Kolaboracja starszyzny góralskiej z Niemcami, Goralenvolk -naród (lud) góralski.

Po napaści Niemiec i Słowacji  na Polske w 1939 roku, Niemcy nauczeni doświadczeniem w Czechów i za podpowiedzią Słowacji zamierzali namawiać Polaków do kolaboracji, oferując im izoloryczne obietnice jakiegoś bananowego państewka jak wcześniej robili to Niemcy i Rosja, proponując diasprze zydowskiej utworzenie Judeopolonii

Zakopane zostało zajęte przez zmotoryzowane oddziały niemieckie 1. września 1939 roku około godzin 14. Od 2. września 1939 roku administrację wojskową w stolicy polskich Tatr sprawowały jednostki słowackie. Po wycofaniu się w połowie września oddziałów naszych południowych sąsiadów rozpoczęły się niepodzielne rządy niemieckiego okupanta. Istniał pomysł, aby Podhale przekazać Słowacji, podobnie jak niedaleką Orawę i Spisz,

Na Podhalu, Niemcy trafili na podatny grunt. Część starszyzny Zakopanego i Skalnego Podhala przyjęło propozycje Niemców
Grupa Górali, maniona dobrodziejstwami III rzeszy niemieckiej zamierzała utworzyć niezależne państwo etniczne kolaborując z okupantem

Oto oni:

 

Przewodniczący Komitetu Góralskiego Wacław Krzeptowski (z lewej) wita gubernatora Hansa Franka po przybyciu do Zakopanego, 12l istopad 1939 r. z prawej Joseph Buhler

 Krzeptowski witał go uroczyście pod świerkową bramą zbudowaną z okazji Mistrzostwa Świata w narciarstwie klasycznym, które rozegrano w lutym tego samego roku, a Szatkowski pełnił rolę tłumacza. Krzeptowski zwrócił się wtedy do Generalnego Gubernatora słowami: „Mój drogi przyjacielu, dwadzieścia lat jęczeliśmy pod polskim panowaniem, a teraz wracamy pod skrzydła wielkiego narodu niemieckiego”.
(fot. ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, sygn. 2-3062)

7 listopada ,dzień urodzin Hitlera, Hans Frank przyjmuje na Wawelu delegację górali z Wacławem Krzeptowskim (pierwszy z lewej), 20 kwietnia 1940 roku.
 Wacław Krzeptowski wraz z grupą swoich ziomków ubranych w stroje ludowe złożył swoisty „hołd” hitlerowskiemu wielkorządcy, wręczając mu jednocześnie w prezencie złotą ciupagę.
r. (fot. zakład fotograficzny Otto Rosnera, obecnie w zbiorach Narodowego Archiwum Cyfrowego, sygn. 2-3511)

Miesiąc później pod Tatrami gościł przywódca młodzieży,Baldur von Schirach, a w styczniu 1940 roku przybył tu Reichsführer SS - Heinrich Himmler.
 W mieście odbyła się też III Konferencja Metodyczna zorganizowana wspólnie przez NKWD i Gestapo w marcu 1940 roku. Nna początku lutego 1940 roku doszło do tajnego spotkania Heinricha Himmlera i Ławrientija Berii w pałacyku myśliwskim Hermanna Göringa w Romintach (obecnie Krasnolesie) w Puszczy Romnickiej, gdzie prowadzono rozmowy o eksterminacji społeczeństwa polskiego i zwalczaniu polskiego ruchu oporu. Wspólne plany eksterminacyjne konstruowano do 4. kwietnia

W 1941 roku Niemcy przywieźli do Zakopanego aresztowanego Wincentego Witosa, którego chcieli zmusić do stworzenia polskiego rządu kolaborującego z Hitlerem. Pomysł był dobry, gdyż Krzeptowski znał dobrze Witosa, pomagał w jego ucieczce za granicę po procesie brzeskim, a podczas jego pobytu na emigracji był jednym z jego kurierów. Wacław Krzeptowski miał się spotkać z Witosem, aby go namówić do tej działalności, lecz Witos stanowczo odmówił wszelkiej współpracy z Niemcami.
 


 Komitet Góralski (Goralisches Komitee / zamierzał stworzyć  Goralische Waffen SS Legion, który miał walczyć z Podziemnym Państwem Polskim i jego zbrojnym ramieniem Armia Krajową. Początkowo do legionu zgłosiło około 200 zdolnych do słuzby górali. W czasie szkolenia w  obozie w Trawnikach, wiekszośc uciekła, reszte Niemcy wysłali na przymusowe roboty bądx do obozów zagłady.Kilku działaczy Komitetu Góralskiego zginęło z rąk AK - owców i partyzantów Józefa Kurasia „Ognia”.



