; ten, kto pracuje, aby zarobić, pracuje odkładając do dziurawego mieszka". Trzeba zatem przywrócić właściwą hierarchię wartości, aby codzienność była owocna. Metropolita krakowski podkreślił aktualność tych słów.

„Cieszymy się przemianami w Polsce, które trwają od trzydziestu lat, ale zdajemy sobie sprawę, jak bardzo ciągle jeszcze nie uwzględniania jest właściwa hierarchia wartości. Upominał się o nią, jakże wyraźnie Jan Paweł II, kiedy po raz pierwszy był w naszej ojczyźnie po przemianach 1989 roku – w 1991-szym” – przypomniał kaznodzieja.

Abp Jędraszewski podkreślił, że tematem tej pielgrzymki papieskiej były kolejne przykazania Dekalogu. Podnosiły się wówczas głosy, że ten papież nie zna się na demokracji. Owszem na walce z komuną tak, ale teraz, gdy jesteśmy wolni?
„I dopiero ostatnie lata pozwalają nam zrozumieć, że są sprawy święte, i miejsca święte i rzeczy święte, którym trzeba przywrócić właściwą miarę, po to, aby codzienność nabrała właściwego kształtu. Takim świętym miejscem jest także to więzienie” – podkreślił metropolita krakowski.

Następnie arcybiskup Jędraszewski przypomniał, że 26 września mija 66 lat od aresztowania przez komunistyczną bezpiekę ks. kardynała Stefana Wyszyńskiego. W tym czasie został aresztowany również jego osobisty sekretarz, bp Antoni Baraniak, który został osadzony w więzieniu mokotowskim, gdzie przez ponad dwa lata był przetrzymywany i torturowany. Zaznaczył, że abp Baraniak nie mówił niemal nic, o tym co się wówczas działo. Jednak jego zaufany sekretarz, abp Marian Przykucki uzyskał od abp Baraniaka opis samego aresztowania. Metropolita krakowski przytoczył te kilka stron zapisanych ręką biskupa-męczennika. Kaznodzieja dodał, że o tym trudnym okresie wiemy także z dokumentów przechowywanych w Instytucie Pamięci Narodowej. Ukazują one jak brutalnym i wymyślnym torturom poddawany był najbliższy współpracownik Prymasa Wyszyńskiego do 29 grudnia 1955 roku. Ale także wówczas, pomimo postanowienia o „uchyleniu aresztu” nie mógł on powrócić do sekretariatu ks. Prymasa na Miodową, lecz został internowany w domu salezjańskim w Marszałkach pod Ostrzeszowem. Wrócił na Miodową kilka dni po prymasie Wyszyńskim pod koniec października 1956 r. Nigdy też nie powiedział Kardynałowi, co przeżył na Rakowieckiej. Prymas dowiedział się o tym od współwięźniów swego niezłomnego współpracownika.

Abp Jędraszewski przytoczył także słowa jednego ze swoich profesorów, który powiedział jemu, że po pierwszym pobycie abp. Baraniaka w szpitalu w 1976 roku, kiedy było wiadomo, że cierpi na nieuleczalną chorobę, stan zdrowia poprawił się na tyle, że metropolita poznański przyszedł do seminarium na spotkanie opłatkowe z klerykami. Wówczas nieoczekiwanie, wyznał wobec tego kapłana, ówczesnego prefekta seminarium, co przechodził w więzieniu na Rakowieckiej, zwłaszcza w karcerze, gdzie panowały straszliwe warunki.

„Tracił świadomość czasu. Co jakiś czas był wydobywany z tego karceru, i czekano, żeby podpisał «lojalkę». A ja sobie wtedy mówiłem: Baraniak – ty się nie możesz ześwinić” – przytoczył kaznodzieja słowa abp Baraniaka.

Metropolita krakowski podkreślił, że w tych okrutnych warunkach dominowało w tym męczenniku poczucie osobistej godności, którą trzeba za wszelką cenę uratować. Słowa tego nieżyjącego już kapłana są dopowiedzeniem do tego, co już wiemy o arcybiskupie Antonim Baraniaku z zachowanych protokołów 145 przesłuchań, trwających niekiedy całymi godzinami.

„Był do końca wierny Bogu, Kościołowi, do niczego się nie przyznał, nikogo nie zdradził, wierzył, że ponad wszystko jest Pan Bóg” – powiedział na zakończenie swej homilii abp Marek Jędraszewski.

Wraz z metropolitą krakowskim Mszę św. sprawowali liczni kapłani, a zwłaszcza zakonni współbracia abp Baraniaka – księża salezjanie. Wzięli w niej udział prezes Instytutu Pamięci Narodowej, Jarosław Szarek, wiceminister sprawiedliwości, Sebastian Kaleta oraz dyrektor Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL, Jacek Pawłowicz. Liturgię uświetniła śpiewem Antonina Krzysztoń.

Na zakończenie Eucharystii modlono się w intencji rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego abp Antoniego Baraniaka.
https://www.niedziela.pl/artykul/45568/Abp-Jedraszewski-arcybiskup-Baran...

Czas próby

Mówiąc o abp. Antonim Baraniaku mówimy o wielkim człowieku Kościoła i patriocie, który stał się symbolem niezłomności, bohaterstwa oraz cichej i pokornej pracy kapłańskiej. Przetrzymywany przez 27 miesięcy (26 września 1953 – 30 października 1956) w warszawskim Areszcie Śledczym na Mokotowie był 145 razy przesłuchiwany. Okrutnymi torturami (zrywanie paznokci, przetrzymywanie nago w lodowatej, pełnej fekaliów celi) i psychicznymi szykanami, komuniści usiłowali wydobyć z niego zeznania obciążające prymasa Stefana Wyszyńskiego. Mimo bestialstwa oprawców abp. Antoni Baraniak nie dał się złamać.
Uratować Prymasa

Prymas Tysiąclecia w mowie żałobnej na pogrzebie arcybiskupa mówił: „Biskup Baraniak uwięziony był dla mnie niejako osłoną. Na niego bowiem spadały główne oskarżenia i zarzuty, podczas gdy mnie w moim odosobnieniu oszczędzano. Nie oszczędzano natomiast biskupa Antoniego. Wrócił na Miodową w 1956 r. tak wyniszczony, że już nigdy nie odbudował swej egzystencji psychofizycznej. Pozostał człowiekiem drobnym, choć niezwykle aktywnym, podejmującym każdy trud bez wahania. O tym, co wycierpiał, można się było dowiedzieć tylko od współwięźniów. Domyślałem się, że mój względny spokój w więzieniu zawdzięczam jemu, bo on wziął na siebie jak gdyby ciężar całej odpowiedzialności Prymasa Polski. To stworzyło między nami niezwykle silną więź. Wyraża się ona z mojej strony w głębokim szacunku dla tego człowieka, a zarazem w serdecznej wdzięczności wobec Boga, że dał mu tak wielką moc, iż mogłem się na nim spokojnie oprzeć”.
https://www.niedziela.pl/artykul/141792/nd/O-bohaterskim-abp-Baraniaku-w...