Recenzja tomików poezji Reny Starskiej

"KOCHANIE" & "ZATRACENIE & "PORCELANA"
____________________________

 

Rena Starska od 2009 w blogosferze prowadzi blogi m.in. „Barwne westchnienia” i „Smagane wiatrem”, na których publikuje swoje wiersze, miniatury i felietony.

W 2015 roku opublikowała trzy ebooki „Spacer ku przeznaczeniu”, „Siedemnaście gorzkich pestek" i "Namiętność matowa deszczem".

Następnie zadebiutowała w książkowej antologii poezji miłosnej "Pogubieni w stosach serduszek", jej wiersze znalazły się także w kolejnych trzech edycjach poetyckiej grupy „Pisz i czytaj wiersze” (redakcja dr Ryszard Mierzejewski) oraz w antologii poetyckiej grupy „Ogród poetów” pod redakcją dra Rafała Brzezińskiego.

W kwietniu 2016 roku wydała debiutancki tomik książkowy „Kochanie” a w maju tomiki "Zatracenie" oraz "Porcelana".

W „Kochaniu”, jak tytuł wskazuje, mamy do czynienia z wierszami o miłości w różnych odsłonach, we wstępie autorka pisze: ”Toczymy boje o to, czy o tamto. Denerwujemy się, smucimy./.../ Gdy spotka nas miłość – promieniejemy /.../ i zaprasza czytelników na spacer „pod jej radosnym parasolem", a dedykuje "pewnemu sercu, bez którego nie poznałaby wiatru na Holy Island..."

Już same tytuły wierszy, np. „Zachwyt”,” Namiętność”, „W ognisku twojego serca”, „W ramion namiętnej kołysce” - mówią o endorfinach podmiotu lirycznego choćby w wierszu "Jednym słowem":

jednym słowem potrafisz
wprawić w zakłopotanie
zmienić w drżące światło

jednym słowem potrafisz
rozwinąć stulone mocno
spragnione czułości skrzydła

jednym słowem potrafisz
migocze
płomień

W drugim tomiku „Zatracenie” czytamy we wstępie autorki "Przed nami droga życia, która bywa kręta i trudna, ale przecież sami jesteśmy nośnikami wiary, nadziei i miłości, dlatego nigdy nie wolno się poddawać, nawet o 17,17...”

i zadedykowany jest
„Wszystkim Dobrym i Cierpliwym Aniołom,
których spotkałam w ziemskiej wędrówce /.../

I już wiemy, że poetka będzie się poruszała po różnych obszarach  życia, jak to się dzieje w życiu, o czym mówią tytuły wierszy "Duszno od bezmiłości" czy "Bez zbędnych oczekiwań", albo w wierszu bez tytułu:

poturlały się marzenia
piękne
dziewczęce
rozbiły się na skale
gorzką
łzą

W trzecim tomiku „Porcelana” dedykowanym rodzicom w wierszowanym wstępie autorka pisze:

pomiędzy oddechami jestem poetką
litery tańcząc na wietrze
układają się w słowa

/.../

pomiędzy oddechami jestem poetką
na wzgórzach kołysze mnie wiatr
zapisuje litery uderzeniami serca

I te słowa mówią o tym, jaka to jest poezja, a jest ona emocjonalna, oparta na uczuciach.

Podoba mi się króciutki wiersz otwierający tomik:

Największą ziemską pustynię
tworzą ziarnka
z zasuszonych ludzkich łez

a także
„Jesteś delikatna jak porcelanowa figurka”:

Jestem chwilą
czasoprzestrzeń jest taka olbrzymia
czuję się w niej zaledwie krztynką
dotykam z czułością dłońmi piękna
iskrzą w oczach wciąż błękity 

Jesteś delikatna jak porcelanowa figurka
wyszeptał ktoś
a może mi się tylko zdawało

Jestem chwilą
wplatam wiatru tętno w warkocze
wyczuwam mocniejszy puls
czy chwila może być z porcelany
zapytałam mrużąc oczy w półśnie

Tomiki są ładnie wydane, w ciekawym formacie, w "Porcelanie" z ilustracjami Jolanty Koźmin, wiersze interesujące, niektóre bardziej od innych do mnie przemawiają, ale przecież każdy wiersz to inna myśl, która zasługuje na oddzielną analizę. Poetka umie operować słowem, a przy tym daje świadectwo swojej wrażliwości, powiedziałabym nawet ...romantyzmu.

                                                                                     Ludmiła Janusewicz
                                                                        Prezes Związku Literatów Polskich
                                                                                        Oddział Koszalin

                                                                               Koszalin, dn. 10/07/2016r.