Wielu górali donosiło na Polaków, patriotów, członków ruchu oporu.

Na podstawie tych donosów zgineli górale z najstarszych rodów, słynni sportowcy

Helena Marusarzówna, sporsmenka, członek Ruchu Oporu, Kurierka Tatrzańska, odznaczona srebrnym Orderem Wojennym Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych

Spoczywa na 'Peksowym Bzysku' cmentarzu zasłuzonych dla Podhala

Bronisław Czech, tzykrotny olimpijczyk , zamordowany w Auschwitz, członek ruchu oporu, Kurier Tatrzański

Tatrzańscy Kurierzy

Tu naszych Bohaterów Niemcy mordowali /

Fotografia Pana Andrzeja Samardaka

Pensjonat "Palace" został wybudowany w r. 1930 roku.

W czasie okupacji Niemcy urządzili tu siedzibę Gestapo /Geheime Staats-Polizei czyli Tajna Policja państwowa/. Poprzednio Gestapo próbowało się ulokować w "Excelsiorze" /obecnie "Krokus"/ przy ul. Grunwaldzkiej a później w "Splendidzie" /obecnie "Janosik"/ przy ul. Tetmajera. Żaden z tych budynków nie odpowiadał placówce gestapowskiej, dlatego ulokowali się ostatecznie w "Palace", który okazał się dla nich najlepszy. Urządzili się tu w listopadzie 1939 r.
    Placówka Gestapo, która istniała w Zakopanem, miała szyld z napisem: "Der Kommandeur der Sicherheitspolizei und des S. D. im Distrikt Krakau. Grenzpolizeikommissariat Zakopane" /Komendant Policji Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa /Sicherheitsdiehst/ w Dystrykcie Krakowskim. Komisariat Policji Granicznej w Zakopanem/.

Wczasy w katowni

„Ten dom Podhale oblewało płaczem”
Gdy Czarne Orły pod Tatry wtargnęły
Wille „Palace” dla siebie zajęły.
Dom ten z tak piękną nazwą „Palace”,
Ten dom Podhale oblewało płaczem [...]
Przeszła już wojna, po niej lat dziesiątki
Gdzież się podziały kajdany, pamiątki,
Ślady znaczone krwią, paznokciami,
Cośmy przykuci do muru drapali [...]
Ta willa krwią naszą jest zroszona cała,
Co w czasie przesłuchań z ran naszych tryskała.
Kto będzie oglądał te kajdany w celi,
Niech odmówi pacierz za tych, co zginęli.
(fragment wiersza Władysława Szepelaka pt. „Palace”)

Jako ostatni żyjący więzień katowni „Palace”, stojąc nad grobem jednego z jego kustoszy - w imieniu moich nieżyjących kolegów apeluję do mieszkańców Podhala i do decydentów Zakopanego o rozpoczęcie akcji wykupienia „Palace” na rzecz przyszłego Muzeum Martyrologii Podhalan - utworzonego na miarę potrzeb i naszych oczekiwań, dla następnych pokoleń, ku chwale górali i całego Podhala. Oto nasz testament. Czynię was odpowiedzialnymi za jego wypełnienie!

Wincenty Szepelak

Władysław Szepelak– żołnierz Armii Krajowej w oddziale partyzanckim kpt. „Szaroty”, więzień hitlerowskich obozów koncentracyjnych, poeta i gawędziarz ludowy, budowniczy wielu obiektów na terenie Gminy Raba Wyżna.

Kiedy Amerykanie wyzwalali niemiecki obóz koncentracyjny w Ebensee (Austria) w maju 1945 r. byli zszokowani tym, co tam ujrzeli. Tłum chwiejących się, wynędzniałych ludzi (żywych, lecz przypominających kościotrupy), dla których Niemcy zaplanowali tylko jedno wyjście: przez komin krematorium – dostał jakby nową porcję życiodajnej energii, płacząc i krzycząc; każda nacja odśpiewała swój hymn narodowy. Ci umęczeni ludzie mieli z pewnością za co dziękować Bogu, bo wśród ok. 9 tys. ofiar w czasie półtora roku „działalności” obozu, w marcu i kwietniu 1945 r. zmarło ok. 5 tys. osób; dochodziło do wypadków kanibalizmu. Wśród ocalałych był Władysław Szepelak – więzień „Palace”, Montelupich i trzech nazistowskich KL-ów. Miał wtedy 21 lat, pełno odmrożeń, gruźlicę i ważył 37 kg.

