No tak. Refleksja przedwyborcza.

No tak.

Powinno być miejsce na blogu na całkiem luźną myśl.
Jakieś zdziwienie, oburzenie bądź bujanie w obłokach, których kolor sami wybierzemy.
Patrząc na Audrey, czy się uśmiechasz? Ma takie zdziwione oczy, prawda?
Dodatkowo usta w dzióbek i dramatycznie pachnący papieros… A fe!

Uśmiecham się, mamy maj, mamy słońce (oby w sercu), mamy miłość :):)
Mamy też memy, za pomocą których możemy wyrażać swoje np. niezadowolenie lub kpinę z czegoś.
Mamy sezon wyborczy, polujemy często na czarownice.
Mamy ogólnie rzecz biorąc,  codziennie dawkowaną dużą porcję lekarstwa rozbudzającego najgorsze instynkty.
W czasie przedwyborczym umiemy zlokalizować kogo nienawidzimy, kto jest głupi i kto jest złodziejem.
Umiemy wskazać kto jest wielkim patriotą, a kto łajdakiem najpodlejszym.
Potrafimy pokazać pięść, zacisnąć szczęki, nawet krzyknąć siarczyście.
Widzimy idiotki i imbecyli redaktorów, widzimy jak żonglują prawdą.
Jesteśmy mądrzy.

No tak.
No i przychodzi ten dzień po wyborach, gdzie okazuje się, że przy korycie są znów te same mordy, mają tylko inne krawaty, Porażka, być może pomyślisz…
Dlaczego nie wygrał mój kandydat?
Dlaczego znów mój kraj ktoś potraktował z buta?

Odpowiedź jest prosta, choć przykra.
Bardzo często krzykaczu zostajesz w domu, siedzisz w swoim wygodnym fotelu, palisz może papierosa, czy fajkę, popijasz piwo, a garstka wielbiąca obecny stan rzeczy decyduje za ciebie. Wyobrażasz sobie jaki byłby wynik wyborów, gdyby do urn poszło 90,5 % uprawnionych do głosowania?

No tak.
Miała być luźna myśl.
Tymczasem poluzowany krawat zaciska się na gardle Polski.
Czy po wyborach znów Polakom opadną szczęki?