Komorowski, prezydent, powiedział, że każda zmiana niesie nadzieję. Cóż, tu się różnimy. Ta zmiana rządowa nic nie niesie, w szczególności żadnej nadziei...

Ale Komorowski w ten sposób skomentował nie zmianę rządu, a zmianę na stanowisku marszałka Sejmu. Za Kopacz - uwaga do tej pory wydawało się, że gorzej być nie może - PO i PSL wybrały sobie Sikorskiego. Gadał biedak o lasce w znanej nam podsłuchanej rozmowie, i proszę, wykrakał sobie...

Czy Komorowski ma rację, zobaczymy. Ludzie się zmieniają, a Sikorski nawet częściej. Zależy na czym mu aktualnie zależy. Moim skromnym zdaniem on ma teraz wroga w Tusku i przyjaciołach, nie w opozycji...

Komorowski postawił przed Kopaczową dwa cele. Coś tam o poprawie losu i wstąpienie do strefy euro. Podobno euro jest lepsze niż tarcza antyrakietowa i obroni nas przed Ruskim. Może by Komorowski sam sobie położył jedno euro na czole i spłynął Bugiem?

Ale to nie wszystkie zmiany. A każda oczywiście niesie pewną nadzieję...

Taka na przykład Wasiak jako nowy minister sama rozliczy niejaką Wasiak jako starego członka zarządu PKP. I da sama sobie absolutorium. I zaakceptuje, jak rozumiem, wysoką odprawę. To jest przykład obywatelskiego zabezpieczenia społecznego.

Inny przykłd takiego obywatelskiego zabezpieczenia, to Ostachowicz. Autor dość obscenicznej książki, jak rozumiem postępowy humanista, został właśnie członkiem zarządu PKN Orlen. Wielu by chciało, a Ostachowiczowi się udało. No, ale nie każdy doradzał Tuskowi. To chyba najcenniejsza nagroda literacka o jakiej słyszałem. I jeszcze niedługo odprawę dostanie...

Te zmiany, jak powiedział Komorowski, niosą pewne nadzieje. Ale czy dla mnie?