Prawdziwe nazistowskie zloto

Dzis donosza, ze zolnierze 1.Pulku Saperow z Brzegu po 10 godzin dziennie na kolanach przeszukuja kazdy centymetr ziemi na nasypie kolejowym pod Walbrzychem. Tam gdzie pod ziemia ukryty jest niemiecki pociag podobno ze zlotem. Poszukiwania trwaly dziesiatki lat, a i teraz dotarcie do pociagu potrwa miesiace i bedzie sporo kosztowalo. Jakze inaczej bylo 80 lat temu, gdy zolnierze amerykanscy dotarli do prawdziwego skarbu III Rzeszy.

W dniu 4 IV 1945 r. US Army wkroczyla do wioski Merkers lezacej w Turyngii.Dokladniej, byl to 3.batalion,358 pulku piechoty, 90 DP, 3 Armii Pattona. Nastepnego dnia dwoch zandarmow stojacych na rogatkach wsi zatrzymalo dwie kobiety, z ktorych jedna byla w ciazy. "Kanary" byly zyczliwe i podwiozly kobiety. Kiedy samochod przejezdzal kolo bramy kopalni soli potasowej Wintershal AG's Kaiserode, jednej z najglebszych kopaln soli w Europie, kierowca zapytal panie,co to za kiopalnia. Na to zyczliwie wyjasnily:"Oh, to jest kopalnia,do ktorej kilka tygodni temu przewieziono rezerwy zlota i wiele cennych dziel sztuki".

Amerykanskie wojskowe wladze okupacyjne zwrocily sie do oficjeli niemieckich. Jak sie okazalo, na miejscu byli goscie z Berlina: Werner Veick,glowny kasjer Reichsbank' Foreign Department (wydzial dewizowy Banku III Rzeszy) oraz dr Paul Rave, kurator Niemieckiego Muzeum Narodowego. Wyjasnili co nalezy i Amerykanie obstawili wartami wszystkie wejscia. Bramy glownej strzegl batalion czolgow. Warto bylo, bo pod ziemia ukryto prawdziwe skarby. Na wszelki wypadek obstawiono tez wejscia do innych okolicznych kopaln: Kaiseroda, Leimbach,Springer i Dietlas. Tam lupu nie bylo.

Cala sprawa zaczela sie w lutym 1945 r. kiedy lotnictwo amerykanskie zbombardowalo Bank Rzeszy niszczac go wraz z mennica. Hitler rozkazal W.Funkowi ewakuacje skarbu. Zaladowano go na wagony i pociag skierowal sie do wsi Merkers. Tam stal kolo stacji od konca lutego do konca marca. Wiesci o szybkim zblizaniu sie frontu spowodowaly, ze postanowiono przetransportowac skarby do kopalni. Jednak czesc zawartosci ubyla, gdyz brakowalo gotowki w niektorych czesciach Niemiec. Wywieziono wiec na ciezarowce 200 mln. marek i 50 workow obcych walut. Trafily one do Magdeburga i Halle.

Glowny korytarz kopalni wygladal jak Sezam. Rzedami lezaly tam worki zawierajace marki. Oznaczone byly banderolami bankowymi z opisana  wartoscia. W sumie bylo 2 380 workow i 1 300 skrzyn z papierowymi Reichsmarks. Ciekawsze byly jednak worki ze zlotymi markami, ktorych bylo 1 300. Inne worki zawieraly obce waluty:amerykanskie, brytyjskie, wloskie, portugalskie, hiszpanskie i norweskie. Samych workow ze zlotymi 20-dolarowkami bylo 711.Malowniczo wygladaly skarby zrabowane przez SS-owskie Biuro Gospodarki i Administracji. Bylo to 18 workow ze sztabami zlota i srebra oraz 189 walizek i skrzyn z diamentami i zlotym bulionem. Calosc uzupelnialy cenne obrazy znanych mistrzow europejskich.

Jako nadzorce wladze wyznaczyly pulkownika o nazwisku  Bernard Bernstein, ktory byl doradca,oczywiscie finansowym, gen.D.Eisenhowera. Skarby ewakuowano w rozne miejsca. Po latach okazalo sie, ze nie da sie doliczyc duzej jego czesci.

CDN