Dzieło kolaborantów z Podhala

Ten dzielny żołnierz ZWZ-AK (ur. 1924 r.), który od 8 V 2009 r. jest porucznikiem WP, tak wspomina swej książce „Ja przetrwałem…”: „sam się dziwię, że przeżyłem… Modliłem się jednak codziennie w marszu do pracy i z pracy – to pozwalało mi znieść ból i zmęczenie. Wierzyłem, że Matka Boska pomoże mi przetrwać i doczekać wolności”.


Kolaboracja z Niemcami części gorali nie trafiła na podatny grunt. Listę niebieską kenkartę z literą "G" podisało około 25 % górali z Zakopanego. W szczawnicy ca 90%.
W likwidacji Goralenvolku miały duzy wpływ Armia Krajowa
Jesienią partyzanci 1. Pułku Strzelców Podhalańskich Armii Krajowej i oddziału „Ognia” urządzali polowania na zdrajców, strzelając ich we własnych domach.

W jesieni 1946 r. odbył się w "Palace" proces przywódców Goralenvolku. Wyroki były stosunkowo niskie, skazani zostali na od 3 do 15 lat.Później objęła ich amnestia. Górale z Goralenvolku w czasie dochodzenia zaczęli wsppółpracować z sowietami i Urzeedm Bezpieczeństwa, podajac nazwiska Górali członków Armii Krajowej ZWZ.
Przewodniczący Goralisches Komitee  Wacław Krzeptowski 20 stycznia 1945  wyrokiem  Polskiego Państwa Podziemnego  został powieszony przez partyzantów z oddziału Armii Krajowej.Wyrok wykonali zołnierze z oddziału Kurniawa, spod Babiej Góry pod dowództwem porucznika Tadeusza Studzińskiego pseudonim „Kurzawa”. W plutonie liczącym 30 osób było kilku zakopiańczyków, miedzy innymi Bolesław Dobrzański pseudonim „Malinowski” i Stanisław Osiecki pseudonim „Jelito”. Po lewej stronie drogi z Krzeptówek do sanatorium wojskowego, za piekarnią Wojciecha Kwapienia rośnie kilka wysokich świerków. Na jednym z nich, 20 stycznia 1945 roku z wyroku sądu Polski Walczącej z 1942 roku powieszony został Wacław Krzeptowski. Rodzina dopiero po wielu godzinach pochowała ciało kolaboranta w niewiadomym miejscu. Krzeptowskiemu  pozwalono  wybrc sobie drzewo jako szubienicę

Józef Pitoń z Kościeliska, naoczny świadek tamtych wydarzeń, tak wspomina tamte dni: „Widziałem jak Wacek Krzeptowski wisiał na jednym z 3 smreków, tam, gdzie dziś jest apartamentowiec na Krzeptówkach. Stanisław Karpiel miał kolebę pod turniami, przy Kurierskiej Perci w Dolinie Kościeliskiej. Pod koniec wojny Józef Krzeptowski przyprowadził do niego Wacka Krzeptowskiego na przechowanie. Ale Wacek zaczął się za bardzo rządzić. Wtedy Staszek Karpiel złapał za karabin i go przepędził z koleby. Potem zdrajca ukrył się w szopie Pod Kominami, a potem u brata Julka. Tam go partyzanci z Kurniawy złapali. Poprowadzili go pod Gronik, na Polanę Białego Krzeptowskiego, którą dziś mylnie nazywa się polaną Siwarną. Była sobota, 20. stycznia. Krzeptowski prosił o kulę. Ale usłyszał odpowiedź, że na kulę nie zasługuje. Zdrajcy pisany jest sznur. Rano, po mszy, koledzy mi powiedzieli, że trup wisi na smreku. Polecieliśmy go obejrzeć. To był Wacek Krzeptowski. W zielonym kapelusiku, głowę miał przegiętą, krótki wąsik, kurtka czarna, z kołnierzem, zielone portki, ręce związane, a na kurtce wyrwana kartka z zeszytu i napis wykonany chemicznym ołówkiem: „Tak zginie każdy zdrajca ojczyzny”. Wisiał na takim sękatym smreku. Po paru chwilach włókami przyjechał jego bratanek. Odcięli trupa i pojechali prosto przez Budzowskie na Krzeptówki, do Wackowej Sopki. Tej chaty już nie ma”.

Prawdopodobnie podobny los spotkał  Henryka Szatkowskiego i Witalisa Wiederę

Tak skończy człowiek ? który mienił się krolem Polski, na Wawelu miał rezydencję

A tak skończył kolejny niemiecki ludobójca, Heinrich Himmler