Spiritus flat

W piątek, przed drugą turą wyborów prezydenckich, dostałem od Krzysztofa sms treści: „Akcja wzajemnego powiadamiania: Andrzej Duda (kand. na prezydenta) PROSI O MODLITWE DO DUCHA SW. Pragnie służyć Ojczyźnie wg. nauki Św. Jana Pawła II, tak myśleć i żyć. Proszę, wyślij sms do b. wielu swoich znajomych. Zmienimy Polskę!”.

Nie będę ukrywał:  w pierwszym odruchu pomyślałem, że taki „łańcuszek szczęścia” to trochę kicha, no bo to dziecinne, niepoważne i w ogóle. Przeczytałem jednak jeszcze raz wiadomość i zrozumiałem, że moje zażenowanie wcale nie wzięło się stąd, że za wstydliwe uważam akcje tego rodzaju w ogóle, ale najzwyczajniej w świecie krępuje mnie i onieśmiela przyznanie się do modlitwy i jeszcze proszenie o nią kogoś innego…To odkrycie niespecjalnie mi się spodobało, jednak – chociaż nie byłem jeszcze do końca o tym przekonany – odpisałem szybko, że dziękuję i wchodzę w temat i… po krótkiej chwili naprawdę się do tego zabrałem.

Owszem, ominąłem starannie tych znajomych z książki adresowej, którzy widząc powyższą prośbę w najlepszym wypadku tylko popukaliby się w czoło, ale przesłałem ją do osób mogących się do niej pozytywnie ustosunkować. Ucieszyłem się, gdy potwierdzili swoją gotowość.

Nie wiem, czy inni mieli podobne dylematy czytając ten apel. To już za mną.

Wiem jednak na pewno, że sam się pomodliłem, że w dzień wyborów przypadało św. Zesłania Ducha Świętego, że wreszcie Andrzej Duda wygrał wybory.

Nie ma przypadków, a Duch Święty objawia się tam, gdzie chce. Dlaczego miałbym nie wierzyć, że w niedzielę właśnie tutaj Mu się chciało?

Kategoria: media, polityka, wybory