Homilia ks. abp. Edwarda Ozorowskiego,
metropolity białostockiego, wygłoszona podczas Mszy św. pogrzebowej śp.
Marianny Popiełuszko

„Przede wszystkim zaś godna podziwu i trwałej pamięci była matka.
Przyglądała się ona w ciągu jednego dnia śmierci siedmiu synów i
zniosła to mężnie. Nadzieję bowiem pokładała w Panu”. (II Mch 7, 20)

Umiłowani w Panu,

Bracia i Siostry,

Marianna Popiełuszko przyglądała się śmierci jednego swego syna, ale
przez wiele dni: na długo przed jego zabójstwem, w czasie procesu i w
latach po wyroku wydanym na jego zabójców. Stała się współmęczenniczką
syna męczennika. Dziś jej indywidualne przeżycia stają się uniwersalne. A
jej słowa, gesty i czyny nabierają rangi symbolu. Symbol daje do
myślenia. Jej pogrzeb gromadzi cały świat przy katafalku, na którym
spoczęły jej doczesne szczątki. Zatrzymajmy się przynajmniej przy
niektórych symbolach jej życia, stanowiących wzór dla wszystkich ludzi.
To Matka, Świadek wiary, Polka, Podlasianka.

MATKA

Pani Marianna była matką i przykładną żoną. Zrodziła pięcioro dzieci,
a w świętym związku małżeńskim przeżyła prawie lat sześćdziesiąt. Żyła w
czasach, w których bezdzietność, przerywanie poczętego życia i rozwody
nie były jeszcze rozpowszechnione. Nie bała się urodzić syna, który stał
się męczennikiem i nie uciekła przed jego wychowaniem. A syn nie
stchórzył przed groźbami. Wychowywała go wedle ewangelicznych wskazań.
Gdyby dziś ktoś pokusił się o namalowanie jej wizerunku, musiałby zrobić
to, co uczynił Rembrandt – dać Mariannie jedną dłoń kobiecą, a drugą
męską. Bo wychowywała syna z matczyną czułością i ojcowską
stanowczością. A syn, gdy cierpiał, dbał tylko o jedno, by nie
dowiedziała się o tym jego matka. Był on zahartowany jak prawdziwy
mężczyzna: w wojsku i w pracy duszpasterskiej i wśród ludzi
„Solidarności”. Można przeto do niego odnieść słowa: „Błogosławione
łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś” (Łk 11, 27).

ŚWIADEK WIARY

Pani Marianna była świadkiem wiary. W wierze znajdowała siłę do
pokonywania codziennych trudności. Mimo że nie studiowała teologii,
zawsze potrafiła odpowiadać poprawnie na stawiane jej pytania. Jej
wypowiedzi były zwięzłe i trafiały do celu. Można by z nich ułożyć
teologię dla początkujących. W mediach dziś pojawiają się ludzie, którzy
drwią z Boga i wyszydzają wierzących, bezczeszczą krzyże i urągają
Bożym przykazaniom. Myślą, że gdy uciekną od Boga, przybliżą się do
siebie. A jest akurat odwrotnie. I Pani Marianna doskonale o tym
wiedziała. Bóg dla niej był życiem, mocą i radością, a nie złudną
chimerą. Przed Nim zginała kolana, do Niego zanosiła swoje modlitwy. Nie
rozstawała się z różańcem. A kiedy już było bardzo ciężko, przytulała
się z Maryją do Chrystusowego krzyża.

POLKA

Pani Marianna była Polką, a patriotyzm nosiła w swoim sercu i umyśle.
Postmoderniści dziś usiłują wyrzucić to słowo ze słownika. Na szczęście
dzięki takim ludziom jak Marianna Popiełuszko im się to nie udaje. I
nie są to tylko zakusy książkowe. Są to zamysły, które okrutnie
wkraczają w życie, często według misternie ułożonych projektów. Najpierw
ataki na duchownych, potem obsceniczne inscenizacje, sączenie ideologii
gender do szkół i przedszkoli, by wreszcie utopić Polskę w tym, co
najgorsze w Unii Europejskiej. „Cóż może uczynić sprawiedliwy, gdy walą
się fundamenty?” (Ps 11, 3). Pani Marianna zdaje się łagodzić to
pytanie. I zadać poprawne odpowiedzi. Wiedziała, że Jezus zwycięstwo
obiecał sprawiedliwym, a nie nikczemnym (Mt 13, 43). Pani Marianna uczy,
iż polskość jest piękna. Brzydką się staje przez ludzi podłych.
Polskość harmonizuje ze współistnieniem narodów.

PODLASIANKA

Jest wreszcie nasza bohaterka Podlasianką, czego się nigdy nie
wstydziła ani wypierała. Jej policzki wyglądały jak skórka razowego
chleba, włosy jak len zebrany, zmiędlony i wyczesany, a na jej chustce
odbijały się kolory polnych kwiatów. Chustkę tę zakładała na wszystkie
uroczystości. Dziś nowomoda gości i na Podlasiu. Miejscowe dziewczyny
nie różnią się odzieżą od innych. Dziś nastąpiło ujednolicenie stroju.
Wszyscy noszą takie same czapki, jeansy, bluzki itp. Gdyby jednak ktoś
chciał wiedzieć, jak wyglądała kobieta z Podlasia, nie musiałby czytać
powieści, wystarczyłoby spojrzeć na Panią Popiełuszkową. Wiązała ona w
ubiorze przeszłość z teraźniejszością.

Cech charakterystycznych dla Pani Marianny można wymieniać jeszcze
dużo. Zapamiętajmy przy tym: „niezwykłość przejawia się często przez to,
co zwykłe”. Bóg mówi także przez zwykłych, prostych ludzi. Oni często
niosą zapalone pochodnie. Ich wiara dla innych jest lampką oliwną
pokazującą drogę życia pośród ciemności. Pozwólmy więc pani Mariannie
być naszą nauczycielką i orędowniczką u Boga. Amen.

