Kopacz kontra kopacze węgla Jan Pietrzak felieton

http://ewcia22.blogspot.com/

nie tak do końca apolitycznego. Dziś nowy rozdział.

Pozdrawiam serdecznie

Zaglądam na Twój blog i czytam Okruchy...
To pewnego rodzaju wyjątek, :)) bo czytanie literatury porzuciłam wiele lat temu... (Ew. tylko literaturę faktu, bo te wiele lat temu uznałam, że nie da się wymyślić historii ciekawszych niż samo życie...)

Natomiast nie mogę obejrzeć i posłuchać Pana Jana Pietrzaka...
Mój nowszy komputer nie wiem czemu nie wgrywa filmów z You Tube... Może Ktoś wie co robić...
Pozdrawiam serdecznie.

Serdeczne dzięki za to, że czytasz Okruchy. I jak oceniasz to moje pisanie?
Muszę Ci przyznać, ze nie ze wszystkich rozdziałów jestem zadowolona.
Dziękuję, że nazywasz to literaturą, ja o tym mówię "takie sobie popisywanie"
Zauważyłam, ze wiele osób czyta, ale mało komentuje.
Zabrakło nieocenionego i nieodżałowanego Pana Michała.

Co do filmów YouTube, to być może zdezaktualizował Ci się program Adobe Flash Player. Trzeba zaktualizować.

Pozdrawiam serdecznie

Kiedy dowiaduję się o nowym odcinku tak jak teraz, to idę tam, po drodze perswadując sama sobie: "Przecież to jest literacka fabuła, wymyślona, a ty (to znaczy ja) nie czytasz takich fikcji od lat...."
Potem czytam i myślę sobie: - No, ma fantazję Autorka!
Czasem nawet ze sporym podziwem.
Potem sobie mówię: - Ale to wymyślone...
I tak do następnego razu...
Więc wynika z tego, że ciekawi mnie co dalej... :))
Pozdrawiam.

Jeszcze raz serdeczne dzięki:-)
A co do fabuły - wplotłam tam takze prawdziwe wydarzenia, np. konflikt na Ukrainie.

Pozdrawiam serdecznie

prawdziwe wydarzenia, np. konflikt na Ukrainie."
Wiem, wiem... Ale jeżeli to teraz wypadałoby jeszcze jakoś do tego wrócić.
Serdecznie pozdrawiam.

i mimo,że nie jestem już od lat fanką powieści/kiedyś czytałam Wszystko,, :) ale to już zamierzchła przeszłość,do Twoich Okruchów chętnie zaglądam szczególnie trafił do mnie pewien fragment...ze względu na naszą Niedawną Stratę,Pana Michała
"Ogarnęły mnie wtedy wspomnienia; wspominałam ostatni Halloween z moją córką. I wtedy pomyślałam: Jakby to było dobrze, żeby ona była teraz przy mnie. Nagle poczułam jakby powiew lekkiego wiaterku i zapach perfum, jakich zawsze używała Maxima. Co ty o tym myślisz? Czy ona naprawdę wtedy była u mnie?"piękne i smutne ...
Dobrej ,spokojnej Nocy...:)
Panie Michale i Panu też się na pewno podobało...:)

Serdeczne dzięki:-)

Brak mi komentarzy Pana Michała, ale myślę, że on tu zagląda i czyta. Czuję jego wsparcie, kiedy piszę kolejne rozdziały Okruchów.Tylko nie wiem, jaki byłby jego komentarz do ostatniego rozdziału, z którego, szczerze mówiąc, nie bardzo jestem zadowolona, gdyż zapisywałam wszystko, co mi przyszło na myśl, nawet fragment o etykiecie przy stole:-) Jednocześnie chciałam, żeby było trochę zabawnie.
Szkoda, że tak mało czytelników komentuje, po odejściu Pana Michała w ogóle zrobił sie kryzys.

Pozdrawiam serdecznie Ciebie, Synową i Budrysów.
Na specjalne życzenie - Annelies Štrba

droga Ewo,brak GO serdeczny brak...a za Obraz dziękujemy :)
co do komentowania,to raczej nie sprawa braku komentarzy,tylko logowania...obco tam jakoś serdeczności i ukłony dla Mamusi :)

no więc wczoraj deklarowałam, że od lat przemawia do mnie li tylko literatura faktu. No i akurat wczoraj dostałam książkę Marii Kuncewiczowej "Przeźrocza". I okazało się, że jednak też nie każda literatura faktu przemawia... :)
Opisywane są fakty - prawdziwe wydarzenia i miejsca. I prawdziwi ludzie. A ja nie trawię maniery w jakiej w tej książce fakty są opisywane. Nakładanie na wszystko własnych poglądów i własnego spojrzenia na świat fałszuje obraz świata...
Powiem Ci, że wolę Okruchy :)
Pozdrawiam.

Nie uważam, że to tylko sprawa logowania. Wiem, że są tacy, co czytają i są zalogowani na Blogspocie, tylko nie chce im się komentować.

A logowanie rzeczywiście jest dość skomplikowane dla tych, co nie są, mówiąc kolokwialnie, obcykani z kompem.

Serdeczności Tobie, Synowej /myślę, ze tez już czytała/ oraz Budrysom
I jeszcze raz Annelies Štrba

Wielkim wyróżnieniem dla mnie jest to, że bardziej cenisz moje dyletanckie popisywanie niż pisarstwo Kuncewiczowej, pisarki już uznanej.
Jednocześnie prosze abyś nie szczędziła komentarzy pod tekstami, jeśli jesteś zalogowana na Blogspocie.

