Helikopter ministra Macierewicza

Najpierw kamingałt.

Spokojnie! Żadna tam obyczajówka – ja o poważnych sprawach tu piszę:

nie jestem patriotą.

A nie jestem patriotą dlatego, bo zamiast spędzić tydzień nad ojczystym Bałtykiem, zachwycając się temperaturą na plaży w granicach 5 oC i wodą mającą ca 8 oC, poleciałem sobie nad ciepłe morze, nie dość, że się tam bezwstydnie bycząc, to w dodatku nie oglądając narodowej telewizji i nie zaglądając do ojczystego internetu.

Dzięki temu dopiero po powrocie dowiedziałem się, że w czasie mojej nieobecności umarli i reżyser i aktor, nasi kopacze trenowali granie meczu na kacu, a rząd chce mi podnieść podatki, zaś ci co wzięli w łapę od żabojadów rozrabiają, bo będą oddać musieli.

Ale niczym się nie przejąłem, bo przecież nie mam na to wszystko wpływu i nawet nie mogę pójść na żaden protest:
ani na czarny , ani na biały, bo sam jestem brązowy i mogę uchodzić za uchodźcę (ładna konstrukcja) dopóki się nie złuszczę, a to trochę potrwa.

Moje zainteresowanie wzbudziła dopiero informacja, że min. Macierewicz chce skonstruować helikopter i to, uwaga: wspólnie z Ukrainą.

Dla każdego logicznie myślącego człowieka (obawiam się, że mam na myśli siebie i może jeszcze kilka osób) jest oczywistym, że taki projekt oznacza wprowadzenie do samego jądra polskiej zbrojeniówki rosyjskiego wywiadu.
I to nie tylnymi drzwiami, a wejściem głównym i do tego po czerwonymdywanie.

Ten pomysł mógł powstać tylko w głowie człowieka, w której – posłużę się Tuwimem (wiem, że Żyd, ale akurat ten cytat mi do puenty pasuje, więc mi się tu nie czepiać!) –droselklapa tandetnie zbindowana i ryksztosuje.

Ale ponieważ twórczości Tuwima nie zna jakieś 99% populacji, pojadę teraźniejszością:

tak to się kończy, kiedy dorosłemu facetowi i do tego ministrowi wojny zabiorą ulubionego misia – pardon! Misiewicza…

Ale skoro już ten rosyjski wywiad musimy do polskiego przemysłu zbrojeniowego wolą ministra Macierewicza wprowadzić, to niechże ten helikopterowy projekt przynajmniej stosownie się nazywa.

Ja proponuję „Ś-wirnik”.

I kiedy już tak zadowolony z tej swojej logiki poszedłem na trening, zobaczyłem na siłowni okładkę tygodnika do Rzeczy, a na niej cytat z gen. Polko: „na razie jesteśmy bezbronni, a Rosja może uderzyć za kilka miesięcy”.

I wtedy mnie tak olśniło, jakby mi gyria na czaszkę upadła:

minister Macierewicz zapraszając do polskiej zbrojeniówki rosyjski wywiad po prostu szykuje grunt pod to nieuchronne  wrogie przejęcie, aby przebiegło ono w sposób jak najmniej wrogi.
 

No szacunek, Panie Ministrze, szacunek!