Matka – to słowo najczęściej pojawiało się
dzisiaj w czasie uroczystości pogrzebowych, kiedy wspominano panią
Mariannę Popiełuszko. W Suchowoli odbyły się uroczystości pogrzebowe
matki błogosławionego ks. Jerzego Popiełuszki.

Podlaska miejscowość Suchowola stała się dziś sercem Polski, gdzie
rzesze osób przybyłych z najdalszych zakątków kraju, towarzyszyły w
ostatniej ziemskiej drodze pani Mariannie Popiełuszko.

Ta niezwykle skromna, pokorna i pogodna kobieta mimo cierpienia i
bólu, jakiego doznała w swym życiu, była dla nas wzorem do naśladowania i
świadkiem ogromnej ufności oraz gorliwej i heroicznej wiary.

W uroczystościach prócz pogrążonej w żałobie rodziny, kapłanów wzięli
udział przedstawiciele Rady Ministrów, Sejmu, Senatu, Prawa i
Sprawiedliwości. Również członkowie NSZZ „Solidarność” przybyli z całej
Polski, by wraz ze swoim przewodniczącym Piotrem Dudą pożegnać – jak
sami podkreślają – ich mamę.

Do Suchowoli przybyli także przedstawiciele środowisk akademickich, w
tym Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu. Obecność
tak ogromnej liczby księży świadczy także o tym, że pani Marianna była
jednocześnie matką kapłanów.

Zanim sprawowana była Msza św., trumna z ciałem śp. pani Marianny
została przewieziona w kondukcie żałobnym z domu w podlaskiej
miejscowości Okopy do suchowolskiej parafii.

Eucharystii przewodniczył i homilię wygłosił JE ks. abp Edward
Ozorowski, metropolita białostocki. W koncelebrze uczestniczyli m.in.
ks. kard. Kazimierz Nycz, metropolita warszawski, ks. abp Sławoj Leszek
Głódź, metropolita gdański, ks. abp Stanisław Szymecki, ks. bp Tadeusz
Bronakowski, ks. bp Romuald Kamieński oraz ks. bp Henryk Ciereszko.

Na rozpoczęcie Mszy św. żałobnej odczytano telegram kondolencyjny
przesłany na ręce pasterza białostockiego Kościoła przez JE ks. abp.
Celestino Migliore, nuncjusza apostolskiego, w imieniu Ojca Świętego
Franciszka.

W homilii ks. abp Ozorowski zwrócił uwagę, że żegnana dziś pani
Marianna była matką, świadkiem wiary, a także Polką i Podlasianką.

- Nie bała się urodzić syna, który stał się męczennikiem, i nie
uciekła przed jego wychowaniem. A syn nie stchórzył przed groźbami –
powiedział kaznodzieja. Mówiąc o pani Mariannie jako świadku wiary,
wskazał, iż „w wierze znajdowała siłę do pokonywania codziennych
trudności”. Ponadto ks. abp Ozorowski podkreślił, iż matka bł. ks.
Jerzego była Polką, „a patriotyzm nosiła w sercu i umyśle”. Metropolita
białostocki dodał, że żegnana dziś matka bł. ks. Jerzego nigdy nie
wstydziła się ani nie wypierała swojego pochodzenia i była doskonałym
wzorem kobiety z Podlasia.

Na zakończenie Eucharystii odczytano telegramy kondolencyjne
napływające od pasterzy polskich diecezji. Słowo pożegnania wygłosili
m.in. ks. kard. Kazimierz Nycz, Piotr Duda, przewodniczący NSZZ
„Solidarność”, oraz ks. Tomasz Małyszko, proboszcz suchowolskiej parafii.

Trumna z ciałem pani Marianny Popiełuszko została odprowadzona na
wieczny odpoczynek, by spocząć w grobie rodzinnym na suchowolskim
cmentarzu.

W naszej pamięci mama bł. ks. Jerzego pozostanie jako wzór do
naśladowania, który wskazuje, iż wszystko jesteśmy w stanie przetrwać i
przeżyć, jeśli swój trud i cierpienie zawierzymy Panu Bogu i Matce
Najświętszej.

Pani Marianna Popiełuszko zakończyła swój ziemski żywot, lecz pozostanie w naszej pamięci i w naszych sercach. Ufnie wierzymy, że będzie teraz orędowała wraz ze swym synem za nami.

Przewodniczący NSZZ „Solidarność” Piotr Duda, przemawiając w
imieniu ludzi pracy, podkreślił, że cała „Solidarność” opłakuje dziś
swoją matkę.

- Jesteśmy tu po to, aby podziękować Tobie za całe Twoje życie, za
dobro, troskę, za kapelana „Solidarności” – powiedział przewodniczący
Duda i dodał: – To Ty, Droga Mamo, kontynuowałaś cały testament swojego
syna.

– Dziękujemy Ci za całe Twoje życie. Dziękuję w imieniu związku
zawodowego „Solidarność”. Mamo Marianno, „Solidarność” żyje i ty
będziesz żyła w sercach „Solidarności” – powiedział Duda, podkreślając,
że podczas corocznej Pielgrzymki Ludzi Pracy na Jasną Górę zawsze będą
czekały na panią Mariannę białe róże, które bardzo lubiła.

http://www.naszdziennik.pl/wiara-kosciol-w-polsce/60459,polska-pozegnala-marianne-popieluszko.html

http://naszdziennik.pl/galeria/60462,uroczystosci-pogrzebowe-marianny-po...

http://naszdziennik.pl/galeria/60451,uroczystosci-pogrzebowe-marianny-po...