Pozdrawiam serdecznie

Ja programowo jestem zalogowana wyłącznie na Blogmedia24. Czasem coś napiszę wPolityce - tylko dlatego, że można pisać "z ulicy" i nie trzeba się logować...

A to próbka podejścia do świata w "Przezroczach", jedna z wielu:
"Do stołów w sali jadalnej zaczęli ciągnąć ojcowie, niosący w objęciach bezwładne ciała synów, przywiezionych na "rehabilitację" w sąsiedniej klinice, matki przytrzymywały zwisające nogi kalek, układały je pod stołem, rzucając dokoła pokorne spojrzenia. Najczęściej rodzice afiszowali optymizm. Na bełkot swego dziecka odpowiadali uśmiechem, udawali porozumienie, zachęcali do potraw, zachęcali do świata. Kretyni wydawali gardłowe okrzyki".
Wyobraziłam sobie tamtą - prawdziwą - scenę i stwierdziłam, że nigdy bym jej w taki sposób nie opisała...
Pozdrawiam.

Masz rację:-)
Ja też nie opisałabym tego w taki sposób.

Pozdrawiam serdecznie!

Pan Jan jak zawsze Nasz :)
ukłony z drogi...:)

Pan Janek jak za PRL-u, tak i teraz pozostał Panem Jankiem :-)

Serdeczności Tobie, Synowej i Budrysom
Specjalnie dla Was - Annelies Štrba:

i Naszej Artystce a Mamusi jak zawsze ukłony :)
Budrysowo w komplecie :)

Mam dobry dzień dzięki takim serdecznym ludziom, jak Ty, od których mam zawsze dobre słowo:-)

Pozdrawiam serdecznie Ciebie, Synową i Budrysowo Duże i Małe, a dla was - jeszcze jedno dzieło Annelies Štrba:

dzięki za podarunek i wybuchową Dzieweczkę :)
Nasza Artystka tak obiła się na mojej wyobrażni,ze niedawno śniło mi się całe pole fioletowe i usłane równiutko poukładanymi jabłkami...a może już był taki Obraz,ale wątpię ...bo jabłka ostatnio wylewają się nie tylko ze szklanego ekranu....ale i z samego sawickiego ,też....
a un nijak się ma do uduchowionej Artystki..
.
małe Budrysowo ściska i całuje,duże
pozdrawia i szkicuje wulkanową Dzieweczkę :)))

Na jabłko wąż Ewę skusił:-)

Nie pamietam takiego obrazu Annelies Štrba z jabłkami.

A może śniło Ci się takie coś?
Prawda, że podobne?
Pzdr

tylko moje było bardzo smutne,bo w czasie,gdyśmy razem płakali po wielkiej stracie....a Ten Twój jest przepiękny ,bo słoneczny :)))
jesteś kochana ,to słonce,to Nadzieja...i Uśmiech :)i cudne dziewczę ponad Ziemią :)))
serdeczności sobotnie :)

Pana Michała nikt tu nie zastąpi. Ach jakże Go brak!
Kilka dni przed swoja śmiercią przysłał mi mejla, ze idzie do szpitala podreperować sobie serducho.
"Mam nadzieję, że tylko na kilka dni" - napisał.
Nie przypuszczałam, że mejl to będzie jego ostatni.
Niezbadane są wyroki Boże.

Pzdr

pobyt męża w szpitalu,Jego cierpienie i cierpienie ludzi tam przebywających prawie ,ze wyłączył mnie z "sieci"ale gdy w nocy wpadałam na moment zawsze czekał na mnie post Pana Michała dodający sił i odwagi...aż do dnia,Gdy ON sam...
Do dzisiaj nie umiem otworzyć poczty z ostatniego Dnia ,gdy prosiłam GO by dał nam jakiś Znak,bo bardzo się o Niego martwimy....niestety...ale już Go nie było...
Droga Ewo...miałam wielkie szczęscie spotkać na swej drodze Życia wielu cudownych Ludzi,wielu z Nich jest już po drugiej Stronie,ale PaN Michał był wyjątkowy ...i tak bardzo nam i Polsce potrzebny...
serdeczności droga Przyjaciółko i Damo...jak pisał nasz Wielki Nieobecny :)

że będę się modliła za jego zdrowie do Matki Boskiej Fatimskiej. Ale Bóg miał inne plany...

Te kwiaty na obrazie Annelies Štrba 
też są jak w żałobie

rozmawiając z Tobą droga Ewo ,pomyślałam sobie ,ze równiutko poukładane owoce jabłek,otulone fioletami Annelies Štrba ,to Owoce Pracy Pana Michała...a było ich całe morze,
a więc
intuicja,żal serdeczny być może stworzyły Obraz z podtekstem...?i z inspiracji Artystki i Jej Obrazów?
serdecznosci wieczorne :)

Witam w niedzielny, mglisty poranek.:-)
Donek już był i zjadł swoje śniadanko.

Serdeczności Tobie, Synowej i Budrysom
Dla Was - Annelies Štrba:

a dla donka garść wirtualnych ziarenek,moje sikoreczki też po śniadanku a są tak cudne,ze napatrzyć nie mogę,takie klejnociki fruwające :)
Budrysowo pozdrawia Pelargoniowo i udaje się na spacer na stare cmentarze , tam gdzie leżą Ci,którzy walczyli o pierwszą niepodległość Polski a póżniej jeszcze zdążyli walczyć z Niemcami i Rosjanami po raz drugi...o naszą Wolność
ukłony dla Mamusi :)

serdeczności :)